P r o j e k t
USTAWA
z dnia ........... 2001 r.
o postępowaniu z substancjami zubożającymi warstwę ozonową.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa ma na celu ograniczanie negatywnego oddziaływania niektórych substancji
chemicznych na stratosferyczną warstwę ozonową oraz realizację zobowiązań
wynikających z Konwencji Wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, sporządzonej w
Wiedniu dnia 22 marca 1985 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 98, poz. 488) oraz Protokołu
Montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonego
w Montrealu dnia 16 września 1987 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 98 poz. 490 i 491),
zwanego dalej Protokołem Montrealskim.
Art. 2.
1. Wprowadza się kontrolę postępowania z substancjami zubożającymi warstwę
ozonową, polegającą na ustanawianiu zakazów i ograniczeń dotyczących ich
produkcji, obrotu i użytkowania oraz sprawowaniu nadzoru nad przestrzeganiem
tych zakazów. Wykazy substancji zubożających warstwę ozonową stanowią
załączniki nr 1-5 do ustawy.
2. Ustawa reguluje:
1) produkcję substancji zubożających warstwę ozonową,
2) obrót z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową oraz towarami
zawierającymi te substancje,
3) wprowadzanie do obrotu krajowego i wykorzystywanie substancji
zubożających warstwę ozonową w działalności gospodarczej
oraz wprowadza sankcje za nieprzestrzeganie przepisów ustawy.
Art. 3.
Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o:
1) substancji kontrolowanej - rozumie się przez to substancję zubożającą
warstwę ozonową, lub jej izomery, występujące samodzielnie lub w
mieszaninach, z wyłączeniem:
a) substancji lub jej izomerów zawartych w wyrobie innym niż pojemnik do ich
transportowania lub przechowywania,
b) nieznacznych ilości substancji powstających w wyniku niezamierzonego bądź
przypadkowego wytworzenia tej substancji w procesie produkcyjnym, a także
znajdujących się w nieprzereagownym substracie używanym do produkcji
innych substancji, odmiennych w strukturze chemicznej, lub ilości
powstających przy zastosowaniu substancji kontrolowanej jako czynnika
ułatwiającego niektóre procesy chemiczne, zawartego w innych substancjach
chemicznych jako śladowe zanieczyszczenie, oraz emitowanych podczas
produkcji wyrobów zawierających substancje kontrolowane i obrotu nimi,
2) współczynniku ODP - rozumie się przez to potencjał niszczenia ozonu,
określający zdolność substancji kontrolowanej do zubożania warstwy ozonowej i
ustalony odrębnie dla każdej substancji kontrolowanej w umowach
międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
3) tonie ODP- rozumie się przez to iloczyn jednej tony danej substancji i
ustalonego dla niej współczynnika ODP,
4) dozwolonych technologiach " rozumie się przez to technologie, których
stosowanie jest dopuszczone na podstawie umów międzynarodowych, o których
mowa w art. 1,
5) obrocie z zagranicą " rozumie się przez to przywóz z zagranicy i wywóz za
granicę,
6) przywozie z zagranicy " rozumie się przez to wprowadzenie na polski obszar
celny, bez względu na przeznaczenie celne, jakie w rozumieniu przepisów prawa
celnego, nadawane jest towarowi, z wyjątkiem objęcia towaru niekrajowego
procedurą tranzytu, w ramach której przemieszczanie ma się zakończyć poza
polskim obszarem celnym,
7) wywozie za granicę " rozumie się przez to wyprowadzenie z polskiego obszaru
celnego, bez względu na przeznaczenie celne, jakie w rozumieniu przepisów
prawa celnego nadawane jest towarowi,
8) zużyciu substancji kontrolowanej " rozumie się przez to wielkość produkcji
substancji kontrolowanej powiększoną o wielkość importu tej substancji i
pomniejszoną o wielkość jej eksportu,
9) odzysku substancji kontrolowanej " rozumie się przez to odzyskiwanie
substancji kontrolowanej z maszyn, urządzeń i pojemników, a także innych
wyrobów w trakcie obsługi technicznej lub przed unieszkodliwieniem,
10) recyklingu substancji kontrolowanej " rozumie się przez to ponowne użycie
odzyskanej substancji kontrolowanej po uprzednim wstępnym oczyszczeniu metodą
filtracji lub osuszania, lub inną metodą; w przypadku czynników chłodniczych,
recykling obejmuje zazwyczaj także powtórne umieszczenie ich w urządzeniu,
11) regeneracji substancji kontrolowanej " rozumie się przez to dokładne
oczyszczenie substancji kontrolowanej z wykorzystaniem procesów filtracji,
osuszania, destylacji i procesów chemicznych, bądź innych procesów, w celu
przywrócenia substancji wymaganych parametrów użytkowych,
12) substancji nieodzownego zużycia " rozumie się przez to substancję
kontrolowaną, dla zastosowania której zostały spełnione łącznie następujące
warunki:
a) jest to niezbędne dla ochrony zdrowia lub życia ludzi,
b) niedostępne są substytuty lub brak jest wystarczających ilości substancji
pochodzących z odzysku,
c) podjęte zostały wszelkie dostępne działania dla zminimalizowania emisji
substancji kontrolowanej i ochrony środowiska przed konsekwencjami takiej
emisji,
13) zabiegach kwarantannowych " rozumie się przez to zabiegi ochrony roślin
i przedmiotów w rozumieniu przepisów o ochronie roślin uprawnych, w których
stosowana jest substancja kontrolowana, o której mowa w załączniku nr 5 do
ustawy, mające na celu zapobieganie wprowadzaniu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozprzestrzenianiu się szkodników
kwarantannowych dla zapewnienia ich urzędowej kontroli, przy czym:
a) za urzędową kontrolę uważa się kontrolę prowadzoną lub autoryzowaną przez
właściwe organy Inspekcji Ochrony Roślin określone w przepisach o
ochronie roślin uprawnych,
b) za szkodniki kwarantannowe uważa się organizmy szkodliwe w rozumieniu
przepisów o ochronie roślin uprawnych, stwarzające potencjalne zagrożenie
dla określonych obszarów kraju bądź nie występujące dotąd na tych
obszarach, bądź występujące na tych obszarach, lecz jeszcze nie
rozprzestrzenione, lecz podlegające urzędowej kontroli,
c) za zabiegi przed-wysyłkowe " uważa się zabiegi ochrony roślin i
przedmiotów w rozumieniu przepisów o ochronie roślin uprawnych, w których
stosowana jest substancja kontrolowana, o której mowa w załączniku nr 5 do
ustawy, nie będące zabiegami kwarantannowymi, które wykonuje się w ciągu
21 dni przed wywozem za granicę roślin lub przedmiotów w rozumieniu
przepisów o ochronie roślin uprawnych dla spełnienia urzędowych wymagań
kraju przeznaczenia lub urzędowych wymagań określonych w przepisach o
ochronie roślin uprawnych.
