P r o j e k t

                                       
                                       
                                       
                                    USTAWA
                             z dnia        1998 r.

                               o służbie cywilnej

                                       
                                  Rozdział 1
                                Przepisy ogólne
                                       
                                    Art. 1.
W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i neutralnego
politycznie wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną oraz określa
zasady dostępu do tej służby, zasady jej organizacji, funkcjonowania i rozwoju.

                                    Art. 2.
1. Korpus służby cywilnej tworzą osoby zatrudnione na stanowiskach
  urzędniczych w:
   1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
   2) urzędach naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji
     rządowej,
   3) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów oraz naczelnym i centralnym
     organom administracji rządowej,
   4) Rządowym Centrum Studiów Strategicznych,
   5) regionalnych izbach obrachunkowych,
zwanych dalej "urzędami".
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk
  urzędniczych w służbie cywilnej oraz wykształcenie i kwalifikacje zawodowe
  wymagane do zajmowania tych stanowisk.
3. Jeżeli przepisy odrębne tak stanowią, stanowiska urzędnicze mogą być
  zajmowane przez osoby określone w tych przepisach.

                                    Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
   1) pracownik służby cywilnej - osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę
     zgodnie z zasadami określonymi w ustawie,
   2) urzędnik służby cywilnej - osobę zatrudnioną na podstawie mianowania
     zgodnie z zasadami określonymi w ustawie,
   3) członek korpusu służby cywilnej - osobę, o której mowa w pkt 1 oraz w pkt
     2.
   
                                    Art. 4.
W służbie cywilnej może być zatrudniona osoba, która:
   1) jest obywatelem polskim,
   2) korzysta z pełni praw publicznych,
   3) nie była karana za przestępstwa popełnione umyślnie,
   4) posiada kwalifikacje wymagane w służbie cywilnej,
   5) cieszy się nieposzlakowaną opinią.
   
                                    Art. 5.
Nabór do służby cywilnej jest otwarty, publiczny i konkurencyjny.

                                    Art. 6.
Każdy obywatel ma prawo do informacji o wolnych stanowiskach pracy w służbie
cywilnej.

                                    Art. 7.
Limity mianowań do kategorii urzędniczych w służbie cywilnej na dany rok
budżetowy oraz związane z nimi limity i środki finansowe na wynagrodzenia i
szkolenia urzędników służby cywilnej określa ustawa budżetowa.

                                    Art. 8.
W sprawach wynikających ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej nie
uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy
prawa pracy.

                                  Rozdział 2
                          Organizacja służby cywilnej
                                       
                                    Art. 9.
1. Szef Służby Cywilnej jest centralnym organem administracji rządowej
  właściwym w sprawach służby cywilnej w zakresie określonym ustawą.
2. Szef Służby Cywilnej podlega Prezesowi Rady Ministrów.
3. Szefa Służby Cywilnej powołuje, po zasięgnięciu opinii Rady Służby
  Cywilnej, Prezes Rady Ministrów spośród urzędników służby cywilnej kategorii
  A.
4. Kadencja Szefa Służby Cywilnej trwa 5 lat, licząc od dnia powołania; Szef
  Służby Cywilnej pełni obowiązki do dnia powołania swojego następcy.
5. Kadencja Szefa Służby Cywilnej wygasa w razie jego śmierci lub odwołania.
6. Prezes Rady Ministrów odwołuje Szefa Służby Cywilnej w razie:
   1) rezygnacji ze stanowiska,
   2) utraty obywatelstwa polskiego,
   3) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek
     długotrwałej choroby, trwającej co najmniej 6 miesięcy,
   4) upływu trzech miesięcy nieobecności w pracy z powodu tymczasowego
     aresztowania,
   5) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione umyślnie,
   6) prawomocnego skazania na karę utraty praw publicznych lub na karę zakazu
     wykonywania zawodu urzędnika w służbie cywilnej,
   7) orzeczenia zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych w organach
     administracji rządowej.
7. Szef Służby Cywilnej wykonuje swoje zadania przy pomocy zastępcy Szefa
  Służby Cywilnej.
8. Zastępcę Szefa Służby Cywilnej powołuje spośród urzędników służby cywilnej
  kategorii A i odwołuje Prezes Rady Ministrów - na wniosek Szefa Służby
  Cywilnej.

                                   Art. 10.
Szef Służby Cywilnej, przy pomocy dyrektorów generalnych urzędów, realizuje
politykę państwa wobec służby cywilnej oraz koordynuje działania w zakresie
planowania i wykorzystania środków, o których mowa w art. 7.

                                   Art. 11.
1. Szef Służby Cywilnej w szczególności:
   1) czuwa nad przestrzeganiem zasad służby cywilnej,
   2) kieruje procesem zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej,
   3) dokonuje podziału limitów mianowań na poszczególne kategorie urzędnicze,
   4) organizuje i prowadzi postępowanie kwalifikacyjne do kategorii
     urzędniczych w służbie cywilnej,
   5) prowadzi konkursy na stanowiska Sekretarza Rady Ministrów i dyrektora
     generalnego urzędu,
   6) nadzoruje konkursy na stanowiska kierownicze w służbie cywilnej
     prowadzone przez dyrektora generalnego urzędu,
   7) prowadzi ewidencję jednostek upoważnionych do organizowania i prowadzenia
     szkoleń w służbie cywilnej,
   8) przygotowuje projekty aktów normatywnych przewidzianych w ustawie,
   9) upowszechnia informacje o służbie cywilnej,
   10) wydaje Biuletyn Służby Cywilnej.
2. Szef Służby Cywilnej przedstawia Prezesowi Rady Ministrów coroczne
  sprawozdanie o stanie służby cywilnej i o realizacji zadań tej służby, wraz z
  opinią Rady Służby Cywilnej.
3. Szef Służby Cywilnej może tworzyć zespoły i rady jako organy pomocnicze lub
  opiniodawczo-doradcze w sprawach należących do zakresu działania Szefa Służby
  Cywilnej.

                                   Art. 12.
1. Szef Służby Cywilnej wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu Służby
  Cywilnej.
2. Organizację Urzędu Służby Cywilnej określa statut nadany, w drodze
  rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.

                                   Art. 13.
1. Tworzy się Radę Służby Cywilnej jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa
  Rady Ministrów oraz nadzorujący prawidłowość postępowań kwalifikacyjnych i
  konkursowych w służbie cywilnej.
2. Rada Służby Cywilnej:
   1) nadzoruje prawidłowość postępowań kwalifikacyjnych do kategorii
     urzędniczych w służbie cywilnej,
   2) nadzoruje prawidłowość konkursów na stanowiska kierownicze w służbie
     cywilnej,
   3) wyraża opinie w sprawach służby cywilnej przedstawianych jej przez
     Prezesa Rady Ministrów lub Szefa Służby Cywilnej oraz z własnej
     inicjatywy,
   4) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących służby cywilnej,
   5) opiniuje zakres postępowania kwalifikacyjnego do kategorii urzędniczych,
   6) opiniuje kryteria i sposób przeprowadzania ocen urzędników służby
     cywilnej,
   7) opiniuje zasady awansowania urzędników służby cywilnej,
   8) opiniuje plan szkoleń w służbie cywilnej,
   9) wypowiada się w sprawach etyki zawodowej urzędników służby cywilnej,
   10) wyraża opinię o kandydacie na stanowisko Szefa Służby Cywilnej
     przedstawionym jej przez Prezesa Rady Ministrów,
   11) opiniuje projekt regulaminu określającego tryb pracy Wyższej Komisji
     Dyscyplinarnej Służby Cywilnej,
   12) opiniuje coroczne sprawozdania Szefa Służby Cywilnej.
   
                                   Art. 14.
1. Prezes Rady Ministrów powołuje co najmniej 11, ale nie więcej niż 35
  członków Rady Służby Cywilnej spośród osób odpowiadających warunkom
  określonym w art. 4 pkt 1-3 i 5, których wiedza, doświadczenie i autorytet
  dają rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady.
2. Rada wybiera ze swojego grona przewodniczącego i wiceprzewodniczących Rady.

                                   Art. 15.
1. Kadencja członków Rady Służby Cywilnej trwa sześć lat, licząc od dnia
  powołania, przy czym co trzy lata kończy się kadencja połowy liczby członków.
2. Członkowie Rady pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców.

                                   Art. 16.
1. Członkostwo w Radzie Służby Cywilnej wygasa:
   1) w razie śmierci członka Rady,
   2) jeżeli członek Rady przestał odpowiadać jednemu z warunków określonych w
     art. 4 pkt 1-3.
2. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady Służby Cywilnej, na wniosek
  Rady, w razie:
   1) niewykonywania obowiązków członka Rady,
   2) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji członka Rady,
   3) rażącego naruszenia przepisów ustawy.
3. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady również w razie złożenia przez
  członka Rady rezygnacji.
4. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w Radzie lub odwołania członka Rady
  przed upływem kadencji, Prezes Rady Ministrów powołuje nowego członka Rady na
  okres do końca tej kadencji.
   
                                   Art. 17.
Na czas wykonywania zadań w Radzie Służby Cywilnej jej członkom przysługuje
zwolnienie od pracy zawodowej.

                                   Art. 18.
1. Tryb pracy Rady Służby Cywilnej określa regulamin ustalany przez Radę.
2. Obsługę prac Rady Służby Cywilnej zapewnia Kancelaria Prezesa Rady
  Ministrów.

                                   Art. 19.
Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
   1) liczbę członków Rady Służby Cywilnej,
   2) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczących i
     pozostałych członków Rady Służby Cywilnej, ustalanego jako wielokrotność
     najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników.
   
