P r o j e k t
USTAWA
z dnia .......... 2001 r.
o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady wykonywania przez przedsiębiorców działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią,
amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.
Art. 2.
Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym jest dozwolone wyłącznie po spełnieniu
warunków określonych w ustawie.
Art. 3.
1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) wytwarzaniu - należy przez to rozumieć, oprócz działalności wytwórczej,
także odzysk w rozumieniu przepisów o odpadach oraz działalność
rusznikarską polegającą na naprawianiu albo wytwarzaniu istotnych części
broni niezbędnych do jej naprawy lub na przerabianiu broni poprzez
ingerencję w jej istotne części,
2) obrocie - należy przez to rozumieć działalność handlową dotyczącą
materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wykonywaną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) unieszkodliwianiu - należy przez to rozumieć unieszkodliwianie w
rozumieniu przepisów o odpadach.
2. W rozumieniu ustawy:
1) materiały wybuchowe - są to:
a) substancje chemiczne stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji,
zdolne do reakcji chemicznej z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze
i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia
w otaczającym środowisku, a także wyroby wypełnione materiałem
wybuchowym, z wyłączeniem amunicji,
b) materiały pirotechniczne - materiały lub mieszaniny materiałów
przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych,
dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku
bezdetonacyjnej, samo podtrzymującej się reakcji chemicznej, a także
wyroby wypełnione materiałem pirotechnicznym,
2) broń i istotne części broni - są to broń i istotne części broni w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji
(Dz.U. Nr 53, poz. 549 oraz z 2001 r. Nr 27, poz. 298), a także inne
urządzenia służące do niszczenia lub obezwładniania celów,
3) amunicja - są to wyroby wypełnione materiałem wybuchowym, służące do
niszczenia lub obezwładniania celów,
4) wyroby i technologie o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym - są to
wyroby specjalnie zaprojektowane dla celów wojskowych lub policyjnych oraz
technologia związana z produkcją lub używaniem tych wyrobów.
Art. 4.
Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym następuje w sposób zapewniający ochronę
życia i zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego.
Art. 5.
W sprawach nie uregulowanych w ustawie, dotyczących udzielenia, odmowy
udzielenia lub cofnięcia koncesji oraz kontroli działalności gospodarczej,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności
gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114,
poz. 1193).
Rozdział 2
Zasady koncesjonowania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami
i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
Art. 6.
1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
2) obrotu technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, wymaga
uzyskania koncesji, z zastrzeżeniem przypadków, o których mowa w ust. 2.
2. Koncesja nie jest wymagana na obrót wyrobami pirotechniki widowiskowej,
oznaczonymi kodem klasyfikacji 1.4 G i 1.4 S, określonymi w załączniku A do
Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów
niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz.U.
z 1999 r. Nr 30, poz. 287), oraz wyrobami pirotechnicznymi stosowanymi w
motoryzacji, rolnictwie, ratownictwie, leśnictwie i kolejnictwie.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje broni i amunicji, oraz
2) wykaz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, -
na których wytwarzanie lub obrót jest wymagana koncesja, uwzględniając
potrzeby obronności i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej oraz
zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego.
Art. 7.
1. Koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 6
ust. 1, zwaną dalej "koncesją", wydaje, odmawia wydania, zmienia lub cofa
minister właściwy do spraw wewnętrznych, zwany dalej "organem koncesyjnym".
2. Przed udzieleniem koncesji organ koncesyjny jest obowiązany, a przed
wydaniem innych decyzji, o których mowa w ust. 1, może zasięgnąć opinii
Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw gospodarki, Szefa
Urzędu Ochrony Państwa i właściwego komendanta wojewódzkiego Policji.
