P r o j e k t
USTAWA
z dnia .......... 2002 r.
o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą wojskową
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Świadczenia odszkodowawcze określone w ustawie obejmują jednorazowe
odszkodowanie przysługujące w razie wypadków i chorób pozostających w związku
ze służbą wojskową oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku
utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w
związku ze służbą wojskową.
Art. 2.
1. Świadczenia odszkodowawcze określone w ustawie przysługują żołnierzowi,
który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku
pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, zwanego dalej
“wypadkiem”, albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby wojskowej, zwanej dalej “chorobą”, jak
również żołnierzowi, który poniósł szkodę majątkową wskutek wypadku, a także
rodzinie żołnierza, który zmarł wskutek wypadku lub choroby.
2. Świadczenia odszkodowawcze, na zasadach określonych w ustawie, przysługują
również:
1) małoletnim kandydatom na żołnierzy zawodowych, którzy doznali uszczerbku
na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z odbywaniem nauki
albo wskutek choroby, z tytułu której przysługują świadczenia żołnierzom
pełniącym czynną służbę wojskową;
2) osobom powołanym do odbycia czynnej służby wojskowej i zwolnionym z tej
służby, które uległy wypadkowi w drodze z miejsca zamieszkania do
jednostki wojskowej lub z powrotem do miejsca zamieszkania;
3) studentom szkół wyższych odbywającym przeszkolenie wojskowe i zajęcia
wojskowe w trakcie studiów, którzy ulegli wypadkowi pozostającemu w
związku z odbywaniem przez nich tego przeszkolenia lub zajęć;
4) członkom rodzin osób zmarłych wskutek wypadku, o których mowa w pkt 1-3.
Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) jednostka wojskowa – komórkę lub jednostkę organizacyjną podległą
Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowaną;
2) droga do miejsca i z miejsca wykonywania czynności, droga z miejsca
zamieszkania do jednostki wojskowej i z powrotem albo droga na urlop lub
przepustkę i z powrotem – drogę najkrótszą i nieprzerwaną, z tym że nie
uważa się że droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo
uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas,
gdy droga nie będąc najkrótszą, była najdogodniejsza ze względów
komunikacyjnych;
3) przeciętne wynagrodzenie – przeciętne miesięczne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej w poprzednim roku, ogłaszane do celów emerytalnych,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej “Monitor Polski” przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, stosowane poczynając od drugiego
kwartału każdego roku na okres jednego roku.
Art. 4.
Uszczerbek na zdrowiu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, uważa się za:
1) stały – jeżeli powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące
poprawy;
2) długotrwały – jeżeli powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres
przekraczający sześć miesięcy, mogące ulec poprawie.
Art. 5.
Za wypadek uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące
uraz lub śmierć, które zaszło podczas lub w związku:
1) z wykonywaniem obowiązków służbowych albo poleceń przełożonych;
2) z wykonywaniem czynności w interesie służby wojskowej, nawet bez
polecenia przełożonych;
3) z ratowaniem ludzi z grożącego niebezpieczeństwa albo ratowaniem mienia
przed zniszczeniem lub zagarnięciem;
4) z udziałem w pościgu lub ujęciu osób podejrzanych o popełnienie
przestępstwa albo ochroną innych osób przed napaścią;
5) z odbywaniem drogi do miejsca i z miejsca wykonywania czynności
określonych w pkt 1 i 2.
Art. 6.
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw
zabezpieczenia społecznego, wykaz chorób, z tytułu których przysługują
świadczenia określone w ustawie, z uwzględnieniem szczególnych właściwości lub
warunków służby wojskowej powodujących powstawanie tych chorób oraz ich
związek z pełnioną służbą.
Art. 7.
