P r o j e k t
USTAWA
z dnia .................. 2003 r.
o służbie zastępczej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady odbywania służby zastępczej oraz kierowania do tej służby
obywateli polskich, którym przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne
nie pozwalają na pełnienie służby wojskowej.
Art. 2.
1. Odbywanie służby zastępczej jest równorzędne z wykonywaniem powszechnego
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Służba zastępcza polega na wykonywaniu prac na rzecz ochrony środowiska,
ochrony przeciwpożarowej, administracji publicznej, ochrony zdrowia, pomocy
społecznej, wymiaru sprawiedliwości, opieki nad osobami niepełnosprawnymi
albo bezdomnymi.
3. Służbę zastępczą odbywa się w państwowych i samorządowych jednostkach
organizacyjnych, publicznych zakładach opieki zdrowotnej, stowarzyszeniach,
fundacjach oraz w jednostkach organizacyjnych kościołów i związków
wyznaniowych mających osobowość prawną, zwanych dalej "podmiotami".
4. Skierowanie do odbycia służby zastępczej w jednostce organizacyjnej kościoła
lub związku wyznaniowego, mającej osobowość prawną, następuje wyłącznie za
zgodą poborowego.
Art. 3.
Służba zastępcza trwa 18 miesięcy, a dla absolwentów szkół wyższych – 6
miesięcy.
Art. 4.
1. Zadania określone w ustawie są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
Zadania wykonuje marszałek województwa.
2. Marszałkowie województw informują ministra właściwego do spraw pracy o
realizacji zadań związanych ze służbą zastępczą, określonych w ustawie.
3. Marszałkowie województw mogą kontrolować podmioty w zakresie przebiegu
służby zastępczej odbywanej przez poborowych.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres, termin i sposób
przekazywania informacji, o których mowa w ust. 2, przez marszałków
województw ministrowi właściwemu do spraw pracy, oraz wzory formularzy tych
informacji niezbędnych do ustalania i aktualizowania liczby poborowych i
podmiotów na obszarze województwa. Rozporządzenie powinno uwzględniać
konieczność zapewnienia weryfikacji przekazywanych informacji, zarówno w
kwestiach stanu faktycznego i prawnego związanego z poborowymi podlegającymi
obowiązkowi służby zastępczej i podmiotami, jak i w kwestiach finansowania
służby zastępczej.
Art. 5.
1. Czynności przewidziane w ustawie dla wojskowego komendanta uzupełnień
wykonuje wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu
stałego poborowego przeznaczonego do odbycia służby zastępczej.
2. Jeżeli poborowy przeznaczony do odbycia służby zastępczej jest zameldowany
na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące, czynności, o których mowa w ust.
1, wykonuje wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce
pobytu czasowego tego poborowego.
Art. 6.
1. Do postępowania w sprawach określonych w ustawie stosuje się przepisy ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z
2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509 oraz z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 i Nr 169, poz. 1387), o ile ustawa nie stanowi inaczej.
2. Od wydanych decyzji przysługuje skarga do sądu administracyjnego na zasadach
i w trybie określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).
Rozdział 2
Podmiot
Art. 7.
1. Podmiot składa do ministra właściwego do spraw pracy udokumentowany wniosek
o wyrażenie zgody na odbywanie u niego służby zastępczej.
2. Minister właściwy do spraw pracy, w drodze decyzji administracyjnej,
rozstrzyga o sposobie załatwienia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw pracy zawiadamia właściwego marszałka województwa
o wydanej decyzji.
4. Podmiot jest obowiązany informować ministra właściwego do spraw pracy o
każdej zmianie stanu faktycznego lub prawnego, mającego wpływ na odbywanie u
niego służby zastępczej.
5. Minister właściwy do spraw pracy prowadzi wykaz podmiotów, które uzyskały
zgodę na odbywanie u nich służby zastępczej przez poborowych.
6. Minister właściwy do spraw pracy, w drodze decyzji administracyjnej, cofa
zgodę na odbywanie służby zastępczej, jeżeli podmiot przestał spełniać
wymogi określone w art. 2 ust. 2 i 3.
7. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumenty, jakie mają być dołączone do
tego wniosku. Wzór wniosku oraz załączone dokumenty powinny umożliwić
uzyskanie niezbędnych informacji o statusie prawnym podmiotu, dotychczasowej
działalności prowadzonej przez podmiot oraz ocenę, czy prowadzona przez
podmiot działalność pozwala na skierowanie do niego poborowego celem odbycia
służby zastępczej.