                                   Art. 20.
1. W urzędach tworzy się, z zastrzeżeniem ust. 4, stanowisko dyrektora
  generalnego urzędu, który podlega bezpośrednio właściwemu ministrowi,
  kierownikowi urzędu centralnego lub wojewodzie.
2. Dyrektor generalny urzędu:
   1) zapewnia funkcjonowanie i ciągłość pracy urzędu, warunki jego działania,
     a także organizację pracy, w szczególności przez:
     a) sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad komórkami organizacyjnymi
       urzędu w zakresie prawidłowego wykonywania przez nie zadań określonych
       przez organ administracji rządowej, z wyjątkiem komórek bezpośrednio
       nadzorowanych przez ten organ na podstawie ustaw,
     b) nadzorowanie organizacyjne przebiegu prac nad terminowym
       przygotowaniem projektu budżetu i układu wykonawczego budżetu w części
       dotyczącej urzędu,
     c) wnioskowanie do właściwego organu administracji rządowej o nadanie
       regulaminu organizacyjnego urzędu lub jego komórek organizacyjnych, a
       następnie ustalanie regulaminu pracy,
     d) gospodarowanie mieniem urzędu, w tym zlecanie usług i dokonywanie
       zakupów dla urzędu oraz zapewnianie prowadzenia ewidencji majątku
       urzędu,
     e) reprezentowanie Skarbu Państwa w odniesieniu do mienia urzędu,
     f) prowadzenie kontroli wewnętrznej w urzędzie,
     g) sprawowanie nadzoru nad gospodarstwami pomocniczymi urzędu.
     h) zapewnianie przestrzegania przepisów o tajemnicy państwowej i
       służbowej,
   2) dokonuje czynności z zakresu prawa pracy wobec osób zatrudnionych w
     urzędzie, chyba że ustawa stanowi inaczej, oraz realizuje politykę
     personalną w służbie cywilnej, a w szczególności:
     a) dokonuje czynności wynikających z nawiązania i trwania stosunku pracy
       z członkami korpusu służby cywilnej oraz czynności związanych z
       ustaniem stosunku pracy,
     b) dysponuje funduszem nagród, chyba że przepisy odrębne stanowią
       inaczej,
     c) dysponuje środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w
       urzędzie,
      3) organizuje i prowadzi konkursy na stanowiska dyrektora departamentu
       (komórki równorzędnej) i jego zastępcy w ministerstwie i urzędzie
       centralnym oraz dyrektora wydziału (komórki równorzędnej) i jego
       zastępcy w urzędzie wojewódzkim,
   4) wykonuje zadania kierownika urzędu przewidziane w odrębnych przepisach,
   5) wykonuje inne zadania z upoważnienia organu administracji rządowej.
3. Dyrektora generalnego urzędu zastępuje wyznaczony przez niego w uzgodnieniu
  z właściwym organem administracji rządowej dyrektor departamentu (komórki
  równorzędnej) lub wydziału (komórki równorzędnej). O ustanowieniu zastępstwa
  dyrektor generalny niezwłocznie zawiadamia Szefa Służby Cywilnej.
4. Zadania przewidziane w ustawie dla dyrektora generalnego urzędu wykonują w
  urzędach podległych naczelnym i centralnym organom administracji rządowej
  kierownicy tych urzędów, a w regionalnych izbach obrachunkowych ich prezesi.

                                  Rozdział 3
                 Nawiązanie stosunku pracy w służbie cywilnej
                                       
                                   Art. 21.
1. Kandydatów do zatrudnienia w służbie cywilnej wyłania się w drodze naboru
  organizowanego przez dyrektora generalnego urzędu.
2. Kandydatów, o których mowa w ust. 1, wyłania się również w drodze
  rekrutacji do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, zgodnie z odrębnymi
  przepisami.

                                   Art. 22.
1. Dyrektor generalny urzędu, z zastrzeżeniem art. 23, ma obowiązek
  upowszechniać informacje o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej w
  kierowanym przez siebie urzędzie poprzez umieszczenie ogłoszenia w miejscu
  powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu, a także poprzez ogłoszenie w
  Biuletynie Służby Cywilnej i w prasie.
2. Ogłoszenie powinno zawierać:
   1) nazwę i adres urzędu,
   2) określenie stanowiska pracy,
   3) wymagania związane ze stanowiskiem pracy zgodnie z opisem danego
     stanowiska, ze wskazaniem, które z nich są niezbędne, a które dodatkowe,
   4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku pracy,
   5) wskazanie wymaganych dokumentów,
   6) termin i miejsce składania dokumentów.
3. Umieszczenie ogłoszenia w Biuletynie Służby Cywilnej jest bezpłatne.

                                   Art. 23.
Prezes Rady Ministrów, zgodnie z odrębnymi przepisami, wskazuje absolwentom
Krajowej Szkoły Administracji Publicznej stanowiska pracy w służbie cywilnej
przedstawione przez Szefa Służby Cywilnej, z wyjątkiem stanowisk kierowniczych
w służbie cywilnej.

                                   Art. 24.
Stosunek pracy pracownika służby cywilnej nawiązuje się na podstawie umowy o
pracę na czas nie określony lub na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata. W
przypadku umowy na czas określony wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy może
być dokonane za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

                                   Art. 25.
1. W przypadku osób podejmujących po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej
  umowę o pracę zawiera się na czas określony; w czasie trwania umowy osoby te
  zobowiązane są do odbycia służby przygotowawczej, z zastrzeżeniem ust.8.
2. Służba przygotowawcza ma na celu teoretyczne i praktyczne przygotowanie
  pracownika służby cywilnej do należytego wykonywania obowiązków służbowych.
3. Dyrektor generalny urzędu powołuje komisję egzaminacyjną do oceny
  umiejętności praktycznego stosowania przez kandydata wiedzy zdobytej podczas
  służby przygotowawczej.
4. Służba przygotowawcza trwa 6 miesięcy i kończy się nie później niż po
  upływie 18 miesięcy od podjęcia przez pracownika pracy w danym urzędzie.
  Służba przygotowawcza kończy się oceną komisji egzaminacyjnej.
5. Dyrektor generalny urzędu, na podstawie oceny komisji egzaminacyjnej,
  zawiera z pracownikiem umowę o pracę na czas nie określony lub umowę o pracę
  rozwiązuje.
6. Służbę przygotowawczą organizuje dyrektor generalny urzędu, zgodnie z
  programem opracowanym przez Szefa Służby Cywilnej w porozumieniu z Krajową
  Szkołą Administracji Publicznej i publikowanym w Biuletynie Służby Cywilnej.
7. Program służby przygotowawczej może być rozszerzony przez dyrektora
  generalnego urzędu o część specjalistyczną, niezbędną z punktu widzenia zadań
  danego urzędu.
8. Absolwenci Krajowej Szkoły Administracji Publicznej zwolnieni są z
  odbywania służby przygotowawczej.
9. Dyrektor generalny urzędu może skrócić lub zwolnić z odbywania służby
  przygotowawczej absolwenta kierunków prawniczych i administracyjnych
  państwowych i niepaństwowych szkół wyższych, inspektora kontroli skarbowej
  oraz zaliczyć na poczet służby przygotowawczej uprzednie zatrudnienie
  kandydata lub ukończenie przez niego praktyki wymaganej zgodnie z przepisami
  o inspekcji celnej albo szkoły policealnej z dyplomem technika administracji.

                                   Art. 26.
1. Ustanawia się dwie kategorie urzędnicze:
   1) Kategoria A - dla osób, które posiadają tytuł magistra lub równorzędny,
   2) Kategoria B - dla osób, które posiadają co najmniej średnie
     wykształcenie.
2. W ramach każdej kategorii urzędniczej tworzy się 9 stopni służbowych.
3. Stopniom służbowym są przyporządkowane stawki dodatku służby cywilnej
  przysługującego urzędnikowi służby cywilnej.

                                   Art. 27.
O uzyskanie kategorii urzędniczej w służbie cywilnej może ubiegać się osoba,
która:
   1) jest pracownikiem służby cywilnej,
   2) odbyła służbę przygotowawczą, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 8,
   3) posiada co najmniej dwuletni staż pracy w służbie cywilnej,
   4) posiada wykształcenie odpowiednie do kategorii, o którą się ubiega,
   5) jest żołnierzem rezerwy lub nie podlega powszechnemu obowiązkowi obrony.
   
                                   Art. 28.
1. Szef Służby Cywilnej podaje do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie w
  Biuletynie Służby Cywilnej maksymalną liczbę nowych mianowań w poszczególnych
  kategoriach urzędniczych w danym roku.
2. Szef Służby Cywilnej określa i publikuje w Biuletynie Służby Cywilnej wzór
  zgłoszenia do postępowania kwalifikacyjnego oraz wniosku o mianowanie do
  kategorii urzędniczej w służbie cywilnej.

                                   Art. 29.
1. Pracownik służby cywilnej kieruje do Szefa Służby Cywilnej zgłoszenie do
  postępowania kwalifikacyjnego do kategorii urzędniczej w służbie cywilnej.
  Zgłoszenie do postępowania kwalifikacyjnego w danym roku kalendarzowym składa
  się w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca.
2. Absolwenci Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, którzy spełniają
  warunki określone w art. 27 pkt 1, 4 i 5 składają do Szefa Służby Cywilnej
  wniosek o mianowanie do kategorii urzędniczej w służbie cywilnej. Wnioski o
  mianowanie do kategorii urzędniczej w służbie cywilnej składa się w okresie
  od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja.
3. Dyrektor generalny właściwego urzędu potwierdza spełnianie przez pracownika
  służby cywilnej składającego zgłoszenie lub wniosek, o których mowa w art. 28
  ust. 2, warunków określonych w art. 4 pkt 1-3 i art. 27.
                                       
                                   Art. 30.
1. Szef Służby Cywilnej, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 2, prowadzi postępowanie
  kwalifikacyjne do kategorii urzędniczych.
2. W celu przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego Szef Służby Cywilnej
  powołuje zespół sprawdzający liczący co najmniej 5 osób.
3. W toku postępowania kwalifikacyjnego sprawdza się posiadanie wiedzy i
  kwalifikacji niezbędnych do wypełniania zadań służby cywilnej.
4. Wyniki postępowania kwalifikacyjnego wyraża się w punktach.
5. Dodatkowo przyznaje się punkty za:
   1) wyniki ostatniej oceny, o której mowa w art. 69,
   2) znajomość określonych języków obcych,
   3) ukończenie studiów podyplomowych,
   4) posiadanie stopnia lub tytułu naukowego,
   5) posiadanie określonych kwalifikacji zawodowych z zakresu nauk prawnych,
     medycznych, technicznych i finansowych.
6. Ostatecznym wynikiem postępowania kwalifikacyjnego jest suma punktów, o
  których mowa w ust. 4 i 5.
7. Ostateczne wyniki postępowania kwalifikacyjnego wyższe od minimalnej liczby
  punktów, określonej w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów, podlegają
  uszeregowaniu w porządku malejącym.
                                       
                                   Art. 31.
Rada Służby Cywilnej może skierować swojego przedstawiciela do obserwacji prac
zespołu sprawdzającego. W przypadku stwierdzenia naruszenia zasad
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego Rada Służby Cywilnej informuje
Szefa Służby Cywilnej o stwierdzonych naruszeniach.