Świadczenia określone w ustawie nie przysługują:
1) w razie wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione
przez właściwy organ, umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo
zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy,
jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom, a
żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych
czynności i był należycie przeszkolony w zakresie znajomości tych
przepisów;
2) w razie wypadku:
a) któremu żołnierz uległ podczas:
- pobytu na urlopie lub przepustce, z wyjątkiem odbywania drogi na
urlop lub przepustkę i z powrotem oraz przypadków, o których mowa w
art. 5 pkt 3 i 4,
- samowolnego opuszczenia swojej jednostki wojskowej lub wyznaczonego
miejsca przebywania albo samowolnego pozostawania poza nimi, z
wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 5 pkt 3 i 4,
b) do którego w znacznym stopniu przyczyniło się zachowanie żołnierza,
spowodowane jego stanem nietrzeźwości albo zażyciem środków
odurzających lub substancji psychotropowych;
4) jeżeli uszczerbek na zdrowiu lub śmierć żołnierza zostały spowodowane
przez niego umyślnie.
Art. 8.
1. Żołnierzowi niezawodowemu, który wskutek wypadku albo choroby doznał
stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, oprócz świadczeń
odszkodowawczych przewidzianych w niniejszej ustawie, przysługują, po
zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, świadczenia przewidziane w przepisach
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
dotyczące zasiłku chorobowego, zasiłku wyrównawczego, świadczeń
rehabilitacyjnych i renty szkoleniowej, jeżeli bezpośrednio przed powołaniem
do tej służby był ubezpieczony z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych.
2. Zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy, świadczenie rehabilitacyjne i
renta szkoleniowa, o których mowa w ust. 1, są finansowane, przyznawane i
wypłacane na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu z tytułu
wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach.
Art. 9.
Świadczenia odszkodowawcze, przewidziane w niniejszej ustawie, przysługują
niezależnie od świadczeń odszkodowawczych przewidzianych dla żołnierzy
pełniących służbę wojskową poza granicami państwa.
Art. 10.
W sprawach nie uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr
98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr
153, poz. 1271).
Rozdział 2
Jednorazowe odszkodowanie
Art. 11.
Żołnierzowi, który wskutek wypadku albo choroby doznał stałego lub
długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.
Art. 12.
1. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego
wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na
zdrowiu.
2. Jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia, stały lub długotrwały
uszczerbek na zdrowiu, będący następstwem wypadku lub choroby, który był
podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co
najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o
20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu
przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie.
3. Jednorazowe odszkodowanie ulega zwiększeniu o kwotę 3,5-krotnego
przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli żołnierz, wskutek wypadku lub choroby,
został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej
egzystencji.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli wskutek pogorszenia się
stanu zdrowia w następstwie wypadku lub choroby, rencista lub inwalida
wojskowy zostanie uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do
samodzielnej egzystencji.
5. Kwotę jednorazowego odszkodowania zaokrągla się do pełnych złotych.
Art. 13.
W razie śmierci żołnierza wskutek wypadku lub choroby, jednorazowe
odszkodowanie przysługuje następującym członkom rodziny żołnierza:
1) małżonkowi, z wyjątkiem przypadku orzeczonej separacji;
2) dzieciom własnym, dzieciom drugiego małżonka, dzieciom przysposobionym
oraz przyjętym na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem
pełnoletności, wnukom, rodzeństwu i innym dzieciom, w tym również w
ramach rodziny zastępczej, spełniającym w dniu śmierci żołnierza warunki
wymagane do uzyskania renty rodzinnej;
3) rodzicom, osobom przysposabiającym, macosze i ojczymowi:
a) żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową lub przeszkolenie
wojskowe – jeżeli bezpośrednio przed powołaniem do czynnej służby
wojskowej prowadzili z nimi wspólne gospodarstwo domowe lub znacząco
przyczyniali się do ich utrzymania,
b) innych żołnierzy niż wymienieni w lit. a – jeżeli w dniu śmierci
żołnierza prowadzili z nimi wspólne gospodarstwo domowe lub jeżeli
żołnierz bezpośrednio przed śmiercią znacząco przyczyniał się do ich
utrzymania
- albo jeżeli ustalone zostało wyrokiem lub ugodą sądową prawo do
alimentów ze strony tych żołnierzy.
Art. 14.
1. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawniony tylko jeden członek
rodziny zmarłego żołnierza, jednorazowe odszkodowanie przysługuje w
wysokości:
1) 18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionym jest małżonek
lub dziecko;
2) 9-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionym jest inny członek
rodziny.
2. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni równocześnie:
1) małżonek i jedno lub więcej dzieci, odszkodowanie to przysługuje w
wysokości ustalonej w ust. 1 pkt 1, zwiększonej o 3,5-krotne przeciętne
wynagrodzenie na każde dziecko;
2) dwoje lub więcej dzieci – odszkodowanie to przysługuje w wysokości
określonej w ust. 1 pkt 1, zwiększonej o 3,5-krotne przeciętne
wynagrodzenie na drugie i każde następne dziecko.
3. Jeżeli obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni
są równocześnie inni członkowie rodziny, każdemu z nich odszkodowanie
przysługuje w wysokości 3,5-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, niezależnie
od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom zgodnie z ust. 1
pkt 1 lub ust. 2.
4. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni tylko członkowie
rodziny, inni niż małżonek lub dzieci, odszkodowanie to przysługuje w
wysokości ustalonej według zasad określonych w ust. 1 pkt 2, zwiększonej
o 3,5-krotne przeciętne wynagrodzenie, na drugiego i każdego następnego
uprawnionego.
5. Kwotę jednorazowego odszkodowania, ustaloną zgodnie z ust. 2 lub 4, dzieli
się w równych częściach między uprawnionych.
6. Kwotę jednorazowego odszkodowania zaokrągla się do pełnych złotych.
Art. 15.
Do ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania przyjmuje się przeciętne
wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji przyznającej odszkodowanie.
Art. 16.
1. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje, jeżeli żołnierz:
1) doznał uszczerbku na zdrowiu lub zmarł wskutek wypadku w ciągu trzech
lat od dnia wypadku;
2) doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby nie później niż w ciągu
trzech lat od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej;
3) zmarł wskutek choroby w ciągu trzech lat od dnia ustalenia uszczerbku na
zdrowiu wskutek tej choroby, nie później jednak niż w ciągu trzech lat od
dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej.
2. Zwiększenie jednorazowego odszkodowania przysługuje, jeżeli zmiany w
stanie zdrowia żołnierza, uzasadniające zwiększenie odszkodowania, nastąpiły
w terminach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.
Art. 17.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Obrony Narodowej może
przyznać:
1) żołnierzowi albo członkowi rodziny zmarłego żołnierza – jednorazowe
odszkodowanie wyższe niż określone w art. 12 i 14;
2) członkowi rodziny zmarłego żołnierza, nie spełniającemu warunków
wymaganych do uzyskania renty rodzinnej, albo innej osobie bliskiej –
jednorazowe odszkodowanie na zasadach określonych w art. 14;
3) członkom rodziny żołnierza, który zaginął w czasie pełnienia czynnej
służby wojskowej – jednorazowe odszkodowanie w wysokości określonej w
art. 14.
Rozdział 3
Odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku oraz przedmioty służące do
wykonywania zawodu
Art. 18.
1. Żołnierzowi, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu
wskutek wypadku, a w razie jego śmierci wskutek takiego wypadku – członkom
jego rodziny uprawnionym do odszkodowania, o których mowa w art. 13,
przysługuje odszkodowanie za udowodnione szkody poniesione wskutek utraty,
całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia w związku z wypadkiem przedmiotów
osobistego użytku, jak również przedmiotów służących do wykonywania zawodu,
z wyjątkiem pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych.
2. Odszkodowanie za utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone przedmioty
osobistego użytku oraz przedmioty służące do wykonywania zawodu, przysługuje
również żołnierzowi, który poniósł szkodę wskutek nagłego zdarzenia
wywołanego przyczyną zewnętrzną, zaistniałego w okolicznościach wymienionych
w art. 5.
Art. 19.
1. Wysokość odszkodowania za utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone
przedmioty, o których mowa w art. 18, ustala się na podstawie ceny rynkowej
z dnia orzekania o odszkodowaniu, z uwzględnieniem stopnia zużycia tych
przedmiotów.