Art. 4.
Wprowadzane ustawą ograniczenia obrotu z zagranicą substancjami kontrolowanymi
nie dotyczą obrotu towarami zawierającymi substancje kontrolowane, dokonywanego
przez osoby fizyczne dla zaspokojenia potrzeb własnych, nie związanych z
działalnością gospodarczą.
Art. 5.
1. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę postanowienia
wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, oraz wiążące
Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów, ogłasza w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" :
1) listę państw będących stronami Protokołu Montrealskiego,
2) listę państw będących stronami Protokołu Montrealskiego wraz z jego
poprawkami,
3) listę państw nie będących stronami Protokołu Montrealskiego bądź poprawek
do niego, które jednak spełniają wszystkie wymagania wynikające z tych
umów,
4) współczynnik ODP obowiązujący dla poszczególnych substancji
kontrolowanych,
5) obowiązujący harmonogram redukcji zużycia poszczególnych substancji
kontrolowanych,
6) dozwolony w danym roku poziom zużycia poszczególnych substancji
kontrolowanych.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę postanowienia
wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1 , oraz wiążące
Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów, może ogłaszać w
drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski":
1) listę państw będących Stronami Protokołu Montrealskiego i Poprawek
Londyńskich, uznanych za rozwijające się, które mają przyznany 10-letni
okres opóźnienia w realizacji zaleceń Protokołu,
2) listę substancji kontrolowanych uznanych za substancje nieodzownego
zużycia dozwolonych do produkcji lub przywozu z zagranicy w danym roku,
wraz ze wskazaniem dozwolonej wielkości produkcji lub importu w danym
roku.
Art. 6.
Minister właściwy do spraw gospodarki, biorąc pod uwagę postanowienia wynikające
z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, oraz wiążące Rzeczpospolitą
Polską ustalenia Państw " Stron tych umów, ogłasza w drodze obwieszczenia w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski":
1) listę dozwolonych technologii niszczenia substancji kontrolowanych oraz
warunki stosowania tych technologii,
2) wykaz prac uznawanych za prace laboratoryjne i analityczne, w których mogą
być stosowane poszczególne substancje kontrolowane, oraz wymagania dotyczące
wprowadzania do obrotu krajowego substancji kontrolowanych używanych do celów
laboratoryjnych i analitycznych,
3) szczegółowy wykaz kodów taryfy celnej dla substancji kontrolowanych i
zawierających je mieszanin.
Rozdział 2
Zakazy i ograniczenia dotyczące produkcji substancji kontrolowanych
Art. 7.
1. Zakazuje się produkcji substancji kontrolowanych wymienionych w załącznikach
nr 1-5 do ustawy, z wyjątkiem tetrachlorku węgla.
2. Nie jest uważana za produkcję działalność polegająca na odzysku zużytych
substancji kontrolowanych, ich recyklingu i regeneracji. Do poziomu zużycia
substancji kontrolowanej określonej w załączniku nr 5 do ustawy nie wlicza
się również ilości przeznaczonych do zabiegów kwarantannowych i przed-
wysyłkowych.
Art. 8.
1. Produkcja tetrachlorku węgla jest dopuszczalna po uzyskaniu pozwolenia.
2. Pozwolenie na produkcję tetrachlorku węgla może być wydane, jeżeli
substancja ta będzie produkowana:
1) wyłącznie w celu eksportu do państw uznanych za rozwijające się, będących
Stronami Protokołu Montrealskiego i Poprawek Londyńskich, które mają
przyznany 10-letni okres opóźnienia w realizacji zaleceń Protokołu, z
uwzględnieniem ograniczeń wielkości produkcji wynikających z tych umów,
2) w dozwolonej ilości jako substancja nieodzownego zużycia do wykorzystania
na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej,
3) z przeznaczeniem do prac laboratoryjnych i analitycznych,
4) w celu zastosowania jako substratu do produkcji innych substancji,
odmiennych w strukturze chemicznej,
5) w celu zastosowania jako czynnika ułatwiającego niektóre procesy
chemiczne,
6) jako substancja nieodzownego zużycia przeznaczona do wywozu za granicę do
zastosowania w innym państwie będącym Stroną umów międzynarodowych, o
których mowa w art. 1, jeśli właściwe władze tego państwa wystąpią z taką
prośbą.
3. Pozwolenie na produkcję tetrachlorku węgla może być udzielone także, gdy w
procesie wytwarzania innych substancji chemicznych produkowany jest również
tetrachlorek węgla, a producent wykaże, że posiada możliwość zniszczenia
całej wyprodukowanej ilości tetrachlorku węgla przy użyciu dozwolonych
technologii. W pozwoleniu określa się wówczas termin i sposób zniszczenia
wyprodukowanej substancji.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia, określi:
1) ilości tetrachlorku węgla dozwolone do wykorzystania w celu, o którym
mowa w ust. 2 pkt 1,
2) listę technologii (procesów chemicznych), w których tetrachlorek węgla
może być używany w celu określonym w ust. 2 pkt 5,
3) wzory dokumentów służących do ewidencjonowania produkcji tetrachlorku
węgla oraz sposobu jego wykorzystania.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska, może w drodze rozporządzenia, określić:
1) ilości tetrachlorku węgla dozwolone do wykorzystania dla celów, o których
mowa w ust. 2 pkt 3-5,
2) wymagania, jakie muszą być spełnione przy stosowaniu tetrachlorku węgla
w celach, o których mowa w ust. 2 pkt 5.
6. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 4 i 5, minister będzie brał
pod uwagę:
1) wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron umów
międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
2) konieczność ograniczenia negatywnych skutków użytkowania tetrachlorku
węgla dla warstwy ozonowej,
3) potrzebę zapewnienia kompletnej dokumentacji dotyczącej produkcji oraz
zakresu i sposobu użytkowania tetrachlorku węgla.
Rozdział 3
Zakazy dotyczące obrotu z zagranicą substancjami kontrolowanymi
oraz towarami zawierającymi te substancje
Art. 9.
