Dz.U. z 2001 r. Nr 130, poz. 1450
U S T A W A
z dnia 18 września 2001 r.
o podpisie elektronicznym
Rozdział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa warunki stosowania podpisu elektronicznego, skutki prawne jego
stosowania, zasady świadczenia usług certyfikacyjnych oraz zasady nadzoru nad
podmiotami świadczącymi te usługi.
Art. 2.
Przepisy ustawy stosuje się do podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
mających siedzibę lub świadczących usługi na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 3.
Użyte w ustawie wyrażenia oznaczają:
1) podpis elektroniczny - dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi
danymi, do których zostały dołączone lub z którymi są logicznie powiązane,
służą do identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny,
2) bezpieczny podpis elektroniczny - podpis elektroniczny, który:
a) jest przyporządkowany wyłącznie do osoby składającej ten podpis,
b) jest sporządzany za pomocą podlegających wyłącznej kontroli osoby
składającej podpis elektroniczny bezpiecznych urządzeń służących do
składania podpisu elektronicznego i danych służących do składania
podpisu elektronicznego,
c) jest powiązany z danymi, do których został dołączony, w taki sposób,
że jakakolwiek późniejsza zmiana tych danych jest rozpoznawalna,
3) osoba składająca podpis elektroniczny - osobę fizyczną posiadającą
urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego, która działa w
imieniu własnym albo w imieniu innej osoby fizycznej, prawnej albo
jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,
4) dane służące do składania podpisu elektronicznego - niepowtarzalne i
przyporządkowane osobie fizycznej dane, które są wykorzystywane przez tę
osobę do składania podpisu elektronicznego,
5) dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego - niepowtarzalne i
przyporządkowane osobie fizycznej dane, które są wykorzystywane do
identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny,
6) urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego - sprzęt i
oprogramowanie skonfigurowane w sposób umożliwiający złożenie podpisu lub
poświadczenia elektronicznego przy wykorzystaniu danych służących do
składania podpisu lub poświadczenia elektronicznego,
7) bezpieczne urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego -
urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego spełniające
wymagania określone w ustawie,
8) urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego - sprzęt i
oprogramowanie skonfigurowane w sposób umożliwiający identyfikację osoby
fizycznej, która złożyła podpis elektroniczny, przy wykorzystaniu danych
służących do weryfikacji podpisu elektronicznego lub w sposób
umożliwiający identyfikację podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne
lub organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne, przy wykorzystaniu
danych służących do weryfikacji poświadczenia elektronicznego,
9) bezpieczne urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego -
urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego spełniające
wymagania określone w ustawie,
10) certyfikat - elektroniczne zaświadczenie, za pomocą którego dane służące
do weryfikacji podpisu elektronicznego są przyporządkowane do osoby
składającej podpis elektroniczny i które umożliwiają identyfikację tej
osoby,
11) zaświadczenie certyfikacyjne - elektroniczne zaświadczenie, za pomocą
którego dane służące do weryfikacji poświadczenia elektronicznego są
przyporządkowane do podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub
organu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, i które umożliwiają identyfikację
tego podmiotu lub organu,
12) kwalifikowany certyfikat - certyfikat spełniający warunki określone w
ustawie, wydany przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne, spełniający wymogi określone w ustawie,
13) usługi certyfikacyjne - wydawanie certyfikatów, znakowanie czasem lub
inne usługi związane z podpisem elektronicznym,
14) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne - przedsiębiorcę w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności
gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114,
poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 49, poz. 509 i Nr 67, poz. 679), Narodowy Bank
Polski albo organ władzy publicznej, świadczący co najmniej jedną z usług,
o których mowa w pkt 13,
15) kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne - podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne, wpisany do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
16) znakowanie czasem - usługę polegającą na dołączaniu do danych w postaci
elektronicznej logicznie powiązanych z danymi opatrzonymi podpisem lub
poświadczeniem elektronicznym, oznaczenia czasu w chwili wykonania tej
usługi oraz poświadczenia elektronicznego tak powstałych danych przez
podmiot świadczący tę usługę,
17) polityka certyfikacji - szczegółowe rozwiązania, w tym techniczne i
organizacyjne, wskazujące sposób, zakres oraz warunki bezpieczeństwa
tworzenia i stosowania certyfikatów,
18) odbiorca usług certyfikacyjnych - osobę fizyczną, osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:
a) zawarła z podmiotem świadczącym usługi certyfikacyjne umowę o
świadczenie usług certyfikacyjnych, lub
b) w granicach określonych w polityce certyfikacji może działać w oparciu
o certyfikat lub inne dane elektronicznie poświadczone przez podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne,
19) poświadczenie elektroniczne - dane w postaci elektronicznej, które wraz
z innymi danymi, do których zostały dołączone lub logicznie z nimi
powiązane, umożliwiają identyfikację podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne, oraz
spełniają następujące wymagania:
a) są sporządzane za pomocą podlegających wyłącznej kontroli podmiotu
świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenie
certyfikacyjne bezpiecznych urządzeń służących do składania podpisu
elektronicznego i danych służących do składania poświadczenia
elektronicznego,
b) jakakolwiek zmiana danych poświadczonych jest rozpoznawalna,
20) dane służące do składania poświadczenia elektronicznego - niepowtarzalne
i przyporządkowane do podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub
organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne dane, które są
wykorzystywane przez ten podmiot lub organ do składania poświadczenia
elektronicznego,
21) dane służące do weryfikacji poświadczenia elektronicznego -
niepowtarzalne i przyporządkowane do podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne dane,
które są wykorzystywane do identyfikacji podmiotu lub organu składającego
poświadczenie elektroniczne,
22) weryfikacja bezpiecznego podpisu elektronicznego - czynności, które
pozwalają na identyfikację osoby składającej podpis elektroniczny, oraz
pozwalają stwierdzić, że podpis został złożony za pomocą danych służących
do składania podpisu elektronicznego przyporządkowanych do tej osoby, a
także że dane opatrzone tym podpisem nie uległy zmianie po złożeniu
podpisu elektronicznego.
Art. 4.
Certyfikat wydany przez podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, niemający
siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nieświadczący usług na jej
terytorium, zrównuje się pod względem prawnym z kwalifikowanymi certyfikatami
wydanymi przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, mający
siedzibę lub świadczący usługi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
zostanie spełniona jedna z poniższych przesłanek:
1) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
został wpisany do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne,
2) przewiduje to umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita
Polska, o wzajemnym uznaniu certyfikatów,
3) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
spełnia wymagania ustawy i została mu udzielona akredytacja w państwie
członkowskim Unii Europejskiej,
4) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, mający siedzibę na terytorium
Wspólnoty Europejskiej spełniający wymogi ustawy, udzielił gwarancji za
ten certyfikat,
5) certyfikat ten został uznany za kwalifikowany w drodze umowy
międzynarodowej zawartej pomiędzy Wspólnotą Europejską a państwami
trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi,
6) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
został uznany w drodze umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Wspólnotą
Europejską a państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi.
