Dz.U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1444
USTAWA
z dnia 6 września 2001 r.
o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym
Art. 1.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz.
602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133,
poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz.
483, Nr 53, poz. 649 oraz z 2001 r. Nr 27, poz. 298) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) droga twarda - drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej,
kostkowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub
kamienno-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne
drogi są drogami gruntowymi,",
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) droga dla rowerów - drogę lub jej część przeznaczoną do ruchu rowerów
jednośladowych, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi,",
c) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; określenie to
nie dotyczy torowisk wydzielonych z jezdni,",
d) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) przejście dla pieszych - powierzchnię jezdni, drogi dla rowerów lub
torowiska przeznaczoną do przechodzenia przez pieszych, oznaczoną
odpowiednimi znakami drogowymi,",
e) pkt 23 otrzymuje brzmienie:
"23) ustąpienie pierwszeństwa - powstrzymanie się od ruchu, jeżeli ruch
mógłby zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo
istotnej zmiany prędkości, a pieszego - do zatrzymania się, zwolnienia
lub przyśpieszenia kroku,",
f) po pkt 41 dodaje się pkt 41a w brzmieniu:
"41a) autobus szkolny " autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły,
barwy pomarańczowej, oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami
barwy białej, z napisem barwy czarnej "autobus szkolny";
2) w art. 6:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) funkcjonariusz Straży Granicznej w strefie nadgranicznej,",
- w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) kierujący autobusem szkolnym w miejscach postoju związanych z
wsiadaniem lub wysiadaniem dzieci.",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przepis ust. 2 w zakresie łatwej rozpoznawalności:
1) dotyczy osoby wymienionej w ust. 1 pkt 1 tylko poza obszarem
zabudowanym,
2) nie dotyczy kierującego autobusem szkolnym, jeżeli sygnał do
zatrzymania innych pojazdów dawany jest przez tą osobę bez wychodzenia
z odpowiednio oznaczonego pojazdu.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, uwzględniając potrzebę zapewnienia
bezpieczeństwa i porządku w trakcie kierowania ruchem drogowym oraz
sprawnego wykonywania czynności w tym zakresie:
1) określi, w drodze rozporządzenia, organizację i sposób kierowania
ruchem drogowym,
2) może upoważnić, w drodze rozporządzenia, inne osoby do wykonywania
czynności, o których mowa w ust. 1, oraz określić okoliczności,
szczegółowe warunki i sposób wykonywania tych czynności.";
3) w art. 7 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw transportu i minister właściwy do spraw
wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając w
szczególności konieczność dostosowania sygnałów drogowych do postanowień
umów międzynarodowych, określi w drodze rozporządzenia, znaki i sygnały
obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych, uwzględniając konieczność zapewnienia
czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów drogowych dla uczestników
ruchu drogowego, określi w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa
ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach.";
4) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Osoba niepełnosprawna o obniżonej sprawności ruchowej,
kierująca pojazdem samochodowym zaopatrzonym w kartę parkingową
może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących
zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami, o
których mowa w art. 7 ust. 2.
2. Przepis ust. 2 stosuje się również do kierującego pojazdem
przewożącego osobę o obniżonej sprawności ruchowej.
3. Karta parkingowa powinna być umieszczona za przednią szybą pojazdu
samochodowego w sposób umożliwiający jej odczytanie.
4. Kartę parkingową wydaje osobie niepełnosprawnej starosta. Za
wydanie karty parkingowej pobiera się opłatę w wysokości ustalonej
przez ministra właściwego do spraw transportu.
5. Kartę parkingową wydaje się na podstawie orzeczenia i opinii
wydanych przez zespół do spraw orzekania o stopniu
niepełnosprawności przy powiatowym centrum pomocy rodzinie
działającym na podstawie odrębnych przepisów.
6. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w stosunku do kierujących
pojazdami zaopatrzonymi w kartę parkingową wydaną za granicą.
7. Minister właściwy do spraw transportu określi w drodze
rozporządzenia:
1) wzór karty parkingowej, uwzględniając w szczególności konieczność
ujednolicenia wzoru karty parkingowej z rozwiązaniami przyjętymi w
krajach europejskich, w celu umożliwienia korzystania osobom
niepełnosprawnym z ulg i przywilejów w ruchu drogowym, określonych
w przepisach prawa krajowego,
2) wysokość opłat za wydanie karty parkingowej, uwzględniając koszty
związane z jej wydaniem i dystrybucją";
5) skreśla się art. 8a;
6) w art. 10 ust. 11 i 12 otrzymują brzmienie:
"11. Minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze konieczność
ochrony dróg przed zniszczeniem oraz zapewnienie bezpieczeństwa ruchu w
okresie zwiększonego natężenia ruchu pojazdów osobowych, może wprowadzić w
drodze rozporządzenia, okresowe ograniczenia ruchu pojazdów na drogach lub
zakaz ruchu niektórych rodzajów pojazdów.
12. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej,
uwzględniając w szczególności:
1) konieczność zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim uczestnikom ruchu
drogowego,
2) potrzebę efektywnego wykorzystania dróg publicznych,
3) potrzeby społeczności lokalnej,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zarządzania ruchem
na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem.";
7) w art. 11:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi dla pieszych, a
w razie ich braku - z pobocza. Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie
można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem
zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi i ustępowania miejsca
nadjeżdżającemu pojazdowi.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Korzystanie przez pieszego z drogi dla rowerów jest dozwolone tylko w
razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich.
Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi jest
obowiązany ustąpić miejsca rowerowi.";
8) w art. 16 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Kierujący pojazdem zaprzęgowym, rowerem, motorowerem, wózkiem ręcznym
oraz osoba prowadząca pojazd napędzany silnikiem, są obowiązani poruszać
się po poboczu, chyba, że nie nadaje się ono do jazdy lub ruch pojazdu
utrudniałby ruch pieszych.
6. Kierujący pojazdem znajdującym się na części jezdni, po której jeżdżą
pojazdy szynowe, jest obowiązany ustąpić miejsca nadjeżdżającemu pojazdowi
szynowemu.";
9) w art. 17 w ust. 1:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) na jezdnię z pobocza, z chodnika lub z pasa ruchu dla pojazdów
powolnych,",
b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) na jezdnię lub pobocze z drogi dla rowerów, z wyjątkiem wjazdu na
przejazd dla rowerzystów";
10) dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18a. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do miejsca postoju
autobusu szkolnego jest obowiązany:
1) zatrzymać się, o ile kierujący tym autobusem podał sygnał
zatrzymania,
2) zmniejszyć prędkość, a w razie potrzeby zatrzymać się, aby
umożliwić kierującemu tym autobusem wjazd na jezdnię lub sąsiedni
pas ruchu, o ile sygnalizuje on zamiar wykonania takiego manewru.
2. Kierujący autobusem szkolnym w sytuacji, o której mowa w ust. 1,
może wjechać na sąsiedni pas ruchu lub jezdnię dopiero po upewnieniu
się, że nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu
drogowego.";
11) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze
zabudowanym wynosi 60 kmh, z zastrzeżeniem ust. 2.";
12) w art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany
ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu na który zamierza
wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.";
13) w art. 27:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu dla rowerzystów, jest
obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa
rowerowi znajdującemu się na przejeździe.",
b) skreśla się ust. 2;
14) w art. 32:
a) skreśla się ust. 3,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, kierując się
koniecznością zapewnienia porządku oraz zasadą bezpieczeństwa ruchu
drogowego, określą, w drodze rozporządzenia, sposób organizacji i
oznakowania kolumn pojazdów jednostek podporządkowanych Ministrowi
Obrony Narodowej.";
15) w art. 33:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kierujący rowerem jednośladowym jest obowiązany korzystać z drogi dla
rowerów lub z drogi dla rowerów i pieszych. Kierujący rowerem
korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować
szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W razie braku drogi dla rowerów lub drogi dla rowerów i pieszych
kierujący rowerem jednośladowym jest obowiązany korzystać z pobocza, z
zastrzeżeniem art. 16 ust. 5, a jeżeli nie jest to możliwe - z jezdni.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych przez kierującego
rowerem jednośladowym, jest dozwolone wyjątkowo, gdy:
1) opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem, lub
2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów dozwolony
jest z prędkością większą niż 60 km/h, wynosi co najmniej
2 m i brak jest wydzielonej drogi dla rowerów",
d) po ust. 5 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Kierujący rowerem korzystając z chodnika lub drogi dla pieszych jest
obowiązany jechać powoli, zachować szczególną ostrożność i ustępować
miejsca pieszym.
7. Kierujący rowerem może jechać lewą stroną jezdni na zasadach
określonych dla ruchu pieszych w przepisach art. 11 ust. 1-3, jeżeli
opiekuje się on osobą kierującą rowerem w wieku do lat 10.";
16) w art. 39:
a) w ust. 2:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) osoby mającej orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania
pasów,",
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) policjanta, funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej i Służby Więziennej, żołnierza Sił Zbrojnych " podczas
przewożenia osoby ( osób ) zatrzymanej,",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W pojeździe samochodowym wyposażonym w pasy bezpieczeństwa dziecko w
wieku do 12 lat, nie przekraczające 150 cm wzrostu, przewozi się w
foteliku ochronnym lub innym urządzeniu do przewożenia dzieci,
odpowiadającym wadze i wzrostowi dziecka oraz właściwym warunkom
technicznym.";
17) w art. 40 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w odniesieniu do motocykli fabrycznie
wyposażonych w pasy bezpieczeństwa.";
18) w art. 45 w ust. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) korzystania podczas jazdy z telefonu wymagającego trzymania słuchawki
lub mikrofonu w ręku,",
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) przewożenia, poza specjalnym fotelikiem ochronnym, dziecka w wieku do
12 lat na przednim siedzeniu pojazdu samochodowego.";
19) skreśla się art. 48;
20) dodaje się art. 50a w brzmieniu:
"Art. 50a. 1. Pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd,
którego stan wskazuje na to że nie jest używany, może zostać
usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt
właściciela lub posiadacza.
2. Pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1, nie odebrany na
wezwanie gminy przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia
usunięcia, uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd
ten przechodzi na własność gminy z mocy ustawy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy nieodebranie pojazdu nastąpiło
z przyczyn niezależnych od osoby zobowiązanej.
4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 6 miesięcy
od dnia usunięcia pojazdu nie została ustalona osoba uprawniona do
jego odbioru.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierując się zasadą
poszanowania prawa własności oraz potrzebą zapewnienia porządku na
drogach publicznych, określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb oraz jednostki i warunki ich współdziałania w
zakresie usuwania pojazdów bez tablic rejestracyjnych lub których
stan wskazuje na to, że nie są używane,
2) tryb postępowania w zakresie przejęcia pojazdu na własność
gminy.";
21) w art. 52 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kierujący pojazdem silnikowym lub szynowym, w warunkach niedostatecznej
widoczności, podczas zatrzymania nie wynikającego z warunków ruchu lub
przepisów ruchu drogowego oraz podczas postoju, jest obowiązany używać
świateł pozycyjnych przednich i tylnych lub świateł postojowych. W
pojeździe nie złączonym z przyczepą oraz w zespole pojazdów o długości nie
przekraczającej 6 m dopuszcza się włączenie świateł postojowych jedynie od
strony środka jezdni.";
22) w art. 53:
a) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) Sił Zbrojnych,",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych stwierdza wygaśnięcie
zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, gdy ustaną okoliczności
uzasadniające wykorzystanie pojazdu jako uprzywilejowanego.",
c) w ust. 2 w pkt 1 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) w wykonywaniu zadań związanych bezpośrednio z zapewnieniem
bezpieczeństwa osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, którym
na mocy odrębnych przepisów przysługuje ochrona.",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, uwzględniając w szczególności
konieczność zapewnienia porządku, sprawności i bezpieczeństwa ruchu
drogowego, określi w drodze rozporządzenia okoliczności, w jakich
używane są pojazdy uprzywilejowane w kolumnach.";
23) w art. 54 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Kierujący pojazdem, o którym mowa w ust. 1, może korzystać z
autostrady lub drogi ekspresowej nawet wtedy, gdy pojazd ten nie jest
pojazdem samochodowym lub jego konstrukcja uniemożliwia rozwinięcie
prędkości co najmniej 40 kmh.";
24) w art. 56:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi: do spraw wewnętrznych i
środowiska, mając na uwadze zagrożenie dla bezpieczeństwa, jakie może
nastąpić w wyniku niewłaściwego przewozu materiałów niebezpiecznych,
oraz kierując się koniecznością ujednolicenia zasad krajowego przewozu
tych materiałów z zasadami obowiązującymi w ich międzynarodowym
przewozie, określi, w drodze rozporządzenia:
1) materiały niebezpieczne oraz zasady ich klasyfikacji,
2) warunki i sposób przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych,
3) dodatkowe wymagania dotyczące pojazdu przewożącego określone
materiały niebezpieczne, jego wyposażenia i ładunku,
4) wymagania odnoszące się do urządzeń technicznych służących do tego
przewozu,
5) dokumenty wymagane przy przewozie materiałów niebezpiecznych, ich
wzory oraz tryb ich wydawania,
6) szczegółowy sposób oznaczania pojazdu przewożącego materiały
niebezpieczne.",
b) skreśla się ust. 5;
25) dodaje się art. 57a w brzmieniu:
"Art. 57a. 1. Kierujący autobusem szkolnym podczas wsiadania lub
wysiadania dzieci jest obowiązany włączyć światła awaryjne.