Zakazuje się obrotu substancjami kontrolowanymi:
1) wymienionymi w załącznikach nr 1, 2 i 4 do ustawy, z państwami, które nie są
Stronami Protokołu Montrealskiego,
2) wymienionymi w załącznikach nr 2 i 4 do ustawy, z państwami, które nie są
Stronami Poprawek Londyńskich do Protokołu Montrealskiego,
3) wymienionymi w załączniku nr 4 do ustawy, z państwami, które nie są Stronami
Poprawek Kopenhaskich do Protokołu Montrealskiego,
4) wymienionymi w załączniku nr 5 do ustawy, z państwami, które nie są Stronami
Poprawek Montrealskich do Protokołu Montrealskiego,
z zastrzeżeniem art. 10.
Art. 10.
Zakazuje się przywozu z zagranicy towarów zawierających substancje kontrolowane
wymienione w załączniku nr 1 do ustawy, z państw nie będących Stronami Protokołu
Montrealskiego.
Art. 11.
1. Zakaz, o którym mowa w art. 9, nie dotyczy obrotu substancjami
kontrolowanymi, wymienionymi w załącznikach nr 1, 2 i 4 do ustawy, z
państwami nie będącymi Stronami Protokołu Montrealskiego oraz jego Poprawek,
jednakże spełniającymi wszystkie wymagania wynikające z tych umów.
2. Obrót, o którym mowa w ust. 1, jest dopuszczalny po uzyskaniu pozwolenia.
Art. 12.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową
listę towarów zawierających substancje kontrolowane, wraz z odpowiadającymi
im kodami taryfy celnej, podlegających zakazowi przywozu z państw nie
będących Stronami Protokołu Montrealskiego.
2. Wydając rozporządzenie, o których mowa w ust. 1, minister będzie brał pod
uwagę :
1) wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów
międzynarodowych,
2) konieczność wyeliminowania stosowania towarów zawierających substancje
kontrolowane.
Rozdział 4
Ograniczenia obrotu z zagranicą substancjami kontrolowanymi
Art. 13.
1. Obrót z zagranicą substancjami kontrolowanymi, wymienionymi w załącznikach
nr 3 i 5 do ustawy, jest dopuszczalny po uzyskaniu pozwolenia.
2. Pozwolenie na obrót tymi substancjami może być wydane w celu ich
zastosowania:
1) jako substratu do produkcji innych substancji odmiennych w strukturze
chemicznej,
2) jako czynnika ułatwiającego niektóre procesy chemiczne,
3) do prac laboratoryjnych i analitycznych
a w innych przypadkach tylko wówczas, gdy pozwala na to obowiązujący
harmonogram, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5.
Art. 14.
1. Obrót substancjami kontrolowanymi, wymienionymi w załącznikach nr 1, 2 i 4
do ustawy, z państwami będącymi Stronami Protokołu Montrealskiego oraz jego
Poprawek, jest dopuszczalny po uzyskaniu pozwolenia.
2. Pozwolenie może być wydane, jeśli zostały spełnione łącznie warunki dla
uznania substancji kontrolowanej za substancję nieodzownego zużycia.
3. Obrót substancjami kontrolowanymi, o których mowa w ust. 1, z państwami
będącymi Stronami Protokołu Montrealskiego oraz jego Poprawek, jest możliwy
na podstawie pozwolenia także wówczas, jeżeli substancje takie pochodzą z
odzysku lub będą wywożone za granicę, bądź przywożone z zagranicy, w celu
zastosowania:
1) jako substratu do produkcji innych substancji, odmiennych w strukturze
chemicznej,
2) jako czynnika ułatwiającego niektóre procesy chemiczne,
3) do prac laboratoryjnych i analitycznych.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, listę
technologii (procesów chemicznych), w których substancje wymienione w ust. 1
mogą być stosowane jako czynniki ułatwiające niektóre procesy chemiczne.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska, może, w drodze rozporządzenia, określić:
1) ilości substancji kontrolowanych wymienionych w ust.1, dozwolonych do
wykorzystania z przeznaczeniem na cele laboratoryjne i analityczne, jako
substratu do produkcji nowych substancji, odmiennych w strukturze
chemicznej oraz w celu zastosowania jako czynnika ułatwiającego niektóre
procesy chemiczne,
2) wymagania, jakie muszą być spełnione przy stosowaniu substancji
kontrolowanych wymienionych w ust. 1, jako czynnika ułatwiającego niektóre
procesy chemiczne.
6. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 4 i 5, minister będzie brał
pod uwagę:
1) wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów
międzynarodowych,
2) konieczność wyeliminowania lub ograniczenia negatywnych skutków dla
warstwy ozonowej, wynikających ze stosowania określonej technologii, w
której używana jest dana substancja kontrolowana.
Art. 15.
1. Podmiot ubiegający się o wydanie pozwolenia na przywóz z zagranicy
nieregenerowanych substancji kontrolowanych, pochodzących z odzysku, jest
obowiązany przedstawić organowi wydającemu pozwolenie oraz organom celnym
przy przekraczaniu granicy dokument, wystawiony przez kontrahenta
zagranicznego, potwierdzający pochodzenie substancji z odzysku, a także
dokument wystawiony przez podmiot, który jest na obszarze kraju uprawniony do
regeneracji substancji kontrolowanych, zawierający zgodę tego podmiotu na
przyjęcie wnioskowanej ilości substancji kontrolowanych do regeneracji.
2. Podmiot, ubiegający się o pozwolenie na przywóz z zagranicy regenerowanych
substancji kontrolowanych pochodzących z odzysku, jest obowiązany przedstawić
dokument wystawiony przez kontrahenta zagranicznego, potwierdzający
pochodzenie substancji z odzysku oraz zawierający nazwę i adres podmiotu,
który dokonał oczyszczenia i stopień regeneracji przywożonej z zagranicy
substancji.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, kierując się koniecznością
ograniczania negatywnych skutków dla warstwy ozonowej wynikających ze
stosowania substancji kontrolowanych oraz wymaganiami wynikającymi z umów
międzynarodowych, o których mowa w art. 1, a także wiążącymi Rzeczpospolitą
Polską ustaleniami Państw Stron tych umów, określi, w drodze rozporządzenia,
wzory dokumentów wymaganych przy przywozie z zagranicy substancji
kontrolowanych pochodzących z odzysku.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" listę
podmiotów, które są na obszarze kraju uprawnione do regeneracji substancji
kontrolowanych pochodzących z odzysku.