3. Organ koncesyjny zawiadamia o udzieleniu koncesji, jej zmianie lub cofnięciu
właściwych ze względu na siedzibę przedsiębiorcy lub miejsce wykonywania
działalności gospodarczej wojewodę, komendanta wojewódzkiego Państwowej
Straży Pożarnej, komendanta wojewódzkiego Policji, Głównego Inspektora Pracy,
Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw gospodarki i Szefa
Urzędu Ochrony Państwa. Ministra Obrony Narodowej, Szefa Urzędu Ochrony
Państwa oraz komendanta wojewódzkiego Policji zawiadamia się również o
odmowie wydania koncesji.
Art. 8.
1. Koncesję wydaje się:
1) osobie fizycznej, która:
a) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa, jeżeli
otrzymała zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej albo na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe
ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej,
b) ukończyła 25 lat, albo 21 lat - w przypadku rusznikarzy,
c) posiada co najmniej wykształcenie średnie, z wyłączeniem rusznikarzy,
d) udokumentowała przygotowanie zawodowe do wykonywania lub kierowania
działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami
wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
e) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
f) nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia 19
sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. Nr 111, poz.
535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2001 r. Nr 120, poz. 1268)
oraz istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego,
g) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo popełnione z
winy umyślnej oraz nie toczy się przeciwko niej postępowanie karne albo
postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe
popełnione z winy umyślnej,
2) przedsiębiorcy innemu niż osoba fizyczna, jeżeli co najmniej jedna osoba
będąca wspólnikiem handlowej spółki osobowej albo członkiem organu
zarządzającego, ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania
działalnością określoną w koncesji, spełnia warunki określone w pkt 1, z
tym że warunek, o którym mowa w pkt 1 lit. g) dotyczy także wspólników
spółki, członków organu zarządzającego, prokurentów oraz akcjonariuszy lub
udziałowców posiadających nie mniej niż 30% akcji lub udziałów.
2. Koncesję wydaje się przedsiębiorcy, który:
1) nie zalega z wpłatami należności budżetowych oraz z opłacaniem składek
na ubezpieczenia społeczne na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
2) udokumentował możliwość finansowania działalności gospodarczej w zakresie
objętym koncesją,
3) zapewnia zatrudnienie osób o odpowiednim przygotowaniu zawodowym,
4) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych i
organizacyjnych, zapewniających prawidłowe wykonywanie działalności
gospodarczej objętej koncesją, załączając opinie wystawione przez
upoważnione instytucje.
Art. 9.
1. Opinie, o których mowa w art. 8. ust. 2 pkt 4, powinny uwzględniać rodzaj
przewidywanej działalności gospodarczej i towarzyszące jej zagrożenia. Opinie
te powinny obejmować ocenę:
1) prawidłowości przyjętych lokalizacji, konstrukcji i wyposażania obiektów
produkcyjnych, magazynowych, socjalnych, pomocniczych i innych, z punktu
widzenia wzajemnych zagrożeń dla tych obiektów i otoczenia,
2) przydatności posiadanych przez wnioskodawcę terenów dla wzniesienia
obiektów, o których mowa w pkt 1,
3) bezpieczeństwa przewidywanych do realizacji procesów technologicznych
oraz występujących w tych procesach surowców, produktów i gotowych
wyrobów,
4) bezpieczeństwa przyjętych lub przewidywanych rozwiązań aparaturowych.
2. Przed wystąpieniem o wydanie opinii, przedsiębiorca może zwrócić się do
upoważnionej instytucji o określenie wymagań, dotyczących przygotowania
przewidywanej działalności gospodarczej.
3. Opinie, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 4, wydaje się na zlecenie i
koszt ubiegającego się o nie przedsiębiorcy.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze rozporządzenia, instytucje
wydające opinie. Instytucje te powinny posiadać potencjał naukowo-badawczy
dający gwarancję należytego wykonywania zleconych czynności.
Art. 10.
1. Potwierdzeniem przygotowania zawodowego do wykonywania lub kierowania
działalnością gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1, jest
odbycie szkolenia.