                                   Art. 32.
Osoba przystępująca do postępowania kwalifikacyjnego wnosi za nie opłatę w
wysokości nie wyższej niż 50% najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników.
Opłata stanowi dochód budżetu państwa.

                                   Art. 33.
Posiadanie przez absolwenta Krajowej Szkoły Administracji Publicznej wiedzy i
kwalifikacji niezbędnych do wypełniania zadań służby cywilnej sprawdzane jest w
toku kształcenia w tej szkole i potwierdzane dyplomem jej ukończenia.

                                   Art. 34.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania
postępowania kwalifikacyjnego do kategorii urzędniczych w służbie cywilnej,
ustalając:
   1) zakres tematyczny postępowania kwalifikacyjnego do kategorii
     urzędniczych,
   2) organizację i sposób prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego oraz
     szczegółowe zasady przyznawania punktów, o których mowa w art. 30 ust. 4 i
     5,
   3) minimalną liczbę punktów, o której mowa w art. 30 ust. 7, która nie może
     być niższa niż 1\4 maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów,
   4) rodzaje dokumentów potwierdzających spełnianie warunków określonych w
     art. 30 ust. 5 pkt 2-5,
   5) wysokość i sposób wnoszenia opłaty, o której mowa w art. 32,
   6) języki obce oraz rodzaje kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art.
     30 ust. 5 pkt 2 i 5.
   
                                   Art. 35.
1. Mianowań dokonuje się w ramach limitu, o którym mowa w art. 7.
2. Szef Służby Cywilnej dokonuje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
  mianowania do kategorii urzędniczej pracownika służby cywilnej, który
  ukończył w danym roku postępowanie kwalifikacyjne z liczbą punktów wyższą od
  liczby punktów, o której mowa w art. 30 ust. 7, i z miejscem uprawniającym do
  mianowania lub ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej.
3. Osiągnięcie miejsca uprawniającego do mianowania oznacza uzyskanie w
  postępowaniu kwalifikacyjnym co najmniej najniższej liczby punktów
  pozwalającej na mianowanie wszystkich osób, które uzyskały tę liczbę punktów
  bez konieczności przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 7.
4. Z dniem mianowania dotychczasowy stosunek pracy przekształca się w stosunek
  pracy na podstawie mianowania.

                                   Art. 36.
1. Akt mianowania urzędnika służby cywilnej zawiera:
   1) imię i nazwisko,
   2) datę mianowania,
   3) uzyskaną kategorię urzędniczą.
2. Akt mianowania sporządza się na piśmie.

                                   Art. 37.
1. Urzędnik służby cywilnej składa uroczyste ślubowanie następującej treści:
      "Ślubuję służyć Państwu Polskiemu, przestrzegać Konstytucji
     Rzeczypospolitej Polskiej, sumiennie i bezstronnie wykonywać obowiązki
     urzędnika służby cywilnej zgodnie z najlepszą wiedzą i wolą".
2. Złożenie ślubowania urzędnik służby cywilnej potwierdza podpisem.

                                   Art. 38.
1. Dyrektor generalny urzędu przyznaje urzędnikowi służby cywilnej, w terminie
  7 dni od dnia mianowania, najniższy stopień służbowy w danej kategorii
  urzędniczej, przysługujący od dnia mianowania.
2. Przyznanie stopnia służbowego następuje w formie pisemnej.

                                  Rozdział 4
             Obsadzanie stanowisk kierowniczych w służbie cywilnej
                                       
                                   Art. 39.
1. Stanowiska kierownicze w służbie cywilnej:
   1) Sekretarza Rady Ministrów, dyrektora generalnego urzędu,
   2) dyrektora departamentu (komórki równorzędnej) i jego zastępcy w
     ministerstwie i urzędzie centralnym oraz dyrektora wydziału (komórki
     równorzędnej) i jego zastępcy w urzędzie wojewódzkim,
 obsadza się w drodze konkursu, z wyjątkiem stanowisk, o których mowa w art. 2
  ust. 3.
2. Urzędnik służby cywilnej kategorii A może ubiegać się o stanowiska
  wymienione w ust. 1.

                                   Art. 40.
1. Konkursy na stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1, przeprowadza
  Szef Służby Cywilnej.
2. Konkursy na stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2,
  przeprowadzają dyrektorzy generalni urzędów w porozumieniu z Szefem Służby
  Cywilnej.
3. W celu przeprowadzenia konkursu Szef Służby Cywilnej powołuje zespół
  konkursowy liczący co najmniej 5 osób.
4. W toku konkursu sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań
  na stanowisku, na które przeprowadzany jest konkurs, predyspozycje i
  zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze. Wymagania dotyczące
  stanowiska, na które przeprowadzany jest konkurs, ustala prowadzący konkurs w
  porozumieniu z właściwym ministrem, kierownikiem urzędu centralnego lub
  wojewodą,
5. Do konkursu przystąpić może osoba spełniająca wymagania określone w
  ogłoszeniu.

                                   Art. 41.
1. Rada Służby Cywilnej może skierować swojego przedstawiciela do obserwacji
  każdego konkursu przeprowadzanego na stanowiska, o których mowa w art. 39
  ust. 1.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia zasad przeprowadzania konkursu Rada
  Służby Cywilnej może zwrócić się do Szefa Służby Cywilnej o zarządzenie
  przeprowadzenia ponownego konkursu.

                                   Art. 42.
1. Konkursy na wolne stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1, ogłasza się
  poprzez umieszczenie ogłoszenia w Biuletynie Służby Cywilnej oraz w prasie
  ogólnopolskiej zgodnie z wymogami określonymi w art. 22 ust. 2.
2. Szef Służby Cywilnej informuje dyrektorów generalnych urzędów o ogłaszanych
  konkursach. Dyrektorzy generalni urzędów upowszechniają informacje o
  konkursach w kierowanych przez siebie urzędach.
3. Osoby uczestniczące w konkursie mogą złożyć odwołanie od jego wyniku do
  Szefa Służby Cywilnej.
4. Szef Służby Cywilnej może skierować swojego przedstawiciela do obserwacji
  każdego konkursu na stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2.
5. W przypadku stwierdzenia naruszenia zasad przeprowadzenia konkursu Szef
  Służby Cywilnej może zarządzić przeprowadzenie ponownego konkursu.

                                   Art. 43.
Jeżeli w wyniku dwukrotnego przeprowadzenia konkursu na stanowisko, o którym
mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, nie zostanie wyłoniony kandydat spośród urzędników
służby cywilnej kategorii A, do udziału w następnym konkursie na to stanowisko
dopuszczane się osoby, które nie są urzędnikami służby cywilnej kategorii A.

                                   Art. 44.
1. Urzędnika służby cywilnej, który został wyłoniony w drodze konkursu na
  stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1, Prezes Rady Ministrów
  przenosi na to stanowisko na wniosek Szefa Służby Cywilnej, po zasięgnięciu
  opinii właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody oraz
  określa wysokość wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku.
2. Członka korpusu służby cywilnej, który został wyłoniony w drodze konkursu
  na stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, Szef Służby Cywilnej
  przenosi na to stanowisko na wniosek dyrektora generalnego i określa wysokość
  wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku.
3. Z osobą nie będącą członkiem korpusu służby cywilnej wyłonioną w drodze
  konkursu, o którym mowa w art. 43, dyrektor generalny urzędu zawiera umowę o
  pracę na czas określony do 3 lat. Wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę może
  być dokonane za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

                                   Art. 45.
Szef Służby Cywilnej może, na wniosek dyrektora generalnego urzędu, wyrazić
zgodę na dopuszczenie osób nie będących urzędnikami służby cywilnej kategorii A
do konkursu na stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, jeżeli do
pracy na tym stanowisku niezbędne są szczególne doświadczenie lub umiejętności
zawodowe. Przepis art. 44 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

                                   Art. 46.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania i
przeprowadzania konkursów na stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1, w
szczególności ustalając liczbę członków zespołu konkursowego, listę wymagań, od
których uzależnione jest dopuszczenie kandydata do udziału w konkursie, etapy
konkursu wraz z punktacją.

                                  Rozdział 5
              Zmiana i ustanie stosunku pracy w służbie cywilnej
                                       
                                   Art. 47.
1. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami urzędu dyrektor generalny urzędu może
  w każdym czasie przenieść urzędnika służby cywilnej na inne stanowisko w tym
  samym urzędzie, uwzględniając jego przygotowanie zawodowe i posiadaną
  kategorię urzędniczą.
2. Urzędnik, o którym mowa w ust. 1, zachowuje prawo do dotychczasowego
  wynagrodzenia, jeżeli jest ono wyższe od przysługującego na nowym stanowisku,
  przez okres 3 miesięcy następujących po miesiącu, w którym został
  przeniesiony na nowe stanowisko. Wysokość dodatku służby cywilnej pozostaje
  bez zmiany.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy urzędników służby cywilnej, którzy zajmują
  stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1.

                                   Art. 48.
1. Jeżeli przemawia za tym interes służby cywilnej, Szef Służby Cywilnej może
  przenieść urzędnika służby cywilnej do innego urzędu w tej samej
  miejscowości.
2. Szef Służby Cywilnej, jeżeli przemawia za tym szczególny interes służby
  cywilnej, może przenieść, na okres nie dłuższy niż 2 lata, urzędnika służby
  cywilnej do innego urzędu w innej miejscowości. Przenosząc urzędnika do innej
  miejscowości, Szef Służby Cywilnej zapewnia mu odpowiednie warunki
  mieszkaniowe, z uwzględnieniem jego sytuacji rodzinnej. Przeniesienie takie
  może nastąpić najwyżej dwa razy w czasie trwania stosunku pracy urzędnika
  służby cywilnej.
3. Niedopuszczalne jest przeniesienie, o którym mowa w ust. 2, bez zgody
  urzędnika służby cywilnej - kobiety w ciąży lub osoby będącej jedynym
  opiekunem dziecka w wieku do lat piętnastu. Nie można także dokonać takiego
  przeniesienia w przypadku, gdy stoją temu na przeszkodzie szczególnie ważne
  względy osobiste lub rodzinne urzędnika.
4. Przeniesienia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą urzędników służby
  cywilnej zajmujących stanowiska, o których mowa w art. 39 ust. 1.