Art. 8.
1. Podmiot ujęty w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 5, może wystąpić do
marszałka województwa, z ofertą przyjęcia konkretnej liczby poborowych na
określone stanowiska pracy.
2. Marszałek województwa zawiera z podmiotem umowę o wykonywanie pracy przez
poborowego.
3. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
umowy o wykonywanie pracy przez poborowego, która powinna w szczególności
wskazywać miejsce i stanowisko pracy poborowego oraz przyczyny rozwiązania
umowy.
Art. 9.
Podmiot jest obowiązany zapewnić poborowemu:
1) bezpłatne zakwaterowanie, jeżeli czas dojazdu najtańszym środkiem
publicznego transportu zbiorowego kolejowego lub autobusowego przewidziany
w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, przekracza w obie strony 2
godziny, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca odbywania
służby zastępczej przez poborowego do stacji (przystanku) najbliższej
miejsca pobytu; do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od stacji
(przystanku) w obrębie miejscowości, z której poborowy dojeżdża, oraz
miejscowości, gdzie poborowy odbywa służbę zastępczą;
2) odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, dostarczane na
zasadach określonych przepisami działu X ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
- Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z poźn. zm.)[1];
3) możliwość korzystania z urządzeń socjalnych, na zasadach określonych dla
pracowników zatrudnionych przez ten podmiot;
4) posiłki profilaktyczne i napoje, przyznawane na zasadach określonych
przepisami wydanymi na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
- Kodeks pracy, oraz inne posiłki, jeżeli poborowy odbywa służbę na
stanowisku pracy, na którym u danego podmiotu przysługują pracownikom
takie posiłki;
5) bilety na codzienny dojazd z miejsca pobytu stałego albo czasowego do
miejsca pełnienia służby i z powrotem, z wyjątkiem przypadków, gdy
bezpłatny przejazd zapewnia podmiot we własnym zakresie;
6) zwrot kosztów przejazdu najtańszym środkiem publicznego transportu
zbiorowego kolejowego lub autobusowego po zakończeniu odbywania służby
zastępczej do miejsca jego pobytu stałego albo czasowego trwającego ponad
2 miesiące.
Rozdział 3
Przeznaczanie do służby zastępczej
Art. 10.
1. Orzeczenie o przeznaczeniu do służby zastępczej wydaje komisja wojewódzka do
spraw służby zastępczej, zwana dalej "komisją wojewódzką".
2. Komisję wojewódzką powołuje i odwołuje marszałek województwa. W skład
komisji wchodzi przewodniczący komisji oraz członkowie komisji, w liczbie 5
do 7 osób.
Art. 11.
1. Poborowy, który został, na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 listopada
1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.)[2], przeznaczony do odbycia zasadniczej
służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego może złożyć wniosek o przezna
czenie go do służby zastępczej.
2. Wniosek powinien w szczególności zawierać:
1) oświadczenie o wyznawanych przekonaniach religijnych;
2) wskazanie w wyznawanej doktrynie religijnej podstawy wyłączającej
możliwość odbywania służby wojskowej oraz wykazać rzeczywiste związki z
wyznawaną doktryną religijną lub wskazać wyznawane zasady moralne, które
pozostają w sprzeczności z obowiązkami żołnierza odbywającego służbę
wojskową.
3. Poborowy, który złożył wniosek o przeznaczenie do służby zastępczej, do
czasu jego ostatecznego rozstrzygnięcia, nie może być powołany do służby
wojskowej.
Art. 12.
1. Wniosek o przeznaczenie do służby zastępczej poborowy składa na piśmie do
właściwej komisji wojewódzkiej, za pośrednictwem marszałka województwa,
najpóźniej w dniu doręczenia mu karty powołania do odbycia służby wojskowej.
2. Marszałek województwa zawiadamia pisemnie wojskowego komendanta uzupełnień o
złożonym wniosku niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od dnia
złożenia przez poborowego wniosku.
3. Komisja wojewódzka wydaje orzeczenie w terminie 30 dni od dnia złożenia
wniosku, o którym mowa w ust.1.
Art. 13.
1. Poborowemu i wojskowemu komendantowi uzupełnień, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania orzeczenia komisji wojewódzkiej, przysługuje odwołanie do komisji
do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją".