2. Koszty związane ze szkoleniem ponosi osoba szkoląca się.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres i przebieg szkolenia, instytucje upoważnione do
prowadzenia szkolenia, tryb postępowania w tych sprawach, a także wysokość
opłat z tym związanych. Rozporządzenie powinno w szczególności zróżnicować
zakres szkolenia, w zależności od charakteru i rodzaju wykonywanej pracy, a
także ustalić sposób dokumentowania odbycia szkolenia.
Art. 11.
1. Osoby, o których mowa w art. 8 ust. 1 oraz w art. 22 i art. 27, są
obowiązane przedstawić raz na 5 lat aktualne orzeczenie lekarskie i
psychologiczne stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania lub
kierowania działalnością gospodarczą.
2. Osoby, o których mowa w art. 8 ust. 1, przedstawiają orzeczenie lekarskie i
psychologiczne organowi koncesyjnemu, a osoby określone w art. 22 i art. 27 -
pracodawcy.
3. Opłatę za pierwsze badania ponosi osoba badana, a za kolejne badania
pracowników, przeprowadzane w trakcie zatrudnienia, opłatę ponosi pracodawca.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane
poddać się osoby, o których mowa w ust. 1, a także zakres tych badań u
osób posiadających koncesję i osób pozostających w stosunku pracy,
2) warunki i tryb:
a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
b) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i
psychologów,
c) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
3) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania
badań lekarskich i psychologicznych,
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory
stosowanych dokumentów,
5) maksymalne stawki opłat za badania.
Rozporządzenie to powinno zapewnić, aby badania obrazowały stan zdrowia
psychicznego osób, o których mowa w ust. 1, oraz uwzględnić kwalifikacje
lekarzy i psychologów odpowiednie do rodzaju badań, a także okoliczność, że
stawki opłat, o których mowa w pkt 5, powinny zapewnić pokrycie kosztów
przeprowadzonych badań.
Art. 12.
1. Wniosek o wydanie koncesji powinien w szczególności zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy,
2) siedzibę i adres przedsiębiorcy,
3) numer w rejestrze przedsiębiorców,
4) określenie rodzaju i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być
udzielona koncesja,
5) wskazanie adresu miejsca wykonywania działalności gospodarczej,
6) określenie czasu ważności koncesji,
7) planowaną datę rozpoczęcia działalności gospodarczej,
8) dane osobowe:
a) właściciela,
b) wspólników spółki jawnej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej,
c) członków organu zarządzającego przedsiębiorcy,
d) prokurentów,
e) pełnomocników
wraz z adresami zameldowania na pobyt stały i czasowy tych osób,
9) informację o posiadanym wykształceniu i przygotowaniu zawodowym osób, o
których mowa w art. 8 ust. 1, a w szczególności o ukończonych szkołach,
kursach i szkoleniach oraz pracy zawodowej mającej związek z wnioskowaną
działalnością gospodarczą.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć
w szczególności następujące dokumenty:
1) określające formę prawną wnioskodawcy, w szczególności statut lub umowę
spółki albo inny przewidziany przepisami prawa dokument dotyczący
ustanowienia działalności gospodarczej i organizacji przedsiębiorcy,
2) odpis z rejestru przedsiębiorców,
3) listę udziałowców albo akcjonariuszy posiadających nie mniej niż 30%
akcji lub udziałów,
4) określające proporcje udziału kapitału polskiego i obcego w spółce oraz
jego wysokość z podaniem siedziby i adresu miejsca zamieszkania wspólnika
lub wspólników będących cudzoziemcami,
5) zaświadczenia o niekaralności osób wymienionych w ust. 1 pkt 8 za
przestępstwa popełnione z winy umyślnej i oświadczenia tych osób, że nie
są prowadzone przeciwko nim postępowania, o których mowa art. 8 ust. 1 pkt
1 lit. g),
6) zaświadczenia właściwego organu podatkowego o nie zaleganiu z wpłatami
należności budżetowych oraz z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o nie
zaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne,
7) dokument potwierdzający przygotowanie zawodowe, o którym mowa w art. 8
ust. 1 pkt 1 lit. d),
8) orzeczenie lekarskie i psychologiczne, stwierdzające brak przeciwwskazań
do wykonywania lub kierowania działalnością gospodarczą,
9) opinie, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 4.