                                   Art. 49.
1. Szef Służby Cywilnej przenosi urzędnika służby cywilnej zajmującego
  stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1, do innego urzędu w tej samej
  miejscowości lub za jego zgodą do innej miejscowości albo upoważnia dyrektora
  generalnego urzędu do wyznaczenia mu innego stanowiska w razie:
   1) rezygnacji ze stanowiska,
   2) orzeczenia kary dyscyplinarnej zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych
     w służbie cywilnej,
   3) długotrwałej choroby trwającej co najmniej 6 miesięcy,
   4) likwidacji stanowiska w wyniku reorganizacji urzędu.
2. Prezes Rady Ministrów może dokonać przeniesienia lub upoważnienia, o
  których mowa w ust. 1, w stosunku do urzędnika służby cywilnej zajmującego
  stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1, jeżeli przemawia za tym
  ważny interes służby cywilnej, na umotywowany wniosek Szefa Służby Cywilnej
  lub właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody, po
  zasięgnięciu opinii Szefa Służby Cywilnej.
3. Szef Służby Cywilnej może dokonać przeniesienia lub upoważnienia, o których
  mowa w ust. 1, w stosunku do urzędnika służby cywilnej zajmującego stanowisko
  wymienione w art. 39 ust. 1 pkt 2, jeżeli przemawia za tym ważny interes
  służby cywilnej, na umotywowany wniosek dyrektora generalnego urzędu.

                                   Art. 50.
1. Przeniesienie członka korpusu służby cywilnej do innego urzędu, także w
  innej miejscowości, na jego wniosek lub za jego zgodą, może nastąpić w każdym
  czasie, jeżeli nie narusza to interesu służby cywilnej.
2. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor generalny urzędu,
  w którym członek korpusu służby cywilnej ma być zatrudniony, w porozumieniu z
  dyrektorem generalnym urzędu, w którym dotychczas jest zatrudniony.

                                   Art. 51.
W razie likwidacji urzędu, w którym urzędnik służby cywilnej wykonuje pracę,
lub reorganizacji tego urzędu w sposób uniemożliwiający dalsze zatrudnienie
urzędnika Szef Służby Cywilnej przenosi go do innego urzędu w tej samej lub
innej miejscowości oraz zobowiązuje dyrektora generalnego tego urzędu do
wyznaczenia urzędnikowi stanowiska, uwzględniając jego przygotowanie zawodowe i
kategorię urzędniczą.

                                   Art. 52.
1. W przypadkach uzasadnionych interesem publicznym, Szef Służby Cywilnej
  udziela urzędnikowi służby cywilnej, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na
  czas wykonywania zajęć, zajmowania określonego stanowiska lub wykonywania
  funkcji poza służbą cywilną.
2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, zalicza się - łącznie w
  wymiarze nie dłuższym niż 5 lat - do okresu pracy, od którego zależą
  uprawnienia pracownicze urzędnika służby cywilnej.

                                   Art. 53.
1. Od decyzji określonych w art. 48, 51 i 52 urzędnikowi służby cywilnej
  przysługuje odwołanie do Prezesa Rady Ministrów w ciągu 14 dni od dnia
  doręczenia decyzji.
2. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.
3. Na decyzję Prezesa Rady Ministrów służby skarga do Naczelnego Sądu
  Administracyjnego.

                                   Art. 54.
1. Szef Służby Cywilnej, jeżeli przemawia za tym szczególny interes służby
  cywilnej, może przenieść urzędnika służby cywilnej w stan nieczynny na okres
  do jednego roku. Jeżeli po upływie tego okresu nie ustały okoliczności
  uzasadniające przeniesienie w stan nieczynny, Szef Służby Cywilnej może
  przedłużyć na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy, pozostawanie tego
  urzędnika w stanie nieczynnym.
2. W okresie pozostawania w stanie nieczynnym urzędnik służby cywilnej nie
  świadczy pracy, zachowując prawo do wynagrodzenia, dodatku służby cywilnej
  oraz innych uprawnień i świadczeń przysługujących w służbie cywilnej.
3. Do urzędnika przeniesionego w stan nieczynny stosuje się odpowiednio
  przepis art. 68.
4. Urzędnik służby cywilnej przeniesiony w stan nieczynny jest obowiązany do
  podjęcia wykonywania obowiązków służbowych w każdym czasie na wezwanie Szefa
  Służby Cywilnej doręczone mu z miesięcznym wyprzedzeniem.
5. Dyrektor generalny urzędu wyznacza urzędnikowi służby cywilnej
  podejmującemu wykonywanie obowiązków po okresie pozostawania w stanie
  nieczynnym stanowisko pracy, uwzględniając jego przygotowanie zawodowe i
  kategorię urzędniczą.
6. Udział w konkursie na stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1, urzędnika
  przeniesionego w stan nieczynny wymaga zgody Szefa Służby Cywilnej.
7. Okres pozostawania w stanie nieczynnym wlicza się do okresu zatrudnienia,
  od którego zależą uprawnienia pracownicze urzędnika służby cywilnej.

                                   Art. 55.
1. Stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej tymczasowo aresztowanego
  ulega z mocy prawa zawieszeniu. W okresie zawieszenia członek korpusu służby
  cywilnej otrzymuje połowę wynagrodzenia przysługującego mu do dnia
  tymczasowego aresztowania.
2. W przypadku umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku
  uniewinniającego członkowi korpusu służby cywilnej należy wypłacić pozostałą
  część wynagrodzenia miesięcznego; nie dotyczy to warunkowego umorzenia
  postępowania karnego oraz umorzenia postępowania  z powodu przedawnienia lub
  amnestii.
3. Okres zawieszenia stosunku pracy wskutek tymczasowego aresztowania wlicza
  się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze członka
  korpusu służby cywilnej.

                                   Art. 56.
1. Dyrektor generalny urzędu może zawiesić członka korpusu służby cywilnej w
  pełnieniu obowiązków, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie
  dyscyplinarne lub karne.
2. Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, trwa do czasu zakończenia
  postępowania dyscyplinarnego lub karnego, nie dłużej jednak niż trzy
  miesiące.
3. W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, członek korpusu służby
  cywilnej zachowuje prawo do wynagrodzenia oraz innych uprawnień i świadczeń
  przysługujących w służbie cywilnej.
4. Okres zawieszenia wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą
  uprawnienia pracownicze urzędnika służby cywilnej.
5. W stosunku do Sekretarza Rady Ministrów oraz dyrektora generalnego urzędu
  czynności, o których mowa w ust. 1, dokonuje Szef Służby Cywilnej.

                                   Art. 57.
Stosunek pracy urzędnika służby cywilnej wygasa w razie:
   1) odmowy złożenia ślubowania,
   2) utraty obywatelstwa polskiego,
   3) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby cywilnej,
   4) prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie,
   5) prawomocnego skazania na karę utraty praw publicznych lub prawa
     wykonywania zawodu urzędnika w służbie cywilnej,
   6) upływu trzech miesięcy nieobecności w pracy z powodu tymczasowego
     aresztowania,
   7) odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa w art. 47
     lub niepodjęcia pracy w urzędzie, do którego został przeniesiony w trybie
     art. 48 lub 51,
   8) niepodjęcia wykonywania obowiązków służbowych mimo wezwania, o którym
     mowa w art. 54 ust. 4.
   
                                   Art. 58.
1. Rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej następuje z
  zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie stwierdzenia przez
  lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych trwałej niezdolności do
  pracy uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków urzędnika służby cywilnej. W
  celu zbadania stanu zdrowia urzędnika tego można skierować do Zakładu
  Ubezpieczeń Społecznych z urzędu lub na jego prośbę.
2. Rozwiązanie stosunku pracy urzędnika służby cywilnej może nastąpić, z
  zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, w razie:
   1) osiągnięcia wieku 65 lat, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu
     uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku,
   2) dwukrotnej, następującej po sobie, negatywnej oceny, o której mowa w art.
     70 ust. 1,
   3) odmowy poddania się badaniu przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń
     Społecznych,
   4) likwidacji urzędu lub jego reorganizacji, jeżeli nie jest możliwe
     przeniesienie, o którym mowa w art. 51.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej bez wypowiedzenia
  może nastąpić w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej
  dłużej niż rok.
4. Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej z przyczyn
  określonych w ust. 1-3 nie może naruszać przepisów dotyczących szczególnej
  ochrony pracowników w zakresie wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy.
5. Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej może nastąpić
  także w drodze porozumienia stron lub za trzymiesięcznym wypowiedzeniem na
  skutek rezygnacji urzędnika ze służby.

                                   Art. 59.
W okresie wypowiedzenia członek korpusu służby cywilnej może być zwolniony z
pełnienia obowiązków, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

                                   Art. 60.
1. W razie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem służby cywilnej, z
  przyczyn określonych w art. 58 ust. 2 pkt 4, w okresie między ustaniem
  zatrudnienia w likwidowanym lub reorganizowanym urzędzie a podjęciem pracy
  lub działalności gospodarczej, urzędnikowi temu przysługuje świadczenie
  pieniężne ze środków budżetu państwa, przez okres nie dłuższy niż sześć
  miesięcy, obliczane jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.
  Świadczenie to nie przysługuje urzędnikowi, który nabył prawo do emerytury.
2. W razie gdy w okresie, o którym mowa w ust. 1, były urzędnik służby
  cywilnej pobiera zasiłek chorobowy albo macierzyński, wysokość świadczenia
  pieniężnego ulega odpowiedniemu obniżeniu.
3. Okres pobierania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza
  się do okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień
  pracowniczych oraz do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o
  emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - na takich
  warunkach, na jakich wlicza się okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych,
  określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu. Od świadczenia
  pieniężnego urząd odprowadza składkę na ubezpieczenia społeczne na zasadach
  przewidzianych dla wynagrodzenia wypłacanego w czasie trwania stosunku pracy.