Rozdział II
Skutki prawne podpisu elektronicznego
Art. 5.
1. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego
certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w
okresie ważności tego certyfikatu. Bezpieczny podpis elektroniczny złożony w
okresie zawieszenia kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do jego
weryfikacji wywołuje skutki prawne z chwilą uchylenia tego zawieszenia.
2. Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym
weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne
pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi,
chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
3. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego
certyfikatu zapewnia integralność danych opatrzonych tym podpisem i
jednoznaczne wskazanie kwalifikowanego certyfikatu, w ten sposób, że
rozpoznawalne są wszelkie zmiany tych danych oraz zmiany wskazania
kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do weryfikacji tego podpisu,
dokonane po złożeniu podpisu.
Art. 6.
1. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu stanowi dowód tego, że został on złożony przez
osobę określoną w tym certyfikacie, jako składającą podpis elektroniczny.
2. Przepis ust. 1 nie odnosi się do certyfikatu po upływie terminu jego
ważności lub od dnia jego unieważnienia oraz w okresie jego zawieszenia,
chyba że zostanie udowodnione, że podpis został złożony przed upływem terminu
ważności certyfikatu lub przed jego unieważnieniem albo zawieszeniem.
3. Nie można powoływać się, że podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy
ważnego kwalifikowanego certyfikatu nie został złożony za pomocą bezpiecznych
urządzeń i danych, podlegających wyłącznej kontroli osoby składającej podpis
elektroniczny.
Art. 7.
1. Podpis elektroniczny może być znakowany czasem.
2. Znakowanie czasem przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne wywołuje w szczególności skutki prawne daty pewnej w
rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.
3. Uważa się, że podpis elektroniczny znakowany czasem przez kwalifikowany
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne został złożony nie później niż w
chwili dokonywania tej usługi. Domniemanie to istnieje do dnia utraty
ważności zaświadczenia certyfikacyjnego wykorzystywanego do weryfikacji tego
znakowania. Przedłużenie istnienia domniemania wymaga kolejnego znakowania
czasem podpisu elektronicznego wraz z danymi służącymi do poprzedniej
weryfikacji przez kwalifikowany podmiot świadczący tę usługę.
Art. 8.
Nie można odmówić ważności i skuteczności podpisowi elektronicznemu tylko na
tej podstawie, że istnieje w postaci elektronicznej lub dane służące do
weryfikacji podpisu nie mają kwalifikowanego certyfikatu, lub nie został
złożony za pomocą bezpiecznego urządzenia służącego do składania podpisu
elektronicznego.
Rozdział III
Obowiązki podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
Art. 9.
1. Prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych nie
wymaga uzyskania zezwolenia, ani koncesji.
2. Organy władzy publicznej i Narodowy Bank Polski mogą świadczyć usługi
certyfikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie na użytek własny lub innych
organów władzy publicznej.
3. Jednostka samorządu terytorialnego może świadczyć usługi certyfikacyjne na
zasadach niezarobkowych także dla członków wspólnoty samorządowej.
Art. 10.
1. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne wydający
kwalifikowane certyfikaty jest obowiązany:
1) zapewnić techniczne i organizacyjne możliwości szybkiego i niezawodnego
wydawania, zawieszania i unieważniania certyfikatów oraz określenia czasu
dokonania tych czynności,
2) stwierdzić tożsamość osoby ubiegającej się o certyfikat,
3) zapewnić środki przeciwdziałające fałszerstwom certyfikatów i innych
danych poświadczanych elektronicznie przez te podmioty, w szczególności
przez ochronę urządzeń i danych wykorzystywanych przy świadczeniu usług
certyfikacyjnych,
4) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody
wyrządzone odbiorcom usług certyfikacyjnych,
5) poinformować osobę ubiegającą się o certyfikat, przed zawarciem z nią
umowy, o warunkach uzyskania i używania certyfikatu, w tym o wszelkich
ograniczeniach jego użycia,
6) używać systemów do tworzenia i przechowywania certyfikatów, w sposób
zapewniający możliwość wprowadzania i zmiany danych jedynie osobom
uprawnionym,
7) jeżeli podmiot zapewnia publiczny dostęp do certyfikatów to ich
publikacja wymaga uprzedniej zgody osoby, której wydano ten certyfikat,
8) udostępniać odbiorcy usług certyfikacyjnych pełny wykaz bezpiecznych
urządzeń do składania i weryfikacji podpisów elektronicznych i warunki
techniczne, jakim te urządzenia powinny odpowiadać,
9) zapewnić, w razie tworzenia przez niego danych służących do składania
podpisu elektronicznego, poufność procesu ich tworzenia, a także nie
przechowywać i nie kopiować tych danych ani innych danych, które mogłyby
służyć do ich odtworzenia, oraz nie udostępniać ich nikomu innemu poza
osobą, która będzie składała za ich pomocą podpis elektroniczny,
10) zapewnić, w razie tworzenia przez niego danych służących do składania
podpisu elektronicznego, aby dane te z prawdopodobieństwem graniczącym z
pewnością wystąpiły tylko raz,
11) publikować dane, które umożliwią weryfikację, w tym również w sposób
elektroniczny, autentyczności i ważności certyfikatów oraz innych danych
poświadczanych elektronicznie przez ten podmiot oraz zapewnić nieodpłatny
dostęp do tych danych odbiorcom usług certyfikacyjnych.
2. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne polegające na
znakowaniu czasem jest obowiązany spełnić wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt
3, 4 i 8, oraz używać systemów do znakowania czasem, tworzenia i
przechowywania zaświadczeń certyfikacyjnych, w sposób zapewniający możliwość
wprowadzania i zmiany danych jedynie osobom uprawnionym, a także zapewnić, że
czas w nich określony jest czasem z chwili składania poświadczenia
elektronicznego i uniemożliwiają one oznaczenie czasem innym niż w chwili
wykonania usługi znakowania czasem.
3. Osoba wykonująca czynności związane ze świadczeniem usług certyfikacyjnych
powinna:
1) posiadać pełną zdolność do czynności prawnych,
2) nie być skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i
papierami wartościowymi, przestępstwo skarbowe lub przestępstwa, o których
mowa w rozdziale VIII ustawy,
3) posiadać niezbędną wiedzę i umiejętności w zakresie technologii tworzenia
certyfikatów i świadczenia innych usług związanych z podpisem
elektronicznym.
4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
techniczne i organizacyjne, które muszą spełniać kwalifikowane podmioty
świadczące usługi certyfikacyjne, w tym wymagania z zakresu ochrony fizycznej
pomieszczeń, w których znajdują się informacje, o których mowa w art. 12 ust.
1, uwzględniając zakres stosowania wydawanych przez nie certyfikatów,
wymagania ich ochrony oraz konieczność zapewnienia ochrony interesów
odbiorców usług certyfikacyjnych.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby
Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i szczegółowe warunki
spełnienia obowiązku ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, w tym w
szczególności termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz
minimalne sumy gwarancyjne, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia
gwarancji spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia.