2. Kierujący pojazdem przejeżdżając obok autobusu szkolnego jest
obowiązany zachować szczególną ostrożność.
3. Jeżeli autobus szkolny przewozi inne osoby lub nie przewozi żadnych
osób, tablice z napisem "autobus szkolny" powinny być zdjęte,
zasłonięte lub złożone.";
26) w art. 61 skreśla się ust. 12 " 14;
27) w art. 62:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zespół pojazdów może składać się najwyżej z 3 pojazdów, a zespół
ciągnięty przez pojazd silnikowy inny niż ciągnik rolniczy lub pojazd
wolnobieżny - z 2 pojazdów.",
b) dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Długość zespołu 2 pojazdów nie może przekraczać 18,75 m, a 3 pojazdów
- 22 m, z wyjątkiem zespołu pojazdów złożonego z:
1) pojazdu samochodowego i naczepy, których długość nie może
przekraczać 16,5 m,
2) motocykla i przyczepy, motoroweru lub roweru i przyczepy, którego
długość nie może przekraczać 4 m.
4b. Przejazd zespołu pojazdów złożonego z liczby pojazdów większej, niż
określona w ust. 4, lub o długości większej, niż określona w ust. 4a,
wymaga zezwolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 1.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Długości zespołów pojazdów określone w ust. 4a nie dotyczą
tramwajów.";
28) art. 64 otrzymuje brzmienie:
"Art. 64. 1. Ruch pojazdu lub zespołu pojazdów, którego masa, naciski osi
lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od
dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach
określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w art.
61 ust. 6, 8 i 10 jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania
zezwolenia.
2. Zezwolenia na przejazd, o których mowa w ust. 1 wydaje się:
1) na czas nieokreślony,
2) na czas określony w zezwoleniu,
3) na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie.
3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 wydaje starosta.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Generalny Dyrektor
Dróg Publicznych lub upoważniona przez niego państwowa lub
samorządowa jednostka organizacyjna, po uzgodnieniu z właściwymi dla
trasy przejazdu zarządami dróg, jeżeli istnieje możliwość
wyznaczenia trasy przejazdu, w szczególności ze względu na stan
techniczny drogi i innych obiektów budowlanych położonych w jej
pobliżu.
5. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) pojazdów straży pożarnej biorących udział w akcjach ratowniczych,
2) należących do Sił Zbrojnych, Policji lub Straży Granicznej
pojazdów specjalnych, pojazdów używanych do celów specjalnych oraz
pojazdów używanych w związku z przewozem pojazdów specjalnych.
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb wydawania zezwoleń, o
których mowa w ust. 1, ustalając w szczególności:
1) pojazdy, dla których wydawane są poszczególne rodzaje zezwoleń,
2) wymagania i stan techniczny dróg, który umożliwia wyznaczenie
trasy przejazdu.
7. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw
wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości, uwzględniając szczególny
charakter zadań związanych z obronnością oraz konieczność
zapewnienia porządku, sprawności i bezpieczeństwa ruchu, określą w
drodze rozporządzenia:
1) warunki poruszania się po drogach pojazdów, o których mowa w ust.
5,
2) warunki przewozu osób pojazdami, o których mowa w art. 63 ust.
4.";
29) w art. 66:
a) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Pojazd uczestniczący w ruchu powinien posiadać nadane przez
producenta, z zastrzeżeniem art. 66a, cechy identyfikacyjne:
1) numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy,
2) numer silnika.",
b) w ust. 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 i 6 w
brzmieniu:
"5) wymiany zespołów posiadających cechy identyfikacyjne, o których mowa w
ust. 3a pkt 1,
6) dokonywania zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu",
c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 5 " 7, należy uwzględnić w
szczególności:
1) konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdów,
2) zapewnienie możliwie najmniejszego negatywnego wpływu pojazdów na
środowisko,
3) przepisy i porozumienia międzynarodowe dotyczące pojazdów, ich
wyposażenia i części,
4) przeznaczenie pojazdów oraz sposób ich wykorzystania.";
30) dodaje się art. 66a w brzmieniu:
"Art. 66a. 1. Cechy identyfikacyjne, o których mowa w art. 66 ust. 3a,
nadaje i umieszcza producent.
2. Starosta właściwy w sprawach rejestracji pojazdu wydaje decyzję o
nadaniu cech identyfikacyjnych w przypadku pojazdu:
1) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy
konstrukcji własnej, którego markę określa się jako "SAM",
2) w którym dokonano wymiany silnika na silnik bez numeracji
fabrycznej,
3) odzyskanego po kradzieży, w którym cecha identyfikacyjna uległa
zatarciu lub sfałszowaniu,
4) nabytego na licytacji publicznej lub od podmiotu wykonującego
orzeczenie o przepadku pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, w którym
cecha identyfikacyjna uległa zatarciu lub sfałszowaniu,
5) w którym cecha identyfikacyjna uległa zatarciu lub sfałszowaniu, a
prawomocnym orzeczeniem sądu zostało ustalone prawo własności
pojazdu,
6) w którym cecha identyfikacyjna uległa skorodowaniu lub została
zniszczona podczas wypadku drogowego albo podczas naprawy.
3. Okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 6, powinny być
stwierdzone pisemną opinią rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa
w art. 79a; opinia powinna wskazywać pierwotne cechy identyfikacyjne
lub jednoznacznie wykluczać ingerencję w pole numerowe w celu
umyślnego ich zniszczenia lub zafałszowania.
4. Umieszczone cechy identyfikacyjne starosta wpisuje w dowodzie
rejestracyjnym i w karcie pojazdu, jeżeli była wydana.
5. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając znaczenie cech
identyfikacyjnych dla zapewnienia pewności i bezpieczeństwa obrotu
pojazdami, określi, w drodze rozporządzenia szczegółowy sposób oraz
tryb ich nadawania i umieszczania w przypadkach, o których mowa w
ust. 2.";
31) w art. 68:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Producent lub importer nowego typu pojazdu samochodowego, ciągnika
rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich
wyposażenia lub części, prowadzący działalność gospodarczą w tym
zakresie, jest obowiązany uzyskać na nie świadectwo homologacji typu
wydane przez ministra właściwego do spraw transportu.",
b) w ust. 11:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Sił Zbrojnych,
Policji, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz straży
pożarnej.",
- dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki
rocznie.",
c) ust. 13 i 14 otrzymują brzmienie:
"13. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej,
uwzględniając w szczególności przepisy i porozumienia międzynarodowe w
zakresie badań homologacyjnych, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji, zakres i
sposób przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności
produkcji lub montażu z warunkami homologacji, wzory dokumentów
związanych z homologacją oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania
badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z
warunkami homologacji.
14. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając w szczególności
konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdów oraz zakres
warunków technicznych pojazdów podlegających badaniu, określi, w drodze
rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzania badań zgodności pojazdów
z warunkami technicznymi, o których mowa w ust. 12, wzory dokumentów
związanych z tymi badaniami oraz jednostki upoważnione do tych badań.";
32) w art. 69 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Producent lub importer nowych pojazdów, są obowiązani wydać wyciąg ze
świadectwa homologacji do każdego pojazdu, na którego typ wydano
świadectwo homologacji, lub odpis decyzji zwalniającej pojazd z
homologacji.";
33) w art. 71 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pojazdy określone w ust. 1, są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają
warunkom określonym w art. 66 oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w
zalegalizowane tablice ( tablicę ) rejestracyjne, a w przypadku pojazdów
samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.";
34) art. 72 otrzymuje brzmienie:
"Art. 72. 1. Rejestracji dokonuje się na podstawie:
1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego
powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5,
2) karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji
zwalniającej pojazd z homologacji, jeżeli są wymagane,
4) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu,
jeżeli jest wymagane,
5) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany,
6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został
sprowadzony z zagranicy i jest rejestrowany po raz pierwszy,
7) świadectwa oryginalności.
2. Wymagania ust. 1 nie dotyczą:
1) pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej - w zakresie ust. 1 pkt 3,
2) pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na
rzecz jednostki samorządu terytorialnego - w zakresie ust. 1 pkt 2
i 5,
3) pojazdu zakupionego od Policji lub Sił Zbrojnych - w zakresie
ust. 1 pkt 5,
4) pojazdu sprowadzonego z zagranicy - w zakresie ust. 1 pkt 5; w
tym przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego dopuszcza się
przedstawienie innego dokumentu potwierdzającego rejestrację za
granicą.
3. Dodatkowo wymaga się dokumentu potwierdzającego spełnienie wymagań,
o których mowa w art. 2 pkt 39 - w stosunku do pojazdów zabytkowych.
4. W przypadku zagubienia dowodu rejestracyjnego lub karty pojazdu,
zamiast tych dokumentów należy przedstawić zaświadczenie wystawione
przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej
rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie,
niezbędne do rejestracji.";
35) w art. 73:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rejestracji pojazdu dokonuje na wniosek właściciela, starosta właściwy
ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód
rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz
nalepkę kontrolną, jeżeli jest wymagana, z zastrzeżeniem ust. 2-5.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Rejestracji pojazdów Sił Zbrojnych, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i
Straży Granicznej dokonują właściwe organy tych jednostek. Organy te
wydają dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę)
rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, chyba że dla danego pojazdu
tablice (tablica) rejestracyjne lub nalepka kontrolna nie są wymagane, a
numer rejestracyjny umieszcza się bezpośrednio na pojeździe.",
c) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Starostowie przekazują odpłatnie wojewodzie mazowieckiemu częściowo
wypełnione blankiety dowodów rejestracyjnych, tablice rejestracyjne oraz
nalepki kontrolne niezbędne do rejestracji, o której mowa w art. 76 ust.
4. Informacje dotyczące przekazanych blankietów dowodów rejestracyjnych,
tablic rejestracyjnych i nalepek kontrolnych są informacjami niejawnymi
stanowiącymi tajemnicę państwową, podlegającymi ochronie na podstawie
przepisów o ochronie informacji niejawnych.",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
" 4. Rejestracji pojazdu należącego do przedstawicielstwa dyplomatycznego,
urzędu konsularnego i misji specjalnej państw obcych lub organizacji
międzynarodowej, a także ich personelu korzystającego z przywilejów i
immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź
powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie
wzajemności, dokonuje wojewoda mazowiecki na wniosek ministra właściwego
do spraw zagranicznych.";
36) art. 74 otrzymuje brzmienie:
"Art. 74. 1. Czasowej rejestracji pojazdu dokonuje, w przypadkach
określonych w ust. 2, starosta właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania (siedzibę) właściciela pojazdu, wydając pozwolenie
czasowe i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne.
2. Czasowej rejestracji dokonuje się:
1) z urzędu " po złożeniu wniosku o rejestrację pojazdu,
2) na wniosek właściciela pojazdu - w celu umożliwienia:
a) wywozu pojazdu za granicę,
b) przejazdu pojazdu z miejsca jego zakupu lub odbioru na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) przejazdu pojazdu związanego z koniecznością dokonania jego
badania technicznego lub naprawy,
3) na wniosek jednostki upoważnionej do przeprowadzania badań
homologacyjnych lub jednostki badawczej producenta pojazdu, jego
wyposażenia lub części - w celu umożliwienia odpowiednich badań.
3. Czasowej rejestracji dokonuje się na okres nie przekraczający 30
dni, z zastrzeżeniem ust. 4. Termin ten może być jednorazowo
przedłużony o 14 dni w celu wyjaśnienia spraw związanych z
rejestracją pojazdu.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, rejestracji dokonuje się
na okres wynikający z wniosku, nie dłuższy jednak niż 6 miesięcy.
