P r o j e k t



                                    
                                    
                              U S T A W A
                                z dnia 
                                    
                                    
       o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
                      w Rzeczypospolitej Polskiej
                                    
                                    
                               Rozdział 1
                            Przepisy ogólne
                                    
                                Art. 1.
 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
   w Rzeczypospolitej w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem",
   w tym jego sytuację prawną i majątkową.
 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, 
   stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
 
                                Art. 2.
Kościół rządzi się w swoich sprawach władnym Prawem Wewnętrznym uchwalanym
przez Konferencję Doroczną, swobodnie wykonuje władzę duchowną i 
jurysdykcyją oraz zarządza swoimi sprawami.

                                Art. 3.
 1. Kościół wchodzi w skład Konferencji Generalnej i Centralnej Zjednoczonego
   Kościoła Metodystycznego (the United Methodist Church), do której 
   należy wybór biskupa, oraz jest członkiem Światowej Rady Metodystycznej 
   (World Methodist Council).
 2. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o charakterze
   ekumenicznym i międzywyznaniowym.
 
                                Art. 4.
 1. Do Kościoła należą osoby wyznania ewangielicko-metodystycznego zamieszkałe
   lub przebywające na terenie Polski, należące do parafii ewangelicko-metodystycznych.
 2. Kościół ma prawo do otaczania opieką duszpasterską ewangelików wyznania
   metodystycznego narodowości polskiej, przebywających czasowo lub na 
   stałe za granicą oraz współwyznawców z zagranicy, zamieszkujących lub 
   przebywających w Polsce.
 
                                Art. 5.
Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Kościoła.

                               Rozdział 2
                   Osoby prawne Kościoła i ich organy
                                    
                                Art. 6.
 1. Najwyższą władzą Kościoła jest Konferencja Doroczna.
 2. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
 
                                Art. 7.
 1. Kościół jako całość oraz jego poszczególne parafie są osobami prawnymi.
 2. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Kościoła, 
   uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra-Szefa 
   Urzędu Rady Ministrów.
 
                                Art. 8.
Organami osób wymienionych w art. 7 ust. 1, są:
   1) dla Kościoła jako całości - Rada Kościoła reprezentowana przez jej 
     Prezydium,
   2) dla parafii - rada parafialna reprezentowana przez Pastora.
   
                                Art. 9.
 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki będące osobami
   prawnymi oraz jednostki działające w ich ramach.
 2. O zaistniałych zmianach organizacyjnych organ władzy kościelnej powiadamia
   odpowiedni organ władzy państwowej; w odniesieniu do Kościoła 
   jako całości - Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów, zaś w odniesieniu 
   do pozostałych jednostek organizacyjnych - wojewodę właściwego ze 
   względu na miejsce siedziby jednostki.
 3. Nowo utworzone parafie Kościoła nabywają osobowość prawną z chwilą 
   powiadomienia właściwego wojewody. Powiadomienie powinno zawierać 
   nazwę parafii, jej siedzibę i zasięg terytorialny.
 4. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3, z umieszczonym na nim 
   potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
 5. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcję członka Prezydium 
   Rady Kościoła władza kościelna powiadamia Ministra-Szefa Urzędu Rady 
   Ministrów.
 6. O powołaniu i odwołaniu Pastora władza kościelna powiadamia właściwego
   wojewodę.
 7. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 5 i 6, obejmuje imię i nazwisko, 
   obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
 
                                Art. 10.
 1. Kościelne instytucje, zakłady i organizacje działają w ramach tych osób 
   prawnych, które je powołały.
 2. "English Language College" Szkoła Języka Angielskiego jest instytucją kościelną
   nie posiadającą osobowości prawnej i podlega Radzie Kościoła.
 
                                Art. 11.
Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby
prawnej.

                               Rozdział 3
                          Działalność kościoła
                                    
                                Art. 12.
Organizowanie i sprawowanie kultu publicznego podlega wyłącznie władzy kościelnej.