Art. 11.
1. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne odpowiada wobec odbiorców usług
certyfikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, za wszelkie szkody spowodowane
niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie
świadczonych usług, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie tych
obowiązków jest następstwem okoliczności, za które podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne nie ponosi odpowiedzialności i którym nie mógł zapobiec mimo
dołożenia należytej staranności.
2. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne nie odpowiada wobec odbiorców
usług certyfikacyjnych za szkody wynikające z użycia certyfikatu poza
zakresem określonym w polityce certyfikacji, która została wskazana w
certyfikacie, w tym w szczególności za szkody wynikające z przekroczenia
najwyższej wartości granicznej transakcji, jeżeli wartość ta została
ujawniona w certyfikacie.
3. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne nie odpowiada wobec odbiorców
usług certyfikacyjnych za szkodę wynikłą z nieprawdziwości danych zawartych w
certyfikacie, wpisanych na wniosek osoby składającej podpis elektroniczny.
4. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który udzielił gwarancji za
certyfikat zgodnie z art. 4 pkt 4, odpowiada wobec odbiorców usług
certyfikacyjnych za wszelkie szkody spowodowane użyciem tego certyfikatu,
chyba że szkoda wynikła z użycia certyfikatu poza zakresem określonym w
polityce certyfikacji, która została wskazana w tym certyfikacie.
Art. 12.
1. Informacje związane ze świadczeniem usług certyfikacyjnych, których
nieuprawnione ujawnienie mogłoby narazić na szkodę podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne lub odbiorcę usług certyfikacyjnych, a w szczególności dane
służące do składania poświadczeń elektronicznych, są objęte tajemnicą. Nie są
objęte tajemnicą informacje o naruszeniach ustawy przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne.
2. Do zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, są obowiązane osoby:
1) reprezentujące podmiot świadczący usługi certyfikacyjne,
2) pozostające z podmiotem świadczącym usługi certyfikacyjne w stosunku
pracy, w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym
charakterze,
3) pozostające w stosunku pracy, w stosunku zlecenia lub innym stosunku
prawnym o podobnym charakterze z podmiotami świadczącymi usługi na rzecz
podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
4) osoby i organy, które weszły w jej posiadanie w trybie określonym w ust.
3.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, mają obowiązek udzielenia informacji, o
których mowa w ust. 1, z wyjątkiem danych służących do składania poświadczeń
elektronicznych, wyłącznie na żądanie:
1) sądu lub prokuratora - w związku z toczącym się postępowaniem,
2) ministra właściwego do spraw gospodarki - w związku ze sprawowaniem przez
niego nadzoru nad działalnością podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne, o którym mowa w rozdziale VII,
3) innych organów państwowych upoważnionych do tego na podstawie odrębnych
ustaw - w związku z prowadzonymi przez nie postępowaniami w sprawach
dotyczących działalności podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne.
4. Obowiązek zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem
ust. 5, trwa przez okres 10 lat od ustania stosunków prawnych wymienionych w
ust. 2.
5. Obowiązek zachowania tajemnicy danych służących do składania poświadczeń
elektronicznych trwa bezterminowo.
Art. 13.
1. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 5 oraz art.
10 ust. 1 pkt 9, przechowuje i archiwizuje dokumenty i dane w postaci
elektronicznej bezpośrednio związane z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi
w sposób zapewniający bezpieczeństwo przechowywanych dokumentów i danych.
2. W przypadku kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
obowiązek przechowania dokumentów i danych, o których mowa w ust. 1, trwa
przez okres 20 lat od chwili powstania danego dokumentu lub danych.
3. W przypadku zaprzestania działalności przez kwalifikowany podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne, dokumenty i dane, o których mowa w ust. 1,
przechowuje minister właściwy do spraw gospodarki albo wskazany przez niego
podmiot. Za przechowywanie dokumentów i danych, o których mowa w ust. 1,
minister właściwy do spraw gospodarki pobiera opłatę, nie wyższą jednak niż
równowartość w złotych 1 euro za każdy wydany certyfikat, którego
dokumentacja podlega przechowywaniu, obliczoną według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zaprzestania
działalności przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne.
Opłata ta powinna być przeznaczona na sfinansowanie czynności, o których mowa
w zdaniu pierwszym.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
tryb uiszczania i wysokość opłat, o których mowa w ust. 3, uwzględniając
ilość oraz planowane koszty przechowywania dokumentów i danych, o których
mowa w ust. 1.
5. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne niszczy dane służące do składania
poświadczeń elektronicznych niezwłocznie po unieważnieniu lub po upływie
okresu ważności zaświadczenia certyfikacyjnego wykorzystywanego do
weryfikacji tych poświadczeń.
Rozdział IV
Świadczenie usług certyfikacyjnych
Art. 14.
1. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne wydaje certyfikat na podstawie
umowy.
2. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne przed zawarciem umowy, o której
mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować na piśmie lub za pomocą
informacji trwale zapisanej na nośniku elektronicznym, w sposób jasny i
powszechnie zrozumiały, o dokładnych warunkach użycia tego certyfikatu, w tym
o sposobie rozpatrywania skarg i sporów, a w szczególności o istotnych jego
warunkach obejmujących:
1) zakres i ograniczenia jego stosowania,
2) skutki prawne składania podpisów elektronicznych weryfikowanych przy
pomocy tego certyfikatu,
3) informację o systemie dobrowolnej rejestracji podmiotów kwalifikowanych i
ich znaczeniu.
3. W przypadku wydawania certyfikatów niebędących certyfikatami
kwalifikowanymi, informacja, o której mowa w ust. 2, powinna również zawierać
wskazanie, że podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy tego certyfikatu
nie wywołuje skutków prawnych równorzędnych podpisowi własnoręcznemu.
4. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany udostępnić, na
wniosek każdego, istotne elementy informacji, o której mowa w ust. 2.
5. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany uzyskać pisemne
potwierdzenie zapoznania się z informacją, o której mowa w ust. 2, przed
zawarciem umowy.
6. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 1
pkt 2, może korzystać z notarialnego potwierdzenia tożsamości odbiorców usług
certyfikacyjnych, jeżeli przewiduje to określona polityka certyfikacji.
7. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając kwalifikowane
certyfikaty, jest obowiązany stosować takie procedury ich wydawania, aby
uzyskać od osoby ubiegającej się o certyfikat pisemną zgodę na stosowanie
danych służących do weryfikacji jej podpisu elektronicznego, które są zawarte
w wydanym certyfikacie.
Art. 15.
Odbiorca usług certyfikacyjnych jest obowiązany przechowywać dane służące do
składania podpisu elektronicznego w sposób zapewniający ich ochronę przed
nieuprawnionym wykorzystaniem w okresie ważności certyfikatu służącego do
weryfikacji tych podpisów.
Art. 16.
1. Umowa o świadczenie usług certyfikacyjnych powinna być sporządzona w formie
pisemnej pod rygorem nieważności.