3. Przedsiębiorca może dołączyć do wniosku o udzielenie koncesji także inne
dokumenty mogące mieć istotne znaczenie dla rozpatrzenia wniosku.
4. Organ koncesyjny może zażądać od przedsiębiorcy innych dokumentów, niż
określone w ust. 2 lub dodatkowych informacji uzupełniających, jeżeli w toku
postępowania okaże się, że są one niezbędne do rozpatrzenia wniosku o
udzielenie koncesji.
5. Organy, o których mowa w art. 7 ust. 2, mają prawo żądać od przedsiębiorcy
ubiegającego się o udzielenie koncesji, udzielenia informacji niezbędnych do
sprawdzenia danych zawartych we wniosku o udzielenie koncesji oraz dokonać
sprawdzenia faktów w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki
wykonywania planowanej działalności gospodarczej.
Art. 13.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku składanego do organu koncesyjnego przez przedsiębiorcę ubiegającego się
o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie, o
którym mowa w art. 6 ust. 1, uwzględniając w nim wszystkie informacje określone
w art. 12 ust. 1.
Art. 14.
1. Koncesja zawiera:
1) podstawę prawną,
2) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres,
3) numer w rejestrze przedsiębiorców,
4) imiona i nazwiska wspólników lub członków organu zarządzającego oraz
prokurentów w przypadku ich ustanowienia,
5) określenie rodzaju i zakresu działalności gospodarczej, na którą została
wydana koncesja,
6) adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej,
7) planowaną datę rozpoczęcia działalności gospodarczej,
8) obowiązki przedsiębiorcy na wypadek zaprzestania wykonywania działalności
gospodarczej, na którą uzyskał koncesję,
9) termin ważności koncesji,
10) datę wydania koncesji.
2. Koncesja może zawierać szczególne warunki wykonywania działalności
gospodarczej, określone przez organ koncesyjny, mające na celu zapewnienie
ochrony życia i zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego.
3. Koncesja jest udzielana na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie
dłuższy niż 50 lat.
4. W koncesji zamieszcza się pouczenie o obowiązku powiadomienia organu
koncesyjnego o podjęciu działalności gospodarczej w terminie 6 miesięcy od
daty wydania koncesji lub planowanej daty rozpoczęcia działalności
gospodarczej, pod rygorem jej cofnięcia.
Art. 15.
Przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej
w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1, jest obowiązany:
1) podjąć działalność gospodarczą w terminie 6 miesięcy od daty wydania
koncesji lub planowanej daty rozpoczęcia działalności gospodarczej,
2) zawiadomić organ koncesyjny o podjęciu działalność gospodarczej, w
terminie 14 dni, od dnia jej podjęcia, a także o jej zaprzestaniu.
3) zawiadomić organ koncesyjny, w terminie 14 dni, o zmianach stanu
faktycznego i prawnego w zakresie danych zawartych we wniosku o wydanie
koncesji i w dokumentach stanowiących załączniki do tego wniosku,
powstałych po dniu wydania koncesji,
4) zabezpieczyć wytworzone i zgromadzone towary - w przypadku zaprzestania
wykonywania działalności gospodarczej.
Art. 16.
Organ koncesyjny odmawia wydania koncesji lub ogranicza jej zakres w stosunku do
wniosku o wydanie koncesji:
1) jeżeli przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności
gospodarczej, określonych w ustawie,
2) ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa Państwa albo
porządku publicznego,
3) ze względu na inny ważny interes publiczny, wskazany przez organ
koncesyjny w uzasadnieniu odmowy,
4) gdy przedsiębiorca znajduje się w lub likwidacji lub toczy się wobec
niego postępowanie upadłościowe,
5) jeżeli przedsiębiorcy cofnięto w ciągu ostatnich 10 lat koncesję, z
wyjątkiem cofnięcia z przyczyn, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 i
4.