                                   Art. 61.
1. Dyrektor generalny urzędu rozwiązuje stosunek pracy lub stwierdza
  wygaśnięcie stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej.
2. W stosunku do Sekretarza Rady Ministrów i dyrektora generalnego urzędu
  czynności, o których mowa w ust. 1, dokonuje Szef Służby Cywilnej,

                                   Art. 62.
1. Zaświadczenie o zatrudnieniu za okres pracy w danym urzędzie wydaje
  każdorazowo dyrektor generalny urzędu, w którym urzędnik służby cywilnej
  wykonywał pracę.
2. Zaświadczenie obejmuje treść wymaganą odrębnymi przepisami dla świadectwa
  pracy.

                                   Art. 63.
Spory o roszczenia ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej
rozpatrywane są przez sądy pracy, chyba że ustawa stanowi inaczej.

                                  Rozdział 6
                   Obowiązki członka korpusu służby cywilnej
                                       
                                   Art. 64.
1. Członek korpusu służby cywilnej jest obowiązany w szczególności:
   1) przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów
     prawa,
   2) chronić interesy państwa oraz prawa człowieka i obywatela,
   3) racjonalnie gospodarować środkami publicznymi,
   4) rzetelnie i bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone
     zadania,
   5) dochowywać tajemnicy państwowej i służbowej,
   6) rozwijać wiedzę zawodową,
   7) godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią.
2. Dyrektor generalny urzędu jest obowiązany zapewnić członkowi korpusu służby
  cywilnej właściwe warunki do wykonywania obowiązków określonych w ustawie.

                                   Art. 65.
1. Członek korpusu służby cywilnej jest obowiązany wykonywać polecenia
  służbowe przełożonych.
2. Jeżeli członek korpusu służby cywilnej jest przekonany, że polecenie jest
  niezgodne z prawem albo zawiera znamiona pomyłki, jest on obowiązany na
  piśmie poinformować o tym przełożonego. W razie pisemnego potwierdzenia
  polecenia, jest obowiązany je wykonać.
3. Członek korpusu służby cywilnej nie wykonuje polecenia, jeżeli prowadziłoby
  to do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

                                   Art. 66.
1. Członek korpusu służby cywilnej przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie
  może kierować się swoimi poglądami  politycznymi ani religijnymi, ani
  interesem jednostkowym lub grupowym.
2. Członkowi korpusu służby cywilnej nie wolno publicznie manifestować swoich
  poglądów politycznych.
3. Członkowi korpusu służby cywilnej nie wolno uczestniczyć w strajku lub
  akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu.
4. Urzędnik służby cywilnej nie może pełnić funkcji związkowej.
5. Urzędnik służby cywilnej nie ma prawa tworzenia ani uczestniczenia w
  partiach politycznych.
6. Urzędnik służby cywilnej nie może łączyć pracy w służbie cywilnej z
  mandatem radnego.

                                   Art. 67.
W służbie cywilnej nie może powstać stosunek podległości służbowej między
małżonkami oraz osobami pozostającymi ze sobą w stosunku pokrewieństwa do
drugiego stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia oraz w stosunku
przysposobienia, opieki lub kurateli.

                                   Art. 68.
1. Członek korpusu służby cywilnej nie może podejmować dodatkowego
  zatrudnienia bez zgody dyrektora generalnego urzędu, ani wykonywać czynności
  lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających
  zaufanie do służby cywilnej.
2. Urzędnik służby cywilnej nie może podejmować zajęć zarobkowych poza urzędem
  bez zgody dyrektora generalnego urzędu.

                                   Art. 69.
1. Członek korpusu służby cywilnej podlega stałej ocenie bezpośredniego
  przełożonego w zakresie wykonywania powierzonych zadań, a także w celu
  ustalenia programu indywidualnej kariery zawodowej.
2. Dyrektora generalnego urzędu ocenia Szef Służby Cywilnej w porozumieniu z
  właściwym ministrem, kierownikiem urzędu centralnego lub wojewodą. Sekretarza
  Rady Ministrów ocenia Prezes Rady Ministrów.

                                   Art. 70.
1. Nie rzadziej niż raz na 2 lata lub w każdym czasie z własnej inicjatywy
  bezpośredni przełożony sporządza na piśmie okresową ocenę urzędnika służby
  cywilnej, wraz z wnioskami dotyczącymi jego kariery zawodowej.
2. Ocenie podlega wykonywanie przez urzędnika służby cywilnej obowiązków
  wynikających z opisu zajmowanego przez niego stanowiska pracy. Ocenę
  niezwłocznie doręcza się urzędnikowi.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
  przeprowadzania ocen.

                                   Art. 71.
1. Od treści oceny służy, w ciągu 7 dni od dnia doręczenia oceny, sprzeciw do
  dyrektora generalnego urzędu.
2. W razie nieuwzględnienia przez dyrektora generalnego sprzeciwu, o którym
  mowa w ust. 1, urzędnik służby cywilnej może, w ciągu 14 dni od dnia
  doręczenia decyzji dyrektora, odwołać się do Szefa Służby Cywilnej.

                                   Art. 72.
W razie negatywnej oceny urzędnik służby cywilnej podlega ponownej ocenie, nie
wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia doręczenia oceny.

                                   Art. 73.
Przepisów art. 69 - 72 nie stosuje się wobec Szefa Służby Cywilnej oraz
zastępcy Szefa Służby Cywilnej.

                                  Rozdział 7
                  Uprawnienia członka korpusu służby cywilnej
                                       
                                   Art. 74.
Wynagrodzenie w służbie cywilnej ustala się z zastosowaniem mnożników kwoty
określanej, zgodnie z przepisami ustawy o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, corocznie w ustawie budżetowej.

                                   Art. 75.
1. Wynagrodzenie pracownika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia
  zasadniczego przewidzianego dla zajmowanego stanowiska pracy i dodatku za
  wieloletnią pracę w służbie cywilnej.
2. Wynagrodzenie urzędnika służby cywilnej składa się z wynagrodzenia
  zasadniczego przewidzianego dla zajmowanego stanowiska pracy, dodatku za
  wieloletnią pracę w służbie cywilnej oraz dodatku służby cywilnej z tytułu
  posiadanego stopnia służbowego.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, mnożniki do
  ustalenia wynagrodzenia zasadniczego członków korpusu służby cywilnej.

                                   Art. 76.
1. Urzędnik służby cywilnej może otrzymać kolejny stopień służbowy po
  uzyskaniu pozytywnej oceny, o której mowa w art. 70 ust. 1, jeżeli zawiera
  ona umotywowany wniosek bezpośredniego przełożonego o przyznanie urzędnikowi
  kolejnego stopnia służbowego. Pozytywna ocena nie zawierająca takiego wniosku
  nie skutkuje przyznaniem urzędnikowi kolejnego stopnia służbowego.
2. Na wniosek dyrektora generalnego urzędu, umotywowany szczególnymi wynikami
  pracy, Szef Służby Cywilnej może wyrazić zgodę na wcześniejsze przyznanie
  kolejnego stopnia służbowego, jednak nie wcześniej niż po upływie 18 miesięcy
  od uzyskania posiadanego stopnia.
3. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty
  ulega zawieszeniu:
   1) do czasu uzyskania oceny pozytywnej - w przypadku otrzymania oceny
     negatywnej,
   2) do czasu podjęcia pełnienia obowiązków - w przypadku zawieszenia w ich
     pełnieniu.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stopnie służbowe w
  poszczególnych kategoriach urzędniczych i mnożniki dodatku służby cywilnej.

                                   Art. 77.
1. Członkowi korpusu służby cywilnej przysługuje dodatek za wieloletnią pracę
  w służbie cywilnej w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego
  wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok
  pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę w służbie
  cywilnej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz
  inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one
  wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
  przyznawania i wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1.

                                   Art. 78.
1. Za wieloletnią pracę członek korpusu służby cywilnej otrzymuje nagrodę
  jubileuszową w wysokości:
   1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego,
   2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego,
   3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego,
   4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego,
   5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego,
   6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.
2. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 1,  wlicza się wszystkie poprzednie
  zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy
  odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
  zależą uprawnienia pracownicze.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
  ustalania i wypłacania nagrody jublileuszowej.

                                   Art. 79.
Członkom korpusu służby cywilnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.

                                   Art. 80.
1. Członkom korpusu służby cywilnej za szczególne osiągnięcia w pracy
  zawodowej można przyznać nagrodę ze specjalnie utworzonego w tym celu
  funduszu nagród w służbie cywilnej.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, w wysokości 3% planowanych
  wynagrodzeń osobowych pozostaje w dyspozycji dyrektorów generalnych urzędów i
  może być przez nich podwyższany w ramach posiadanych środków na
  wynagrodzenia.

                                   Art. 81.
1. Członkowi korpusu służby cywilnej delegowanemu służbowo do zajęć poza
  siedzibą urzędu, w którym wykonuje pracę, przysługują należności na zasadach
  określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności
  przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju,
  wydanych na podstawie Kodeksu pracy.
2. Urzędnikowi służby cywilnej przeniesionemu zgodnie za art. 48 ust. 2 oprócz
  udostępnienia mieszkania odpowiedniego do jego sytuacji rodzinnej,
  przysługuje zwrot kosztów przeniesienia, zwrot opłat za udostępnione czasowo
  mieszkanie oraz  jednorazowe świadczenie w wysokości trzymiesięcznego
  wynagrodzenia. Do kosztów przeniesienia zalicza się koszty przejazdu tego
  urzędnika i członków jego rodziny oraz przewozu mienia.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
  przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 2, przysługujących urzędnikowi
  służby cywilnej przeniesionemu do pracy w innej miejscowości.

                                   Art. 82.
1. Członkowi korpusu służby cywilnej, którego stosunek pracy ustał w związku z
  przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, przysługuje
  jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a jeżeli
  członek korpusu przepracował co najmniej 20 lat w służbie cywilnej,
  jednorazowa odprawa przysługuje w wysokości sześciomiesięcznego
  wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy, o którym mowa w ust. 1, wlicza się wszystkie poprzednie
  zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy
  odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
  zależą uprawnienia pracownicze.
3. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za
  urlop wypoczynkowy.

                                   Art. 83.
1. Urzędnikowi służby cywilnej, zatrudnionemu co najmniej 10 lat w służbie
  cywilnej, przysługuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 6 dni
  roboczych, a po 20 latach pracy w służbie cywilnej - 12 dni roboczych.
2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatkowego urlopu wypoczynkowego wlicza
  się okres zatrudnienia w administracji publicznej.