5. Po upływie terminu czasowej rejestracji pozwolenie czasowe i
tablice rejestracyjne zwraca się do organu, który je wydał, z
wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a).";
37) w art. 75 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, zalegalizowane tablice
(tablica) rejestracyjne i nalepka kontrolna wydawane są za opłatą. Opłatę
pobiera organ dokonujący rejestracji.";
38) dodaje się art. 75a, 75b , 75c i 75d w brzmieniu:
"Art. 75a. 1. Tablice rejestracyjne może produkować, po uzyskaniu
zezwolenia wojewody, przedsiębiorca, który spełnia następujące
wymagania:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) ma możliwości techniczne gwarantujące wykonywanie tablic
rejestracyjnych lub materiałów służących do ich produkcji zgodnie z
warunkami technicznymi; warunek ten nie dotyczy przedsiębiorców
sprowadzających z zagranicy materiały służące do wyrobu tablic
rejestracyjnych,
3) posiada certyfikat na zgodność tablic rejestracyjnych lub
materiałów służących do ich produkcji z warunkami technicznymi,
4) nie jest podmiotem, w stosunku do którego wszczęto postępowanie
upadłościowe lub likwidacyjne,
5) nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne,
6) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko
dokumentom - dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby
prawnej.
2. Za przedsiębiorcę produkującego tablice rejestracyjne, o którym
mowa w ust. 1, uważa się jednostkę:
1) produkującą tablice rejestracyjne z wytłoczonymi numerami
rejestracyjnymi,
2) produkującą tablice rejestracyjne bez wytłoczonych numerów
rejestracyjnych,
3) tłoczącą numery rejestracyjne,
4) produkującą lub sprowadzającą z zagranicy, określone przez
ministra właściwego do spraw transportu w drodze rozporządzenia,
materiały służące do produkcji tablic rejestracyjnych.
3. Wojewoda wydaje zezwolenie na produkcję tablic rejestracyjnych na
wniosek przedsiębiorcy, o ile spełnia on wymagania, o których mowa w
ust. 1.
4. Do wniosku o wydanie zezwolenia przedsiębiorca ubiegający się o
jego wydanie załącza:
1) dokument określający status jednostki będącej osobą prawną lub
nie posiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowych lub przestępstwo przeciwko dokumentom:
a) przedsiębiorcy, jeżeli jest on osobą fizyczną,
b) osób - członków władz organów osoby prawnej lub nie
posiadającej osobowości prawnej jednostki organizacyjnej,
3) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej
(REGON),
4) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej
(NIP).
5. Wojewoda odmawia wydania zezwolenia w przypadku, gdy przedsiębiorca
nie spełnia wymagań określonych w ust. 1.
6. Tablice rejestracyjne produkowane są wyłącznie na zamówienie:
1) organu właściwego w sprawach rejestracji pojazdów - z
wytłoczonymi numerami rejestracyjnymi,
2) przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 - bez wytłoczonych
numerów rejestracyjnych.
7. Materiały, o których mowa w ust. 2 pkt 4 są produkowane lub
sprowadzane z zagranicy na zamówienie przedsiębiorcy, posiadającego
zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, lub ubiegającego się o jego
wydanie.
8. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, prowadzi ewidencje:
1) materiałów do produkcji tablic rejestracyjnych, o których mowa w
ust. 2 pkt 4,
2) wyprodukowanych tablic rejestracyjnych,
3) sprzedanych tablic rejestracyjnych.
9. Wojewoda cofa zezwolenie, jeżeli przedsiębiorca przestaje spełniać,
co najmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1 lub narusza
przepisy w zakresie produkcji i dystrybucji tablic rejestracyjnych.
10. W przypadku cofnięcia zezwolenia do produkcji tablic
rejestracyjnych, ponowne zezwolenie nie może być wydane wcześniej
niż po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się
ostateczna.
Art. 75b. Organ właściwy w sprawach rejestracji legalizuje tablice
rejestracyjne umieszczając na nich znak legalizacyjny.
Art. 75c. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając konieczność
prawidłowego zabezpieczenia obrotu tablicami rejestracyjnymi oraz
materiałami związanymi z ich produkcją, określi w drodze
rozporządzenia:
1) warunki produkcji i szczegółowy sposób dystrybucji tablic
rejestracyjnych i znaków legalizacyjnych oraz prowadzenia
ewidencji, o których mowa w art. 75a ust. 8,
2) tryb legalizacji tablic rejestracyjnych oraz warunki techniczne
oraz wzór znaku legalizacyjnego, o którym mowa w art. 75b.
Art. 75 d. Minister właściwy do spraw transportu dokona wyboru producenta
blankietów dowodów rejestracyjnych, pozwoleń czasowych, znaków
legalizacyjnych, nalepek kontrolnych oraz kart pojazdów na zasadach
określonych przepisami o zamówieniach publicznych.";
39) art. 76 otrzymuje brzmienie:
"Art. 76. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz
Ministrem Obrony Narodowej:
a) warunki i tryb rejestracji pojazdów, z zastrzeżeniem ust. 2
i 3, oraz wzory dowodu rejestracyjnego, pozwolenia
czasowego, nalepki kontrolnej, tablic rejestracyjnych oraz
innych tablic, cech identyfikacyjnych i oznaczeń, w które
zaopatruje się pojazd, a także ich opis,
b) warunki dystrybucji blankietów dowodów rejestracyjnych,
pozwoleń czasowych i nalepek kontrolnych,
2) wysokość opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia
czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych,
3) szczegółowe czynności organów w sprawach związanych z
dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzory dokumentów w tych
sprawach.
2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,
określi w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz
wzory dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Sił
Zbrojnych, a także jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej oraz
po zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w
drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu
rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Biura Ochrony
Rządu, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej, a także
jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej,
minister właściwy do spraw transportu, Szef Urzędu Ochrony Państwa
oraz wojewoda mazowiecki, ustalą, w drodze porozumienia, szczególny
tryb dystrybucji i wymagania dotyczące blankietów dowodów
rejestracyjnych i nalepek kontrolnych o których mowa w art. 73 ust.
3a, zasady rozliczeń pomiędzy stronami porozumienia oraz tryb
rejestracji niektórych pojazdów resortu spraw wewnętrznych, obrony
narodowej i Urzędu Ochrony Państwa.
5. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1 " 4 należy uwzględnić w
szczególności:
1) konieczność przeciwdziałania dopuszczeniu do ruchu pojazdów
pochodzących z kradzieży,
2) prawidłowe zabezpieczenie dokumentów związanych z rejestracją,
tablicami rejestracyjnymi i innymi oznaczeniami,
3) koszty działania administracji publicznej w sprawach rejestracji
pojazdów,
4) sposób wykorzystania pojazdów, o których mowa w ust. 2 i 3 przy
wykonywaniu zadań, określonych w przepisach dotyczących Biura
Ochrony Rządu, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży
Granicznej.";
40) w art. 77:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kartę pojazdu dla pojazdu samochodowego, innego niż określony w ust.
1, wydaje, za opłatą właściwy w sprawach rejestracji, starosta przy
pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.",
b) w ust. 4 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) określi w drodze rozporządzenia, warunki dystrybucji kart pojazdów.",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, należy uwzględnić znaczenie
tych dokumentów dla rejestracji pojazdu oraz wysokość kosztów związanych
z drukiem i dystrybucją kart pojazdów.";
41) art. 79 otrzymuje brzmienie:
"Art. 79. 1. Pojazd podlega wyrejestrowaniu, na wniosek jego właściciela,
w przypadku:
1) przekazania, w celu jego utylizacji do przedsiębiorstwa utylizacji
pojazdów lub do składnicy złomu wyznaczonej przez wojewodę:
a) pojazdu,
b) zespołów posiadających cechy identyfikacyjne, o których
mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1,
2) kradzieży pojazdu, jeżeli jego właściciel złożył stosowne
oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania,
3) wywozu pojazdu z kraju, jeżeli pojazd został zarejestrowany za
granicą lub zbyty za granicę,
4) zniszczenia (kasacji) pojazdu za granicą,
5) udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez
zmiany w zakresie prawa własności.
2. W przypadku przekazania zespołów pojazdu, o którym mowa w ust. 1
pkt 1 lit b, pozostałe jego elementy powinny zostać wykorzystane w
sposób nie sprzeczny z przepisami ustawy regulującymi postępowanie z
odpadami.
3. Przyjmując do utylizacji pojazd lub jego elementy składnica złomu
wydaje zaświadczenie.
4. Pojazd wyrejestrowany nie podlega powtórnej rejestracji, z
wyjątkiem pojazdu:
1) odzyskanego po kradzieży,
2) zabytkowego,
3) mającego co najmniej 25 lat, którego model nie jest produkowany
od lat 15, uznanego przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy
lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii
motoryzacji.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, warunkiem
wyrejestrowania pojazdu jest wniesienie przez właściciela pojazdu
opłaty na rzecz gminy na realizację zadań związanych z utrzymaniem
czystości i porządku w gminach.
6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, uwzględniając
w szczególności koszty ponoszone przez gminy związane z usuwaniem
negatywnych skutków utraty pojazdu oraz kosztów związanych z
usuwaniem wraków, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty,
o której mowa w ust. 5.";
42) dodaje się art. 79a w brzmieniu:
"Art. 79a. 1. Rzeczoznawcą samochodowym jest osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) posiada wyższe wykształcenie,
3) posiada 5-letnią wymaganą praktykę zawodową w dziedzinie związanej
z motoryzacją,
4) posiada prawo jazdy kategorii A, B oraz C1 lub C,
5) nie była karana wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne,
6) posiada certyfikat w zakresie rzeczoznawstwa samochodowego wydany
przez jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji,
7) została wpisana na listę rzeczoznawców samochodowych.
2. Minister właściwy do spraw transportu wpisuje na listę
rzeczoznawców samochodowych osobę, która spełnia wymagania określone
w ust. 1 pkt 1 " 6 i potwierdza wpis wydając zaświadczenie.
3. Wpis dokonywany jest za opłatą, na okres wynikający z terminu
ważności certyfikatu, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.
4. Na liście rzeczoznawców samochodowych umieszcza się imię i nazwisko
rzeczoznawcy oraz jego numer identyfikacyjny.
5. Lista rzeczoznawców jest ogólnie dostępna.
6. Minister właściwy do spraw transportu prowadzi ewidencję i listę
rzeczoznawców samochodowych.
7. Minister właściwy do spraw transportu skreśla rzeczoznawcę z listy
rzeczoznawców samochodowych :
1) po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3,
2) nie spełniającego wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6,
3) w razie śmierci rzeczoznawcy.
8. Minister właściwy do spraw transportu, określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłaty za wpis na listę rzeczoznawców
samochodowych oraz wzory dokumentów z tym związanych, w
szczególności zaświadczenia potwierdzającego wpis.";
43) w art. 80b ust. 1 pkt 6 dodaje się lit. e) w brzmieniu:
"e) wydaniu lub odmowie wydania świadectwa oryginalności pojazdu.";
44) w art. 80c ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej może udostępnić
dane lub informacje zgromadzone w ewidencji innym podmiotom niż
wymienione w ust. 1-3, w tym osobom fizycznym, osobom prawnym lub
jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej, jeżeli
wykażą swój uzasadniony interes.";
45) po art. 80e dodaje się rozdział 2b w brzmieniu:
"Rozdział 2b
Badania oryginalności pojazdu.
Art. 80f. 1. W celu stwierdzenia oryginalności pojazdu przeprowadza się
specjalistyczne badania techniczne pojazdu.
2. Pojazd jest uznany za pojazd oryginalnego pochodzenia, jeżeli
składa się z części:
1) wytworzonych lub zamontowanych przez producenta,
2) zamontowanych przez właściciela albo posiadacza pojazdu w
rozumieniu art. 73 ust. 5, na które osoby te posiadają dowód ich
legalnego nabycia,
3) którym cechy identyfikacyjne zostały nadane w przypadkach
określonych w art. 66a ust. 2.
3. Badaniom, o których mowa w ust. 1, podlegają jawne lub ukryte
identyfikatory pojazdu, a w tym następujące jego części składowe:
1) silnika,
2) nadwozia,
3) układu przeniesienia napędu,
4) zawieszenia.
4. Wykonywanie specjalistycznych badań technicznych pojazdu, o których
mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.