2. Nieważność umowy o świadczenie usług certyfikacyjnych nie powoduje
nieważności certyfikatu, jeżeli przy jego wydaniu zostały spełnione wymogi
określone w art. 14 ust. 2 i 5 oraz uzyskano zgodę, o której mowa w art. 14
ust. 7.
Art. 17.
1. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany do
opracowania polityki certyfikacji. Polityka certyfikacji obejmuje w
szczególności:
1) zakres jej zastosowania,
2) opis sposobu tworzenia i przesyłania danych elektronicznych, które
zostaną opatrzone poświadczeniami elektronicznymi przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne,
3) maksymalne okresy ważności certyfikatów,
4) sposób identyfikacji i uwierzytelnienia osób, którym wydawane są
certyfikaty i podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
5) metody i tryb tworzenia oraz udostępniania certyfikatów, list
unieważnionych i zawieszonych certyfikatów oraz innych poświadczonych
elektronicznie danych,
6) opis elektronicznego zapisu struktur danych zawartych w certyfikatach i
innych danych poświadczanych elektronicznie,
7) sposób zarządzania dokumentami związanymi ze świadczeniem usług
certyfikacyjnych.
2. Rada Ministrów określa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku
Polskiego, w drodze rozporządzenia, podstawowe wymagania organizacyjne i
techniczne dotyczące polityk certyfikacji dla kwalifikowanych certyfikatów,
uwzględniając zakres zastosowania tych certyfikatów oraz okresy ich ważności,
konieczność zapewnienia współdziałania różnych urządzeń do składania i
weryfikacji podpisów elektronicznych, zapewnienie bezpieczeństwa obrotu
prawnego oraz uwzględniając standardy Unii Europejskiej.
Art. 18.
1. Bezpieczne urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego powinno
co najmniej:
1) uniemożliwiać pozyskiwanie danych służących do składania podpisu lub
poświadczenia elektronicznego,
2) nie zmieniać danych, które mają zostać podpisane lub poświadczone
elektronicznie oraz umożliwiać przedstawienie tych danych osobie
składającej podpis elektroniczny przed chwilą jego złożenia,
3) gwarantować, że złożenie podpisu będzie poprzedzone wyraźnym
ostrzeżeniem, że kontynuacja operacji będzie równoznaczna ze złożeniem
podpisu elektronicznego,
4) zapewniać łatwe rozpoznawanie istotnych dla bezpieczeństwa zmian w
urządzeniu do składania podpisu lub poświadczenia elektronicznego.
2. Bezpieczne urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego
powinno spełniać następujące wymagania:
1) dane używane do weryfikacji podpisu elektronicznego odpowiadają danym,
które są uwidaczniane osobie weryfikującej ten podpis,
2) podpis elektroniczny jest weryfikowany rzetelnie, a wynik weryfikacji
prawidłowo wykazany,
3) osoba weryfikująca może w sposób nie budzący wątpliwości ustalić
zawartość podpisanych danych,
4) autentyczność i ważność certyfikatów lub innych danych poświadczonych
elektronicznie jest rzetelnie weryfikowana,
5) wynik weryfikacji identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny
jest poprawnie i czytelnie wykazywany,
6) użycie pseudonimu jest jednoznacznie wskazane,
7) istotne dla bezpieczeństwa zmiany w urządzeniu służącym do weryfikacji
podpisu elektronicznego są sygnalizowane.
3. Rada Ministrów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
techniczne, jakim powinny odpowiadać bezpieczne urządzenia do składania
podpisów elektronicznych oraz bezpieczne urządzenia do weryfikacji podpisów
elektronicznych, uwzględniając potrzebę zapewnienia nienaruszalności i
poufności danych opatrzonych takim podpisem.
4. Badania zgodności urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, z wymaganiami
ustawy odbywają się zgodnie z odrębnymi przepisami.
5. Służby ochrony państwa, w rozumieniu przepisów o ochronie informacji
niejawnych, dokonują oceny przydatności urządzeń, o których mowa w ust. 1 i
2, do ochrony informacji niejawnych i wydają stosowne certyfikaty
bezpieczeństwa.
Art. 19.
1. Za czynności, o których mowa w art. 18 ust. 4 i 5, pobiera się opłatę.
2. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w
art. 18 ust. 4 oraz przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz.U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr
39, poz. 462 oraz z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz.
580, Nr 110, poz. 1189 i Nr 123, poz. 1353).
Art. 20.
1. Kwalifikowany certyfikat zawiera co najmniej następujące dane:
1) numer certyfikatu,
2) wskazanie, że certyfikat został wydany jako certyfikat kwalifikowany do
stosowania zgodnie z określoną polityką certyfikacji,
3) określenie podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne wydającego
certyfikat i państwa, w którym ma on siedzibę oraz numer pozycji w
rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
4) imię i nazwisko lub pseudonim osoby składającej podpis elektroniczny;
użycie pseudonimu musi być wyraźnie zaznaczone,
5) dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego,
6) oznaczenie początku i końca okresu ważności certyfikatu,
7) poświadczenie elektroniczne podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
wydającego dany certyfikat,
8) ograniczenia zakresu ważności certyfikatu, jeżeli przewiduje to określona
polityka certyfikacji,
9) ograniczenie najwyższej wartości granicznej transakcji, w której
certyfikat może być wykorzystywany, jeżeli przewiduje to polityka
certyfikacji lub umowa, o której mowa w art. 14 ust. 1.
2. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając kwalifikowany certyfikat,
jest obowiązany zawrzeć w tym certyfikacie inne dane niż wymienione w ust. 1
na wniosek osoby składającej podpis elektroniczny, a w szczególności
wskazanie czy osoba ta działa:
1) we własnym imieniu, albo
2) jako przedstawiciel innej osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, albo
3) w charakterze członka organu albo organu osoby prawnej albo jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, albo
4) jako organ władzy publicznej.
3. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając kwalifikowany certyfikat,
potwierdza prawdziwość danych, o których mowa w ust. 2, i powiadamia
podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4, o treści certyfikatu oraz poucza o
możliwości unieważnienia certyfikatu na ich wniosek.
Rozdział V
Ważność certyfikatów
Art. 21.
1. Certyfikat jest ważny w okresie w nim wskazanym.
2. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne unieważnia certyfikat
kwalifikowany przed upływem okresu jego ważności, jeżeli:
1) certyfikat ten został wydany na podstawie nieprawdziwych lub
nieaktualnych danych, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4 i ust. 2,
2) nie dopełnił obowiązków określonych w ustawie,
3) osoba składająca podpis elektroniczny weryfikowany na podstawie tego
certyfikatu nie dopełniła obowiązków, o których mowa w art. 15,
4) podmiot świadczący usługi certyfikacyjne zaprzestaje świadczenia usług
certyfikacyjnych, a jego praw i obowiązków nie przejmie inny kwalifikowany
podmiot,
5) zażąda tego osoba składająca podpis elektroniczny lub osoba trzecia
wskazana w cetyfikacie,
6) zażąda tego minister właściwy do spraw gospodarki,
7) osoba składająca podpis elektroniczny utraciła pełną zdolność do
czynności prawnych.