                                Art. 13.
 1. Organizowanie uroczystości o charakterze religijnym na drogach publicznych
   wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z 
   właściwymi organami rządowej administracji ogólnej lub organami samorządu
   terytorialnego.
 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających 
   się stosownie do miejscowego zwyczaju.
 
                                Art. 14.
Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa żałobne mogą odbywać się 
na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.

                                Art. 15.
 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas obejmujący
   następujące święta religijne:
   1) Wielki Piątek - Dzień Ukrzyżowania Chrystusa Pana,
   2) Wniebowstąpienie Chrystysa Pana.
 2. Zwolnienie od pracy w odniesieniu do świąt religijnych, o których mowa w 
   ust. 1, następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 maja 1989r. 
   o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.U. Nr 29, poz. 155, z 
   1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, 
   poz. 425 oraz z 1993 r. Nr 7, poz. 34).
 
                                Art. 16.
 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii na zasadach i w trybie przewidzianych
   w odrębnych przepisach.
 2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na 
   świadectwach wydawanych przez szkoły  publiczne.
 
                                Art. 17.
Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia, nia mających charakteru szkół 
wyższych, seminariów teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci 
według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie 
przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.

                                Art. 18.
 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status 
   prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i 
   tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem 
   Edukacji Narodowej a Radą Kościoła.
 2. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne 
   placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
   określonych w odpowiednich z przepisach. Mają one charakter ewangelicko-metodystyczny
   i podlegają władzy kościelnej.
 
                                Art. 19.
Kościół prowadzi, zgodnie ze swoją misją, działalność charytatywną i opiekuńczą,
w tym także w zakresie opieki zdrowotnej.

                                Art. 20.
 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazywania
   nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych
   i kulturalnych.
 2. Sposób realizacji uprawnie,, o których mowa w ust. 1, określi porozumienie
   między Kościołem a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.
 
                                Art. 21.
 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość 
   uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i 
   czynnościach religijnych w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w miejscowości 
   stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce 
   kultu publicznego Kościoła i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami 
   służbowymi.
 2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o 
   których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych
   z dowódcami jednostek.
 3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Kościoła w porozumieniu
   z Ministrem Obrony Narodowej.
 
                                Art. 22.
 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania zasadniczej
   służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny
   mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby 
   sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
 2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
   przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w 
   ciągu lat od zakończenia studiów.
 3. Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie są powoływani do 
   odbywania ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju, z wyjątkiem wypadku 
   przeszkolenia, za zgodą Prezydium Rady Kościoła, do pełnienia funkcji 
   kapelana wojskowego. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny 
   mogą być powoływani wyłącznie do pełnienia funkcji kapelanów.
 
                                Art. 23.
 1. Dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych,
   w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach, zapewnia się prawo 
   do udziału w nabożeństwach, uczestniczenia w nauczaniu kościelnym i wykonywani
   praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego.
 2. Szczegółowe przepisy w sprawach, o których mowa w ust. 1, wydadzą, w 
   drodze zarządzenia, Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i 
   Opieki Społecznej w porozumieniu z Kościołem.
 3. Dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku 
   wakacyjnego zapewnia się prawo uczestniczenia w nabożeństwach i wykonywania
   innych praktyk religijnych.
 
                                Art. 24.
 1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki duszpasterskiej
   zapewnia się też osobom przebywającym w zakładach opieki zdrowotnej
   oraz domach pomocy społecznej, a także osobom tymczasowo aresztowanym,
   skazanym oraz nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych
   i schroniskach dla nieletnich.
 2. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w kaplicach 
   lub innych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników 
   właściwych instytucji.
 3. Do wyznaczania kapelanów w celu zaspokajania potrzeb określonych w 
   ust. 1, jest uprawniony Superintendent Naczelny.
 