Art. 80g. 1. Zezwolenie wydaje się przedsiębiorcy, który spełnia
następujące wymagania:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) posiada możliwości organizacyjne i techniczne gwarantujące
wykonanie specjalistycznych badań technicznych wszystkich typów
pojazdów, w zakresie o jakim mowa w art. 80f ust. 3, a także
możliwości organizacyjne i techniczne przesyłania drogą
teleinformatyczną danych, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 6e,
3) nie jest podmiotem w stosunku do którego wszczęto postępowanie
upadłościowe lub likwidacyjne,
4) nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne,
5) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub przeciw dokumentom,
6) nie figuruje w rejestrze dłużników niewypłacalnych w Krajowym
Rejestrze Sądowym,
7) jest ubezpieczony w ramach odpowiedzialności cywilnej za szkody
wyrządzone w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia przedsiębiorca ubiegający się o
jego wydanie załącza:
1) dokument określający status jednostki, będącej osobą prawną lub
nie posiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną, albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność, za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub przeciw dokumentom:
a) przedsiębiorcy, jeżeli jest on osobą fizyczną,
b) osób " członków władz osoby prawnej lub nie posiadającej
osobowości prawnej jednostki organizacyjnej,
3) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej
(REGON),
4) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej
(NIP).
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, mając na uwadze
konieczność zapewnienia należytego wykonywania specjalistycznych
badań technicznych pojazdu, określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 5.
Art. 80h. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych odmawia wydania
zezwolenia na prowadzenie specjalistycznych badań technicznych
pojazdu, przedsiębiorcy, który nie spełnia wymagań określonych w
art. 80g ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych cofa wydane zezwolenie,
przedsiębiorcy, gdy:
1) przedsiębiorca przestał spełniać wymagania, określone w art. 80g
ust. 1,
2) zostało wydane prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy
wykonywania działalności gospodarczej,
3) przedsiębiorca nie dopełnił obowiązku określonego w art. 80i,
4) przedsiębiorca uniemożliwia przeprowadzenie przez organ wydający
zezwolenie, kontroli wykonywania działalności w zakresie
specjalistycznych badań technicznych pojazdu.
Art. 80i. 1. Przedsiębiorca, który otrzymał zezwolenie na prowadzenie
specjalistycznych badań technicznych pojazdu, jest obowiązany:
1) podjąć działalność w zakresie prowadzenia specjalistycznych badań
pojazdu w terminie 3 miesięcy od daty uzyskania zezwolenia,
2) powiadomić, w terminie 14 dni, ministra właściwego do spraw
wewnętrznych o podjęciu lub zaprzestaniu działalności,
3) powiadomić ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w terminie
7 dni, o zmianach stanu faktycznego lub prawnego w zakresie danych,
o których mowa w art. 80g ust. 1, powstałych po dacie uzyskania
zezwolenia,
4) prowadzić ewidencję wydanych świadectw oryginalności pojazdu.
5) do przekazywania drogą teleinformatyczną, do centralnej ewidencji
pojazdu o której mowa w art. 80a, na bieżąco danych zawartych w
ewidencji wydanych świadectw oryginalności pojazdu.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany udostępnić dane, zawarte w ewidencji
wydanych świadectw oryginalności pojazdu, podmiotom o których mowa w
art. 80c ust.1, a także właścicielowi lub posiadaczowi pojazdu w
rozumieniu art. 73 ust. 5.
3. Przepis ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się odpowiednio w
przypadku odmowy wydania świadectwa oryginalności pojazdu.
Art. 80j. 1. Po przeprowadzeniu specjalistycznych badań technicznych
pojazdu przedsiębiorca wydaje osobom, o których mowa w art. 80f
ust. 2, świadectwo oryginalności pojazdu.
2. Świadectwo oryginalności pojazdu jest wydawane na okres jednego
roku.
3. Przedsiębiorca odmawia wydania świadectwa oryginalności pojazdu w
przypadku, jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań specjalistycznych
pojazdu stwierdzono, że części pojazdu o których mowa w art. 80f
ust. 3, nie spełniają wymogów określonych w art. 80f ust. 2. O
fakcie odmowy wydania świadectwa oryginalności pojazdu
przedsiębiorca natychmiast powiadamia właściwą miejscowo jednostkę
Policji.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, kierując się potrzebą zagwarantowania
prawa własności i koniecznością przeciwdziałania dopuszczeniu do
ruchu pojazdów pochodzących z przestępstwa lub posiadających części
pochodzące z przestępstwa, określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki i tryb wydawania oraz wzór świadectwa oryginalności
pojazdu,
2) zakres i sposób przeprowadzania specjalistycznych badań
technicznych pojazdu,
3) rodzaje dokumentów, stanowiących podstawę dokonania wpisu danych
do świadectwa oryginalności pojazdu,
4) maksymalną wysokość opłat za wydanie świadectwa oryginalności
pojazdu, w zależności od jego typu i rodzaju.";
46) w art. 81:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego
o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, ciągnika
rolniczego, motocykla lub przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nie
przekraczającej 3,5 t, przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia
pierwszej rejestracji, a następnie przed upływem 2 lat od dnia
przeprowadzenia badania i następnie corocznie. Nie dotyczy to pojazdu
określonego w przepisach o których mowa w art. 56 ust. 4 pkt 3, pojazdu
do nauki jazdy, pojazdu do przeprowadzania egzaminu państwowego,
taksówki osobowej, pojazdu marki "SAM", pojazdu zasilanego gazem lub
pojazdu uprzywilejowanego, które podlegają corocznym badaniom
technicznym.",
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Motorower, przyczepa lekka i pojazd zabytkowy nie podlegają okresowym
badaniom technicznym.",
c) w ust. 8:
- pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) w którym dokonano zmian konstrukcyjnych lub wymiany elementów
powodujących zmianę danych w dowodzie rejestracyjnym z zastrzeżeniem
art. 66 ust. 4 pkt 5 i 6, oraz z wyłączeniem montażu instalacji do
zasilania gazem,
3) który ma być używany jako taksówka osobowa lub bagażowa, pojazd
uprzywilejowany, pojazd do nauki jazdy, pojazd do przeprowadzania
egzaminu państwowego lub pojazd określony w przepisach o których
mowa w art. 56 ust. 4 pkt 3, przewożący materiały niebezpieczne.",
d) dodaje się ust. 9a w brzmieniu:
"9a. W razie powstania trudności w ustaleniu podstawowych parametrów
pojazdu, badanie techniczne może być przeprowadzone po przedstawieniu
opinii rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a.",
e) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając w szczególności
zakres warunków technicznych pojazdów podlegających badaniu, określi, w
drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzenia badań
technicznych oraz wzory dokumentów stosowanych przy tych badaniach.";
47) art. 83 otrzymuje brzmienie:
"Art. 83. 1. Badanie techniczne przeprowadzane jest, na koszt właściciela
pojazdu, w stacji kontroli pojazdów posiadającej zezwolenie
starosty.
2. Starosta wydaje zezwolenie na przeprowadzanie badań technicznych
pojazdów przedsiębiorcy, który złożył wniosek o jego wydanie i który
spełnia następujące warunki:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) posiada wyposażenie kontrolno " pomiarowe oraz warunki lokalowe
gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych
pojazdów zgodnie ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych
badań,
3) posiada certyfikat wydany przez jednostkę naukowo " badawczą na
zgodność wyposażenia i warunków lokalowych stacji z warunkami
technicznymi,
4) zatrudnia uprawnionych diagnostów,
5) nie jest podmiotem, w stosunku do którego wszczęto postępowanie
upadłościowe lub likwidacyjne,
6) nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne,
7) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub za przestępstwo przeciwko
dokumentom " dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby
prawnej.
3. We wniosku o wydanie zezwolenia przedsiębiorca określa rodzaj
stacji, który ma obejmować zezwolenie oraz załącza:
1) dokument określający status jednostki, będącej osobą prawną lub
nie posiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną, albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność, za przestępstwa o których mowa w ust. 2 pkt 7,
3) dokumenty potwierdzające spełnienie pozostałych wymogów
określonych w ust. 2.
4. Zezwolenie określa rodzaj stacji i zakres wykonywanych przez nią
badań technicznych. Wyróżnia się następujące rodzaje stacji:
1) stacje kontroli pojazdów - przeprowadzające badania obejmujące
sprawdzenie oraz ocenę prawidłowości działania poszczególnych
zespołów i układów pojazdu, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa
jazdy i ochrony środowiska,
2) okręgowe stacje kontroli pojazdów " przeprowadzające badania co
do zgodności z warunkami technicznymi autobusu, którego
dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi
100 km/h, pojazdu używanego do przewozu materiałów niebezpiecznych,
pojazdu przystosowanego do zasilania gazem, pojazdu
zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą (przed rejestracją w
kraju), pojazdu zabytkowego, pojazdu marki "SAM" oraz pojazdu
skierowanego na badania techniczne przez organ kontroli ruchu
drogowego lub starostę.
5. Starosta może w wydanym zezwoleniu upoważnić stacje
przeprowadzające badania, w zakresie o którym mowa w ust. 4 pkt 1,
do wykonywania niektórych badań z zakresu, o którym mowa w ust. 4
pkt 2.
6. Starosta przeprowadza, co najmniej raz w roku, kontrolę stacji
kontroli pojazdów w zakresie zgodności z wymaganiami, o których mowa
w ust. 2, prawidłowości wykonywania badań technicznych pojazdów oraz
prowadzenia wymaganej dokumentacji.
7. Starosta cofa zezwolenie, jeżeli przedsiębiorca:
1) przestał spełniać wymagania , o których mowa w ust. 2,
2) odmówił poddania się kontroli, o której mowa w ust. 6,
3) wykonywał badanie techniczne pojazdów niezgodnie z przepisami.
8. W przypadku cofnięcia zezwolenia na przeprowadzanie badań
technicznych, z przyczyn określonych w ust. 7 pkt 2 i 3, ponowne
zezwolenie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 5 lat, od
dnia w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna.";
48) art. 84 otrzymuje brzmienie:
"Art. 84. 1. Badanie techniczne pojazdów wykonuje zatrudniony w stacji
kontroli pojazdów uprawniony diagnosta.
2. Starosta wydaje uprawnienie do wykonywania badań technicznych,
jeżeli osoba ubiegająca się o jego wydanie posiada wymagane
wykształcenie techniczne i praktykę oraz odbyła szkolenie zakończone
egzaminem z wynikiem pozytywnym, w jednostce wyznaczonej przez
ministra właściwego do spraw transportu.
3. Starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań
technicznych jeżeli, w wyniku przeprowadzonej kontroli o której mowa
w art. 83 ust. 6, stwierdzono:
1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z
określonym zakresem i sposobem wykonania,
2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do
dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub
przepisami.
4. W przypadku cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań
technicznych, ponowne uprawnienie nie może być wydane wcześniej niż
po upływie 5 lat, od dnia w którym decyzja o cofnięciu stała się
ostateczna.";
49) dodaje się art. 84a w brzmieniu:
"Art. 84a. 1. Minister właściwy do spraw transportu, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w stosunku do stacji kontroli pojazdów
przeprowadzających badania techniczne w określonym zakresie oraz
wzór upoważnienia,
2) szczegółowe wymagania w stosunku do diagnostów, programu
szkolenia i dokumentów związanych z uzyskaniem uprawnień do
wykonywania badań technicznych,
3) wysokość opłat za przeprowadzenie badań technicznych.
