Dz.U. z 2001 r. Nr 31, poz. 353
USTAWA
z dnia 2 marca 2001 r.
o wyrobie spirytusu, wyrobie i rozlewie wyrobów spirytusowych
oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych
Art. 1.
Ustawa określa zasady i warunki podejmowania i wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie wyrobu spirytusu i jego skażania, wyrobu i rozlewu
wyrobów spirytusowych oraz wytwarzania wyrobów tytoniowych.
Art. 2.
W rozumieniu niniejszej ustawy:
1) spirytus oznacza płyn alkoholowy uzyskany w wyniku destylacji po
fermentacji alkoholowej produktów pochodzenia rolniczego albo alkohol
etylowy syntetyczny,
2) wyrób spirytusowy oznacza napój zawierający alkohol etylowy pochodzenia
rolniczego w ilości nie mniejszej niż 18% objętościowych alkoholu
przeznaczony do spożycia przez ludzi,
3) wyrób tytoniowy oznacza wyrób wyprodukowany z tytoniu przeznaczony do
palenia oraz tabakę.
Art. 3.
1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) wyrobu, oczyszczania, skażania lub odwadniania spirytusu,
2) wyrobu lub rozlewu wyrobów spirytusowych,
3) wytwarzania wyrobów tytoniowych
wymaga uzyskania zezwolenia.
2. Zezwolenie na wyrób wyrobów spirytusowych dotyczy również rozlewu
wytworzonych we własnym zakresie wyrobów.
Art. 4.
Organem właściwym w sprawach wydania, odmowy wydania i cofnięcia zezwolenia jest
minister właściwy do spraw rynków rolnych, zwany dalej "organem zezwalającym".
Art. 5.
1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, poza wymaganiami określonymi przepisami o
działalności gospodarczej, zawiera ponadto:
1) określenie zdolności produkcyjnej posiadanych przez wnioskodawcę urządzeń
technicznych w skali roku,
2) informacje dotyczące rodzaju przerabianego surowca.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do obiektów
budowlanych, w których ma być wykonywana działalność gospodarcza objęta
wnioskiem,
2) zaświadczenia właściwego urzędu skarbowego oraz Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych stwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami
należności na rzecz tych instytucji,
3) zaświadczenie o niekaralności przedsiębiorcy ubiegającego się o
zezwolenie lub członków zarządu osoby prawnej za przestępstwa przeciwko
mieniu i wiarygodności dokumentów,
4) zaświadczenia komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej,
powiatowego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska stwierdzające, że obiekty budowlane i urządzenia techniczne
przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem
spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej,
sanitarnych i o ochronie środowiska.
Art. 6.
1. Zezwolenie wydaje się, jeżeli:
1) wniosek spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1,
2) do wniosku dołączono dokumenty, o których mowa w art. 5 ust. 2.
2. Zezwolenie określa również:
1) rodzaj działalności gospodarczej objętej zezwoleniem oraz wielkość
produkcji w skali roku, która nie może przekraczać zdolności produkcyjnych
posiadanych przez przedsiębiorcę urządzeń technicznych,
2) miejsce wykonywania działalności gospodarczej.
Art. 7.
1. W razie powzięcia przez organ zezwalający informacji lub stwierdzenia
okoliczności uzasadniających cofnięcie zezwolenia organ ten wszczyna z urzędu
postępowanie w tej sprawie.
2. Organ zezwalający cofa zezwolenie w przypadkach określonych przepisami o
działalności gospodarczej.
Art. 8.
1. Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie, oprócz wymagań określonych
odrębnymi przepisami jest obowiązany do:
1) wdrożenia systemu wewnętrznej kontroli, obejmującego w szczególności
określenie :
a) częstotliwości i sposobu pobierania próbek do badań jakościowych,
b) metody badań,
c) sposobu postępowania z produktami nieodpowiadającymi wymaganiom
jakościowym,
2) dysponowania planem zakładu obejmującym w szczególności pomieszczenia
produkcyjne, magazynowe, socjalne i sanitarne, z zaznaczeniem:
a) linii technologicznych,
b) dróg przemieszczania surowców i produktów gotowych,
c) stanowisk pracy,
3) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości,
4) zagospodarowania wywaru powstałego przy produkcji spirytusu na cele
paszowe lub inne cele rolnicze albo jego utylizacji, w przypadku
przedsiębiorców prowadzących wyrób spirytusu.