Rozdział 5
Zakazy i ograniczenia związane z wykorzystywaniem substancji kontrolowanych
Art. 16.
1. Zakazuje się odpłatnego, a także nieodpłatnego wprowadzania do obrotu
krajowego, oraz wykorzystywania w działalności gospodarczej substancji
kontrolowanych przywiezionych z zagranicy lub wyprodukowanych w Polsce z
naruszeniem przepisów ustawy.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do towarów
zawierających substancje kontrolowane.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia, wprowadzać
ograniczenia w obrocie krajowym substancjami kontrolowanymi wyprodukowanymi
lub przywiezionymi z zagranicy zgodnie z przepisami tej ustawy oraz w ich
wykorzystywaniu w działalności gospodarczej.
4. Ograniczenia wprowadzane rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 3, mogą
polegać na:
1) zakazie wykorzystywania wskazanych substancji kontrolowanych w niektórych
zastosowaniach, w szczególności chłodnictwie, produkcji pianek,
rolnictwie, ochronie przeciwpożarowej i produkcji rozpuszczalników i
aerozoli,
3) zakazie obrotu krajowego wskazanymi substancjami kontrolowanymi,
4) zakazie obrotu krajowego substancjami kontrolowanymi zawartymi we
wskazanych rodzajach pojemników,
3) ustaleniu listy wyrobów, które nie mogą zawierać wskazanych substancji
kontrolowanych.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust.3, minister będzie brał pod
uwagę:
1) wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów
międzynarodowych,
2) konieczność wyeliminowania lub ograniczenia negatywnych skutków dla
warstwy ozonowej, wynikających z zastosowania danej substancji
kontrolowanej.
Art. 17.
1. Zabrania się testowania urządzeń lub instalacji wykorzystujących substancje
kontrolowane, a także prowadzenia szkoleń, w wyniku których może nastąpić
emisja do środowiska substancji kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1
grupa II do ustawy. Zakaz nie odnosi się do testowania wymaganego przepisami
umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, i przeprowadzanego przy
użyciu wyżej wymienionych substancji przywiezionych z zagranicy zgodnie z
przepisami ustawy.
2. Za bezpieczne dla środowiska postępowanie z substancjami kontrolowanymi,
określonymi w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, jest odpowiedzialny właś
ciciel bądź zarządzający instalacjami lub urządzeniami wykorzystującymi te
substancje.
3. Właściciele i zarządzający instalacjami i urządzeniami zawierającymi
substancje kontrolowane określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy są
obowiązani do:
1) stosowania przepisów określających szczegółowe zasady postępowania ze
znajdującymi się w użytkowaniu substancjami kontrolowanymi, określonymi w
załączniku nr 1 grupa II do ustawy,
2) przedkładania wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, co
6 miesięcy bądź w każdej sytuacji, gdy od ostatniego badania technicznego
instalacji bądź urządzenia emisja substancji kontrolowanych określonych w
załączniku nr 1 grupa II do ustawy z instalacji lub urządzenia jest
większa niż 5% ogólnej ich zawartości w instalacji lub urządzeniu,
sprawozdań określających stan techniczny urządzenia lub instalacji,
3) przedkładania wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, co
6 miesięcy bądź w każdej sytuacji, gdy zmianie ulegnie miejsce lub
właściciel urządzenia lub instalacji, informacji o stanie posiadanych
urządzeń lub instalacji i znajdujących się w nich zasobów substancji
kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, oraz o
zmianie miejsca i właściciela.
4. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw wewnętrznych i po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego
Państwowej Straży Pożarnej może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób postępowania ze znajdującymi się w użytkowaniu
substancjami kontrolowanymi, określonymi w załączniku nr 1 grupa II do
ustawy, a także termin, od którego wprowadzanie nowych instalacji lub
urządzeń wykorzystujących te substancje będzie zakazane, z zastrzeżeniem ust.
5.
5. Z dniem wejścia w życie zakazu, o którym mowa w ust. 4, wprowadzanie nowych
urządzeń czy instalacji wykorzystujących substancje kontrolowane, określone w
załączniku nr 1 grupa II do ustawy, jest możliwe wyłącznie na podstawie
pozwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wydanego po uzyskaniu
opinii Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, po spełnieniu
warunków, o których mowa w art. 14 ust. 2. Przepis art. 14 ust. 3 oraz art.
15 stosuje się odpowiednio.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska i po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego
Państwowej Straży Pożarnej, może określić, w drodze rozporządzenia, listę
obszarów zagrożonych pożarem lub wybuchem, w których zastosowanie substancji
kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, należy
uznać za krytyczne i będzie możliwe na podstawie pozwolenia.
7. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust.4 i 6, minister będzie brał pod
uwagę:
1) wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów
międzynarodowych,
2) konieczność wyeliminowania lub ograniczenia negatywnych skutków dla
warstwy ozonowej, wynikających z użytkowania danej substancji
kontrolowanej,
3) konieczność zapewnienia bezpieczeństwa określonych obszarów zagrożonych
wybuchem lub pożarem.
Art. 18.
1. Wprowadzane do obrotu krajowego substancje kontrolowane oraz produkty i
urządzenia zawierające te substancje podlegają obowiązkowi oznakowania.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska, uwzględniając wymagania wynikające z umów
międzynarodowych, o których mowa w art. 1, oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską
ustalenia Państw " Stron tych umów, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
oznakowania pojemników zawierających substancje kontrolowane oraz produktów i
urządzeń, w skład których takie substancje wchodzą.
Art. 19.
Użytkownicy urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych lub innych urządzeń
wykorzystujących substancje kontrolowane, są obowiązani do stosowania takich
form użytkowania, które zapobiegają emisji substancji kontrolowanych do
środowiska.
Art. 20.
1. Działalność polegającą na obsłudze technicznej i naprawie urządzeń
chłodniczych i klimatyzacyjnych lub innych urządzeń, wykorzystujących
substancje kontrolowane, a także odzysku zużytych substancji kontrolowanych,
ich recyklingu i regeneracji oraz przekazywaniu do ponownego stosowania mogą
wykonywać tylko przedsiębiorcy dysponujący odpowiednim wyposażeniem
technicznym.
2. Prowadząc działalności, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca obowiązany
jest do stosowania takich form obsługi technicznej i naprawy urządzeń, a
także takich form odzysku, recyklingu i regeneracji oraz przekazywania do
ponownego stosowania substancji kontrolowanych, które zapobiegają emisji
substancji kontrolowanych do środowiska.