2. Wydając rozporządzenie o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw transportu uwzględni w szczególności warunki techniczne
pojazdów podlegających badaniu, konieczność zapewnienia odpowiednich
kwalifikacji diagnostów wykonujących badanie oraz koszty wykonywania
badań.";
50) w art. 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia
zakres, warunki, terminy i sposób przeprowadzania badań technicznych
tramwajów i trolejbusów oraz jednostki wykonujące te badania,
uwzględniając w szczególności:
1) warunki techniczne pojazdów podlegających badaniu,
2) proces zużywania podstawowych części i elementów wyposażenia tych
pojazdów mających bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo ruchu,
3) odpowiednie wyposażenie jednostek wykonujących te badania.";
51) art. 86 otrzymuje brzmienie:
"1. Do pojazdów Sił Zbrojnych, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży
Granicznej, których dotyczą warunki i tryb rejestracji określone w art. 73
ust. 3, a także do pojazdów Państwowej Straży Pożarnej, mają zastosowanie
przepisy art. 83 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz po
zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, uwzględniając specyfikę
wynikającą z przeznaczenia pojazdów Sił Zbrojnych, Policji i innych
pojazdów użytkowanych w sposób szczególny, określą, w drodze
rozporządzenia:
1) jednostki organizacyjne sprawujące nadzór nad stacjami kontroli
pojazdów oraz wydające upoważnienia do przeprowadzania badań
technicznych, wzory dokumentów związanych z uzyskaniem upoważnień do
wykonywania badań oraz wzór upoważnienia do ich przeprowadzania,
2) wymagania w stosunku do stacji kontroli pojazdów upoważnionych do
przeprowadzania badań technicznych pojazdów,
3) wzory dokumentów stosowanych przy badaniach technicznych pojazdów,
4) warunki i terminy przeprowadzania badań technicznych pojazdów
specjalnych Sił Zbrojnych, Policji i innych pojazdów użytkowanych w
sposób szczególny,
5) warunki przeprowadzania badań technicznych niektórych pojazdów w
stacjach kontroli pojazdów wymienionych w art. 83 ust. 4,
6) jednostki organizacyjne prowadzące szkolenie diagnostów,
7) warunki współdziałania jednostek organizacyjnych sprawujących nadzór
nad stacjami kontroli pojazdów ze starostami.";
52) w art. 88:
a) skreśla się ust. 4 i 5,
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, uwzględniając
konieczność posiadania szczególnych kwalifikacji przez osoby wykonujące
zadania związane z obronnością oraz utrzymaniem porządku publicznego,
określą, w drodze rozporządzenia, w sposób odmienny od przepisów ust. 2
i 3, wymagane uprawnienia do kierowania przez żołnierzy zasadniczej
służby wojskowej pojazdami specjalnymi Sił Zbrojnych.";
53) art. 89 skreśla się;
54) w art. 90:
a) w ust. 1 pkt 2-4 otrzymują brzmienie:
"2) uzyskała orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem i orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem, o ile jest ono wymagane,
3) odbyła wymagane dla danej kategorii szkolenie,
4) zdała z wynikiem pozytywnym egzamin państwowy wymagany dla danej
kategorii,",
b) w ust. 2 pkt 2 skreśla się,
c) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) 18 lat - dla kategorii A, B, B+E, C, C+E, C1 lub C1+E,",
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może uzyskać prawo jazdy kategorii
A1, B1 lub T za pisemną zgodą rodziców lub opiekunów.",
e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Dodatkowym warunkiem uzyskania prawa jazdy:
1) dla kategorii C, C1, D lub D1 " jest spełnienie wymagań, o których
mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, określonych dla prawa jazdy kategorii B,
2) dla kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E - jest spełnienie
wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, określonych odpowiednio
dla praw jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1.";
55) w art. 97:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kartę rowerową wydaje nieodpłatnie dyrektor szkoły podstawowej,
gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej oraz szkoły ponadpodstawowej.",
b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Kartę motorowerową wydaje nieodpłatnie dyrektor gimnazjum, szkoły
ponadgimnazjalnej lub szkoły ponadpodstawowej.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Szefom i cudzoziemskiemu personelowi przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych
oraz organizacji międzynarodowych, korzystających z przywilejów i
immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź
powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie
wzajemności, oraz innym osobom korzystającym z tych przywilejów i
immunitetów, uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje, za opłatą,
wojewoda mazowiecki, na wniosek ministra właściwego do spraw
zagranicznych.",
d) dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
"3a. Żołnierzom zasadniczej służby wojskowej, dokument stwierdzający
uprawnienie do kierowania pojazdem, wydaje na czas nie dłuższy niż jeden
rok dowódca jednostki wojskowej.
3b. Po zakończeniu zasadniczej służby wojskowej, wydany przez dowódcę
jednostki, dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem
podlega wymianie na dokument, o którym mowa w ust. 1.";
56) art. 98 otrzymuje brzmienie:
"Art. 98. 1. Osoba, posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem, jest
obowiązana zawiadomić starostę w terminie nie przekraczającym 30
dni o utracie prawa jazdy, pozwolenia do kierowania tramwajem lub
świadectwa kwalifikacji, o zniszczeniu tych dokumentów w stopniu
powodującym ich nieczytelność, a także o zmianie stanu faktycznego
wymagającego zmiany danych w nich zawartych.
2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, starosta, na wniosek osoby
uprawnionej, wydaje za opłatą wtórnik dokumentu pod warunkiem:
1) złożenia, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe
zeznania, oświadczenia o utracie dokumentu,
2) zwrotu zniszczonego dokumentu, albo
3) zwrotu dokumentu wymagającego zmiany danych.
3. W razie odzyskania utraconego dokumentu, o którym mowa w ust. 1,
dokument ten należy zwrócić do starosty.
4. W razie utraty lub zniszczenia karty rowerowej lub motorowerowej
wtórniki tych dokumentów wydaje organ, który je wydał.
5. W stosunku do osób, o których mowa w art. 97 ust. 3, organem
właściwym w sprawach określonych w ust. 1-2a jest wojewoda
mazowiecki.";
57) dodaje się art. 99a w brzmieniu:
"Art. 99a. Minister właściwy do spraw transportu dokona wyboru
producenta blankietów praw jazdy, pozwoleń do kierowania
tramwajem i świadectw kwalifikacji w trybie określonym przepisami
o zamówieniach publicznych.";
58) art. 100 otrzymuje brzmienie:
"Art.100. 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, uwzględniając
konieczność prawidłowego zabezpieczenia praw jazdy przed
podrobieniem, przerobieniem lub kradzieżą, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania
pojazdami oraz ich opis,
2) szczegółowe czynności organów w sprawach związanych z wydawaniem
dokumentów, cofaniem i przywracaniem uprawnień do kierowania, z
wydawaniem świadectw kwalifikacji oraz wzory dokumentów stosowanych
w tych sprawach.
2. Minister Obrony Narodowej, kierując się koniecznością zapewnienia
zgodności tego dokumentu z obowiązującym podziałem uprawnień oraz
mając na uwadze skrócenie okresu niezbędnego do uzyskania prawa
jazdy, określi, w drodze rozporządzenia, wzór i opis dokumentu
stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem przez żołnierza
zasadniczej służby wojskowej.";
59) w art. 100b w ust. 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) datę i miejsce urodzenia";
60) art. 100e otrzymuje brzmienie:
"Art.100e. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych,
transportu oraz finansów publicznych, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji,
2) warunki i sposób współdziałania podmiotów, które przekazują dane
do ewidencji,
3) rodzaj danych zgromadzonych w ewidencji, które mogą być
udostępnione poszczególnym podmiotom, o których mowa w art. 100c
ust. 1-3,
4) wysokość opłat za udostępnienie danych zgromadzonych w ewidencji
oraz warunki i sposób ich wnoszenia.
2. W rozporządzeniu należy uwzględnić w szczególności:
1) organizację systemu teleinformatycznego, w którym prowadzona jest
ewidencja,
2) nieprzekraczalne terminy przekazywania danych do ewidencji oraz
sposób ich przekazywania,
3) zakres danych udostępnianych poszczególnym podmiotom,
4) zróżnicowaną wysokość opłat w zależności od zakresu
udostępnianych danych.";
61) art. 102 otrzymuje brzmienie:
"Art. 102. 1. Szkolenie osoby ubiegającej się o wydanie uprawnienia do
kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem prowadzone jest w
ośrodku szkolenia kierowców.
2. Ośrodek szkolenia kierowców może być prowadzony na podstawie
zezwolenia przez przedsiębiorcę, szkołę lub jednostkę resortu obrony
narodowej.";
62) art. 103 otrzymuje brzmienie:
"Art. 103. 1. Starosta wydaje zezwolenie na prowadzenie szkolenia
przedsiębiorcy, który złożył wniosek o jego wydanie i który
spełnia następujące wymagania:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) posiada warunki lokalowe, wyposażenie dydaktyczne, plac do
wykonywania manewrów, gwarantujące przeprowadzenie szkolenia
zgodnie z jego szczegółowymi warunkami oraz co najmniej jeden
pojazd przystosowany do nauki jazdy,
3) zatrudnia co najmniej jednego instruktora lub sam jest
instruktorem,
4) nie jest podmiotem w stosunku do którego wszczęto postępowanie
likwidacyjne lub upadłościowe,
5) nie zalega z uiszczaniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne,
6) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko
dokumentom.
2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 6 dotyczą osoby fizycznej lub
członków organów osoby prawnej lub nie posiadającej osobowości
prawnej jednostki organizacyjnej.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia przedsiębiorca załącza:
1) dokument określający status jednostki, będącej osobą prawną lub
nie posiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną, albo
dokument stwierdzający tożsamość osoby w przypadku osoby fizycznej,
2) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność, za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom,
3) dokumenty, potwierdzające spełnienie pozostałych wymogów
określonych w ust. 1.
4. Starosta wydaje zezwolenie na prowadzenie szkolenia szkole, która
złożyła wniosek o jego wydanie i która spełnia następujące
wymagania:
1) w programie nauczania szkoły przewidziane jest uzyskanie przez
uczniów umiejętności kierowania pojazdem silnikowym,
2) posiada warunki lokalowe, wyposażenie dydaktyczne, plac do
wykonywania manewrów, gwarantujące przeprowadzenie szkolenia
zgodnie z jego szczegółowymi warunkami oraz co najmniej jeden
pojazd przystosowany do nauki jazdy,
3) zatrudnia co najmniej jednego nauczyciela będącego instruktorem.
5. Do wniosku o wydanie zezwolenia szkoła załącza:
1) dokument określający status szkoły,
2) dokumenty potwierdzające spełnienie pozostałych wymogów
określonych w ust. 4.
6. Przepisy ust. 4 i ust. 5 stosuje się odpowiednio do jednostek
resortu obrony narodowej.";
63) dodaje się art. 103a w brzmieniu:
"Art. 103a. Starosta odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 102
ust. 2, przedsiębiorcy, szkole lub jednostce resortu obrony
narodowej w przypadku niespełnienia wymagań określonych w art.
103.";
64) Art. 104 otrzymuje brzmienie:
"Art. 104. 1. Starosta cofa zezwolenie jeżeli przedsiębiorca, szkoła lub
jednostka resortu obrony narodowej:
1) prowadzi szkolenie niezgodnie z przepisami,
2) wydaje niezgodne ze stanem faktycznym zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia,
3) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli o której mowa w art. 108
ust. 2 pkt 1.
2. Ponowne zezwolenie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 2
lat, od dnia w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się
ostateczna.";
65) w art. 105 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) przedstawiła orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem oraz orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem,";
66) art. 106 otrzymuje brzmienie:
"Art. 106. 1. Starosta dokonuje wpisu osoby do ewidencji instruktorów,
jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 105 ust. 2 pkt 1-6 i
wydaje jej legitymację instruktora na okres wynikający z terminów
badań, o których mowa w art. 115a ust. 2.
2. Instruktor podlega kontrolnym badaniom lekarskim i badaniom
psychologicznym, o których mowa w art. 115a ust. 2.
3. Instruktor jest obowiązany posiadać w czasie szkolenia legitymację
instruktora i okazywać ją na żądanie.";
67) w art. 107 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) nie przedstawił orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdem lub orzeczenia psychologicznego o braku
przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem,";
68) art. 109 otrzymuje brzmienie:
"Art. 109. 1. Egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje osoby
ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem oraz osoby, o
której mowa w art. 114, przeprowadza egzaminator zatrudniony przez
dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego:
1) na podstawie umowy o pracę - w zakresie wszystkich kategorii
prawa jazdy,
2) na podstawie umowy zlecenia - w zakresie pozwolenia do kierowania
tramwajem.
2. Egzamin państwowy jest organizowany w:
1) wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego - w zakresie wszystkich
kategorii prawa jazdy,
2) przedsiębiorstwie komunikacji publicznej, upoważnionym przez
starostę - w zakresie pozwolenia do kierowania tramwajem.
3. Egzamin państwowy w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy jest
przeprowadzany w mieście wojewódzkim lub w zależności od potrzeb w
mieście na prawach powiatu, albo w mieście, w którym do dnia 31
grudnia 1998 r. funkcjonował wojewódzki ośrodek ruchu drogowego.
4. Sprawdzenia kwalifikacji osoby ubiegającej się o kartę rowerową lub
motorowerową dokonują:
1) nauczyciel wychowania komunikacyjnego uprawniony przez dyrektora
szkoły,
2) policjant posiadający specjalistyczne przeszkolenie z zakresu
ruchu drogowego,
3) egzaminator.";
69) w art. 110 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przedstawiła orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem oraz orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem,";
70) dodaje się art. 110a w brzmieniu:
"Art. 110a. 1. Egzaminator zobowiązany jest do:
1) rzetelnego i bezstronnego wykonywania powierzonych zadań,
2) rozwijania wiedzy zawodowej i podnoszenia kwalifikacji,
3) godnego zachowania w czasie wykonywania obowiązków.
2. Egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego nie
może jednocześnie prowadzić szkoleń dla kandydatów na kierowców,
szkoły nauki jazdy ani być jej właścicielem lub współwłaścicielem.
3. Egzaminator w czasie wykonywania obowiązków zawodowych podlega
ochronie przysługującej funkcjonariuszowi publicznemu.";
71) art. 111 otrzymuje brzmienie:
"Art. 111. 1. Wojewoda dokonuje wpisu osoby do ewidencji egzaminatorów,
jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 110 ust. 1 pkt 1-9.
2. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wydaje na okres
wynikający z terminów badań, o których mowa w art. 115a ust. 2,
legitymację egzaminatora osobie, o której mowa w ust. 1,
zatrudnionej w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego.
3. Egzaminator podlega kontrolnym badaniom lekarskim i psychologicznym
w terminach, o których mowa w art. 115a ust. 2.
4. Egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego
podlega corocznie szkoleniu organizowanemu przez dyrektora
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego .
5. Egzaminator jest obowiązany posiadać w czasie prowadzenia egzaminów
legitymację egzaminatora oraz okazywać ją na żądanie.";
72) w art. 113 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie przedstawił orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdem lub orzeczenia psychologicznego o braku
przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem,";
73) w art. 114 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. W stosunku do osób, o których mowa w art. 97 ust. 3, decyzję o
skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, w przypadkach
określonych w ust. 1 pkt 1, wydaje wojewoda mazowiecki.
4. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, dokument stwierdzający
uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje się po zdaniu, przez osobę
ubiegającą się o jego wydanie, odpowiedniego do rodzaju uprawnienia
egzaminu państwowego sprawdzającego kwalifikacje.";
74) art. 115 otrzymuje brzmienie:
"Art. 115. 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony
Narodowej, uwzględniając konieczność właściwego przygotowania osób
ubiegających się o wydanie uprawnień do kierowania pojazdami oraz
zapewnienie obiektywnego sprawdzenia ich kwalifikacji, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących szkolenie w
zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków lokalowych, placu
manewrowego, pojazdów przeznaczonych do szkolenia,
2) wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących egzaminy państwowe
w zakresie wyposażenia, warunków lokalowych, placu manewrowego i
pojazdów przeznaczonych do egzaminowania,
3) program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami oraz kandydatów na
instruktorów i egzaminatorów,
4) warunki i tryb:
a) uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi i
tramwajami, szkolenia i egzaminowania osób ubiegających się o
te uprawnienia lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji
oraz wzory dokumentów z tym związanych,
b) szkolenia i egzaminowania kandydatów na instruktorów i
egzaminatorów, pracy komisji egzaminacyjnych oraz wzory
dokumentów z tym związanych.
2. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając koszty
związane z prowadzeniem egzaminów sprawdzających kwalifikacje oraz
koszty związane z wydawaniem dokumentów, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na
instruktorów i instruktorów oraz wysokość wynagrodzenia członków
komisji sprawdzających ich kwalifikacje,
2) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się
o wydanie uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji,
3) wysokość stawek wynagrodzenia egzaminatorów zatrudnionych na
podstawie umowy zlecenia,
4) wysokość opłat za wydanie prawa jazdy, pozwolenia do kierowania
tramwajem, świadectwa kwalifikacji, legitymacji instruktora i
egzaminatora.";
75) po art. 115 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu:
"Rozdział 2a
Wymagania w stosunku do kierowców wykonujących transport drogowy
Art. 115a. 1. Kierowca pojazdu samochodowego przeznaczonego konstrukcyjnie
do przewozu osób oraz kierowca pojazdu samochodowego lub zespołu
pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 7,5 t
jest zobowiązany uzyskać świadectwo kwalifikacji, o ile pojazdem
wykonywana jest działalność gospodarcza w zakresie przewozu osób
lub rzeczy.
2. Kierowca, o którym mowa w ust. 1, podlega:
1) kontrolnym badaniom lekarskim przeprowadzanym w celu stwierdzenia
istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem. Badanie jest przeprowadzane przed wydaniem pierwszego
świadectwa kwalifikacji, następnie w wieku do 55 lat - co 5 lat i w
wieku powyżej 55 lat corocznie,
2) badaniom psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia
istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem przed wydaniem pierwszego świadectwa kwalifikacji i
następnie w ciągu roku od ukończenia 55 lat.
3. Badania, o których mowa wykonywane są na koszt:
1) przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie
przewozu osób lub rzeczy - w przypadku osoby przez niego
zatrudnionej lub osobiście wykonującej tę działalność,
2) osoby badanej - w innych przypadkach.
Art. 115b. 1. Świadectwo kwalifikacji uzyskuje osoba, która:
1) ukończyła 21 lat,
2) przedstawiła zaświadczenie o ukończeniu odpowiedniego kursu
dokształcającego:
a) kierowców przewożących rzeczy - kierowca samochodu
ciężarowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie
całkowitej przekraczającej 7,5 t,
b) kierowców przewożących osoby - kierowca pojazdu
samochodowego przeznaczonego konstrukcyjnie do przewozu
powyżej 5 osób łącznie z kierowcą,
3) przedstawiła orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdem,
4) przedstawiła orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem.
2. Świadectwo kwalifikacji wydaje starosta:
1) na okres wynikający z terminów badań, o których mowa w art. 115a
ust. 2,
2) za opłatą, której koszt ponosi:
a) przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w
zakresie przewozu osób lub rzeczy - w przypadku osoby przez
niego zatrudnionej lub osobiście wykonujący tę działalność,
b) osoba zainteresowana - w innych przypadkach.
Art. 115c. 1. Kursy dokształcające, o których mowa w art. 115b ust. 1 pkt 2
prowadzone są w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego.
2. Nadzór nad prowadzeniem kursów sprawuje wojewoda. W ramach nadzoru
wojewoda może:
1) kontrolować sposób prowadzenia kursu oraz dokumentację z nim
związaną,
2) zawiesić prowadzenie kursu do czasu usunięcia nieprawidłowości.
3. Minister właściwy do spraw transportu, mając na względzie
podniesienie kwalifikacji zawodowych kierowców wykonujących
transport drogowy, określi, w drodze rozporządzenia:
1) program kursów dokształcających,
2) wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu dokształcającego,
3) szczegółowe zasady przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust.
2 pkt 1.
Art. 115d. 1. Przepisy art. 115a stosuje się do kierujących pojazdami
uprzywilejowanymi oraz przewożącymi materiały niebezpieczne.
2. Przepisy ust. 1 oraz art. 115b ust. 1 pkt 2 - 4 stosuje się do
kierującego tramwajem.
Art. 115e. 1. Kierujący pojazdem przewożącym materiały niebezpieczne,
zobowiązany jest uzyskać i posiadać przy sobie zaświadczenie o
ukończeniu kursu dokształcającego kierowców pojazdów przewożących
materiały niebezpieczne.
2. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając wymagania w
stosunku do kierowców wykonujących międzynarodowy przewóz materiałów
niebezpiecznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz materiałów niebezpiecznych, przy przewozie których wymagane
jest ukończenie kursu dokształcającego,
2) jednostki prowadzące kursy dokształcające dla kierowców
przewożących materiały niebezpieczne,
3) zakres i warunki prowadzenia kursu,
4) program kursu,
5) wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu dokształcającego.";
76) w art. 117 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Ośrodek może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będą
przeznaczane na działalność, o której mowa w ust. 1 i 2.";
77) w art. 119:
a) w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) wpływy z działalności, o której mowa w art. 117 ust. 3",
b) w ust. 3 dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:
"3) inwestycje związane z działalnością ośrodka, o której mowa w art. 117,
4) poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego na obszarze województwa, w
szczególności na popularyzację przepisów o ruchu drogowym i podnoszenie
kultury jazdy kierowców, na które ośrodek może przeznaczyć pozostałe
wolne środki, nie wykorzystane na wydatki, o których mowa w pkt 1 " 3.",
c) skreśla się ust. 4,
d) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
"6. Składniki majątkowe nabyte w ramach pierwszego wyposażenia ośrodka
tworzą jego fundusz założycielski.
7. Ośrodek prowadzi odrębnie ewidencję przychodów i kosztów związanych z
prowadzeniem szkolenia lub egzaminowaniem jako działalnością oświatową i
odrębnie dla każdej innej działalności.";
78) art. 122 otrzymuje brzmienie:
"Art. 122. 1. Badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia
istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem podlegają:
1) osoba ubiegająca się o wydanie prawa jazdy lub świadectwa
kwalifikacji,
2) osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania
pojazdem cofniętego ze względu na stan zdrowia,
3) kierujący pojazdem skierowany przez organ kontroli ruchu
drogowego, jeżeli:
a) uczestniczy w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub
ranny,
b) kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu
środka działającego podobnie do alkoholu,
4) kierujący pojazdem skierowany decyzją starosty w przypadkach
nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia,
5) osoba niepełnosprawna posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie do
kierowania tramwajem, skierowana decyzją starosty na podstawie
zawiadomienia powiatowego lub wojewódzkiego zespołu do spraw
orzekania o stopniu niepełnosprawności,
6) kandydat na instruktora lub egzaminatora osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami.
2. Zadanie i kompetencja określone w ust. 1 pkt 4 nie mogą być
powierzone w drodze porozumienia gminie. Przepis ten nie dotyczy
powiatu warszawskiego.
3. W stosunku do osób, o których mowa w art. 97 ust. 3, decyzję o
skierowaniu na badanie lekarskie, w trybie określonym w ust. 1 pkt
4, wydaje wojewoda mazowiecki.
4. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 1 oraz w art. 115a ust. 2,
przeprowadza i wykonuje uprawniony lekarz.
5. Przepisy ust. 1 pkt 1-4 stosuje się odpowiednio do kierującego
tramwajem.
6. Badanie lekarskie wykonywane jest na koszt osoby badanej, chyba, że
przepisy odrębne stanowią inaczej.
7. Wykonywanie badań lekarskich i wydawanie orzeczeń podlega kontroli
wojewody.";
79) art. 123 otrzymuje brzmienie:
"Art. 123. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając
zróżnicowane wymagania zdrowotne oraz konieczność przyjęcia
obiektywnych i niezbędnych kryteriów oceny stanu zdrowia, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb:
a) kierowania na badania lekarskie i ich przeprowadzania w celu
stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania tramwajami,
b) wydawania orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub
brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami,
c) odwoływania się od orzeczeń lekarskich,
d) uzyskiwania uprawnień przez lekarzy przeprowadzających badania
lekarskie,
2) zakres badań lekarskich,
3) dodatkowe kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania
lekarskie,
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami
lekarskimi oraz wzory stosowanych dokumentów,
5) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie.";
80) art. 124 otrzymuje brzmienie:
"Art. 124. 1. Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu orzeczenia
istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem podlega:
1) osoba ubiegająca się o świadectwo kwalifikacji,
2) kandydat na instruktora lub egzaminatora osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami,
3) kierujący pojazdem silnikowym skierowany, w drodze decyzji, przez
organ kontroli ruchu drogowego, jeżeli:
a) kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu
środka działającego podobnie do alkoholu,
b) przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych na podstawie art.
130 ust. 1,
4) kierujący będący sprawcą wypadku drogowego, w którym jest zabity
lub ranny.
5) kierujący skierowany przez lekarza, jeżeli w wyniku badania
lekarskiego stwierdzona zostanie konieczność przeprowadzenia
badania psychologicznego,
6) osoba skierowana przez kierownika właściwej jednostki
organizacyjnej Sił Zbrojnych, jeżeli jest ona przewidziana do
szkolenia na kierowcę na potrzeby wojska,
7) osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania
pojazdem silnikowym, cofniętego ze względu na istnienie
przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierującego tramwajem.
3. Badania, o których mowa w ust. 1 i 2, przeprowadzane są przez
uprawnionego do orzekania psychologa w pracowni psychologicznej
posiadającej upoważnienie wojewody.
4. Badanie psychologiczne wykonywane jest na koszt osoby badanej,
chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.";
81) dodaje się art. 124a i 124b w brzmieniu:
"Art. 124a. 1. Wojewoda wydaje zezwolenie na przeprowadzanie badań
psychologicznych przedsiębiorcy, który złożył wniosek o jego
wydanie i który spełnia następujące wymagania:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) posiada zestaw metod badawczych określonych metodyką oraz warunki
lokalowe gwarantujące wykonywanie badań psychologicznych, zgodnie
ze standardami określonymi w metodyce,
3) posiada świadectwo wydane przez Regionalną Izbę Psychologów
potwierdzające zgodność posiadanych metod badawczych oraz warunków
lokalowych ze szczegółowymi warunkami przeprowadzania badań
psychologicznych,
4) zatrudnia psychologa uprawnionego do orzekania lub sam jest
uprawnionym psychologiem,
5) nie jest podmiotem, w stosunku do którego wszczęto postępowanie
upadłościowe lub likwidacyjne,
6) nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne.