Art. 17.
1. Organ koncesyjny cofa koncesję w przypadku, gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej,
2) poprzez swoje działanie stwarza zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa
Państwa albo porządku publicznego.
3) upłynął termin 6 miesięcy od dnia wydania koncesji lub planowanej daty
rozpoczęcia działalności gospodarczej, a przedsiębiorca nie powiadomił o
podjęciu działalności,
4) przedsiębiorca zawiadomił o zaprzestaniu prowadzenia działalności
gospodarczej lub okoliczności faktyczne wskazują na jej zaprzestanie,
5) przedsiębiorca został skazany prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo
popełnione z winy umyślnej,
5) przedsiębiorca uniemożliwia przeprowadzenie kontroli przez uprawnione
organy,
6) przedsiębiorca nie przedstawił aktualnego orzeczenia lekarskiego i
psychologicznego, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
2. Organ koncesyjny cofa koncesję lub zmienia jej zakres, gdy przedsiębiorca:
1) w terminie wyznaczonym przez organ uprawniony do kontroli nie usunął
uchybień odnoszących się do warunków wykonywania działalności
gospodarczej, określonych w ustawie lub w koncesji,
2) rażąco narusza warunki wykonywania działalności gospodarczej, określone
w ustawie lub w koncesji.
Rozdział 3
Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania materiałów
wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub
policyjnym
Art. 18.
1. Materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym
lub policyjnym projektuje się i wykonuje w taki sposób, aby w normalnych i
przewidywalnych warunkach, w całym przewidzianym okresie ich używania, bez
celowego stosowania, stwarzały możliwie najmniejsze zagrożenie dla życia lub
zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego.
2. Materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym
lub policyjnym projektuje się i wykonuje w taki sposób, aby przy zastosowaniu
odpowiednich metod technicznych można je było poddać nieodwracalnemu
unieszkodliwieniu.
Art. 19.
1. Każdy materiał wybuchowy, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym, przed uruchomieniem ich produkcji, podlegają ocenie
pod względem bezpieczeństwa, zgodnie z wymogami określonymi w art. 18
ust. 1.
2. Potwierdzenie pozytywnej oceny towarów, o których mowa w ust. 1, następuje
na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny
zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 489).
Art. 20.
1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania
materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym jest obowiązany prowadzić system oceny jakości
produkcji, kontrolę produktu końcowego oraz badania wymagane odrębnymi
przepisami, zwany dalej "systemem".
2. W ramach systemu przedsiębiorca w szczególności określa podstawowe
zadania na stanowiskach pracy związanych z zarządzaniem i kontrolą
produkcji materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, zasady doboru pracowników,
archiwizacji dokumentów i danych dotyczących produkcji oraz realizowanych
zamówień, a także wytyczne dla kontroli wewnętrznej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
wymagania dotyczące systemu, uwzględniające ochronę życia i zdrowia
ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego w procesie produkcji.
Art. 21.
1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania
materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym jest obowiązany opracować plan postępowania na
wypadek zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska
naturalnego i aktualizować go stosownie do zmieniających się okoliczności.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania, jakim powinien odpowiadać plan postępowania na wypadek zagrożenia
życia lub zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego. Wymagania te
powinny być zróżnicowane w zależności od rodzaju wytwarzanych towarów, o
których mowa w ust. 1, i stopnia ich potencjalnego zagrożenia dla otoczenia.
Art. 22.
Pracownicy zatrudniani bezpośrednio przy produkcji materiałów wybuchowych,
broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym powinni:
1) spełniać wymogi, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. e)-g),
2) mieć ukończone 21 lat, z wyjątkiem rusznikarzy,
3) posiadać odpowiednie przygotowanie zawodowe,
4) posiadać nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji
właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania.
Art. 23.
1. Wytworzone materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, podlegają ewidencjonowaniu.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ewidencjonowania wytworzonych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz
wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, zapewniający ich pełną
rejestrację.