                                Art. 25.
 1. Kościół może tworzyć organizacje ewangelicko-metodystyczne w celu realizacji
   zadań wynikających z jego misji.
 2. Organizacje ewangelicko-metodystyczne mają na celu w szczególności 
   działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki ewangelicko-metodystycznej,
   działalność charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie
   postaw religijno-etycznych dzieci i młodzieży.
 3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami
   religijnymi i etycznymi.
 4. Do organizacji ewangelicko-metodystycznych nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach.
 5. Organizacje ewangelicko-metodystyczne mogą uzyskiwać osobowość prawną
   w trybie określonym w art. 7 ust. 2.
 
                                Art. 26.
Grunty stanowiące własność Skarbu państwa lub własność gminy przeznaczone 
w planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby Kościoła, na wniosek
kościelnych osób prawnych, mogą być im oddawane w wieczyste użytkowanie
lub sprzedawane.

                                Art. 27.
Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych pod zakłady 
charytatywno-opiekuńcze i punkty katechetyczne.

                                Art. 28.
 1. Parafie mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania 
   cmentarzy grzebalnych.
 2. W miejscowościach, w których nie ma cmentarzy komunalnych, zarządy 
   cmentarzy umożliwiają pochowanie na równych prawach także innych 
   zmarłych.
 
                               Rozdział 4
                            Sprawy majątkowe
                                    
                                Art. 29.
Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i 
zbywania mienia ruchomego i nieruchomego oraz zarządzania swoim majątkiem.

                                Art. 30.
 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom
   podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2 i 3.
 2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od 
   nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele 
   niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
   gospodarczej.
 3. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby 
   prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia
   jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
   1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
   2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne 
     oraz papier.
 4. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące 
   od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców 
   podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy
   pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania
   darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.
 5. Nabywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 3, jest zwolnione
   od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
 
                                Art. 31.
Wolne od opłat celnych są:
   1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
         a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i 
           oświatowo-wychowawcze,
         b) maszyn, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
   2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
         a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji kościelnych
           i społecznych,
         b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących 
           się w potrzebie.
         
                                Art. 32.
 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, 
   kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i wychowawczą
   oraz utrzymanie duchownych i diakonatu.
 2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się 
   w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach okolicznościach 
   zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.
 
                                Art. 33.
 1. Do funkcji kościelnych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach,
   z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
 2. Niezależnie od nadzoru państwowe, nadzór nad działalnością fundacji 
   sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
   fundacji.
 3. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, majątek pozostały po jej likwidacji
   przechodzi na Kościół jako całość.
 
                                Art. 34.
W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej jej majątek przechodzi na Kościół 
jako całość.

                                Art. 35.
Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych kościelne osoby prawne
mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych,
która w rozumieniu ustawy jest działalnością niegospodarczą.

                               Rozdział 5
                                    
                     Przepisy przejściowe i końcowe
                                    
                                Art. 36.
 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy w 
   we władaniu kościelnych osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością,
   jeżeli były własnością osób prawnych Biskupiego Kościoła Metodystycznego
   (Bischofliche Methodistische Kirche), Społeczności Ewangelickiej
   (Evangelische Gemeinschaft) lub spółki akcyjnej pod firmą "Southern 
   Trade S.A." z siedzibą w Warszawie.
 2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których 
   mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody.
 3. Skarga do sądu administracyjnego  z powodu niewydania decyzji, o której 
   mowa w ust. 2, jest dopuszczalna po upływie 2 lat od dnia wszczęcia postępowania.
 4. Przejście własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest 
   wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z 
   niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
 5. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których
   mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, a sądy lub organy administracji 
   państwowej przekazują ich akta właściwemu wojewodzie.
 6. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 2, zawiadamia o 
   niej sąd lub organ administracji państwowej, który zawiesił postępowanie, 
   zwracając akta sprawy. Sąd lub właściwy organ umorzy zawieszone postępowanie.
 