3. Unieważnienie certyfikatu zgodnie z ust. 2 pkt 2 nie wyłącza
odpowiedzialności podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne za szkodę
względem osoby składającej podpis elektroniczny.
4. W przypadku istnienia uzasadnionego podejrzenia, że istnieją przesłanki do
unieważnienia kwalifikowanego certyfikatu, podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne jest obowiązany niezwłocznie zawiesić certyfikat i podjąć
działania niezbędne do wyjaśnienia tych wątpliwości.
5. Zawieszenie kwalifikowanego certyfikatu nie może trwać dłużej niż 7 dni.
6. Po upływie okresu wymienionego w ust. 5, w przypadku niemożności
wyjaśnienia wątpliwości, podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
niezwłocznie unieważnia kwalifikowany certyfikat.
7. Certyfikat, który został zawieszony, może zostać następnie unieważniony lub
jego zawieszenie może zostać uchylone.
8. Certyfikat, który został unieważniony, nie może być następnie uznany za
ważny.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki składa żądanie, o którym mowa w ust.
2 pkt 6, jeżeli zachodzą przesłanki określone w ust. 2 pkt 1-4 i pkt 7.
10. O unieważnieniu lub zawieszeniu certyfikatu, podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne zawiadamia niezwłocznie osobę składającą podpis elektroniczny
weryfikowany na jego podstawie.
11. Zawieszenie lub unieważnienie certyfikatu nie może następować z mocą
wsteczną.
Art. 22.
1. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne publikuje listę zawieszonych i
unieważnionych certyfikatów.
2. Informacje o zawieszeniu lub unieważnieniu certyfikatu umieszcza się na
każdej liście zawieszonych i unieważnionych certyfikatów publikowanej przed
dniem upływu okresu ważności certyfikatu oraz na pierwszej liście
publikowanej po upływie tego okresu.
3. Lista zawieszonych i unieważnionych kwalifikowanych certyfikatów powinna
zawierać w szczególności:
1) numer kolejny listy i wskazanie, że lista została opublikowana zgodnie z
określoną polityką certyfikacji i dotyczy certyfikatów wydanych zgodnie z
tą polityką,
2) datę i czas opublikowania listy z dokładnością określoną w polityce
certyfikacji,
3) datę przewidywanego opublikowania kolejnej listy,
4) określenie podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne wydającego listę i
państwa, w którym ma on siedzibę, oraz numer wpisu w rejestrze
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
5) numer każdego zawieszonego lub unieważnionego certyfikatu oraz wskazanie,
czy został on unieważniony czy zawieszony,
6) datę i czas, z dokładnością określoną w polityce certyfikacji,
zawieszenia lub unieważnienia każdego certyfikatu,
7) poświadczenie elektroniczne podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
publikującego listę.
4. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne publikuje informacje o zawieszeniu
i unieważnieniu certyfikatu na liście, o której mowa w ust. 1, zgodnie z
odpowiednią polityką certyfikacji, jednak nie później niż w ciągu 1 godziny
od unieważnienia lub zawieszenia certyfikatu.
5. Zawieszenie i unieważnienie certyfikatu wywołuje skutki prawne od momentu,
o którym mowa w ust. 3 pkt 6, który nie może być wcześniejszy niż data i czas
publikacji poprzedniej listy zawieszonych i unieważnionych certyfikatów.
Rozdział VI
Udzielanie akredytacji i dokonywanie wpisu do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
Art. 23.
1. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne lub zamierzający podjąć taką
działalność może wystąpić o wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne.
2. Świadczenie usług certyfikacyjnych w charakterze kwalifikowanego podmiotu
świadczącego usługi certyfikacyjne wymaga uzyskania wpisu do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne i uzyskania
zaświadczenia certyfikacyjnego wykorzystywanego do weryfikowania poświadczeń
elektronicznych tego podmiotu, wydanego przez ministra właściwego do spraw
gospodarki, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki publikuje, w postaci elektronicznej,
listę wydanych zaświadczeń certyfikacyjnych, o których mowa w ust. 2, oraz
dane służące do weryfikacji wydanych przez siebie zaświadczeń
certyfikacyjnych.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w trybie przepisów o
zamówieniach publicznych, powierzyć podmiotowi świadczącemu usługi
certyfikacyjne wytwarzanie i wydawanie zaświadczeń certyfikacyjnych, o
których mowa w ust. 2, publikację listy, o której mowa w ust. 3, oraz danych
służących do weryfikacji wydanych zaświadczeń certyfikacyjnych.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek Prezesa Narodowego Banku
Polskiego, upoważnia Narodowy Bank Polski lub wskazany we wniosku podmiot
pozostający z Narodowym Bankiem Polskim w stosunku zależności, do wykonywania
usług, o których mowa w ust. 4. Upoważnienie dla podmiotu zależnego wygasa z
mocy prawa w przypadku ustania stosunku zależności od Narodowego Banku
Polskiego.
6. Podmioty, o których mowa w ust. 4 i 5, muszą spełniać wymagania ustawy dla
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne w zakresie
bezpieczeństwa, wydawania, przechowywania i unieważniania certyfikatów i nie
mogą świadczyć usług certyfikacyjnych polegających na wydawaniu certyfikatów.
7. W przypadkach, o którym mowa w ust. 4 i 5, minister właściwy do spraw
gospodarki, dokonując wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, wskazuje
podmiotowi świadczącemu usługi certyfikacyjne nazwę i siedzibę podmiotu
upoważnionego do wytwarzania i wydawania zaświadczeń certyfikacyjnych.
Art. 24.
1. Wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne dokonuje się na wniosek podmiotu, który zamierza świadczyć lub
świadczy usługi certyfikacyjne.
2. Wniosek o dokonanie wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) wnioskodawcy,
2) określenie polityki certyfikacji, zgodnie z którą mają być tworzone i
stosowane kwalifikowane certyfikaty lub świadczone inne usługi związane z
podpisem elektronicznym,
3) miejsce zamieszkania lub siedzibę oraz adres wnioskodawcy,
4) aktualny wypis z rejestru przedsiębiorców i rejestru dłużników
niewypłacalnych,
5) imiona i nazwiska osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, które podmiot
ten zatrudnia lub zamierza zatrudnić,
6) informacje o kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym oraz zaświadczenia
o niekaralności osób, o których mowa w art. 10 ust. 3,
7) wskazanie technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania czynności
w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych,
8) określenie sposobu zapobiegania ujawnianiu informacji, których
wykorzystanie mogłoby naruszać interes odbiorców usług certyfikacyjnych,
9) dokumenty przedstawiające sytuację majątkową oraz plan organizacyjny i
finansowy działalności wnioskodawcy,
10) dowód uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do
rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
11) dane służące do weryfikacji poświadczeń elektronicznych składanych przez
podmiot w ramach świadczonych przez niego usług certyfikacyjnych,
12) numer identyfikacji podatkowej wnioskodawcy,
13) numer identyfikacyjny REGON wnioskodawcy.