                                   Art. 84.
Za czas niezdolności do pracy wskutek choroby urzędnikowi służby cywilnej
przysługują łącznie przez okres roku wynagrodzenie i zasiłek chorobowy w
wysokości i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

                                   Art. 85.
1. Urzędnikowi służby cywilnej zatrudnionemu w służbie cywilnej przez okres
  nie krótszy niż 10 lat można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia
  w wymiarze nie przekraczającym jednorazowo 6 miesięcy.
2. Urlopu dla poratowania zdrowia nie można udzielić, jeżeli urzędnik służby
  cywilnej nie wykonywał pracy przez okres roku z powodu niezdolności do pracy
  wskutek choroby.
3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela, na umotywowany opinią lekarską
  wniosek urzędnika służby cywilnej, dyrektor generalny urzędu.
4. Dyrektor generalny urzędu nie może dopuścić do pracy urzędnika służby
  cywilnej, który korzystał z urlopu dla poratowania zdrowia, bez aktualnego
  orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na
  określonym stanowisku.
5. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela: Szefowi Służby Cywilnej, zastępcy
  Szefa Służby Cywilnej oraz Sekretarzowi Rady Ministrów - Prezes Rady
  Ministrów, a dyrektorowi generalnemu urzędu - Szef Służby Cywilnej. Przepis
  ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Do okresu pracy uprawniającego do dodatkowego urlopu dla poratowania
  zdrowia wlicza się okres zatrudnienia w administracji publicznej.

                                   Art. 86.
1. W razie wygaśnięcia stosunku pracy urzędnika służby cywilnej z powodu
  tymczasowego aresztowania, dyrektor generalny urzędu, w którym urzędnik ten
  wykonywał pracę, jest obowiązany ponownie zatrudnić go, uwzględniając jego
  przygotowanie zawodowe i kategorię urzędniczą, jeżeli postępowanie karne
  zostało umorzone lub gdy zapadł wyrok uniewinniający, a urzędnik ten zgłosił
  swój powrót do pracy w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli postępowanie karne umorzono z
  powodu przedawnienia albo amnestii, a także w razie warunkowego umorzenia
  postępowania.
3. W razie odmowy ponownego zatrudnienia w służbie cywilnej, urzędnikowi, o
  którym mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Szefa Służby Cywilnej w ciągu
  14 dni od dnia doręczenia decyzji w tej sprawie. Od decyzji Szefa Służby
  Cywilnej przysługuje odwołanie do sądu pracy.

                                   Art. 87.
1. Czas pracy członków korpusu służby cywilnej nie może przekraczać 8 godzin
  na dobę i średnio 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym nie
  dłuższym niż 8 tygodni.
2. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją mogą być
  stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie
  czasu pracy do 12 godzin na dobę. W rozkładach tych czas pracy nie może
  jednak przekraczać średnio 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie
  rozliczeniowym nie dłuższym niż 12 tygodni.
3. Rozkład czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych dniach
  tygodnia ustala dyrektor generalny urzędu według zasad określonych w drodze
  rozporządzenia przez Prezesa Rady Ministrów. Dni tygodnia nie będących dniami
  pracy w urzędzie nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego.
4. Jeżeli wymagają tego potrzeby urzędu, członek korpusu służby cywilnej na
  polecenie przełożonego wykonuje pracę poza normalnymi godzinami pracy, w tym
  w wyjątkowych przypadkach także w nocy oraz w niedziele i święta.
5. Pracownikowi służby cywilnej za pracę wykonywaną na polecenie przełożonego
  poza normalnymi godzinami pracy przysługuje czas wolny w tym samym wymiarze.
  Na wniosek pracownika wolny czas może być udzielony w okresie bezpośrednio
  poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu.
6. Urzędnikowi służby cywilnej za pracę poza normalnymi godzinami pracy
  wykonywaną w porze nocnej przysługuje czas wolny w tym samym wymiarze.
7. Urzędnikowi służby cywilnej za pracę w niedzielę przysługuje dzień wolny od
  pracy w najbliższym tygodniu, a za pracę w święto - inny dzień wolny.
8. Przepisów ust. 2 i 4 nie stosuje się do kobiet w ciąży oraz - bez ich zgody
  - do członków korpusu służby cywilnej sprawujących pieczę nad osobami
  wymagającymi stałej opieki lub opiekujących się dziećmi w wieku do lat ośmiu.

                                   Art. 88.
1. Członkowi korpusu służby cywilnej przysługują świadczenia emerytalne i
  rentowe na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z
  Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. W razie rozwiązania z pracownikiem służby cywilnej stosunku pracy z powodu
  likwidacji urzędu albo jego reorganizacji uniemożliwiającej dalsze
  zatrudnienie pracownika, pracownikowi temu przysługuje emerytura, jeżeli
  mężczyzna ukończył 60 lat, a kobieta - 55 lat oraz jeżeli ma wymagany okres
  zatrudnienia.
3. Przepis ust. 2 stosuje się do osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.

                                   Art. 89.
Prezes Rady Ministrów mając na względzie szczególny charakter wykonywanych
zadań i warunki ich wykonywania może określać, w drodze rozporządzenia:
   1) kategorie członków korpusu służby cywilnej, którzy korzystać będą z
     uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń przewidzianych w
     przepisach obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy oraz wysokość tych
     świadczeń,
   2) inne dodatki do wynagrodzenia zasadniczego niż przewidziane w ustawie.
   
                                   Art. 90.
Członkom korpusu służby cywilnej zatrudnionym na stanowisku kuratora oświaty
lub zatrudnionym na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych,
przysługują uprawnienia określone w art. 30, 31, 32 ust. 3, 33, 36, 46, 51, 58-
60, 86, 88 i 90 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. z
1997 r. Nr 56, poz. 357), a okres zatrudnienia na tych stanowiskach wlicza się
do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia nauczyciela określone w
tej ustawie.

                                   Art. 90.
Na zasadach określonych w odrębnych przepisach, członkowie korpusu służby
cywilnej korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

                                  Rozdział 8
                     Szkolenie i rozwój w służbie cywilnej
                                       
                                   Art. 92.
Członek korpusu służby cywilnej uczestniczy w szkoleniach w służbie cywilnej.

                                   Art. 93.
Szkolenia w służbie cywilnej obejmują:
   1) szkolenia centralne - planowane, organizowane i nadzorowane przez Szefa
     Służby Cywilnej.
   2) szkolenia powszechne - planowane, organizowane i nadzorowane przez
     dyrektora generalnego urzędu,
   3) szkolenia indywidualnego toku kariery urzędnika służby cywilnej -
     planowane, organizowane i nadzorowane przez dyrektora generalnego urzędu w
     porozumieniu z zatrudnionym w danym urzędzie urzędnikiem służby cywilnej,
   4) studium zarządzania strategicznego dla dyrektorów generalnych urzędów,
   5) szkolenia specjalistyczne - planowane, organizowane i nadzorowane przez
     dyrektora generalnego urzędu, obejmujące tematykę związaną z zadaniami
     urzędu.
   
                                   Art. 94.
1. Szef Służby Cywilnej ustala corocznie plan szkoleń centralnych w służbie
  cywilnej.
2. Plan szkoleń centralnych zawiera w szczególności:
   1) priorytety szkoleniowe wobec członków korpusu służby cywilnej,
   2) rodzaje szkoleń mających szczególne znaczenie w danym roku,
   3) inne zalecenia i informacje dla osób organizujących i nadzorujących
     szkolenia w służbie cywilnej.
3. Przy ustalaniu programów szkoleń Szef Służby Cywilnej współdziała w
  szczególności z Krajową Szkołą Administracji Publicznej.

                                   Art. 95.
1. Dyrektor generalny urzędu ustala, odrębnie dla każdego urzędnika służby
  cywilnej zatrudnionego w kierowanym przez niego urzędzie, indywidualny
  program rozwoju kariery, stanowiący podstawę do kierowania urzędnika na
  szkolenia, biorąc pod uwagę w szczególności:
   1) ocenę pracy urzędnika, dokonaną przez bezpośredniego przełożonego,
   2) perspektywy wykonywania pracy zawodowej przez urzędnika,
   3) potrzeby i możliwości urzędu w zakresie zatrudnienia,
   4) potrzeby i możliwości urzędnika ustalane w wyniku przeprowadzonych z nim
     uzgodnień.
2. Indywidualny program rozwoju kariery dla dyrektora generalnego urzędu jest
  ustalany  przez Szefa Służby Cywilnej. Przepis ust. 1 stosuje się
  odpowiednio.

                                   Art. 96.
1. Uczestnictwo członka korpusu służby cywilnej w szkoleniach przewidzianych
  dla służby cywilnej jest traktowane na równi z wykonywaniem przez niego
  obowiązków służbowych.
2. Członek korpusu służby cywilnej nie ponosi opłat z tytułu uczestnictwa w
  szkoleniach przewidzianych dla służby cywilnej.
3. W wyjątkowych wypadkach dyrektor generalny urzędu może wyrazić zgodę na
  pokrycie przez urząd, w całości lub w części, kosztów uczestnictwa członka
  korpusu służby cywilnej w szkoleniach i zajęciach innych niż przewidziane dla
  służby cywilnej.

                                   Art. 97.
1. Dyrektor generalny urzędu może skierować członka korpusu służby cywilnej
  mającego wykształcenie prawnicze do odbycia aplikacji legislacyjnej. Wzajemne
  prawa i obowiązki urzędu i członka korpusu służby cywilnej związane ze
  skierowaniem na aplikację legislacyjną określa umowa zawarta między
  dyrektorem generalnym urzędu a członkiem korpusu służby cywilnej.
2. Aplikacja legislacyjna kończy się egzaminem.
3. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
  i tryb organizowania i odbywania aplikacji, w szczególności uwzględniając:
  dziedziny prawa będące podstawą opracowania programu aplikacji legislacyjnej,
  wymogi i tryb przyjmowania na aplikację, także osób nie będących członkami
  korpusu służby cywilnej, wysokość opłat za udział w aplikacji i tryb ich
  uiszczania, obowiązki aplikantów i ich patronów, szczegółowe zasady, warunki
  oraz etapy dopuszczania oraz przeprowadzania egzaminu kończącego aplikację,
  skład komisji egzaminacyjnej oraz wzór zaświadczenia stwierdzającego zdanie
  egzaminu.