Art. 24.
1. Wytworzone materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym przechowuje się w odpowiednio usytuowanych,
przystosowanych i zabezpieczonych pomieszczeniach magazynowych, w warunkach
zapewniających ochronę życia i zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska
naturalnego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe
wymagania dla pomieszczeń magazynowych, w tym ich warunki lokalizacyjne i
niezbędne zabezpieczenie techniczne oraz zabezpieczenie przed dostępem osób
nieuprawnionych. Rozporządzenie powinno uwzględniać zróżnicowanie zagrożeń
dla otoczenia ze względu na właściwości przechowywanych towarów.
Art. 25.
1. Przeterminowane lub nieprzydatne do użycia materiały wybuchowe, amunicja,
broń oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, podlegają
unieszkodliwieniu lub odzyskowi.
2. Unieszkodliwienia dokonuje się w sposób bezpieczny dla życia lub zdrowia
ludzkiego i mienia oraz możliwie najmniej uciążliwy dla środowiska
naturalnego.
Rozdział 4
Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu materiałami
wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
Art. 26.
1. Materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologie o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, dopuszczone do obrotu, powinny
osiągać charakterystyki i właściwości przewidziane przez producenta, w celu
zapewnienia ich maksymalnej niezawodności i bezpieczeństwa.
2. Przepisy art. 19 stosuje się odpowiednio przed dopuszczeniem do obrotu
towarów, o których mowa w ust. 1.
Art. 27.
Pracownicy zatrudniani przy obrocie materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją
oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym powinni:
1) spełniać wymogi, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. e)-g),
2) mieć ukończone 21 lat, z wyjątkiem rusznikarzy,
3) posiadać nienaganną opinię, wydaną przez komendanta komisariatu Policji,
właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania.
Art. 28.
1. Materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym
lub policyjnym, przeznaczone do obrotu, podlegają ewidencjonowaniu.
2. Przedsiębiorca będący stroną czynności prawnej mającej za przedmiot obrót
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, jest obowiązany prowadzić ewidencję
zawartych transakcji.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia ewidencji, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz okres przechowywania
związanej z nią dokumentacji, w celu zapewnienia ich pełnej rejestracji.
Art. 29.
Minister właściwy do spraw gospodarki i minister właściwy do spraw wewnętrznych
w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu
Ochrony Państwa określą, w drodze rozporządzenia, warunki sprzedaży materiałów
wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym oraz zakres i tryb kontroli przestrzegania tych
warunków, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa i uwzględniając przepisy
odrębnych ustaw, dotyczących tych towarów.
Art. 30.
1. Nabywanie materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym od przedsiębiorców nie posiadających
koncesji na obrót tymi towarami, jest zakazane, z zastrzeżeniem art. 6 ust.
2.
2. Wyroby, o których mowa w art. 6 ust. 2, mogą być sprzedawane i wydawane
osobom pełnoletnim, po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość.
3. Broń, na której posiadanie nie jest wymagane pozwolenie na broń, może być
sprzedawana i wydawana wyłącznie osobom pełnoletnim, po okazaniu dokumentu
tożsamości.
Art. 31.
1. Przepisy art. 24 ust. 1 i art. 25 stosuje się odpowiednio.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania
organizacyjne i techniczne w zakresie przygotowania obiektów, w których będą
przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym, które powinny uwzględniać zapewnienie ochrony życia
i zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego.
Rozdział 5
Kontrola działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami
wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym
Art. 32.
Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w
art. 6 ust. 1, podlega kontroli, którą sprawują:
1) organ koncesyjny w zakresie:
a) zgodności wykonywanej działalności gospodarczej z wydaną koncesją,
b) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej,
c) oceny wykonywanej działalności gospodarczej z punktu widzenia
obronności lub bezpieczeństwa Państwa albo porządku publicznego, ochrony
bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli lub innego ważnego interesu
publicznego,
2) minister właściwy do spraw gospodarki w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi i amunicją, wytwarzania broni, z wyłączeniem
rusznikarzy, oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, a
także w zakresie ich przechowywania i ewidencjonowania,
3) inne organy państwowe:
a) wyspecjalizowane w kontroli danego rodzaju działalności, upoważnione
przez organ koncesyjny - w zakresie wskazanym przez ten organ,
b) w zakresie swojej właściwości i kompetencji określonych w odrębnych
przepisach,
4) komendanci wojewódzcy Policji - w zakresie wytwarzania broni w ramach
usług rusznikarskich, obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją
oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, a także ich
przechowywania i ewidencjonowania.
Art. 33.
1. Do prowadzenia kontroli, o której mowa w art. 32, organ koncesyjny może
powołać zespół kontrolny, zwany dalej "zespołem".
2. Na wniosek organu koncesyjnego, minister właściwy do spraw gospodarki,
Minister Obrony Narodowej, Szef Urzędu Ochrony Państwa i Komendant Główny
Policji, delegują do prac w zespole funkcjonariuszy, żołnierzy lub
pracowników podległych albo nadzorowanych jednostek organizacyjnych. W skład
zespołu organ koncesyjny może także powołać biegłych i ekspertów, za ich
zgodą.
3. Organ koncesyjny, powołując zespół, wyznacza jego kierownika, który
koordynuje przebieg czynności kontrolnych oraz sporządza protokół
pokontrolny.
4. Czynności kontrolne są wykonywane na podstawie upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli wydanego przez organ koncesyjny.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 34.
1. Kto wykonuje działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją albo wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym bez koncesji lub, chociażby
nieumyślnie, wbrew warunkom określonym w koncesji, podlega karze pozbawienia
wolności od roku do lat 10.
2. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, można orzec przepadek
materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym, a także innych przedmiotów, które służyły lub były
przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo pochodzących bezpośrednio lub
pośrednio z przestępstwa, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy.
Art. 35.
Kto sprzedaje i wydaje wyroby pirotechniczne, wyłączone spod koncesjonowania
oraz broń, na posiadanie której nie jest wymagane pozwolenie, osobom
niepełnoletnim, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
Art. 36.
Kto wbrew obowiązkom określonym w art. 15 pkt 2 i 3 nie dokonuje zawiadomień,
określonych w tych przepisach, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 37.
1. Kto utrudnia przeprowadzenie przez uprawnione organy kontroli działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania lub obrotu materiałami wybuchowymi,
bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub
policyjnym, podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawie, o której mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe.
Art. 38.
1. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz.U. Nr 101, poz. 78 oraz z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193) w
art. 14 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się, o ile przepisy szczególne
nie stanowią inaczej.".
Art. 39.
1. Koncesje na działalność gospodarczą uzyskane przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi,
bronią oraz amunicją, po spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków określonych
w niniejszej ustawie, podlegają wymianie w terminie do dnia 31 grudnia 2002
r., a po upływie tego terminu tracą moc.
2. Przedsiębiorca ubiegający się o wymianę koncesji, o której mowa w ust. 1,
składa wniosek o wymianę koncesji w terminie do dnia 30 czerwca 2002 r., po
spełnieniu warunków określonych w niniejszej ustawie.
3. Do wniosku o wymianę koncesji stosuje się odpowiednio przepisy art. 12 i
art. 13.
Art. 40.
Postępowania wszczęte na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988r. o
działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr
34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 73, poz. 321, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446,
Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz.
199, z 1997 r. Nr 9, poz. 44 , Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54 , poz.
348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98,
poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz.
779, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 401 i Nr 41, poz. 412) w sprawach udzielenia koncesji i nie zakończone
ostateczną decyzją do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają
umorzeniu.
Art. 41.
Traci moc art. 3 i 18 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i
materiałach wybuchowych (Dz.U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 1992 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr
88, poz. 554 i Nr 114, poz. 740).
Art. 42.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2001 r.