3. Przepisów ust. 2 pkt 4, 9 i 13 nie stosuje się do wniosku składanego przez
organ władzy publicznej lub Narodowy Bank Polski.
4. W przypadku braków we wniosku, minister właściwy do spraw gospodarki wzywa
wnioskodawcę do jego uzupełnienia, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni.
5. Termin, o którym mowa w ust. 4, może zostać przedłużony na umotywowany
wniosek wnioskodawcy złożony przed upływem tego terminu.
6. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie skutkuje odrzuceniem
wniosku.
7. Za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne pobiera się opłatę. Uiszczona
opłata nie podlega zwrotowi.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór i szczegółowy zakres wniosku, uwzględniając możliwość
elektronicznego przetwarzania danych zawartych w formularzach,
2) szczegółowy tryb tworzenia i wydawania zaświadczenia certyfikacyjnego, w
tym przez podmioty upoważnione na podstawie art. 23 ust. 4 lub 5, biorąc
pod uwagę konieczność zapewnienia poufności tworzenia i wydawania
zaświadczenia certyfikacyjnego,
3) wysokość opłat za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
uwzględniając uzasadnione koszty ponoszone w związku z postępowaniem
rejestrowym i prowadzeniem rejestru.
Art. 25.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki, po przeprowadzeniu kontroli,
dokonuje wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne albo wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne w terminie 2
miesięcy od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi określone w art. 24
ust. 2.
2. Uzyskanie wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, przez podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne stanowi potwierdzenie, że jest on instytucją
posiadającą wystarczający potencjał merytoryczny i techniczny dla wystawcy
kwalifikowanych certyfikatów i spełnia wymagania określone w ustawie.
3. Decyzja o dokonaniu wpisu powinna w szczególności określać nazwę polityki
certyfikacji, w ramach której dany podmiot może wydawać kwalifikowane
certyfikaty lub świadczyć inne usługi związane z podpisem elektronicznym.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia dokonania wpisu do rejestru,
o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) wniosek i dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych
w ustawie,
2) w dokumentach organizacyjnych podmiotu są zamieszczone postanowienia
mogące zagrażać bezpieczeństwu albo w inny sposób naruszać interes
odbiorców usług certyfikacyjnych,
3) podmiot został umieszczony w rejestrze dłużników niewypłacalnych,
4) wskazane we wniosku techniczne i organizacyjne możliwości wykonywania
czynności w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych nie spełnia
warunków określonych na podstawie art. 10 ust. 4, art. 17 ust. 2 i art. 18
ust. 3,
5) osoby, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5, nie spełniają wymogów
wymienionych w art. 10 ust. 3.
Art. 26.
1. Wpis kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne do
rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
obejmuje:
1) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne,
2) sposób reprezentacji kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne oraz numer wpisu do rejestru przedsiębiorców i oznaczenie
sądu prowadzącego ten rejestr,
3) imiona i nazwiska osób reprezentujących kwalifikowany podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne,
4) nazwę polityki certyfikacji, w ramach której dany podmiot może wydawać
kwalifikowane certyfikaty lub świadczyć inne usługi związane z podpisem
elektronicznym,
5) informacje o sumie ubezpieczenia i warunkach umowy, o której mowa w art.
10 ust. 1 pkt 4, oraz nazwę zakładu ubezpieczeń,
6) datę dokonania wpisu lub wydania decyzji o wykreśleniu wpisu.
2. Podmiot, który uzyskał wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne, ma obowiązek, w terminie 30 dni od dnia
doręczenia decyzji o dokonaniu wpisu, doręczyć dowód zawarcia umowy, o której
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, oraz przedstawić informacje, o których mowa w
ust. 1 pkt 5.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie po uzyskaniu informacji,
o których mowa w ust. 1 pkt 5, uzupełnia o nie wpis do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne.
4. Jeżeli podmiot, który uzyskał wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne, nie wywiąże się w terminie z obowiązku, o
którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o
wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne.
5. Po dokonaniu wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie,
jednak nie wcześniej niż w dniu wywiązania się przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne z obowiązku, o którym mowa w ust. 2, wydaje
zaświadczenie certyfikacyjne, o którym mowa w art. 23 ust. 2.
Art. 27.
1. Rejestr kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, i zaświadczenia certyfikacyjne, o których
mowa w art. 23 ust. 2, są jawne i publicznie dostępne, w tym również w formie
elektronicznej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób prowadzenia rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne, wzór tego rejestru oraz szczegółowy tryb postępowania w
sprawach o wpis do rejestru, uwzględniając konieczność zapewnienia dostępu do
rejestru osobom trzecim oraz możliwość wpisywania wszystkich danych
uzyskanych w toku postępowania w sprawie dokonania wpisu do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, w tym
informacji o likwidacji lub upadłości podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne.
Art. 28.
1. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany
zawiadamiać niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od zmiany stanu
faktycznego lub prawnego, ministra właściwego do spraw gospodarki o każdej
zmianie danych zawartych we wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 2.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie
ministra właściwego do spraw gospodarki o terminie zaprzestania świadczenia
usług certyfikacyjnych, nie później jednak niż na 3 miesiące przed planowanym
terminem zaprzestania tej działalności.
Art. 29.
1. W przypadku otwarcia likwidacji kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o
wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne.
2. W przypadku ogłoszenia upadłości kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne lub wykreślenie wpisu w rejestrze kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne następuje z mocy prawa.
3. Jeżeli odrębne przepisy nie przewidują likwidacji podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o
wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne w przypadku zaprzestania działalności przez ten podmiot.
4. Obowiązek poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki o
ogłoszeniu upadłości lub zamknięciu likwidacji ciąży na syndyku lub
likwidatorze.
5. W przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości z przyczyn wskazanych
w art. 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr
1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz.
189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54,
poz. 349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940, z 1998 Nr
117, poz. 756, z 2000 r. Nr 26, poz. 306, Nr 84, poz. 948, Nr 94, poz. 1037 i
Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18) ust. 2 stosuje się
odpowiednio. Obowiązek poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki
ciąży na członkach organu osoby prawnej, komplementariuszach osobowej spółki
handlowej lub wspólnikach spółki jawnej.
Rozdział VII
Nadzór nad działalnością podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
Art. 30.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad przestrzeganiem
przepisów ustawy, zapewniając ochronę interesów odbiorców usług
certyfikacyjnych.
2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki
realizuje w szczególności poprzez:
1) prowadzenie rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne,
2) wydawanie i unieważnianie zaświadczeń certyfikacyjnych, o których mowa w
art. 23 ust. 2,
3) kontrolę działalności podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne pod
względem zgodności z ustawą,
4) nakładanie kar przewidzianych w ustawie.
3. Prowadzenie rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne minister właściwy do spraw gospodarki może powierzyć
podmiotom, o których mowa w art. 23 ust. 4 i 5, które spełniają wymagania
ustawy dla kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne w
zakresie bezpieczeństwa, wydawania, przechowywania i unieważniania
certyfikatów i nie świadczą usług certyfikacyjnych polegających na wydawaniu
certyfikatów.