2. Psychologiem uprawnionym do przeprowadzania badań psychologicznych
i orzekania w zakresie zdolności do prowadzenia pojazdów
mechanicznych jest osoba, która:
1) spełnia wymagania określone w art. 7 i 8 oraz 15 ustawy z dnia 8
czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym
psychologów,
2) została wpisana przez wojewodę do ewidencji psychologów
uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych i orzekania
w zakresie zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia przedsiębiorca ubiegający się o
jego wydanie załącza:
1) dokument określający status jednostki, będącej osobą prawną lub
nieposiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną, albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2) świadectwo, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
3) dokument potwierdzający posiadanie odpowiedniego lokalu wraz z
wykazem pomieszczeń,
4) dokument potwierdzający zatrudnienie uprawnionego psychologa.
4. Zezwolenie określa zakres wykonywanych badań psychologicznych.
Art. 124b. 1. Wojewoda sprawuje nadzór nad wykonywaniem badań
psychologicznych.
2. W ramach sprawowanego nadzoru wojewoda prowadzi kontrolę w
zakresie:
1) zasad i metodyki przeprowadzanych badań,
2) prowadzonej dokumentacji,
3) wydawanych orzeczeń,
4) warunków lokalowych.
3. Wojewoda cofa zezwolenie na przeprowadzanie badań psychologicznych,
jeżeli:
1) przedsiębiorca nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 124a
ust. 1,
2) przedsiębiorca odmówił poddania się kontroli, o której mowa w
ust. 2,
3) zostały stwierdzone naruszenia przepisów w zakresie
przeprowadzania badań psychologicznych.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, ponowne zezwolenie
może być wydane po upływie roku, od dnia w którym decyzja o
cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.";
82) art. 125 otrzymuje brzmienie:
"Art. 125. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając
konieczność przyjęcia obiektywnych i niezbędnych kryteriów oceny
istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb:
a) kierowania osób na badania psychologiczne,
b) uzyskiwania i cofania uprawnień w zakresie przeprowadzania
badań psychologicznych i orzekania oraz uzyskiwania i cofania
zezwoleń przedsiębiorcom przeprowadzającym te badania,
c) odwoływania się od orzeczeń psychologicznych,
d) kontroli przeprowadzania badań psychologicznych oraz wydawanych
orzeczeń psychologicznych,
2) warunki, zakres i sposób przeprowadzania badań psychologicznych,
3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z przeprowadzanymi
badaniami psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów,
4) szczegółowe warunki wymagane od pracowni psychologicznych,
5) maksymalne stawki opłat za badania psychologiczne.";
83) w art. 127 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw zdrowia, kierując się skutkami oddziaływania
na organizm kierowcy środków działających podobnie do alkoholu, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) wykaz tych środków,
2) warunki i sposób przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie.";
84) w art. 129:
a) w ust. 2:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) sprawdzania stanu technicznego, wyposażenia, ładunku, wymiarów,
masy lub nacisku osi pojazdu znajdującego się na drodze,",
- pkt 8 lit. d otrzymuje brzmienie:
"d) kierowania pojazdem przez osobę nie posiadającą wymaganych
dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu.",
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) usuwania lub przemieszczania pojazdu w przypadkach, o których
mowa w art. 130a ust. 1-3.",
- pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub naciski osi
przekraczają określone wielkości; pilotowanie wykonywane jest za
opłatą ponoszoną przez właściciela lub posiadacza pojazdu.",
b) dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Kontrolę ruchu drogowego w stosunku do pojazdów przekraczających
granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz w strefie nadgranicznej mogą
przeprowadzać funkcjonariusze Straży Granicznej lub organów celnych,
którym przysługują uprawnienia, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4 i 7-12
oraz w art. 130a ust. 4 pkt 1.
4b. Dodatkowo funkcjonariusze ci mogą odmówić prawa przekroczenia granicy
pojazdem, jeżeli:
1) pojazd kierowany jest przez osobę znajdującą się w stanie
nietrzeźwości lub stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego
podobnie do alkoholu, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu
w inny sposób,
2) pojazd kierowany jest przez osobę nie posiadającą przy sobie
wymaganych dokumentów uprawniających do kierowania pojazdem lub
używania pojazdu, dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy
obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza
pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia,
3) stan techniczny pojazdu zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego,
powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska,
4) pojazd przekracza dopuszczalną masę całkowitą lub naciski osi
określone w przepisach ruchu drogowego.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, kierując się w szczególności możliwością
zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz rzeczywistymi kosztami
ponoszonymi przez Policję w związku z pilotowaniem pojazdów, określi w
drodze rozporządzenia, warunki i sposób pilotowania pojazdów których
wymiary, masa lub naciski osi przekraczają dopuszczalne wielkości oraz
określi wysokość opłat uiszczanych przez ich właścicieli lub
posiadaczy.";
85) w art. 130:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu
drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę
punktów w skali od 0 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W ewidencji policja wpisuje także naruszenia przepisów ruchu
drogowego, którym nie przypisano wartości punktowej.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji
usuwa się po upływie 1 roku od dnia naruszenia, chyba że przed upływem
tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie
prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24
punkty lub w przypadku kierowców, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3
- 20 punktów.",
d) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do osób posiadających pozwolenie do
kierowania tramwajem.",
e) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Sprawiedliwości, mając na
uwadze dyscyplinowanie i wdrażanie kierujących pojazdami do
przestrzegania przepisów ustawy oraz zapobieganie wielokrotnemu
naruszaniu przepisów ruchu drogowego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób punktowania i liczbę punktów odpowiadających naruszeniu
przepisów ruchu drogowego,
2) warunki i sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz
tryb występowania z wnioskami o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji,
3) program szkolenia i jednostki upoważnione do prowadzenia szkolenia,
o którym mowa w ust. 3,
4) liczbę punktów odejmowanych z tytułu odbytego szkolenia,
5) podmioty uprawnione do uzyskiwania informacji zawartych w ewidencji,
o której mowa w ust. 1.";
86) dodaje się art. 130a w brzmieniu:
"Art. 130a. 1. Pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w
przypadku:
1) pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i
utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu,
2) nie okazania przez kierującego dokumentu stwierdzającego zawarcie
umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego
ubezpieczenia,
3) przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku
osi określonych w przepisach ruchu drogowego.
2. Pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie
ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:
1) kierowała nim osoba:
a) znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po
użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do
alkoholu,
b) nie posiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do
kierowania lub używania pojazdu,
2) jego stan techniczny zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego,
powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony
środowiska.
3. Pojazd może być przemieszczony lub usunięty z drogi, jeżeli
utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej.
4. Decyzję o przemieszczeniu lub usunięciu pojazdu z drogi podejmuje:
1) policjant - w sytuacjach, o których mowa w ust. 1-3,
2) osoba dowodząca akcją ratowniczą - w sytuacji, o której mowa w
ust. 3.
5. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 pojazd jest usuwany z drogi
przez jednostkę wyznaczoną przez starostę.
6. Usunięty pojazd umieszcza się na wyznaczonym przez starostę
parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i
parkowanie. Wysokość opłat ustala rada powiatu.
7. Wydanie pojazdu następuje po okazaniu dowodu uiszczenia opłaty o
której mowa w ust. 6.
8. Pojazd może być unieruchomiony przez zastosowanie urządzenia do
blokowania kół w przypadku pozostawienia go w miejscu, gdzie jest to
zabronione, lecz nie utrudniającego ruchu lub nie zagrażającego
bezpieczeństwu.
9. Pojazd unieruchamia Policja lub straż gminna (miejska).
10. Pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1 lub 2 i nie odebrany
przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia
uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten
przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierując się zasadą
zagwarantowania ochrony prawa własności oraz potrzebą zapewnienia
porządku na drogach publicznych bezpieczeństwa ruchu drogowego,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb oraz warunki współdziałania z Policją i innymi podmiotami
uprawnionymi do podejmowania decyzji o usunięciu pojazdu jednostek
usuwających pojazdy lub prowadzących strzeżone parkingi, o których
mowa w ust. 7,
2) tryb i warunki wydawania pojazdu z parkingu,
3) tryb postępowania w zakresie przejęcia pojazdu na rzecz Skarbu
Państwa.";
87) art. 131 otrzymuje brzmienie:
"Art. 131. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw transportu i Ministrem Obrony
Narodowej, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa i
porządku w czasie wykonywania kontroli drogowej oraz sprawne
wykonywanie czynności w tym zakresie, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) organizację, warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu
drogowego,
2) warunki i tryb udzielania upoważnień do zatrzymywania pojazdów
lub wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu
drogowego przez funkcjonariuszy innych organów oraz strażników
straży gminnych (miejskich),
3) wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu.
2. Minister Obrony Narodowej, uwzględniając potrzebę zapewnienia
bezpieczeństwa i porządku w czasie wykonywania kontroli drogowej
oraz sprawne wykonywanie czynności w tym zakresie, w porozumieniu z
ministrami właściwymi do spraw transportu oraz spraw wewnętrznych,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) organizację, warunki i sposób wykonywania czynności, o których
mowa w art. 129 ust. 4,
2) warunki i tryb współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w
sprawach, o których mowa w art. 130 ust. 1.";
88) w art. 138 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zwrot zatrzymanego prawa jazdy następuje po ustaniu przyczyny
zatrzymania, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 4.";
89) w art. 140:
a) w ust. 1:
- dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) stwierdzenia na podstawie orzeczenia psychologicznego wydanego po
przeprowadzeniu badania psychologicznego, w trybie określonym w art.
124 ust. 1 pkt 5, braku predyspozycji psychicznych do kierowania
pojazdem.",
- w pkt 4 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 ust. 1 pkt
1,",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, kierując się koniecznością
zapobieżenia uczestnictwu w ruchu drogowym sprawców wielokrotnych
naruszeń przepisów ruchu drogowego, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb wnioskowania o cofnięcie uprawnień do
kierowania pojazdami silnikowymi osobom, o których mowa w ust. 1 pkt
3.";
90) po art. 140a dodaje się dział Va w brzmieniu:
"Dział Va
Działania na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego
Art. 140b. 1. Tworzy się Krajową Radę Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego
zwaną dalej " Krajową Radą".
2. Krajowa Rada działa przy ministrze właściwym do spraw transportu
jako międzyresortowy organ pomocniczy Rady Ministrów w sprawach
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Art.140c. 1. Krajowa Rada określa kierunki i koordynuje działania
administracji rządowej w sprawach bezpieczeństwa ruchu drogowego.
2. Do zadań Krajowej Rady w zakresie poprawy bezpieczeństwa ruchu
drogowego należy w szczególności:
1) proponowanie kierunków polityki państwa,
2) opracowywanie programów poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego w
oparciu o propozycje przedstawiane przez właściwych ministrów i
ocena ich realizacji,
3) inicjowanie badań naukowych,
4) inicjowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów
międzynarodowych,
5) inicjowanie kształcenia kadr administracji publicznej,
6) inicjowanie współpracy zagranicznej,
7) współpraca z właściwymi organizacjami społecznymi i instytucjami
pozarządowymi,
8) inicjowanie działalności edukacyjno " informacyjnej,
9) analizowanie i ocena podejmowanych działań.
Art. 140d. W skład Krajowej Rady wchodzą:
1) Przewodniczący " minister właściwy do spraw transportu,
2) Zastępcy Przewodniczącego:
a) sekretarz lub podsekretarz stanu w ministerstwie właściwym
do spraw wewnętrznych,
b) sekretarz lub podsekretarz stanu w ministerstwie właściwym
do spraw transportu,
3) Sekretarz Krajowej Rady wskazany przez ministra właściwego do
spraw transportu,
4) Członkowie Krajowej Rady wskazani przez: Prezesa Rady Ministrów
spośród wojewodów, Ministra Obrony Narodowej, Ministra
Sprawiedliwości oraz ministrów właściwych do spraw: administracji
publicznej, budżetu, finansów publicznych, gospodarki, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej, oświaty i wychowania, środowiska,
transportu, wewnętrznych, pracy oraz Komendanta Głównego Policji,
Komendanta Głównego Straży Pożarnej, Generalnego Dyrektora Dróg
Publicznych.