Art. 21.
Przepisy art. 20 ust 2 stosuje się odpowiednio do prowadzenia działalności
polegającej na:
1) niszczeniu substancji kontrolowanych lub produktów je zawierających,
2) unieszkodliwianiu odpadów zawierających substancje kontrolowane, z
wyjątkiem zużytych opakowań,
3) wytwarzaniu produktów przy użyciu substancji kontrolowanych.
Art. 22.
1. Zakazuje się składowania urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych lub
gaśniczych, zawierających substancje kontrolowane i mających charakter
odpadów, a także wszelkich urządzeń, mających charakter odpadów,
zawierających substancje kontrolowane jako rozpuszczalniki, oraz odpadów,
zawierających substancje kontrolowane, wytworzonych w procesie demontażu
wymienionych urządzeń. Prowadzący składowisko odpadów ma obowiązek odmówić
przyjęcia na składowisko tego rodzaju odpadów.
2. Wytwarzający odpady zawierające substancje kontrolowane, a także ich
odbiorcy mają, w trakcie postępowania z takimi odpadami, obowiązek dołożenia
należytej staranności, celem zapobieżenia emisji substancji kontrolowanych do
środowiska.
3. Wytwarzający odpady mają obowiązek odzyskać substancje kontrolowane zawarte
w:
1) mających charakter odpadów urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i
gaśniczych,
2) mających charakter odpadów wszelkich urządzeniach zawierających
substancje kontrolowane jako rozpuszczalniki,
3) odpadach wytworzonych w procesie demontażu urządzeń wymienionych w pkt 1
i 2
celem poddania ich recyklingowi i regeneracji oraz powtórnemu użyciu lub
unieszkodliwieniu w sposób zgodny z przepisami ustawy.
4. Sposób postępowania z odpadami zawierającymi substancje kontrolowane
określają przepisy o odpadach z zastrzeżeniem przepisów ust. 1-3 oraz art. 21
pkt 2.
Art. 23.
1. Obowiązek odzysku substancji kontrolowanych, określony w art.22 ust.3,
stosuje się odpowiednio w czasie eksploatacji urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych, gaśniczych, a także urządzeń zawierających rozpuszczalniki,
w przypadku konieczności ich naprawy.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki może w drodze rozporządzenia objąć
obowiązkami określonymi w ust. 1 oraz art. 22 ust. 3 także inne urządzenia
bądź produkty, zawierające substancje kontrolowane.
3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust.2, minister będzie brał pod
uwagę:
1) wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron tych umów
międzynarodowych,
2) konieczność wyeliminowania lub ograniczenia negatywnych skutków dla
warstwy ozonowej, wynikających z użytkowania danej substancji
kontrolowanej.
Rozdział 6
Wydawanie pozwoleń
Art. 24.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek zainteresowanego podmiotu,
w drodze decyzji, wydaje lub odmawia wydania pozwolenia na produkcję lub
obrót z zagranicą substancją kontrolowaną lub mieszaniną zawierającą
substancję kontrolowaną.
2. Pozwolenie wydawane jest na czas określony, nie dłuższy niż 1 rok.
3. Podmiot ubiegający się o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązany wykazać we wniosku o jego wydanie spełnienie wymagań, o których
mowa w ustawie.
4. W przypadku, gdy zakresem wniosku są objęte okoliczności, o których mowa w
art. 8 ust. 2 pkt 2 lub art.14 ust. 2, zainteresowany podmiot powinien nie
później, niż 13 miesięcy przed dniem 1 stycznia roku, którego miałoby
dotyczyć pozwolenie, wystąpić do ministra właściwego do spraw środowiska z
informacją o potrzebie produkcji lub przywozu z zagranicy substancji
kontrolowanej lub mieszaniny zawierającej substancję kontrolowaną. Minister
właściwy do spraw środowiska powiadamia nie później, niż do dnia 31 stycznia
roku, którego pozwolenie ma dotyczyć, ministra właściwego do spraw gospodarki
oraz zainteresowany podmiot o przyznaniu Rzeczpospolitej Polskiej, przez
Strony Protokołu Montrealskiego, zgody na przywóz substancji lub mieszaniny,
objętej wnioskiem bądź o odmowie wydania takiej zgody.
5. Złożenie wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinno być
poprzedzone uzyskaniem przez zainteresowany podmiot opinii wyspecjalizowanej
jednostki, upoważnionej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, w
zakresie możliwości produkcji substancji kontrolowanej lub dokonania obrotu z
zagranicą substancją kontrolowaną lub mieszaniną zawierającą substancję
kontrolowaną, która ma być objęta wnioskiem, stosownie do przepisów art. 8,
11, 12, 13 ust. 2, 14 ust. 2-5 i 15. O udzieleniu upoważnienia
wyspecjalizowanej jednostce minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi w
drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski".
6. Opinię, o której mowa w ust. 5, zainteresowany podmiot jest obowiązany
dołączyć do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 25.
1. Szczegółowe warunki i tryb wydawania pozwoleń oraz wzory wniosków, o których
mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 5, określi minister właściwy do spraw gospodarki
w drodze rozporządzenia.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister będzie brał pod
uwagę:
1) zapewnienie informacji o wnioskodawcy dotyczącej formy prawnej jego
działania wraz z adresem siedziby, rodzaju i zakresu wykonywanej
działalności, numeru wpisu do rejestru przedsiębiorstw, o substancjach
kontrolowanych lub zawierających je mieszaninach, warunkach ich produkcji,
magazynowania lub niszczenia oraz krajach pochodzenia lub przeznaczenia, a
także o wykorzystaniu wcześniej udzielonych pozwoleń,
2) wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw " Stron umów
międzynarodowych, o których mowa w art. 1,
3) potrzebę zapewnienia kompletnej dokumentacji zakresu i sposobu
użytkowania substancji kontrolowanych.
Art. 26.
W pozwoleniu, o którym mowa w art. 24, określa się dozwoloną do produkcji,
przywozu z zagranicy lub wywozu za granicę ilość substancji kontrolowanej lub
mieszaniny, zawierającej taką substancję, oraz dozwolony zakres użytkowania
takiej substancji lub mieszaniny. Nie narusza to przepisów określających zasady
ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem, postępowania z substancjami
chemicznymi stwarzającymi zagrożenie dla zdrowia lub życia oraz transportu
materiałów niebezpiecznych.