                                   Art. 98.
1. Krajowa Szkoła Administracji Publicznej współuczestniczy w organizowaniu i
  prowadzeniu szkoleń w służbie cywilnej.
2. Krajowa Szkoła Administracji Publicznej opracowuje na zlecenie Szefa Służby
  Cywilnej programy szkoleniowe na potrzeby szkoleń w służbie cywilnej.

                                   Art. 99.
Koszty szkoleń w służbie cywilnej są pokrywane ze środków:
   1) wyodrębnionych w budżetach poszczególnych urzędów, dla finansowania
     szkoleń powszechnych, szkoleń indywidualnego toku kariery urzędnika służby
     cywilnej oraz szkoleń specjalistycznych,
   2) rezerwy budżetowej przeznaczonej na szkolenia urzędników służby cywilnej
     dla finansowania szkoleń centralnych oraz studium zarządzania
     strategicznego.
   
                                   Art. 100.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
organizowania i prowadzenia szkoleń w służbie cywilnej obejmujące w
szczególności:
   1) kryteria, jakie muszą spełniać podmioty, którym powierza się prowadzenia
     szkoleń,
   2) sposób i warunki oceny prowadzonych szkoleń.
   
                                   Art. 101.
Przepisy niniejszego rozdziału nie mają zastosowania wobec Sekretarza Rady
Ministrów, Szefa Służby Cywilnej oraz zastępcy Szefa Służby Cywilnej.

                                  Rozdział 9
        Odpowiedzialność dyscyplinarna członka korpusu służby cywilnej
                                       
                                   Art. 102.
1. Urzędnik służby cywilnej oraz pracownik służby cywilnej odpowiadają
  dyscyplinarnie za naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej.
2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie trzech miesięcy
  od dnia powzięcia przez dyrektora generalnego urzędu wiadomości o naruszeniu
  obowiązków ani po upływie dwóch lat od popełnienia tego czynu. W przypadku
  naruszenia obowiązków przez Sekretarza Rady Ministrów albo dyrektora
  generalnego urzędu, termin trzech miesięcy na wszczęcie postępowania
  dyscyplinarnego liczy się od dnia powzięcia wiadomości przez Szefa Służby
  Cywilnej.
3. Jeżeli członek korpusu służby cywilnej z powodu nieobecności w pracy nie ma
  możliwości złożenia wyjaśnień, bieg trzymiesięcznego terminu nie rozpoczyna
  się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się do pracy.
4. Jeżeli czyn członka korpusu służby cywilnej zawiera znamiona przestępstwa,
  przedawnienie następuje nie wcześniej niż przedawnienie przewidziane w
  przepisach Kodeksu karnego.

                                   Art. 103.
1. Karami dyscyplinarnymi wobec urzędników służby cywilnej są:
   1) upomnienie,
   2) nagana,
   3) pozbawienie możliwości awansowania przez okres dwóch lat na wyższy
     stopień służbowy,
   4) obniżenie stopnia służbowego służby cywilnej,
   5) zakaz przystępowania do konkursu na stanowisko kierownicze w służbie
     cywilnej przez okres dwóch lat,
   6) zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w służbie cywilnej przez okres
     od 2 do 5 lat,
   7) wydalenie ze służby cywilnej.
2. Karami dyscyplinarnymi wobec pracowników służby cywilnej są:
   1) upomnienie,
   2) nagana,
   3) nagana z ostrzeżeniem,
   4) nagana z pozbawieniem możliwości awansowania przez okres dwóch lat do
     wyższej kategorii zaszeregowania,
   5) przeniesienie do niższej kategorii zaszeregowania,
   6) wydalenie z pracy w urzędzie.
3. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 2 pkt 6 powoduje wygaśnięcie
  stosunku pracy.
4. Prawomocne orzeczenie kar wymienionych w ust. 1 pkt 7 oraz ust. 2 pkt 6
  powoduje zakaz ubiegania się o zatrudnienie w korpusie służby cywilnej przez
  okres 5 lat.

                                   Art. 104.
1. Za mniejszej wagi naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej
  dyrektor generalny urzędu może ukarać członka korpusu upomnieniem na piśmie.
  Ukaranie może być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym.
2. Członek korpusu służby cywilnej może w ciągu 7 dni od wymierzenia mu kary
  upomnienia, wnieść sprzeciw do dyrektora generalnego urzędu.
3. W razie wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2, dyrektor generalny
  urzędu przekazuje sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu.
4. W przypadku naruszenia obowiązków członka korpusu służby cywilnej, o którym
  mowa w ust. 1, przez Sekretarza Rady Ministrów albo dyrektora generalnego
  urzędu, kary upomnienia udziela Szef Służby Cywilnej. Przepisy ust. 2 i 3
  stosuje się odpowiednio.

                                   Art. 105.
Sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej rozpoznają komisje
dyscyplinarne:
   1) w I instancji - komisja dyscyplinarna urzędu,
   2) w II instancji - Wyższa Komisja Dyscyplinarna.
   
                                   Art. 106.
1. Komisję dyscyplinarną urzędu powołuje dyrektor generalny urzędu spośród
  członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie. W razie potrzeby
  Szef Służby Cywilnej może utworzyć komisję dyscyplinarną dla kilku urzędów.
2. Komisję dyscyplinarną urzędu powołuje się na okres 3 lat, w liczbie co
  najmniej 10 członków korpusu służby cywilnej, w tym przewodniczącego i
  zastępców przewodniczącego.

                                   Art. 107.
1. Wyższą Komisję Dyscyplinarną powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek
  Szefa Służby Cywilnej spośród urzędników służby cywilnej kategorii A.
2. Wyższą Komisję Dyscyplinarną powołuje się na okres sześciu lat w liczbie 11
  członków. Członkowie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej pełnią swoje funkcje do
  czasu powołania ich następców.
3. Wyższa Komisja Dyscyplinarna powołuje ze swojego grona przewodniczącego
  Wyższej Komisji Dyscyplinarnej i jego zastępców.
4. Tryb pracy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej określa regulamin uchwalany przez
  Komisję.
5. Obsługę prac Wyższej Komisji Dyscyplinarnej zapewnia Urząd Służby Cywilnej.

                                   Art. 108.
Przepisy art. 16 i 17 stosuje się odpowiednio do członków komisji
dyscyplinarnych.

                                   Art. 109.
Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wynagrodzenie członków
Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej oraz komisji dyscyplinarnej
urzędu ustalając wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego
i pozostałych członków tych komisji, ustalanego od podstawy najniższego
wynagrodzenia za pracę pracowników.

                                   Art. 110.
1. Wyższa Komisja Dyscyplinarna rozpatruje odwołania od orzeczeń komisji
  dyscyplinarnych urzędów.
2. Sprawy dyscyplinarne Sekretarza Rady Ministrów oraz dyrektorów generalnych
  urzędów rozpatruje w I i II instancji Wyższa Komisja Dyscyplinarna, przy czym
  w II instancji Komisja orzeka w pełnym składzie.

                                   Art. 111.
Członkowie komisji dyscyplinarnych są niezawiśli w zakresie orzecznictwa
dyscyplinarnego oraz nie są związani rozstrzygnięciami innych organów
stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego wyroku sądu.

                                   Art. 112.
1. Komisje dyscyplinarne orzekają w składzie:
   1) w I instancji:
     a) trzech członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary
       określonej w art. 103 ust. 1 pkt 1-4 oraz ust. 2 pkt 1-3,
     b) pięciu członków, a przewodniczący składu ma wykształcenie prawnicze,
       gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej art.
       103 ust. 1 pkt 5-7 oraz ust. 2 pkt 4-6,
   2) w II instancji pięciu członków, z których co najmniej dwóch powinno
     posiadać wykształcenie prawnicze, gdy rozpatrywana jest sprawa, co do
     której orzeczono karę określoną w art. 103 ust. 1 pkt 5-7 oraz ust. 2 pkt
     4-6.
2. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej wyznacza skład orzekający i termin
  rozprawy.
3. W sprawach dotyczących urzędników służby cywilnej, przewodniczącym składu
  jest urzędnik służby cywilnej kategorii urzędniczej co najmniej takiej samej
  co obwiniony.

                                   Art. 113.
1. Rzecznika dyscyplinarnego urzędu powołuje dyrektor generalny urzędu spośród
  podległych mu urzędników służby cywilnej, a dla spraw dyscyplinarnych
  Sekretarza Rady Ministrów i dyrektora generalnego urzędu - Szef Służby
  Cywilnej.
2. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie
  dyrektora generalnego urzędu bądź Szefa Służby Cywilnej - w sprawach
  dyscyplinarnych Sekretarza Rady Ministrów lub dyrektora generalnego urzędu i
  informuje go o dokonanych ustaleniach. O wszczęciu tego postępowania rzecznik
  zawiadamia osobę, której ono dotyczy.
3. Rzecznik postanawia o przekazaniu komisji dyscyplinarnej wniosku o
  wszczęcie postępowania dyscyplinarnego albo, za zgodą dyrektora urzędu, o
  umorzeniu postępowania wyjaśniającego.

                                   Art. 114.
1. Komisja dyscyplinarna urzędu wszczyna postępowania dyscyplinarne z dniem
  zgłoszenia wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania.
2. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy, z
  zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. W
  przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia ze
  służby, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu
  orzekającego wyznacza obrońcę spośród urzędników służby cywilnej.
3. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy, w toku
  której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego oraz jego obrońcy,
  jeżeli został ustanowiony, a także po rozpatrzeniu innych dowodów mających
  znaczenie w sprawie.
4. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie
  wstrzymuje rozpoznania sprawy.
5. Rozprawa jest jawna. W uzasadnionych przypadkach skład orzekający może
  wyłączyć jawność rozprawy, jednakże ogłoszenie orzeczenia jest jawne.
6. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom w terminie siedmiu dni
  od dnia ogłoszenia orzeczenia.
7. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej urzędu strony mogą odwołać się do
  Wyższej Komisji Dyscyplinarnej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

                                   Art. 115.
1. W postępowaniu przed Wyższą Komisją Dyscyplinarną stosuje się odpowiednio
  przepisy art. 114 ust. 1-6.
2. Od orzeczeń Wyższej Komisji Dyscyplinarnej stronom oraz Szefowi Służby
  Cywilnej przysługuje odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie.
3. Do rozpatrzenia odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
  cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie
  przysługuje.

