Dz.U. z 1999 r. Nr 40, poz. 401
USTAWA
z dnia 10 kwietnia 1999 r.
o zmianie ustawy o usługach turystycznych
Art. 1.
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. Nr 133,
poz. 884, Nr 158, poz. 1043 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 714) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 8 wyrazy "oraz świadczenie usług z tym związanych" zastępuje
się wyrazami "oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych";
2) rozdział 2 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 2
Organizatorzy turystyki, pośrednicy i agenci turystyczni
Art. 4. 1. Działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu imprez
turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w
zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych wymaga uzyskania
zezwolenia.
2. Nie wymaga uzyskania zezwolenia działalność agentów turystycznych
polegająca na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o
świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki
posiadających zezwolenie lub na rzecz innych usługodawców
posiadających siedzibę w kraju.
Art. 5. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, udziela się na czas
nie oznaczony, jeżeli przedsiębiorca spełnia następujące warunki:
1) zapewnia kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz
działalnością jego jednostek organizacyjnych, samodzielnie
dokonujących czynności prawnych przez osoby:
a) posiadające odpowiednie wykształcenie i praktykę, o których
mowa w art. 6 ust. 1 i 2,
b) nie karane za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu,
wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi
gospodarczemu,
2) przedstawi dowód zapewnienia pokrycia kosztów powrotu klienta
do kraju, w wypadku gdy organizator turystyki wbrew obowiązkowi
nie zapewnia tego powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat
wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań
umownych, w formie:
a) umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo,
b) umowy ubezpieczenia na rzecz klientów.
2. Obowiązek posiadania gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy całego okresu prowadzonej
działalności.
3. Treść gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1
pkt 2, obejmuje upoważnienie dla wojewody lub wskazanej przez
niego jednostki do wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na
pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju.
Art. 6. 1. Działalnością w zakresie organizowania imprez turystycznych
oraz działalnością w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów o
świadczenie usług turystycznych, o której mowa w art. 4 ust. 1,
mogą kierować osoby posiadające:
1) 1 rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z
zakresu turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii, zarządzania i
marketingu,
2) 2 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią
z zakresu obsługi turystów lub ukończone studia wyższe inne niż
wymienione w pkt 1,
3) 4 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią
inną niż wymieniona w pkt 2.
2. Za praktykę w obsłudze turystów, o której mowa w ust. 1, uważa
się samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie
organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu
umów o świadczenie usług turystycznych, kierowanie jednostkami
organizującymi imprezy turystyczne, pracę na stanowiskach
związanych z przygotowywaniem i zawieraniem umów o świadczenie
usług turystycznych, samodzielne przygotowywanie programów imprez
turystycznych, a także wykonywanie zadań przewodnika turystycznego
i pilota wycieczek.
3. Potwierdzeniem praktyki, o której mowa w ust. 2, jest
zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarczej albo
zaświadczenie wydane przez jednostkę organizacyjną powierzającą
zainteresowanemu czynności przy obsłudze turystów.
Art. 7. 1. Udzielenie, odmowa udzielenia, cofnięcie i ograniczenie
zakresu zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, następuje w
formie decyzji administracyjnej.
2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, cofnięcia i
ograniczenia zakresu zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1,
jest wojewoda właściwy dla siedziby przedsiębiorcy.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1,
powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca
zamieszkania),
2) określenie zakresu i rodzaju działalności wymagającej
zezwolenia,
3) wskazanie miejsca wykonywania działalności objętej
zezwoleniem,
4) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w
art. 5.
4. Wojewoda odmawia udzielenia zezwolenia, a wydane zezwolenie cofa
albo ogranicza jego zakres w stosunku do wniosku o udzielenie
zezwolenia, jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymagań niezbędnych
do jego udzielenia.
Art. 8. 1. Wojewoda przesyła kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust.
1, oraz dane dotyczące formy zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu
wpłat, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, Prezesowi Urzędu
Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, na podstawie
zezwoleń i danych dotyczących formy zapewnienia pokrycia kosztów i
zwrotu wpłat, o których mowa w ust. 1, prowadzi centralny rejestr
zezwoleń, zwany dalej "rejestrem".
3. Wpisu do rejestru dokonuje się z urzędu, na podstawie zezwoleń i
danych, o których mowa w ust. 1.
4. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa
szczegółowe zasady i tryb prowadzenia centralnego rejestru
zezwoleń.
Art. 9. 1. Wojewoda jest uprawniony do kontroli prowadzonej przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 4
ust. 1, w zakresie:
1) spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania zezwolenia,
2) zgodności prowadzonej działalności z wydanym zezwoleniem,
3) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej
określonych ustawą.
2. Wojewoda może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia lub
ograniczenia zakresu zezwolenia.
Art. 10. 1. Organizator turystyki oraz pośrednik turystyczny są obowiązani
przedkładać organowi udzielającemu zezwolenia dokumenty
potwierdzające zawarcie kolejnych umów gwarancji lub
ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, przed
upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia, uwzględniając zakres i rodzaj działalności
prowadzonej przez organizatorów turystyki i pośredników
turystycznych, określa:
1) minimalną wysokość sumy gwarancji, o których mowa w art. 5
ust. 1 pkt 2 lit. a),
2) minimalną wysokość sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta
z tytułu umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt
2 lit. b).