Art. 27.
1. Zużycie substancji kontrolowanych, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do
ustawy, nie może przekroczyć ogólnego dozwolonego poziomu zużycia tych
substancji, wynikającego dla Rzeczypospolitej Polskiej z harmonogramów
redukcji określonych ustaleniami Państw " Stron umów międzynarodowych, o
których mowa w art. 1.
2. Do poziomu zużycia substancji kontrolowanych, określonych w załącznikach nr
3 i 5 do ustawy, nie wlicza się ilości wyprodukowanych lub przywiezionych z
zagranicy substancji:
1) pochodzących z odzysku,
2) podlegających całkowitemu zniszczeniu przy użyciu dozwolonych
technologii,
3) przeznaczonych jako substrat do produkcji innych substancji, odmiennych w
strukturze chemicznej,
4) przeznaczonych do stosowania jako czynnik ułatwiający niektóre procesy
chemiczne,
przeznaczonych do prac laboratoryjnych i analitycznych.
Art. 28.
1. Podmiot zamierzający ubiegać się w danym roku kalendarzowym o pozwolenie na
przywóz z zagranicy, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy,
substancji kontrolowanych lub zawierających je mieszanin może, najpóźniej na
trzy miesiące przed dniem 1 stycznia danego roku, wystąpić do ministra
właściwego do spraw gospodarki o przyrzeczenie wydania takiego pozwolenia,
zwanego dalej "promesą pozwolenia".
2. We wniosku o wydanie promesy pozwolenia należy określić przewidywany sposób
wykorzystania substancji kontrolowanej oraz wnioskowaną na dany rok
kalendarzowy ilość substancji kontrolowanej, wyrażoną w tonach ODP
przeliczonych dla danej grupy substancji, określonych w załącznikach nr 3 i 5
do ustawy.
3. Promesę pozwolenia wydaje się w drodze decyzji administracyjnej, na okres
danego roku kalendarzowego.
4. W promesie pozwolenia określa się dla danego podmiotu całkowitą dozwoloną do
przywozu z zagranicy, w danym roku, ilość substancji kontrolowanych,
określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, wyrażoną w tonach ODP
przeliczonych dla określonej grupy czystych substancji.
5. W okresie ważności promesy pozwolenia nie można odmówić wydania pozwolenia
na przywóz z zagranicy substancji kontrolowanej w granicach określonych w
promesie pozwolenia, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny istotny
dla wydania pozwolenia.
6. Jeżeli zachodzi konieczność ograniczenia zużycia określonej substancji
kontrolowanej w stosunku do dotychczasowego jego poziomu, ograniczenia
dozwolonej do przywozu z zagranicy w ramach promesy pozwolenia, ilości
substancji kontrolowanej powinny być dokonane proporcjonalnie w stosunku do
wszystkich podmiotów ubiegających się o wydanie promesy pozwolenia, biorąc
pod uwagę dotychczasowy ich udział w rynku oraz zakres niezbędnych do
wprowadzenia ograniczeń.
7. Po rozpoczęciu roku kalendarzowego wydanie pozwolenia na przywóz z zagranicy
substancji kontrolowanej, bądź mieszaniny zawierającej tę substancję, w tym
roku, na rzecz podmiotu nie posiadającego promesy pozwolenia, jest możliwe
pod warunkiem, że:
1) w ramach ilości substancji kontrolowanej dozwolonej do przywozu z
zagranicy, wynikającej z ogłoszonego dozwolonego poziomu jej zużycia, o
którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 6, istnieje ilość nie objęta wcześniej
wydanymi promesami pozwoleń lub
2) zmniejszono ilość substancji kontrolowanej dozwolonej do przywozu z
zagranicy w promesie pozwolenia, wydanej na rzecz innego podmiotu, za jego
pisemną zgodą, dołączoną do wniosku, odpowiednio równocześnie zmieniając
tę promesę.
Art. 29.
1. Jeżeli podmiot nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu minister
właściwy do spraw gospodarki wzywa go do usunięcia naruszeń, wyznaczając
równocześnie termin ich usunięcia.
2. W przypadku bezskutecznego upływu terminu na usunięcie naruszeń, minister
właściwy do spraw gospodarki, wydaje decyzję o cofnięciu pozwolenia, o którym
mowa w ust. 1, bez odszkodowania.
3. Cofnięcie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje wstrzymanie
działalności objętej tym pozwoleniem.
Rozdział 7
Kontrola przestrzegania przepisów ustawy
Art. 30.
1. Kontrolę przestrzegania przepisów ustawy sprawują organy Inspekcji Ochrony
Środowiska oraz, w zakresie swojej właściwości, organy celne.
2. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska informują ministra właściwego do spraw
gospodarki i ministra właściwego do spraw środowiska o stwierdzonych
przypadkach naruszania przez dany podmiot przepisów ustawy lub warunków,
określonych w posiadanym przez ten podmiot pozwoleniu.
3. Organy celne niezwłocznie informują organy Inspekcji Ochrony Środowiska,
właściwe ze względu na siedzibę danego podmiotu, o stwierdzonych przypadkach
naruszania przez ten podmiot przepisów ustawy lub warunków określonych w
posiadanym przez ten podmiot pozwoleniu.
Art. 31.
1. Producent, importer lub eksporter substancji kontrolowanych są obowiązani do
bieżącego prowadzenia ewidencji wyprodukowanych, przywiezionych z zagranicy
lub wywiezionych za granicę substancji kontrolowanych.
2. Ewidencja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający kontrolę rodzaju,
ilości i sposobu wykorzystania albo wprowadzenia do obrotu krajowego lub
zagranicznego wyprodukowanych, przywiezionych z zagranicy lub wywiezionych za
granicę substancji kontrolowanych.
Art. 32.
1. Ewidencję, o której mowa w art. 31 ust. 1, są obowiązane także prowadzić
podmioty:
1) wykorzystujące substancje kontrolowane w związku z prowadzoną
działalnością, w tym zajmujące się odzyskiem, recyklingiem lub
regeneracją substancji kontrolowanych,
2) prowadzące działalność polegającą na niszczeniu substancji kontrolowanych
lub produktów je zawierających.
2. Ewidencja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający kontrolę rodzaju,
ilości i sposobu wykorzystania lub zniszczenia substancji kontrolowanych.