                                   Art. 116.
1. Odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej dołącza się do akt
  osobowych członka korpusu służby cywilnej.
2. Dyrektor generalny urzędu wykonuje kary, o których mowa w art. 103 ust. 1
  pkt 3-6 oraz ust. 2 pkt 5 z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

                                   Art. 117.
1. Kary dyscyplinarne określone w art. 103 ust. 1 pkt 1-5 oraz ust. 2 pkt 1-5
  ulegają zatarciu, a odpis orzeczenia dołączony do akt osobowych podlega
  zniszczeniu po upływie 3 lat od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia o
  ukaraniu. Na wniosek ukaranego zatarcie może nastąpić po upływie 2 lat.
2. Jeżeli w okresie przed zatarciem kary dyscyplinarnej członek korpusu służby
  cywilnej będzie ponownie ukarany dyscyplinarnie, termin 3 lat, o którym mowa
  w ust. 1, liczy się od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia o ponownym
  ukaraniu.
3. W przypadku kary dyscyplinarnej określonej w art. 103 ust. 1 pkt 6 i 7 oraz
  ust. 2 pkt 6, zatarcie oraz zniszczenie odpisu orzeczenia następuje po
  upływie 3 lat od dnia upływu okresu, na który kara została orzeczona albo
  okresu, o którym mowa w art. 103 ust. 4.

                                   Art. 118.
W postępowaniu przed komisjami dyscyplinarnymi w sprawach nie uregulowanych w
niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
karnego.

                                   Art. 119.
1. Koszty obrońcy z wyboru, który nie jest członkiem korpusu ponosi obwiniony.
2. Koszty biegłych powołanych przez komisję dyscyplinarną i zleconych przez
  nią ekspertyz ponosi urząd, przy którym działa komisja dyscyplinarna.
                                       
                                   Art. 120.
Przepisy niniejszego rozdziału nie mają zastosowania wobec Szefa Służby
Cywilnej oraz zastępcy Szefa Służby Cywilnej.

                                  Rozdział 10
                     Przepisy przejściowe i dostosowujące
                                       
                                   Art. 121.
1. Z dniem wejścia w życie ustawy osoby zatrudnione na stanowiskach
  określonych w art. 2 stają się z mocy prawa pracownikami służby cywilnej.
2. Wynagrodzenie miesięczne osób, o których mowa w ust. 1, ustalone zgodnie z
  przepisami niniejszej ustawy nie może być niższe od ich dotychczasowego
  miesięcznego wynagarodzenia.

                                   Art. 121.
1. Stosunki pracy nawiązane w urzędach, o których mowa w art. 2, przed dniem
  wejścia w życie ustawy na podstawie mianowania na zasadach określonych w
  ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U.
  Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989
  r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i poz. 182, z 1990 r. nr 20, poz. 121, z
  1991 r. Nr 55, poz. 234, nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54,
  poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132,
  poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz.
  604 i Nr 133, poz. 882 oraz poz. 883), pozostają w mocy nie dłużej niż do
  dnia 31 grudnia 2003 r., chyba że wcześniej w sposób określony w niniejszej
  ustawie zostały przekształcone, rozwiązane lub wygasły.
2. Z dniem 1 stycznia 2004 r. dotychczasowy stosunek pracy osób zatrudnionych
  na podstawie mianowania na zasadach określonych w ustawie z dnia 16 września
  1982 r. o pracownikach urzędów państwowych przekształca się w stosunek pracy
  na podstawie umowy o pracę na czas nie określony.

                                   Art. 123.
1. W stosunku do pracowników, zatrudnionych na podstawie mianowania zgodnie z
  przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
  państwowych stosuje się: art. 10 ust. 1a i 1b oraz ust. 5, art. 13-16 oraz
  art. 27 ust. 3 tej ustawy.
2. Osoby odwołane z funkcji organu administracji  państwowej lub innego
  stanowiska kierowniczego w administracji państwowej, które przed powołaniem
  na tę funkcję lub stanowisko były urzędnikami państwowymi mianowanymi zgodnie
  z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
  państwowych stają się pracownikami służby cywilnej i w stosunku do nich
  zachowuje moc art. 435 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o
  pracownikach urzędów państwowych.

                                   Art. 124.
1. Z dniem wejścia w życie ustawy urzędnicy służby cywilnej, mianowani na
  podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U.
  Nr 89 z 1996 r., poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 679), stają się
  urzędnikami służby cywilnej kategorii A w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Urzędnikom, o których mowa w ust. 1, przyznaje się najniższy stopień
  służbowy w kategorii A służby cywilnej.
3. Do wynagrodzenia urzędników, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
  o wynagrodzeniu w służbie cywilnej wydane na podstawie niniejszej ustawy.
4. Jeżeli wynagrodzenie urzędników, o których mowa w ust. 1, jest niższe od
  przysługującego poprzednio, przez okres trzech miesięcy od dnia wejścia w
  życie ustawy wypłaca się im dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy między
  wynagrodzeniem przysługującym dotychczas a wynagrodzeniem aktualnym.

                                   Art. 125.
Przepisów niniejszej ustawy nie stosuje się do korpusu służby zagranicznej.

                                   Art. 126.
1. W stosunku do pracowników służby cywilnej, którzy w dniu wejścia w życie
  ustawy mają co najmniej dwuletni staż pracy w administracji publicznej, nie
  stosuje się przepisu art. 27 pkt 2.
2. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy do stażu pracy w służbie
  cywilnej, o którym mowa w art. 27 pkt 3, zalicza się staż pracy w
  administracji publicznej.

                                   Art. 127.
1. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy o stanowiska wymienione w
  art. 39 ust. 1 mogą ubiegać się osoby nie będące urzędnikami służby cywilnej
  kategorii A.
2. Z osobami nie będącymi urzędnikami służby cywilnej kategorii A ubiegającymi
  się o stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1, umowę o pracę zawiera
  Prezes Rady Ministrów.
3. Do osób nie będących urzędnikami służby cywilnej kategorii A ubiegających
  się o stanowisko, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, przepisy art. 44
  stosuje się  odpowiednio.

                                   Art. 128.
1. Stosunek pracy osób, które w dniu 31 grudnia 1998 r. zajmują stanowisko
  Szefa Służby Cywilnej, Sekretarza Rady Ministrów i dyrektora generalnego
  urzędu powierzone im na podstawie art. 93 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o
  służbie cywilnej przekształca się z mocy prawa w stosunek pracy na podstawie
  powołania, trwający do dnia obsadzenia tego stanowiska na zasadach
  przewidzianych w niniejszej ustawie nie dłużej jednak niż przez okres dwóch
  lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Szefa Służby Cywilnej oraz Sekretarza Rady Ministrów odwołuje Prezes Rady
  Ministrów, a dyrektora generalnego urzędu - Szef Służby Cywilnej.
3. Do osób, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy niniejszej ustawy
  dotyczące pracowników służby cywilnej.
4. W stosunku do Sekretarza Rady Ministrów oraz dyrektora generalnego urzędu
  czynności, o których mowa w art. 29 ust. 3 oraz art. 38 ust. 1, dokonuje Szef
  Służby Cywilnej.

                                   Art. 129.
1. Osoba zajmująca stanowisko Szefa Służby Cywilnej powierzone jej na
  podstawie art. 93 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej może
  złożyć wniosek o mianowanie do kategorii urzędniczej w służbie cywilnej do
  Prezesa Rady Ministrów w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Mianowania osoby, o której mowa w ust. 1, do kategorii urzędniczej w
  służbie cywilnej dokonuje, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady
  Ministrów.

                                   Art. 130.
1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy Wyższa Komisja Dyscyplinarna
  może działać z udziałem pracowników służby cywilnej.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, funkcję rzecznika dyscyplinarnego urzędu
  może sprawować pracownik służby cywilnej.

                                   Art. 131.
Do pierwszego składu Rady Służby Cywilnej Prezes Rady Ministrów powołuje połowę
tego składu na okres trzech lat, połowę zaś na okres sześciu lat.

                                  Rozdział 11
                      Zmiany w przepisach obowiązujących
                                       
                                   Art. 132.
W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
wprowadza się następujące zmiany:
   1) w art. 1 skreśla się pkt 3a - 5 oraz pkt 11 i 12,
   2) w art. 1 dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
     "2. Ustawa określa obowiązki i prawa osób zatrudnionych w:
        1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
        2) urzędach naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji
         rządowej,
        3) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów oraz naczelnym i
         centralnym organom administracji rządowej,
        4) Rządowym Centrum Studiów Strategicznych,
        5) regionalnych izbach obrachunkowych,
          wobec których nie mają zastosowania przepisy ustawy o służbie
          cywilnej.",
   3) art. 7{1} otrzymuje brzmienie:
     "Art. 7{1}.1. Kierownik urzędu może skierować urzędnika mającego
           wykształcenie prawnicze do odbycia aplikacji legislacyjnej. Wzajemne
           prawa i obowiązki urzędu i urzędnika, związane ze skierowaniem na
           aplikację legislacyjną, określa umowa zawarta między  kierownikiem
           urzędu a urzędnikiem.
        2. Aplikacja legislacyjna kończy się egzaminem.
        3. Szczegółowe zasady i tryb organizowania i odbywania aplikacji
         określają przepisy odrębne.",
   4) skreśla się art. 24{1} ,
   5) w art. 48 skreśla się wyrazy "art. 24{1}".
   
                                   Art. 133.
W ustawie z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej
(Dz.U. Nr 63, poz. 266, Nr 104, poz. 450 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w
art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
     "1. Słuchacze Szkoły są wyłaniani w drodze postępowania rekrutacyjnego
       spośród osób posiadających ukończone studia wyższe z tytułem magistra
       lub równorzędnym.".

                                   Art. 134.
W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz.U. Nr 106, poz. 679) w
art. 2 w pkt 1 i 2 wyrazy "urzędników służby cywilnej" zastępuje się wyrazami
"członków korpusu służby cywilnej".

                                   Art. 135.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz.U. Nr 71, poz. 449) w
art. 6 skreśla się ust. 4.

                                  Rozdział 12
                               Przepisy końcowe
                                       
                                   Art. 136.
Traci moc ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz.
402 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 679).

                                   Art. 137.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.