2. W razie wyłącznego uszkodzenia przedmiotów, odszkodowanie stanowi
równowartość kosztów przywrócenia ich do stanu używalności, jeżeli jednak
stopień uszkodzenia jest znaczny, albo koszty naprawy przekraczałyby wartość
uszkodzonego przedmiotu, przyznaje się odszkodowanie w wysokości określonej
w ust. 1.
Rozdział 4
Postępowanie w sprawie odszkodowania
Art. 20.
1. Okoliczności i przyczyny wypadku, któremu uległ żołnierz, ustalają organy
wskazane przez Ministra Obrony Narodowej.
2. Jeżeli z okoliczności wypadku wynika uzasadnione przypuszczenie, że
żołnierz znajdował się w stanie nietrzeźwości albo pod wpływem środków
odurzających lub substancji psychotropowych, właściwy organ kieruje go na
badanie niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub
substancji psychotropowych w organizmie; odmowa poddania się badaniu lub
inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie powoduje pozbawienie
prawa do świadczeń, chyba że żołnierz udowodni, iż miały miejsce przyczyny,
które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu.
3. Koszty badań, o których mowa w ust. 2, ponosi organ kierujący na badania.
Art. 21.
1. O uszczerbku na zdrowiu żołnierza wskutek wypadku lub choroby, o uznaniu
za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, a także
o związku śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby,
orzekają nieodpłatnie wojskowe komisje lekarskie, na zasadach określonych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin,
dotyczących orzekania o inwalidztwie żołnierzy.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia:
1) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich, w tym
sposób ustalania uszczerbku na zdrowiu żołnierzy oraz związku ich śmierci
ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, uznawania za całkowicie
niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, jak również sposób
ustalania zwiększenia uszczerbku na zdrowiu, terminy badań lekarskich,
tryb kierowania na te badania, tryb wydawania orzeczeń i ich
zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, a także tryb rozpatrywania
odwołań i sprzeciwów od tych orzeczeń oraz ich uchylania w trybie
nadzoru;
2) niezbędną dokumentację lekarską i inne dokumenty, w tym dotyczące
przebiegu i warunków służby wojskowej żołnierza, mogące stanowić podstawę
orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej;
3) wykaz norm oceny uszczerbku na zdrowiu oraz wzór skierowania do
wojskowych komisji lekarskich, jak również wzory orzeczeń wydawanych
przez te komisje w sprawach uszczerbku na zdrowiu lub śmierci żołnierza
wskutek wypadku albo choroby
- kierując się koniecznością ochrony interesów osób poszkodowanych.
3. Związek śmierci żołnierza niezawodowego ze służbą wojskową wskutek wypadku
lub choroby, jeżeli zmarł on poza zakładem opieki zdrowotnej nadzorowanym
przez Ministra Obrony Narodowej po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej,
ustala lekarz – orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na zasadach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin.
Art. 22.
Postępowanie w sprawie świadczeń odszkodowawczych, wszczyna się na wniosek
osoby zainteresowanej lub z urzędu.
Art. 23.
1. Prawo do świadczenia odszkodowawczego i jego wysokość ustala, w formie
decyzji, szef właściwego wojewódzkiego sztabu wojskowego, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Jeżeli wypadkowi uległ:
1) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca – decyzję, o
której mowa w ust. 1, wydaje szef wojewódzkiego sztabu wojskowego
wyznaczony przez dowódcę właściwego okręgu wojskowego;
2) dowódca okręgu wojskowego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej lub Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
albo ich zastępcy – decyzję, o której mowa w ust. 1 wydaje Minister
Obrony Narodowej.
3. Przy podejmowaniu decyzji w sprawie, w której pomimo dołożenia najwyższej
staranności nie można ustalić okoliczności wypadku, któremu żołnierz uległ w
warunkach zbliżonych do działań wojennych, właściwy organ, o którym mowa w
ust. 1 i 2, rozstrzyga wątpliwości na korzyść poszkodowanego.
4. Od decyzji organów, o których mowa w ust. 1 i 2, w sprawach odszkodowań,
przysługuje osobie zainteresowanej odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń,
według zasad i terminów określonych w przepisach ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.)[1].
5. Skarga do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych przysługuje także w razie
niewydania decyzji przez właściwy organ, w terminie sześćdziesięciu dni od
dnia otrzymania orzeczenia o ustaleniu stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu.