2. Komisję powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw pracy. W skład
komisji wchodzi przewodniczący komisji oraz członkowie komisji, w liczbie 5
do 7 osób.
Art. 14.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb działania komisji
wojewódzkiej i komisji, kwalifikacje wymagane od ich przewodniczących i członków
oraz sposób dokumentowania działalności komisji wojewódzkiej i komisji, a także
wzór orzeczenia w sprawie przeznaczenia do służby zastępczej. Rozporządzenie
powinno uwzględniać konieczność zapewnienia szybkiego i sprawnego postępowania w
sprawie, wykorzystanie istniejących struktur etatowych wojewódzkich urzędów
pracy oraz takie utrwalanie czynności dokonywanych przez komisję wojewódzką i
komisję, które umożliwi odtworzenie tych czynności i wykorzystanie dokumentacji
w postępowaniu odwoławczym.
Art. 15.
1. Za udział w pracach komisji wojewódzkiej i komisji przysługuje
wynagrodzenie.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje pracownikom
wojewódzkich urzędów pracy, którzy wykonują czynności w komisji wojewódzkiej
w ramach swoich obowiązków wynikających ze stosunku pracy.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania
wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, osób wchodzących w skład komisji
wojewódzkiej i komisji, z uwzględnieniem rzeczywistego wkładu pracy
i zaangażowania czasowego członków oraz ich kwalifikacji.
Art. 16.
1. Wniosek poborowego o przeznaczenie do służby zastępczej rozpatruje komisja
wojewódzka w obecności poborowego, w terminie i miejscu określonym przez
przewodniczącego komisji.
2. Jeżeli poborowy nie stawi się bez usprawiedliwionej przyczyny na posiedzenie
komisji wojewódzkiej oraz nie zawiadomi jej, w terminie 7 dni od dnia,
w którym miał być rozpatrzony wniosek, o przyczynie nieobecności, rozpoznanie
wniosku poborowego o przeznaczenie do służby zastępczej następuje na kolejnym
posiedzeniu komisji wojewódzkiej zwołanym nie później niż w terminie 30 dni
od dnia, w którym był wyznaczony pierwszy termin rozpatrzenia tego wniosku.
3. Orzeczenie komisji wojewódzkiej wraz z uzasadnieniem doręcza się poborowemu
i wojskowemu komendantowi uzupełnień.
Art. 17.
1. Marszałek województwa zwraca poborowemu, na jego wniosek, koszty przejazdu
najtańszym środkiem publicznego transportu zbiorowego kolejowego lub
autobusowego do siedziby komisji wojewódzkiej i powrotu do miejsca pobytu
stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące. Koszty te zwraca
się na podstawie udokumentowanego oświadczenia osoby wezwanej, według zasad
określonych w przepisach o należnościach świadków, biegłych i stron w
postępowaniu sądowym.
2. Marszałek województwa wypłaca poborowemu, który nie otrzymał od pracodawcy
wynagrodzenia za czas opuszczony z powodu wezwania na posiedzenie komisji
wojewódzkiej, na wniosek poborowego, zryczałtowaną rekompensatę za utracone
zarobki, za każdy dzień w wysokości 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę
obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679).
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w przypadkach wezwania poborowego
przez marszałka województwa w sprawach związanych ze służbą zastępczą.
Rozdział 4
Kierowanie poborowego do odbycia służby zastępczej
Art. 18.
1. Marszałek województwa:
1) wydaje poborowemu kartę skierowania do odbycia służby zastępczej, zwaną
dalej "kartą skierowania";
2) kieruje poborowego do odbycia służby zastępczej, w miarę możliwości, do
podmiotu mającego siedzibę w pobliżu jego miejsca pobytu stałego albo
czasowego trwającego ponad 2 miesiące.
2. Marszałek województwa kieruje poborowego do podmiotu i zawiadamia o tym
pisemnie wojskowego komendanta uzupełnień.
3. Dniem skierowania poborowego do odbycia służby zastępczej określonym w
karcie skierowania jest dzień stawienia się do tej służby.
4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
karty skierowania. Wzór karty skierowania powinien zawierać termin i miejsce
stawienia się poborowego do odbycia służby zastępczej, a także pouczenie o
skutkach uchylania się od obowiązku odbywania tej służby, o postępowaniu
w przypadku utraty karty skierowania oraz o postępowaniu w razie niemożności
stawienia się poborowego do służby z przyczyn zdrowotnych.