3. Wytwarzający odpady i odbiorca odpadów, w skład których wchodzą substancje
kontrolowane, są obowiązani uwzględniać w ewidencji prowadzonej zgodnie z
zasadami określonymi w przepisach o odpadach, wymagania wynikające z art. 31
ustawy.
Art. 33.
1. Podmioty prowadzące ewidencję są obowiązane przekazywać dane dotyczące
substancji kontrolowanych ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w
terminie 30 dni po upływie każdego kwartału oraz zbiorczo za ubiegły rok do
końca stycznia roku następnego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory
formularzy ewidencji substancji kontrolowanych, uwzględniając przepisy art.
31 ust. 2 i art. 32 ust. 2 oraz kierując się koniecznością zapewnienia
kompleksowej informacji o użytkowanych substancjach kontrolowanych oraz
sposobie i zakresie ich użytkowania.
Art. 34.
1. Za prowadzenie produkcji lub dokonanie obrotu z zagranicą substancjami
kontrolowanymi wbrew zakazom, wynikającym z ustawy, a także bez wymaganego
pozwolenia albo z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska wymierza producentowi lub importerowi, w drodze decyzji, karę
pieniężną.
2. Karę pieniężną wymierza się w zależności od ilości wyprodukowanych lub
importowanych substancji, za każdy kilogram substancji wyprodukowanej lub
sprowadzonej z zagranicy z naruszeniem zakazów wynikających z ustawy.
3. Stawka kary za jeden kilogram substancji wynosi trzykrotność stawki opłaty
za emisję do powietrza jednego kilograma chlorowcopochodnej węglowodoru (CFC-
12), ustalonej na podstawie przepisów o ochronie środowiska.
4. Termin płatności kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja o
wymierzeniu kary stała się ostateczna.
5. W razie nieterminowego uiszczenia kary pieniężnej pobierane są odsetki za
zwłokę, w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie
zobowiązań podatkowych.
6. Wymierzone, a nie uiszczone w przewidzianym terminie, kary pieniężne
podlegają wraz z ustawowymi odsetkami przymusowemu ściągnięciu w trybie,
przewidzianym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dla
należności pieniężnych.
7. Wymierzone, a nie pobrane kary pieniężne nie są objęte postępowaniem
układowym.
8. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej.
9. Kary pieniężne producent lub importer wnosi na rachunek redystrybucyjny
prowadzony przez zarząd województwa, na terenie którego ma siedzibę woje
wódzki inspektor ochrony środowiska wymierzający karę.
10. Do wpływów z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w niniejszym artykule,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 87b ust. 4a ustawy z dnia 31 stycznia
1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz.
196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 622,
z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz.
885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 101, poz.1178, z 2000 r. Nr 12,
poz. 136, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718 i Nr 109, poz. 1157).
Art. 35.
Obowiązek uiszczenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 34, ulega
przedawnieniu z upływem 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin uiszczenia
kary.
Rozdział 8
Przepisy karne
Art. 36.
1. Kto nie przestrzega zakazu produkcji bądź zakazów, dotyczących obrotu z
zagranicą substancjami kontrolowanymi lub towarami zawierającymi takie
substancje, a także wprowadza do obrotu krajowego substancje lub towary
pozyskane z naruszeniem tych zakazów, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. W wypadkach mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia
wolności.
Art. 37.
1. Kto bez wymaganego pozwolenia lub wbrew jego warunkom prowadzi produkcję lub
dokonuje obrotu substancjami kontrolowanymi z zagranicą, a także
wykorzystuje, w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej,
substancje kontrolowane pozyskane z naruszeniem zakazów, określonych
niniejszą ustawą, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
2. Tej samej karze podlega ten, kto:
1) narusza zakaz obrotu krajowego substancjami kontrolowanymi albo
wykorzystuje je do zakazanych zastosowań,
2) narusza zakaz testowania urządzeń lub instalacji zawierających substancje
kontrolowane, określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, albo korzys
ta z takich urządzeń bądź instalacji mimo wprowadzonego zakazu, czego
skutkiem jest emisja do środowiska substancji kontrolowanych, określonych
w załączniku nr 1 grupa II do ustawy,
3) dopuszcza do emisji do środowiska substancji kontrolowanych wskutek niedo
pełnienia obowiązków określonych w art. 19, art. 20 ust. 2 oraz art. 22
ust. 2,
4) nie dopełnia określonego w art. 22 ust. 3 oraz w art. 23 ust. 1 obowiązku
odzysku substancji kontrolowanych.
Art. 38.
1. Kto, będąc obowiązany do prowadzenia ewidencji substancji kontrolowanych lub
przekazywania wymaganych danych albo informacji, nie wykonuje tego obowiązku,
wykonuje go nierzetelnie lub nie przestrzega obowiązujących terminów
przekazywania informacji zawartych w ewidencji, podlega karze grzywny.
2. Kto narusza obowiązek umieszczenia na pojemniku bądź innym wyrobie
wymaganych informacji lub oznakowań, podlega karze grzywny.
3. Kto:
1) narusza zakaz prowadzenia szkoleń, w trakcie których mogą być emitowane
do powietrza substancje kontrolowane określone w załączniku nr 1 grupa II
do ustawy,
2) narusza określone w art. 17 ust. 3 obowiązki związane z postępowaniem z
substancjami kontrolowanymi określonymi w załączniku nr 1 grupa II do
ustawy,
3) nie przestrzega ustanowionych w oparciu o art. 17 ust. 4 zasad
postępowania z substancjami kontrolowanymi określonymi w załączniku nr 1
grupa II do ustawy,
4) nie przestrzega wprowadzonego w oparciu o art. 17 ust. 4 zakazu
wprowadzania nowych instalacji wykorzystujących substancje kontrolowane,
określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy
- podlega karze grzywny.
5. Kto narusza zakaz testowania urządzeń lub instalacji zawierających
substancje kontrolowane, określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, albo
korzysta z takich z urządzeń bądź instalacji mimo wprowadzonego zakazu, nie
powodując jednak emisji do środowiska substancji kontrolowanych, określonych
w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, podlega karze grzywny.
6. Orzekanie w sprawach, o których mowa w niniejszym artykule, następuje na
zasadach i w trybie określonym w przepisach Kodeksu postępowania w sprawach o
wykroczenia.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 39.
1. Pozwolenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy obowiązują do dnia upływu okresu na jaki zostały
wydane, pod warunkiem, że zainteresowany podmiot wystąpił z odpowiednim
wnioskiem nie później niż w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Postępowania w sprawach objętych zgodnie z ustawą obowiązkiem uzyskania
pozwolenia, wszczęte i nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, toczą
się według przepisów niniejszej ustawy.