Art. 31.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o wykreśleniu wpisu w
rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
jeżeli podmiot świadczący usługi certyfikacyjne:
1) prowadzi działalność niezgodnie z przepisami ustawy w sposób zagrażający
interesom odbiorców usług certyfikacyjnych, lub
2) złoży wniosek o wykreślenie wpisu w rejestrze, lub
3) planuje zakończenie działalności i zawiadamia ministra właściwego do
spraw gospodarki zgodnie z art. 28 ust. 2, lub
4) odmówi poddania się kontroli, o której mowa w art. 38.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw
gospodarki może, zamiast wydania decyzji, wezwać podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne, aby w określonym terminie usunął stwierdzone niezgodności i
doprowadził swoją działalność do stanu zgodnego z przepisami ustawy.
3. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
gospodarki może unieważnić zaświadczenie certyfikacyjne, o którym mowa w art.
23 ust. 2 i umieścić je na liście unieważnionych zaświadczeń certyfikacyjnych
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne. Przepisy
dotyczące listy unieważnionych certyfikatów, o której mowa w art. 22, stosuje
się odpowiednio.
4. Unieważnienie zaświadczenia certyfikacyjnego, o którym mowa w art. 23 ust.
2, wykorzystywanego do weryfikacji poświadczeń elektronicznych składanych
przez kwalifikowane podmioty świadczące usługi certyfikacyjne, powoduje
nieważność tych poświadczeń, chyba że zostanie udowodnione, że poświadczenie
zostało złożone przed unieważnieniem zaświadczenia certyfikacyjnego.
5. Unieważnienie poświadczenia elektronicznego, o którym mowa w ust. 4,
wykorzystywanego do weryfikacji ważności certyfikatów wydanych przez
kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, powoduje nieważność
tych certyfikatów.
6. W przypadku unieważnienia poświadczenia elektronicznego, o którym mowa w
ust. 4, wykorzystywanego do weryfikacji ważności usługi znakowania czasem
świadczonej przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne art.
7 ust. 2 i 3 nie stosuje się.
Art. 32.
1. Dokonując wezwania, o którym mowa w art. 31 ust. 2, minister właściwy do
spraw gospodarki może nałożyć na podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
karę pieniężną do wysokości 50.000 złotych, jeżeli stwierdzone
nieprawidłowości były szczególnie rażące.
2. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, minister
właściwy do spraw gospodarki może nałożyć na podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne karę pieniężną do wysokości 50.000 złotych.
3. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 2,
minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany uwzględnić rodzaj i
wagę stwierdzonych nieprawidłowości.
4. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
Art. 33.
1. W przypadku złożenia poświadczenia elektronicznego z rażącym naruszeniem
ustawy, decyzja o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne jest natychmiast wykonalna.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 40 ustawy z dnia 11 maja
1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104,
poz. 515, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr
144, poz. 971, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 75, poz. 853, z 2000
r. Nr 2, poz. 5, Nr 48, poz. 552, Nr 60, poz. 704 i Nr 91, poz. 1008 oraz z
2001 r. Nr 49, poz. 508 i 509, Nr 98, poz. 1070 i Nr 101, poz. 1113) nie
stosuje się.
Art. 34.
Od dnia doręczenia decyzji o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne nie może zawierać umów o świadczenie usług certyfikacyjnych w
zakresie polityki certyfikacji, której dotyczy decyzja.
Art. 35.
1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy komórki organizacyjnej ministerstwa
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, zwani dalej
"kontrolerami", na podstawie dowodu tożsamości i imiennego upoważnienia
określającego kontrolowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, zakres i
podstawę prawną podjęcia kontroli.
2. Imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydaje minister właściwy
do spraw gospodarki albo z jego upoważnienia dyrektor komórki organizacyjnej
ministerstwa zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. Z upoważnienia ministra właściwego do spraw gospodarki kontrolę, o której
mowa w ust. 1, mogą przeprowadzić również kontrolerzy, którzy są pracownikami
podmiotu, o którym mowa w art. 23 ust. 5, lub jednostki certyfikującej w
rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 18 ust. 4.
4. W przypadku gdy kontrola odbywa się na podstawie upoważnienia ministra
właściwego do spraw gospodarki, podmiotowi oraz jednostce certyfikującej, o
których mowa w ust. 3, należy się wynagrodzenie za przeprowadzoną kontrolę.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
zasady wynagradzania za przeprowadzenie kontroli, na podstawie upoważnienia
ministra do kontroli, uwzględniając zakres i rodzaj kontroli oraz uzasadnione
koszty jej przeprowadzenia.
Art. 36.
Minister właściwy do spraw gospodarki przeprowadza kontrolę:
1) z urzędu,
2) na żądanie prokuratora lub sądu, albo innych organów państwowych
upoważnionych do tego na podstawie ustaw w związku z prowadzonymi przez
nie postępowaniami w sprawach dotyczących działalności podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne.
Art. 37.
Kontrola ma na celu ustalenie, czy działalność podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne jest zgodna z wymaganiami ustawy. Zakres kontroli określa
upoważnienie, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub ust. 3.
Art. 38.
W celu prawidłowego przeprowadzenia kontroli:
1) kierownicy kontrolowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
mają obowiązek przedkładać, na żądanie kontrolera, wszelkie dokumenty i
materiały niezbędne do przygotowania i przeprowadzenia kontroli, z
zachowaniem przepisów o ochronie informacji prawnie chronionych,
2) kontrolerzy mają prawo do:
a) wstępu do obiektów i pomieszczeń kontrolowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne,
b) wglądu do dokumentów i innych nośników informacji, z wyjątkiem danych
służących do składania podpisów i poświadczeń elektronicznych oraz
innych informacji, które mogą służyć do odtworzenia tych danych,
bezpośrednio związanych z kontrolowaną działalnością oraz
zabezpieczania dokumentów i innych materiałów dowodowych, z zachowaniem
przepisów o ochronie informacji prawnie chronionych,
c) przeprowadzania oględzin obiektów, innych składników majątkowych i
przebiegu czynności związanych ze świadczeniem usług certyfikacyjnych,
d) żądania od pracowników kontrolowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne udzielenia ustnych lub pisemnych wyjaśnień,
e) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów.
Art. 39.
Do postępowania kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 31, 32, 35-
41, 53-55, 57 i 59 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli
(Dz.U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937) z tym że ilekroć w tej ustawie mowa jest o:
1) Najwyższej Izbie Kontroli - należy przez to rozumieć ministerstwo
zapewniające obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki,
2) Prezesie Najwyższej Izbie Kontroli - należy przez to rozumieć ministra
właściwego do spraw gospodarki,
3) dyrektorze właściwej jednostki kontrolnej - należy przez to rozumieć
dyrektora właściwej komórki organizacyjnej ministerstwa zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, o której mowa w art. 35
ust. 1,
4) kontrolerze - należy przez to rozumieć kontrolera, o którym mowa w art.
35 ust. 1 lub ust. 3.