Art. 140e. 1. Przewodniczący Krajowej Rady kieruje jej pracami i
reprezentuje ją na zewnątrz.
2. Przewodniczący Krajowej Rady otrzymuje od ministrów i innych
organów, których przedstawiciele są członkami Krajowej Rady:
1) sprawozdania i informacje dotyczące realizacji zadań określonych
w programach bezpieczeństwa ruchu drogowego,
2) informacje dotyczące stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
3. Przewodniczący Krajowej Rady składa Radzie Ministrów corocznie, do
końca marca, sprawozdanie dotyczące stanu bezpieczeństwa ruchu
drogowego oraz działań realizowanych w tym zakresie.
4. Prezes Rady Ministrów składa Sejmowi, Senatowi i Prezydentowi
corocznie, do końca kwietnia, sprawozdanie dotyczące stanu
bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz działań realizowanych w tym
zakresie.
Art. 140f. 1. Krajowa Rada wykonuje swoje zadania przy pomocy
Sekretariatu Krajowej Rady.
2. Sekretariat Krajowej Rady działa jako wewnętrzna jednostka
organizacyjna ministra właściwego do spraw transportu.
3. Szczegółową organizację i tryb prac Krajowej Rady określa regulamin
przyjęty w drodze uchwały na pierwszym posiedzeniu Krajowej Rady.
Art. 140g. 1. Tworzy się Wojewódzką Radę Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego,
zwaną dalej "Wojewódzką Radą".
2. Wojewódzka Rada działa przy wojewodzie jako wojewódzki zespół
koordynacyjny w sprawach bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Art. 140h. 1. Wojewódzka Rada koordynuje i określa kierunki działań
administracji publicznej w sprawach bezpieczeństwa ruchu
drogowego.
2. Do zadań Wojewódzkiej Rady w zakresie, o którym mowa w ust. 1,
należy w szczególności:
1) opracowywanie regionalnych programów poprawy bezpieczeństwa ruchu
drogowego,
2) opiniowanie projektów aktów prawa miejscowego w zakresie
bezpieczeństwa ruchu drogowego,
3) zatwierdzanie planu wydatków Wojewódzkich Ośrodków Ruchu
Drogowego w części przeznaczonej na poprawę bezpieczeństwa ruchu
drogowego,
4) inicjowanie kształcenia kadr administracji publicznej i szkolenie
w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
5) inicjowanie współpracy międzywojewódzkiej,
6) współpraca z właściwymi organizacjami społecznymi i instytucjami
pozarządowymi,
7) inicjowanie działalności edukacyjno " informacyjnej,
8) analizowanie i ocena podejmowanych działań.
Art. 140i. W skład Wojewódzkiej Rady wchodzą:
1) Przewodniczący " Wojewoda,
2) Zastępcy Przewodniczącego:
a) marszałek województwa,
b) wojewódzki komendant Policji,
3) sekretarz " wskazany przez wojewodę.
4) członkowie Wojewódzkiej Rady wskazani przez wojewodę, zarząd
województwa, zarządy powiatów, zarządy gmin, komendanta
wojewódzkiego Policji, Komendanta Państwowej Straży Pożarnej,
dyrektora właściwego oddziału terenowego Generalnej Dyrekcji Dróg
Publicznych, zarząd dróg wojewódzkich, zarządy dróg powiatowych,
wojewódzkiego kuratora oświaty.
Art. 140j. 1. Przewodniczący Wojewódzkiej Rady kieruje jej pracami i
reprezentuje ją na zewnątrz.
2. Przewodniczący Wojewódzkiej Rady otrzymuje od organów, których
przedstawiciele są członkami Wojewódzkiej Rady:
1) sprawozdania i informacje dotyczące realizacji zadań określonych
w programach bezpieczeństwa ruchu drogowego,
2) informacje dotyczące stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
3. Przewodniczący Wojewódzkiej Rady składa Przewodniczącemu Krajowej
Rady corocznie, do końca stycznia, sprawozdanie dotyczące stanu
bezpieczeństwa ruchu drogowego na terenie województwa oraz działań
realizowanych w tym zakresie.
Art. 140k. Obsługę Wojewódzkiej Rady zapewnia wyznaczony przez wojewodę
Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego.
Art. 140l. W pracach Krajowej Rady i Wojewódzkiej Rady mogą brać udział
z głosem doradczym:
1) przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowy
zakres działalności obejmuje zagadnienia bezpieczeństwa ruchu
drogowego,
2) pracownicy naukowi wyższych uczelni lub jednostek badawczo-
rozwojowych,
3) niezależni eksperci.";
91) art. 149 otrzymuje brzmienie:
"Art. 149. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych oraz Ministrem Sprawiedliwości, kierując się
potrzebą zapewnienia stabilnego obrotu pojazdami samochodowymi,
może określić, w drodze rozporządzenia:
1) obowiązek uzyskania karty pojazdu przez właścicieli pojazdów
zarejestrowanych przed dniem, o którym mowa w art. 152 pkt 3,
2) warunki, terminy i tryb uzyskiwania karty pojazdu przez osoby, o
których mowa w pkt 1, organy właściwe do ich wydania, dokumenty
stosowane w tych sprawach oraz wysokość opłaty za wydanie karty
pojazdu.";
92) w art. 150 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając wszystkie wydawane
przed dniem wejścia w życie ustawy dokumenty uprawniające do kierowania
pojazdem oraz koszty związane z ich wymianą, określi w drodze
rozporządzenia, warunki i terminy wymiany praw jazdy i innych dokumentów
uprawniających do kierowania pojazdami lub potwierdzających dodatkowe
kwalifikacje kierujących pojazdami oraz wysokość opłat za ich wymianę.".
Art. 2.
Użyte w ustawie, o której mowa w art. 1, w różnych przypadkach:
1) wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi
w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw
transportu",
2) wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się
użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw
wewnętrznych",
3) wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się użytymi w
tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw zdrowia",
4) wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw budżetu, spraw instytucji
finansowych oraz spraw finansów publicznych",
5) wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się użytymi w tych
samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw pracy",
6) wyrazy "Minister Spraw Zagranicznych" zastępuje się użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw zagranicznych",
7) wyrazy "Wojewoda Warszawski" zastępuje się użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "wojewoda mazowiecki",
8) wyrazy "droga (ścieżka) dla pieszych" zastępuje się użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "droga dla pieszych",
9) wyrazy "droga (ścieżka) dla rowerów" zastępuje się użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "droga dla rowerów",
10) wyrazy "jednostek wojskowych podporządkowanych ministrowi właściwemu do
spraw wewnętrznych" skreśla się.
Art. 3.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776, Nr 160, poz. 1082,
z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz.
1019, Nr 162, poz. 1118 i poz. 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101, Nr 111, poz. 1280, z 2000 r Nr 48, poz. 550, Nr 119,
poz. 1249 oraz z 2001 r. Nr 39, poz. 459) w art. 6:
a) w ust. 6a po pkt. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) spełnienia przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.",
b) dodaje się ust. 6b w brzmieniu:
"6b. W przypadku gdy osoba niepełnosprawna posiada prawo jazdy lub pozwolenie
do kierowania tramwajem, zespół orzekający o stopniu niepełnosprawności
zawiadamia o wydaniu orzeczenia organ właściwy w sprawach wydawania
uprawnień do kierowania pojazdami.".
Art. 4.
1. Osoba niepełnosprawna posiadająca legitymację potwierdzającą uprawnienie do
niestosowania się do niektórych znaków drogowych może używać, od dnia wejścia
w życie ustawy do dnia 1 lipca 2002 r., tego dokumentu zamiast karty
parkingowej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. " Prawo
o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz.
1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz.
1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649 oraz z
2001 r. Nr 27, poz. 298) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Osobę, która posiadała uprawnienia rzeczoznawcy w specjalnościach związanych
z techniką samochodową na podstawie przepisów zarządzenia Nr 11
Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki z dnia 29 stycznia 1970 r. w
sprawie ustalenia wykazu specjalności oraz określenia ministrów właściwych do
wyznaczania jednostek organizacyjnych uprawnionych do wydawania ocen i opinii
i do ustanawiania rzeczoznawców (Dz.Urz.KNT Nr 2, poz. 5) i zarządzenia
Ministra Komunikacji z dnia 3 listopada 1970 r. w sprawie ustalenia jednostek
organizacyjnych państwowych i społecznych uprawnionych do wydawania ocen i
opinii w zakresie rzeczoznawstwa (Dz.Urz.MK Nr 32, poz. 224) uważa się za
spełniającą wymagania określone w art. 79a ust. 1 pkt 6 ustawy, do dnia 31
grudnia 2004 r.
3. Osobę w wieku od 17 do 18 lat, ubiegającą się o prawo jazdy kategorii A lub
B, która przed dniem 1 czerwca 2002 r. ukończyła wymagane szkolenie lub w
dniu 1 czerwca 2002 r. w nim uczestniczy, uważa się za spełniającą wymagania
określone w art. 90 ust. 2 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1.
4. Osobę, o której mowa w art. 115a ust. 1, posiadającą świadectwo kwalifikacji
wydane na podstawie art. 89 ust. 3 wspomnianej ustawy, uważa się za
spełniającą wymagania określone w art. 115a i 115b tej ustawy, do czasu
upływu terminu ważności badań.
5. Osoba posiadająca uprawnienia wykładowcy na podstawie przepisów
obowiązujących w okresie od 1 stycznia 1992 r do 30 czerwca 1999 r. może
prowadzić szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania
pojazdami, w zakresie posiadanych dotychczas uprawnień.
6. Przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą, przed wejściem w życie
przepisów ustawy w zakresie określonym przepisami art. 75a, 83, 102 lub 124a
ustawy, o której mowa w art. 1, uważa się za posiadającego wymagane
zezwolenie przez okres jednego roku od dnia wejścia w życie nowych przepisów
określających zasady wykonywania tej działalności.
7. Przedsiębiorcę produkującego w dniu wejścia w życie ustawy blankiety:
dowodów rejestracyjnych, pozwoleń czasowych, kart pojazdów, praw jazdy,
pozwoleń do kierowania tramwajem i świadectw kwalifikacji, a także znaki
legalizacyjne, nalepki kontrolne i karty pojazdów na podstawie umowy zawartej
z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, uznaje się za wybranego w
trybie art. 75d i 99a ustawy, o której mowa w art. 1, przez okres na jaki
została zawarta umowa.
8. Pojazdy usunięte z drogi przed dniem wejścia w życie ustawy i nieodebrane
przez uprawnioną osobę, z dniem 1 lipca 2002 r. uznaje się za porzucone z
zamiarem wyzbycia się.
9. Pojazdy zaopatrzone w tablice rejestracyjne, wydane przed dniem 1 maja 2002
r., uważa się za spełniające wymagania art. 71 ust. 2 ustawy, o której mowa w
art. 1, w zakresie zaopatrzenia w zalegalizowane tablice rejestracyjne i
nalepkę kontrolną.
10. Pojazdy zarejestrowane przed dniem 1 stycznia 1998 r. jako motocykle lub
motorowery uważa się za spełniające kryteria określone odpowiednio w art. 2
pkt 45 lub 46 ustawy, o której mowa w art. 1.
11. Przepis art. 75 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, nie dotyczy pojazdów
zarejestrowanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 1 stycznia
1998 r.
12. Przepisu art. 115b ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 1, nie stosuje
się w stosunku do żołnierzy zasadniczej służby wojskowej kierujących
pojazdami Sił Zbrojnych przez 3 lata od dnia wejścia w życie ustawy. W
okresie tym świadectwo kwalifikacji wydaje żołnierzom, na czas zasadniczej
służby wojskowej, dowódca jednostki wojskowej według wzoru określonego przez
Ministra Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, które uwzględni
konieczność zapewnienia zgodności tego dokumentu z wymaganiami określonymi w
obowiązujących przepisach.
13. Określonego w art. 80f ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, wymogu
posiadania dowodu legalnego nabycia części zamontowanych w pojeździe nie
stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1
stycznia 2003 r., chyba że części zamontowane w pojeździe są poszukiwane jako
kradzione.
Art. 5.
Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienionych
niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia jej
wejścia w życie, zachowują moc przepisy wydane przed dniem jej wejścia w życie,
jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 16
lit. b), który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia oraz
art. 1 pkt 54 lit. c), który wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2002 r., a także
art. 1 pkt 34 w zakresie art. 72 ust. 1 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 1
stycznia 2003 r.