Art. 40.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r.
Załączniki do ustawy
z dnia....................
(poz..........)
Załącznik nr 1
Wykaz substancji zubożających warstwę ozonową ustalonych w
Aneksie A do Protokołu Montrealskiego
Grupa I
1. Trichlorofluorometan R-11 (CFC-11)
2. Dichlorodifluorometan R-12 (CFC-12)
3. Trichlorotrifluoroetan R-113 (CFC-113)
4. Dichlorotetrafluoroetan R-114 (CFC-114)
5. Chloropentafluoroetan R-115 (CFC-115)
Grupa II
1. Bromochlorodifluorometan halon - 1211
2. Bromotrifluorometan halon - 1301
3. Dibromotetrafluoroetan halon - 2402
Załącznik nr 2
Wykaz substancji zubożających warstwę ozonową ustalonych w
Aneksie B do Protokołu Montrealskiego
Grupa I
1. Chlorotrifluorometan R-13 (CFC-13)
2. Pentachlorofluoroetan R-111 (CFC-111)
3. Tetrachlorodifluoroetan R-112 (CFC-112)
4. Heptachlorofluoropropan R-211 (CFC-211)
5. Heksachlorodifluoropropan R-212 (CFC-212)
6. Pentachlorotrifluoropropan R-213 (CFC-213)
7. Tetrachlorotetrafluoropropan R-214 (CFC-214)
8. Trichloropentafluoropropan R-215 (CFC-215)
9. Dichloroheksafluoropropan R-216 (CFC-216)
10. Chloroheptafluoropropan R-217 (CFC-217)
Grupa II
Tetrachlorek węgla
Grupa III
1,1,1 - trichloroetan
Załącznik nr 3
Wykaz substancji zubożających warstwę ozonową ustalonych w
Aneksie C, Grupa I do Protokołu Montrealskiego
Grupa I
1. Dichlorofluorometan R-21 (HCFC-21)
2. Chlorodifluorometan R-22 (HCFC-22)
3. Chlorofluorometan R-31 (HCFC-31)
4. Tetrachlorofluoroetan R-121 (HCFC-121)
5. Trichlorodifluoroetan R-122 (HCFC-122)
6. Dichlorotrifluoroetan R-123 (HCFC-123)
7. 2,2-dichloro-1,1,1-trifluoroetan R-123 (HCFC-123)
8. Chlorotetrafluoroetan R-124 (HCFC-124)
9. 2-chloro-1,1,1,2-tetrafluoroetan R-124 (HCFC-124)
10. Trichlorofluoroetan R-131 (HCFC-131)
11. Dichlorodifluoroetan R-132 (HCFC-132)
12. Chlorotrifluoroetan R-133 (HCFC-133)
13. Dichlorofluoroetan R-141 (HCFC-141)
14. 1,1 -dichloro-1-fluoroetan R-141b (HCFC-141b)
15. Chlorodifluoroetan R-142 (HCFC-142)
16. 1-chloro-1,1-difluoroetan R-142 (HCFC-142b)
17. Chlorofluoroetan R-151 (HCFC-151)
18. Heksachlorofluoropropan R-221 (HCFC-221)
19. Pentachlorodifluoropropan R-222 (HCFC-222)
20. Tetrachlorotrifluoropropan R-223 (HCFC-223)
21. Trichlorotetrafluoropropan R-224 (HCFC-224)
22. Dichloropentafluoropropan R-225 (HCFC-225)
23. 3,3-dichloro-1,1,1,2,2-pentafluoropropan R-225ca (HCFC-225ca)
24. 1,3-dichloro-1,1,2,2,3-pentafluoropropan R-225cb (HCFC-225cb)
25. Chloroheksafluoropropan R-226 (HCFC-226)
26. Pentachlorofluoropropan R-231 (HCFC-231)
27. Tetrachlorodifluoropropan R-232 (HCFC-232)
28. Trichlorotrifluoropropan R-233 (HCFC-233)
29. Dichlorotetrafluoropropan R-234 (HCFC-234)
30. Chloropentafluoropropan R-235 (HCFC-235)
31. Tetrachlorofluoropropan R-241 (HCFC-241)
32. Trichlorodifluoropropan R-242 (HCFC-242)
33. Dichlorotrifluoropropan R-243 (HCFC-243)
34. Chlorotetrafluoropropan R-244 (HCFC-244)
35. Trichlorofluoropropan R-251 (HCFC-251)
36. Dichlorodifluoropropan R-252 (HCFC-252)
37. Chlorotrifluoropropan R-253 (HCFC-253)
38. Dichlorofluoropropan R-261 (HCFC-261)
39. Chlorodifluoropropan R-262 (HCFC-262)
40. Chlorofluoropropan R-271 (HCFC-271)
Załącznik nr 4
Wykaz substancji zubożających warstwę ozonową ustalonych w
Aneksie C, Grupa II do Protokołu Montrealskiego
Grupa II
1. Dibromofluorometan
2. Bromodifluorometan (HBFC-22B1)
3. Bromofluorometan
4. Tetrabromofluoroetan
5. Tribromodifluoroetan
6. Dibromotrifluoroetan
7. Bromotetrafluoroetan
8. Tribromofluoroetan
9. Dibromodifluoroetan
10. Bromotrifluoroetan
11. Dibromofluoroetan
12. Bromodifluoroetan
13. Bromofluoroetan
14. Heksabromofluoropropan
15. Pentabromodifluoropropan
16. Tetrabromotrifluoropropan
17. Tribromotetrafluoropropan
18. Dibromopentafluoropropan
19. Bromoheksafluoropropan
20. Pentabromofluoropropan
21. Tetrabromodifluoropropan
22. Tribromotrifluoropropan
23. Dibromotetrafluoropropan
24. Bromopentafluoropropan
25. Tetrabromofluoropropan
26. Tribromodifluoropropan
27. Dibromotrifluoropropan
28. Bromotetrafluoropropan
29. Tribromofluoropropan
30. Dibromodifluoropropan
31. Bromotrifluoropropan
32. Dibromofluoropropan
33. Bromodifluoropropan
34. Bromofluoropropan
Załącznik nr 5
Wykaz substancji zubożających warstwę ozonową ustalonych w
Aneksie E do Protokołu Montrealskiego
Bromometan (bromek metylu)