6. Skarga do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych nie przysługuje od decyzji
wydanej w trybie art. 17.
Art. 24.
Urzędy organów administracji publicznej, organy prokuratury i inne organy
państwowe, zakłady opieki zdrowotnej oraz instytucje ubezpieczeniowe są
obowiązane udzielać organom, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2, na ich
żądanie, informacji niezbędnych do ustalenia okoliczności mających znaczenie w
prowadzonych postępowaniach w sprawach odszkodowawczych.
Art. 25.
Odszkodowania, o których mowa w art. 11, 13, 17 i 18, wypłaca szef
wojewódzkiego sztabu wojskowego.
Art. 26.
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb postępowania w sprawie ustalania okoliczności i
przyczyn wypadków przez właściwe organy, w tym tryb zgłaszania przez
osoby zainteresowane zastrzeżeń do ustaleń tych organów, jak również tryb
postępowania w razie ujawnienia choroby;
2) szczegółowy tryb przyznawania i wypłaty odszkodowań, terminy
postępowania w tych sprawach oraz przypadki, w których postępowanie w
sprawie odszkodowania prowadzi się z urzędu, jak również sposób doręczeń
decyzji odszkodowawczych;
3) wzory dokumentów sporządzanych w toku postępowania w sprawie ustalania
okoliczności i przyczyn wypadków oraz postępowania o przyznanie i wypłatę
odszkodowania;
4) warunki uzasadniające przyznanie żołnierzowi albo członkowi jego rodziny
odszkodowania, o którym mowa w art. 17, i tryb postępowania w tej
sprawie;
5) właściwość organów w sprawach, o których mowa w pkt 1-4
- mając na względzie sprawne i terminowe prowadzenie postępowań oraz wypłatę
odszkodowań.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 27.
1. Jednorazowe odszkodowanie za każdy procent stałego lub długotrwałego
uszczerbku na zdrowiu przysługuje w wysokości:
1) 16% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do
dnia 31 marca 2004 r.;
2) 17% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do
dnia 31 marca 2005 r.;
3) 18% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2005 r. do
dnia 31 marca 2006 r.;
4) 19% przeciętnego wynagrodzenia – w okresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do
dnia 31 marca 2007 r.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zwiększenia jednorazowego
odszkodowania.
Art. 28.
1. Uprawnienia przewidziane w art. 17 dla Ministra Obrony Narodowej
przysługują ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w stosunku do
żołnierzy, którzy do dnia 31 grudnia 2001 r. pełnili służbę wojskową w
jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji lub po tym dniu pozostawali w dyspozycji tego ministra, oraz
do członków ich rodzin.
2. W stosunku do żołnierzy, o których mowa w ust. 1 oraz członków ich rodzin,
decyzję ustalającą prawo do odszkodowania oraz jego wysokość, wydaje
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. Przepisy art. 23 ust. 4-6 i art. 24 stosuje się odpowiednio.
Art. 29.
1. Do znajdujących się w toku rozpatrywania w dniu wejścia w życie ustawy,
spraw o świadczenia należne z tytułu wypadków lub chorób, które spowodowały
uszczerbek na zdrowiu żołnierza bądź jego śmierć, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
2. Żołnierzom, którym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłacono
jednorazowe odszkodowania, a po tym dniu nastąpiło pogorszenie ich stanu
zdrowia, będące następstwem wypadku lub choroby, z tytułu których wypłacono
już odszkodowanie, zwiększa się to odszkodowanie na zasadach określonych w
art. 12 ust. 2-5.
Art. 30.
Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie,
zachowują moc przepisy dotychczas obowiązujące, jeżeli nie są z nią sprzeczne,
nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
Art. 31.
Traci moc ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w
razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz.U. Nr
53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1998 r.
Nr 162, poz. 1118).
Art. 32.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
_______________________________
[1] Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974
r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr
11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz.
241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr
41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464,
z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12,
poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr
24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r.
Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117,
poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140,
poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z
1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i
554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i
1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz.
508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr
125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26,
poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129,
poz. 1102 i Nr 153, poz. 1271.