2. W przypadku zakończenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu
przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić o tym, w terminie 14 dni, organ
zezwalający.
Art. 9.
1. Spirytus skaża się jednym ze środków skażających, który zmienia smak, zapach
albo zabarwienie spirytusu w taki sposób, że bez zmiany istotnych właściwości
spirytus ten staje się niezdatny do spożycia.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
środki dopuszczone do skażania spirytusu oraz minimalną ilość ich
zastosowania w tym celu, mając na względzie, że środki te nie mogą zagrażać
zdrowiu lub życiu ludzi, a jednocześnie muszą uniemożliwiać spożycie
spirytusu nimi skażonego.
Art. 10.
1. Czynności związane ze skażaniem spirytusu dokonuje się przy udziale co
najmniej dwóch pracowników przedsiębiorcy wykonującego skażanie.
2. Środki skażające przed ich zastosowaniem muszą być zbadane w celu ich
identyfikacji.
3. Z każdej partii skażonego spirytusu pobiera się w miejscu skażenia próbkę w
ilości 0,5 litra, która po zabezpieczeniu musi być przechowywana przez okres
trzech miesięcy, z tym że przy skażaniu spirytusu na cele perfumeryjno-
kosmetyczne próbkę pobiera się w ilości nie mniejszej niż 0,05 litra.
4. Po trzymiesięcznym okresie przechowywania próbki skażonego spirytusu muszą
być zagospodarowane lub komisyjnie zlikwidowane.
5. Pomieszczenia lub wydzielone miejsca, gdzie przechowywane są próbki
skażonego spirytusu, muszą być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający dostęp
do nich osób nieuprawnionych.
Art. 11.
Z czynności skażania spirytusu przedsiębiorca sporządza protokół, który zawiera:
1) nazwę przedsiębiorcy skażającego, jego siedzibę oraz numer zezwolenia,
2) nazwę przedsiębiorcy, dla którego dokonano skażenia spirytusu,
3) datę i miejsce skażenia spirytusu,
4) ilość spirytusu przeznaczonego do skażenia,
5) ilość spirytusu skażonego oraz jego moc pozorną (pogrążenie
alkoholomierza) przy określonej temperaturze,
6) nazwę środka skażającego i jego ilość użytą do skażenia w przeliczeniu na
100 litrów spirytusu 100%,
7) imiona i nazwiska oraz podpisy osób uczestniczących w czynności skażenia
spirytusu.
Art. 12.
1. Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia, skaża, oczyszcza lub odwadnia
spirytus albo wyrabia lub rozlewa wyroby spirytusowe lub wyrabia wyroby
tytoniowe,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, jeżeli czyn ten dotyczy
spirytusu, wyrobów spirytusowych lub wyrobów tytoniowych znacznej wartości,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
Art. 13.
Kto odkaża spirytus skażony lub w jakikolwiek sposób osłabia działanie środka
skażającego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
Art. 14.
Jeżeli z popełniania przestępstw określonych w art. 12 lub art. 13 sprawca
uczynił sobie stałe źródło dochodu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 15.
W dekrecie z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów
tytoniowych (Dz.U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192, z 1993 r. Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 10, poz. 55 oraz z 1997 r. Nr
88, poz. 554) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Tej samej karze podlega, kto zataja tytoń uzyskany przez siebie z
uprawy rośliny tytoniowej.".
Art. 16.
Traci moc ustawa z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu
spirytusu (Dz.U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1991 r. Nr 107,
poz. 460, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554, z 1999 r. Nr 101, poz.
1178 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268).
Art. 17.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.