                                Art. 37.
 1. Przywraca się Kościołowi jako całości własność zabudowanej nieruchomości
   położonej jako działka ewidencyjna gruntu nr 11 o  powierzchni 
   1211m{2}, w obrębie 145, objętej księgą wieczystą Kw Nr 223.
 2. Szczegółowe zasady i tryb regulacji, o której mowa w ust. 1, określi, w 
   drodze zarządzenia, Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów.
 3. Art. 36 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
 
                                Art. 38.
 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych, wojewoda lub innych organ wykonujący,
   w imieniu Skarbu Państwa, prawa wynikające z własności nieruchomości
   albo organy gmin, w zakresie swoich właściwości mogą nieodpłatnie
   przekazać Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości
   lub ich części:
   1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
     kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym 
     lub oświatowo-wychowawczym,
   2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego parafii działających
     na Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha 
     użytków rolnych łącznie dla jednej parafii.
 2. Art. 36 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
 3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od 
   dnia wejścia w życie ustawy.
 
                                Art. 39.
 1. Decyzje, o których mowa w art. 36 i 38, nie mogą naruszać praw nabytych 
   przez niepaństwowe osoby trzecie, w szczególności przez inne kościoły i 
   związki wyznaniowe oraz rolników i indywidulanych.
 2. Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawy z 
   dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym
   i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 
   191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. 
   Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180 i z 1994 r. Nr 1, poz. 3) podlega 
   postępowaniu, o którym mowa w art. 36.
 
                                Art. 40.
Decyzje, o których mowa w art. 36 i 38, oraz przepisy art. 37 stanowią podstawę
do dokonania wpisów w księgach wieczystych i ewidencji gruntów.

                                Art. 41.
 1. Zmiana nazwy grup osób prawnych lub poszczególnych osób wymienionych
   w art. 7, może być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi.
 2. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy kościelne osoby prawne stają się 
   osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.ą
 3. Wykaz parafii Kościoła będących osobami prawnymi w dniu wejścia  ustawy
   w życie stanowi załącznik do ustawy.
 
                                Art. 42.
Traci moc dekret z dnia 16 października 1945 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 259).

                                Art. 43.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

                              {Załącznik}
                              {do ustawy z dnia}
                              
                              
                              
                              
                              
                             WYKAZ PARAFII
                  KOŚCIOłA EWANGELICKO-METODYSTYCZNEGO
                      W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
                                    
                                    
 1. Bielsko-Biała (Wapienica), ul. Gminna 32
 2. Bydgoszcz, ul. Pomorska 41
 3. Bytom, ul. Piekarska 38
 4. Chodzież, ul. Zwycięstwa 1
 5. Dąbrówka, woj. olsztyńskie
 6. Elbląg, ul. Robotnicza 70
 7. Ełk, ul. Słowackiego 26
 8. Gdańsk-Wrzeszcz, ul. Pniewskiego 8
 9. Gierzwałd, woj. olsztyńskie
10. Gliwice, ul. Kłodnicka 3
11. Grudziądz, ul. Kosynierów Gdyńskich 9/11
12. Inowrocław, woj. bydgoskie
13. Katowice, ul. Reymonta 4
14. Kielce, ul. Małopolska 6
15. Koszalin, ul. Zwycięstwa 127
16. Kraków, ul. Wiślana
17. Kroplewo, woj. olsztyńskie
18. Kwidzyn, ul. Basztowa 1
19. Lipowo, woj. olsztyńskie
20. Łódź, ul. Organizacji WiN 2a
21. Łukta, ul. Ostródzka 35, woj. olsztyńskie
22. Międzyrzecz, ul. Ks.Skargi 3, woj. gorzowskie
23. Olsztynek, ul. Mrongowiusza 19
24. Ostróda, ul. Sienkiewicza 22
25. Pabianice, ul. Konpnickiej 23
26. Piętki,, woj. suwalskie
27. Poznań, ul. Ogrodowa 6
28. Przemyśl, ul. Matejki 7
29. Siemiany
30. Słonecznik - Kolonia
31. Słupsk, ul. Słowiańska 4
32. Smykowo, woj. olsztyńskie
33. Stare Juchy, ul. Jeziorna 10
34. Szczecin, ul. Stoisława 4
35. Ścinawka Średnia, ul. Sikorskiego 20
37. Warszawa, ul. Mokotowska 12
38. Wrocław, ul. Worcella 28