Art. 10a. 1. Wojewoda może cofnąć wydane zezwolenie albo ograniczyć jego
zakres w następujących wypadkach:
1) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego przedsiębiorcy -
osobie fizycznej prowadzenia działalności objętej zezwoleniem,
2) naruszania obowiązków określonych ustawą, gdy powoduje to
zagrożenie bezpieczeństwa lub dóbr osobistych klientów, a także
poważne zagrożenie interesów majątkowych klientów.
2. Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, a także
przedsiębiorca, który prowadził działalność bez uzyskania
wymaganego zezwolenia, nie może uzyskać żadnego z tych zezwoleń, o
których mowa w art. 4 ust. 1, w okresie 3 lat od daty cofnięcia
zezwolenia lub ujawnienia prowadzenia działalności bez
zezwolenia.";
3) w art. 14 ust. 2 pkt 1, w art. 15 ust. 2, w art. 51 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i
ust. 4 wyraz "koncesji" zastępuje się wyrazem "zezwolenia";
4) w art. 14:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Organizator turystyki jest obowiązany wydać klientowi wpłacającemu
należność za imprezę turystyczną lub zaliczkę przekraczającą 10% tej
sumy:
1) pisemne potwierdzenie posiadania gwarancji, o której mowa w art.
5 ust. 1 pkt 2 lit. a), wraz ze wskazaniem sposobu ubiegania się o
wypłatę środków z tej gwarancji w wypadkach określonych ustawą,
lub
2) pisemne potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) wraz ze wskazaniem sposobu ubiegania
się o wypłatę środków z umowy ubezpieczenia.",
b) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu:
"5. Organizator, który przed rozpoczęciem imprezy turystycznej jest
zmuszony z przyczyn od niego niezależnych, zmienić istotne warunki
umowy z klientem, z zastrzeżeniem art. 17, powinien niezwłocznie o tym
powiadomić klienta. W takiej sytuacji klient powinien niezwłocznie
poinformować organizatora czy:
1) przyjmuje proponowaną zmianę umowy, albo
2) odstępuje od umowy za natychmiastowym zwrotem wszystkich wniesionych
świadczeń i bez obowiązku zapłaty kary umownej.
6. Jeżeli klient, zgodnie z ust. 5, odstępuje od umowy lub jeżeli
organizator odwołuje imprezę turystyczną z przyczyn niezależnych od
klienta, klient ma prawo, według swojego wyboru:
1) uczestniczyć w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym
standardzie, chyba że zgodzi się na imprezę o niższym standardzie
za zwrotem różnicy w cenie,
2) żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych świadczeń.
7. W wypadkach określonych w ust. 6, klient może dochodzić odszkodowania
za niewykonanie umowy, chyba że odwołanie imprezy turystycznej
nastąpiło z powodu:
1) zgłoszenia się mniejszej liczby uczestników, niż liczba minimalna
określona w umowie, a organizator powiadomił o tym klienta w
uzgodnionym terminie,
2) siły wyższej.";
5) w art. 15:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Niedopełnienie obowiązków określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 i art.
14 może być, zgodnie z art. 10a ust. 1 pkt 2, uznane przez wojewodę za
podstawę cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia. Nie ogranicza to
możliwości dochodzenia przez klienta odszkodowania.",
b) w ust. 2 po wyrazie "cofnięcia" dodaje się wyrazy "lub ograniczenia";
6) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Organizatorzy turystyki podlegający obowiązkowi uzyskania zezwolenia,
określonego w art. 4 ust. 1, organizujący wycieczki w kraju i za
granicą, w których uczestniczy co najmniej 10 osób realizujących
wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie stanowi inaczej,
zapewnić uczestnikom opiekę osób posiadających uprawnienia:
1) przewodnika turystycznego - dla wycieczek w kraju,
2) pilota wycieczek - dla wycieczek w kraju, z wyjątkiem
wymagających udziału przewodnika turystycznego zgodnie z art.
34 ust. 2 pkt 4 ustawy, oraz dla wycieczek za granicą.";
7) w art. 51 w ust. 2 wyraz "koncesyjny" zastępuje się wyrazem "zezwalający".
Art. 2.
W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz.
504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz.
452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47,
poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr
147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9,
poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr
75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz.
677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz.
783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026) w art.11 w ust. 1 pkt 20 i pkt 21
oraz ust. 12 skreśla się.
Art. 3.
W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz.U. Nr 147, poz.
713, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554, Nr 110, poz.
715, Nr 133, poz. 884 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w art. 19 w ust. 2 w pkt
1 wyraz "koncesji" zastępuje się wyrazami "zezwolenia na działalność".
Art. 4.
1. Sprawy o udzielenie koncesji, wszczęte do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów, Prezes Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki przekazuje właściwym wojewodom do dalszego rozpoznania
według nowych przepisów.
2. Sprawy o udzielenie koncesji, wszczęte do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów i zakończone decyzją
ostateczną, w których strony złożyły wniosek o ich ponowne rozpoznanie, bądź
w których postępowanie zostało wznowione, Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki rozpoznaje według nowych przepisów.
3. Wnioski o udzielenie koncesji złożone do Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki stają się wnioskami o udzielenie zezwolenia, a inne czynności
dokonane w postępowaniu koncesyjnym są skuteczne w postępowaniu w sprawie
udzielenia zezwolenia, jeżeli odpowiadają nowym przepisom.
Art. 5.
1. Koncesje udzielone w trybie dotychczasowych przepisów stają się
zezwoleniami, z zachowaniem ich dotychczasowego przedmiotu i zakresu.
2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki przekaże wojewodom właściwym ze
względu na siedzibę (miejsce zamieszkania) przedsiębiorcy jego dokumentację
stanowiącą podstawę udzielenia koncesji.
Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.