Dz.U. z 2000 r. Nr 3, poz. 28
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1999 r.
o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej
Art. 1.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr
91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r.
Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr
121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756
i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18d w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) dyżurze medycznym, należy przez to rozumieć wykonywanie, poza normalnymi
godzinami pracy, czynności zawodowych przez lekarza lub innego
posiadającego wyższe wykształcenie pracownika wykonującego zawód medyczny
w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia
wymaga udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych";
2) w Dziale I dodaje się rozdział 4 w brzmieniu:
"Rozdział 4
Czas pracy pracowników zakładu opieki zdrowotnej
Art. 32g. 1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładzie opieki
zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 32i ust. 1, w przyjętym okresie
rozliczeniowym nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i
przeciętnie 40 godzin na tydzień, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 4.
2. Czas pracy pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych, w
przyjętym okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 8 godzin na
dobę i przeciętnie 42 godzin na tydzień.
3. Czas pracy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów,
pracowni), w przyjętym okresie rozliczeniowym:
1) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej - stosujących w
celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania
jonizującego,
2) fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii,
cytodiagnostyki, medycyny sądowej lub prosektoriów
- w zakresie określonym w ust. 5, nie może przekraczać 5 godzin na
dobę i przeciętnie 26 godzin i 15 minut na tydzień.
4. Czas pracy pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach
wymagających kontaktu z pacjentami, w przyjętym okresie
rozliczeniowym nie może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie
31 godzin 30 minut na tydzień.
5. Czas pracy, o którym mowa w ust. 3, stosuje się do pracowników na
stanowiskach pracy w:
1) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach) radiologii,
radioterapii i medycyny nuklearnej, jeżeli do ich podstawowych
obowiązków należy:
a) stosowanie w celach diagnostycznych lub leczniczych źródeł
promieniowania jonizującego, a w szczególności: wykonujących
badania lub zabiegi, asystujących lub wykonujących czynności
pomocnicze przy badaniach lub zabiegach, obsługujących
urządzenia zawierające źródła promieniowania lub wytwarzające
promieniowanie jonizujące, lub wykonujących czynności zawodowe
bezpośrednio przy chorych leczonych za pomocą źródeł
promieniotwórczych, lub
b) prowadzenie badań naukowych z zastosowaniem źródeł
promieniowania jonizującego lub
c) dokonywanie pomiarów dozymetrycznych promieniowania
jonizującego związanych z działalnością, o której mowa w lit.
a) i b),
2) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach)
fizykoterapeutycznych, jeżeli do ich podstawowych obowiązków
należy kontrolowanie techniki stosowanych zabiegów lub samodzielne
wykonywanie zabiegów,
3) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach):
patomorfologii, histopatologii, cytopatologii i cytodiagnostyki,
jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy:
a) przygotowywanie preparatów lub
b) wykonywanie badań histopatologicznych i cytologicznych,
4) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach):
patomorfologii, medycyny sądowej oraz prosektoriach, jeżeli do ich
podstawowych obowiązków należy:
a) wykonywanie sekcji zwłok lub
b) wykonywanie badań patomorfologicznych i toksykologicznych lub
c) pomoc przy wykonywaniu sekcji zwłok oraz badań
patomorfologicznych i toksykologicznych lub
d) pobieranie narządów i tkanek ze zwłok.
6. W ramach tygodniowej normy czasu pracy określonej w ust. 1
logopedom posiadającym wyższe wykształcenie pedagogiczne i
przeszkolenie w zakresie logopedii oraz pracownikom posiadającym
wyższe wykształcenie w dziedzinie wychowania fizycznego ze
specjalizacją w zakresie rehabilitacji, a także instruktorom
gimnastyki leczniczej ze średnim wykształceniem w zakresie
wychowania fizycznego prowadzącym zajęcia z zakresu kinezyterapii,
przysługuje 6 godzin na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i na
przygotowanie się do tych zajęć.
Art. 32h. 1. W przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 12
tygodni, czas pracy nie może przekroczyć liczby godzin
wynikających z pomnożenia normy dobowej czasu pracy, określonej w
art. 32g ust. 1-4, przez liczbę kalendarzowych dni roboczych z
wyłączeniem dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w
art. 1291 § 1 Kodeksu pracy, oraz niedziel i świąt przypadających
w danym okresie rozliczeniowym.
2. Czas pracy wynikający z norm określonych w art. 32g ust. 1-4 oraz
art. 32i ust. 1 ulega obniżeniu w okresie rozliczeniowym o liczbę
godzin usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy
przypadającą do przepracowania w okresie tej nieobecności zgodnie z
przyjętym rozkładem czasu pracy.
Art. 32i. 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej
organizacją, w stosunku do pracowników zakładu opieki zdrowotnej,
mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których dopuszczalne
jest przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, z
zastrzeżeniem art. 32g ust. 3 i 4. W tych rozkładach czas pracy
nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym
okresie rozliczeniowym, a w stosunku do pracowników technicznych,
gospodarczych i obsługi - przeciętnie 42 godzin na tydzień w
przyjętym okresie rozliczeniowym.
2. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy
niż 4 tygodnie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres
rozliczeniowy może być przedłużony w trybie określonym w art. 1294
§ 2 Kodeksu pracy - nie więcej jednak niż do 12 tygodni.
3. Rozkład czasu pracy powinien być stosowany na podstawie
harmonogramów pracy ustalanych dla przyjętego okresu
rozliczeniowego, określających dla poszczególnych pracowników dni i
godziny pracy oraz dni wolne od pracy.
4. W rozkładach czasu pracy, o którym mowa w ust. 1, wymiar czasu
pracy:
1) pracownic w ciąży,
2) pracownic opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody
- nie może przekraczać 8 godzin na dobę.
Art. 32j. 1. Lekarze oraz inni posiadający wyższe wykształcenie
pracownicy wykonujący zawód medyczny, zatrudnieni w zakładzie
opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia
wymaga udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych, mogą być
zobowiązani do pełnienia w tym zakładzie dyżuru medycznego.
2. Czasu pełnienia dyżuru, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się do
czasu pracy.
3. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez osobę wymienioną w ust.
1 nie może przekraczać 2 tygodniowo i 8 miesięcznie.
4. Za każdą godzinę dyżuru medycznego, poza przypadkami, o których
mowa w ust. 5, przysługuje wynagrodzenie w wysokości co najmniej
130% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego.
5. W przypadku dyżuru pełnionego w porze nocnej, za każdą godzinę
przysługuje wynagrodzenie w wysokości co najmniej 165% stawki
godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, zaś w przypadku dyżuru
pełnionego w niedziele i święta oraz dni dodatkowo wolne od pracy -
co najmniej 200% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, bez
względu na porę pełnienia dyżuru.
6. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się dzieląc
miesięczną stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającą z
osobistego zaszeregowania pracownika przez liczbę godzin pracy
przypadających do przepracowania w danym miesiącu.
7. Za czas pełnienia dyżuru medycznego nie przysługuje czas wolny od
pracy. W uzasadnionych przypadkach ordynator (kierownik) może
zwolnić pracownika z części dnia pracy, po zakończonym dyżurze, z
zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
8. Zasad wynagradzania, o których mowa w ust. 4 i 5, nie stosuje się
do lekarzy stażystów, których zasady wynagradzania określają
odrębne przepisy.
Art. 32k. 1. Osoby, o których mowa w art. 32j ust. 1, mogą zostać
zobowiązane do pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w
gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych.
2. Za każdą godzinę pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń
zdrowotnych, przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% stawki
godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, obliczanej zgodnie z art.
32j ust. 6.
3. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej, pracownikowi
przysługuje wynagrodzenie jak za czas pełnienia dyżuru medycznego.
Art. 32l. 1. Pracownikom wykonującym zawód medyczny zatrudnionym w
systemie pracy zmianowej w zakładach opieki zdrowotnej
przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowych
świadczeń zdrowotnych, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w
wysokości:
1) co najmniej 65% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, za
każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej,
2) co najmniej 45% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, za
każdą godzinę pracy wykonywanej w porze dziennej w niedziele i
święta oraz dni dodatkowo wolne od pracy.
2. Przepis art. 32j ust. 6 stosuje się odpowiednio.
32ł. 1. Pracownikom wykonującym zawód medyczny zatrudnionym w zespole
wyjazdowym pogotowia ratunkowego (pomocy doraźnej) przysługuje
dodatek w wysokości 30% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego
za każdą godzinę pracy.
2. Pracownikom wymienionym w ust. 1 zatrudnionym w pogotowiu
ratunkowym (pomocy doraźnej) poza zespołem wyjazdowym przysługuje
dodatek w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia
zasadniczego za każdą godzinę pracy.
3. Przepis art. 32j ust. 6 stosuje się odpowiednio.";
3) w Dziale II dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
"Rozdział 4a
Szczególne uprawnienia pracowników zatrudnionych w samodzielnym
publicznym zakładzie opieki zdrowotnej
Art. 62a. Za długoletnią pracę pracownikowi przysługują nagrody
jubileuszowe w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.
Art. 62b. 1. Pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu
niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w
wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony krócej
niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia po 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia po 20 latach pracy.
2. Pracownik, który otrzymał odprawę, o której mowa w ust. 1, nie
może ponownie nabyć do niej prawa.
Art. 62c. Ustalanie okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej, o
której mowa w art. 62a, oraz jednorazowej odprawy przysługującej
pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu
niezdolności do pracy, o której mowa w art. 62b, a także szczegółowe
zasady ich obliczania i wypłacania regulują przepisy o wynagrodzeniu
obowiązujące u danego pracodawcy.
Art. 62d. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości
wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy,
aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Ustalanie okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat
regulują przepisy o wynagrodzeniu obowiązujące u danego
pracodawcy.".
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1999 r.