Art. 40.
Minister właściwy do spraw gospodarki po zapoznaniu się z protokołem i
zastrzeżeniami oraz wyjaśnieniami zgłoszonymi przez kontrolowany podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne powiadamia ten podmiot o wynikach kontroli i w
razie stwierdzenia nieprawidłowości wyznacza termin ich usunięcia, nie krótszy
niż 14 dni.
Art. 41.
1. Kontroler jest obowiązany zachować w tajemnicy informacje, które uzyskał w
związku z wykonywaniem czynności służbowych.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa również po ustaniu zatrudnienia.
Art. 42.
Minister właściwy do spraw gospodarki rozpatruje skargi na podmioty świadczące
usługi certyfikacyjne, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego.
Art. 43.
1. Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych ministerstwa
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wykonujący
zadania określone w ustawie nie mogą wykonywać działalności gospodarczej,
być wspólnikami lub akcjonariuszami, ani wykonywać obowiązków osoby
reprezentującej lub członka rady nadzorczej i komisji rewizyjnej podmiotu
świadczącego usługi certyfikacyjne, a także pozostawać z podmiotem
świadczącym usługi certyfikacyjne w stosunku pracy, stosunku zlecenia lub
innym stosunku prawnym o podobnym charakterze.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.
Art. 44.
Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych ministerstwa zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wykonujący zadania określone w
ustawie, a także osoby wykonujące określone w niej czynności na rzecz tych
komórek organizacyjnych na podstawie umowy zlecenia lub innego stosunku
prawnego o podobnym charakterze, są obowiązani do zachowania w tajemnicy
informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem tych czynności.
Rozdział VIII
Przepisy karne
Art. 45.
Kto świadczy usługi certyfikacyjne jako kwalifikowany podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne bez uprzedniego zawarcia wymaganej umowy ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone odbiorcom tych usług, podlega
grzywnie do 1 000 000 złotych.
Art. 46.
Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie
nie informuje osoby ubiegającej się o certyfikat o warunkach uzyskania i
używania certyfikatu podlega grzywnie do 30 000 złotych.
Art. 47.
Kto składa bezpieczny podpis elektroniczny za pomocą danych służących do
składania podpisu elektronicznego, które zostały przyporządkowane do innej
osoby, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym
karom łącznie.
Art. 48.
Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, kopiuje lub przechowuje dane służące do
składania bezpiecznego podpisu lub poświadczenia elektronicznego lub inne dane,
które mogłyby służyć do ich odtworzenia, podlega grzywnie lub karze pozbawienia
wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie.
Art. 49.
1. Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wydaje certyfikat zawierający
nieprawdziwe dane, o których mowa w art. 20 ust. 1, podlega grzywnie lub
karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie.
2. Tej samej karze podlega osoba, która w imieniu podmiotu świadczącego usługi
certyfikacyjne umożliwia wydanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 1.
3. Tej samej karze podlega osoba, która posługuje się certyfikatem, o którym
mowa w ust. 1.
Art. 50.
Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art.
21 ust. 2 pkt 5 i 6, zaniecha unieważnienia certyfikatu, podlega grzywnie lub
karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie.
Art. 51.
Kto, świadcząc usługę znakowania czasem jako kwalifikowany podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, umożliwia oznaczenie danych czasem innym niż z chwili
wykonywania tej usługi oraz poświadcza elektronicznie tak powstałe dane,
podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom
łącznie.
Art. 52.
1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy związanej ze świadczeniem
usług certyfikacyjnych, ujawnia lub wykorzystuje, wbrew warunkom określonym w
ustawie, informacje objęte tą tajemnicą, podlega grzywnie do 1 000 000 złotych
lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 jako podmiot
świadczący usługi certyfikacyjne lub jako kontroler albo w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych lub
karze pozbawienia wolności do lat 5 albo obu tym karom łącznie.
Art. 53.
Karom określonym w art. 45-51 podlega także ten, kto dopuszcza się czynów, o
których mowa w tych przepisach, działając w imieniu lub w interesie innej osoby
fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej.
Rozdział IX
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 54.
W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z
1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81,
Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22,
poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i
Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr
17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z
1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149,
poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr
157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857 i Nr 114, poz. 1191
oraz z 2001 r. Nr 11, poz. 91 i Nr 71, poz. 733) wprowadza się następujące
zmiany:
1) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby
dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde
zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób
dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci
elektronicznej (oświadczenie woli).";
2) art. 78 otrzymuje brzmienie:
"Art. 78. §1. Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza
złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść
oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów
obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany
przez jedną ze stron lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść
oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany.
§2. Oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej opatrzone
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy
ważnego kwalifikowanego certyfikatu jest równoważne formie
pisemnej.".
Art. 55.
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. Nr 140, poz. 939, z
1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 40
poz. 399, z 2000 r. Nr 93, poz. 1027, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191, Nr
116, poz. 1216, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316 oraz z 2001 r. Nr 8, poz.
64, Nr 100, poz. 1084 i Nr 111, poz. 1195) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) świadczyć usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie
elektronicznym, z wyłączeniem wydawania certyfikatów kwalifikowanych
wykorzystywanych przez banki czynnościach, których są stronami,";
2) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii
Prezesa Narodowego Banku Polskiego, zasady tworzenia, utrwalania,
przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu
elektronicznego, dokumentów bankowych, o których mowa w ust. 2.".
Art. 56.
W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z
1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12 , poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48 ,
poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158
i Nr 122, poz. 1314 i poz. 1321 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i
poz. 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634 i Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811,
Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, nr
123, poz. 1353 i Nr 125 poz. 1371, Nr 126, poz. 1382 i Nr 129, poz. 1441) w
art. 9 w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nadzoru nad świadczeniem usług związanych z podpisem elektronicznym w
rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym.".
Art. 57.
Do dnia 31 grudnia 2003 r. wnioski, o których mowa w art. 24 ust. 2, zamiast
aktualnego wypisu z rejestru przedsiębiorców mogą zawierać wypis z ewidencji
działalności gospodarczej.
Art. 58.
1. Banki i organy władzy publicznej, do dnia 31 grudnia 2002 r., dostosują
swoją działalność w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych oraz
wykorzystania systemów teleinformatycznych związanych ze świadczeniem tych
usług do wymogów ustawy.
2. W terminie 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy organy władzy publicznej
umożliwią odbiorcom usług certyfikacyjnych wnoszenie podań i wniosków oraz
innych czynności w postaci elektronicznej, w przypadkach gdy przepisy prawa
wymagają składania ich w określonej formie lub według określonego wzoru.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki
techniczne i warunki bezpieczeństwa udostępniania formularzy i wzorów, o
których mowa w ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie roku od dnia
wejścia w życie ustawy, dostosuje przepisy regulujące sposób wnoszenia opłat
za czynności administracyjne do wymogów obrotu prawnego z wykorzystaniem
podpisu elektronicznego.
Art. 59.
1. Ustawa wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 4 pkt 3-6 oraz art. 11 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
2. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej traci moc przepis art. 4 pkt 2.