Art. 19.
Komisja wojewódzka może uchylić orzeczenie o przeznaczeniu do służby zastępczej
poborowemu uchylającemu się od przyjęcia karty skierowania. Przepisy art. 13
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 20.
Marszałek województwa zapewnia poborowemu skierowanemu do odbycia służby
zastępczej bezpłatny przejazd najtańszym środkiem publicznego transportu
zbiorowego kolejowego lub autobusowego z miejsca jego pobytu stałego albo
czasowego trwającego ponad 2 miesiące do miejscowości, w której ma odbywać tę
służbę.
Art. 21.
1. Poborowy jest obowiązany stawić się do odbycia służby zastępczej w terminie
i miejscu określonych w karcie skierowania.
2. Podmiot, u którego poborowy ma odbywać służbę zastępczą, jest obowiązany
przyjąć go i zapewnić mu warunki wykonywania określonego w umowie rodzaju
pracy.
3. Niestawienie się poborowego do odbycia służby zastępczej jest
usprawiedliwione w przypadku choroby stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim.
4. O niemożności stawienia się do odbywania służby zastępczej poborowy
zawiadamia podmiot w terminie 2 dni od dnia określonego w karcie skierowania.
5. Poborowy, po ustaniu przyczyny, o której mowa ust. 3, jest obowiązany
niezwłocznie zgłosić się do podmiotu i przedstawić zaświadczenie lekarskie
usprawiedliwiające przyczynę niestawienia się do odbywania służby zastępczej.
6. W razie niestawienia się poborowego do odbycia służby zastępczej i
niezawiadomienia o przyczynie niestawiennictwa, podmiot zawiadamia
niezwłocznie marszałka województwa, prokuratora rejonowego i wojskowego
komendanta uzupełnień.
7. Komisja wojewódzka może uchylić orzeczenie o przeznaczeniu do służby
zastępczej poborowemu uchylającemu się od podjęcia tej służby. Przepisy art.
13 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 22.
1. Marszałek województwa, w drodze decyzji administracyjnej, odracza
poborowemu, na jego wniosek, odbycie służby zastępczej ze względu na:
1) wybór na posła – na czas pełnienia mandatu;
2) kandydowanie do Sejmu – na czas trwania kampanii wyborczej;
3) konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny
wspólnie z nim zamieszkałym, który nie ukończył 16 roku życia lub został
uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i do samodzielnej egzystencji,
albo który ukończył 75 rok życia, jeżeli nie ma innego pełnoletniego
członka rodziny bliższego lub równego stopniem pokrewieństwa obowiązanego
do sprawowania tej opieki, albo ze względu na obowiązek sprawowania opieki
wynikającej z prawomocnego orzeczenia sądu – na czas sprawowania tej
opieki, z zastrzeżeniem ust. 4;
4) pobieranie nauki w szkole wyższej, jeżeli jest on studentem, albo
pobieranie nauki w zakładzie kształcenia nauczycieli – na czas pobierania
tej nauki, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w tym roku
kalendarzowym, w którym poborowy kończy 27 rok życia;
5) pobieranie nauki w szkole ponadgimnazjalnej, a do dnia 31 sierpnia 2008
r. także w szkole ponadpodstawowej – na czas pobierania tej nauki, nie
dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w
którym poborowy kończy 23 rok życia.
2. Odroczenia odbycia służby zastępczej ze względu na pobieranie nauki udziela
się także poborowym będącym alumnami wyższych seminariów duchownych, osobami
zakonnymi (po profesji czasowej), nowicjuszami w zakonach albo słuchaczami
szkół duchownych kościołów i związków wyznaniowych mających osobowość prawną
– na czas pobierania tej nauki.
3. Odroczenia odbycia służby zastępczej można udzielić również ze względu na
ważne sprawy osobiste lub rodzinne poborowego, a w szczególności związane z
zaistnieniem trudnej sytuacji osobistej lub rodzinnej, które nie stanowią
podstawy do udzielenia poborowemu odroczenia z tytułu sprawowania
bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, albo z powodu konieczności
załatwienia spraw związanych z prowadzeniem przez poborowego
przedsiębiorstwa, gospodarstwa rolnego, albo innej działalności gospodarczej.
Odroczenia nie udziela się, jeżeli spowodowałoby to nieodbycie służby
zastępczej.
4. Odroczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, udziela się każdorazowo na czas
określony we wniosku, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy.
5. Odroczenia, o którym mowa w ust. 3, udziela się tylko jeden raz w wymiarze
od 3 do 12 miesięcy.
6. Skreślenie z listy studentów lub słuchaczy zakładu kształcenia nauczycieli
albo wydalenie ze studiów lub zakładu kształcenia nauczycieli powodują utratę
udzielonego odroczenia służby zastępczej z tytułu pobierania nauki.
7. Poborowy, któremu udzielono odroczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, po
zakończeniu roku szkolnego lub akademickiego, nie później jednak niż w
terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia kolejnego roku, przedstawia marszałkowi
województwa zaświadczenie o ukończeniu poprzedniego albo rozpoczęciu nowego
roku nauki.
8. Od decyzji marszałka województwa wydanej w sprawie odroczenia odbycia służby
zastępczej przysługuje poborowemu odwołanie do samorządowego kolegium
odwoławczego.
Rozdział 5
Przebieg służby zastępczej
Art. 23.
1. Minister właściwy do spraw pracy może zawrzeć porozumienie z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych w sprawie szkolenia poborowych,
przeznaczonych do odbycia służby zastępczej, w zakresie zwalczania klęsk
żywiołowych.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1 , odbywa się w ośrodkach szkoleniowych
podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych przez okres 6 tygodni
przed dniem skierowania poborowego do odbycia służby zastępczej.
3. Okres szkolenia, o którym mowa w ust. 2, zalicza się do czasu trwania
służby zastępczej.
Art. 24.
1. Poborowy odbywający służbę zastępczą nie pozostaje w stosunku pracy z
podmiotem, u którego odbywa tę służbę.
2. Dniem rozpoczęcia odbywania służby zastępczej przez poborowego jest dzień, w
którym stawił się do odbycia tej służby.
3. Podmiot, u którego stawił się poborowy w celu odbycia służby zastępczej:
1) zawiadamia o tym fakcie marszałka województwa oraz wojskowego komendanta
uzupełnień;
2) zaznajamia poborowego z obowiązującym regulaminem pracy i z przepisami
dotyczącymi odbywania służby zastępczej;
3) powierza poborowemu wykonywanie pracy po uprzednim przeszkoleniu go w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych,
a także po uzyskaniu pozytywnych wyników wstępnych badań lekarskich.
Art. 25.
1. Do poborowych odbywających służbę zastępczą stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy: o obowiązkach pracodawcy,
obowiązkach pracownika, nagrodach i wyróżnieniach, karach za naruszenie
porządku i dyscypliny pracy, o odpowiedzialności materialnej pracownika,
świadczeniach przysługujących w okresie czasowej niezdolności do pracy, a
także o czasie pracy oraz bezpieczeństwie i higienie pracy.
2. W razie śmierci poborowego odbywającego służbę zastępczą, członkom jego
rodziny przysługuje odprawa pośmiertna na zasadach przewidzianych w ustawie z
dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, wypłacana przez podmiot.
Art. 26.
1. Poborowy odbywający służbę zastępczą nie może pełnić funkcji kierowniczej.
2. Na czas odbywania służby zastępczej ulega zawieszeniu członkostwo poborowego
w związku zawodowym, którego był członkiem w dniu powołania do tej służby.
3. Poborowy odbywający służbę zastępczą może brać udział tylko w strajku, w
którym uczestniczą wszyscy pracownicy zatrudnieni przez podmiot.
Art. 27.
1. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługują z tytułu pełnienia tej
służby:
1) świadczenia, o których mowa w art. 9;
2) świadczenie pieniężne w kwocie 640,00 zł miesięcznie.
2. Świadczenia wymienione w ust. 1 pkt 2 i w art. 9 pkt 1-5 nie przysługują
za czas nieusprawiedliwionej nieobecności poborowego w pracy.
3. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, podmiot wypłaca co
miesiąc. Marszałek województwa dokonuje zwrotu wypłaconego przez podmiot
świadczenia pieniężnego.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wypłaty
świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a także sytuacje, w
których poborowemu nie przyznaje się świadczeń z powodu nieusprawiedliwionej
nieobecności w pracy, z uwzględnieniem konieczności terminowej realizacji
wypłat dla poborowych.
Art. 28.
1. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługuje urlop wypoczynkowy w
wymiarze 9 dni kalendarzowych w pierwszym roku służby zastępczej i 11 dni
kalendarzowych w drugim roku służby, a poborowemu absolwentowi szkoły wyższej
– w wymiarze 9 dni kalendarzowych.
2. Urlopu wypoczynkowego udziela się po odbyciu przez poborowego co najmniej 6
miesięcy służby, a poborowemu absolwentowi szkoły wyższej po odbyciu 3
miesięcy.
3. Jeżeli poborowy nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego w całości albo w
części z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, podmiot
udziela niewykorzystanego urlopu w terminie późniejszym ustalonym
z poborowym.
4. Za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przysługuje ekwiwalent pieniężny
wypłacany ze środków własnych podmiotu, w wysokości 1/30 świadczenia
pieniężnego za każdy dzień niewykorzystanego urlopu.
5. Poborowemu przysługuje urlop z tytułu honorowego krwiodawstwa w wymiarze
jednego dnia za każde oddane 200 ml krwi.
Art. 29.
1. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługuje zwolnienie od pracy w
celu:
1) wykonania okresowych badań lekarskich i szczepień ochronnych;
2) osobistego stawienia się na wezwanie przed organem administracji
publicznej, organem wymiaru sprawiedliwości albo ścigania karnego.
2. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługuje zwolnienie od pracy w
razie:
1) ślubu poborowego lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu
małżonka poborowego lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy – w
wymiarze 2 dni;
2) zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka,
a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu poborowego lub pod jego
bezpośrednią opieką – w wymiarze jednego dnia.
Art. 30.
1. Podmiot zawiadamia niezwłocznie marszałka województwa o każdej
nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy poborowego odbywającego służbę
zastępczą.
2. Jeżeli poborowy jest niezdolny do odbywania służby zastępczej z powodu
choroby, marszałek województwa może wystąpić do wojskowego komendanta
uzupełnień o skierowanie tego poborowego do wojskowej komisji lekarskiej, w
celu ustalenia zdolności do czynnej służby wojskowej.
3. Okresu nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy nie zalicza się do czasu
odbywania służby zastępczej i czas jej odbywania przedłuża się o dni tej
nieobecności.
Art. 31.
1. Poborowemu, na jego wniosek lub na wniosek marszałka województwa albo
podmiotu, można zawiesić odbywanie służby zastępczej.
2. Zawieszenie odbywania służby zastępczej może nastąpić w razie:
1) rozwiązania umowy o wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do
odbywania służby zastępczej, z przyczyn leżących po stronie podmiotu,
jeżeli nie ma możliwości natychmiastowego skierowania poborowego do
odbywania służby zastępczej u innego podmiotu;
2) zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności albo kary aresztu,
wykonania kary ograniczenia wolności albo tymczasowego aresztowania
poborowego;
3) wystąpienia z wnioskiem o ściganie karne poborowego uchylającego się od
odbywania służby zastępczej;
4) niezdolności poborowego do odbywania służby zastępczej z powodu choroby;
5) stwierdzenia u poborowego odbywającego służbę zastępczą przeciwwskazań do
wykonywania określonego rodzaju pracy, jeżeli nie ma możliwości
natychmiastowego skierowania poborowego do odbywania służby zastępczej na
innym stanowisku pracy albo u innego podmiotu;
6) niezapewnienia przez podmiot poborowemu odbywającemu służbę zastępczą
bezpłatnego zakwaterowania, jeżeli ma możliwości natychmiastowego
skierowania poborowego do odbywania służby zastępczej u innego podmiotu;
7) wystąpienia z wnioskiem o uchylenie służby zastępczej;
8) ważnych powodów osobistych poborowego.
3. Minister właściwy do spraw pracy rozstrzyga, w drodze decyzji
administracyjnej, w sprawie zawieszenia odbywania służby zastępczej.
4. Zawieszenie odbywania służby zastępczej nie może spowodować nieodbycia tej
służby przez poborowego, chyba że w okresie zawieszenia poborowy przekroczył
określoną przepisami ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej granicę wieku i z tego tytułu
podlega przeniesieniu do rezerwy.
5. Okresu zawieszenia odbywania służby zastępczej nie wlicza się do czasu
trwania tej służby.
6. Poborowego kieruje się do odbycia pozostałego okresu służby po ustaniu
przyczyn, które uzasadniały jej zawieszenie.
7. W sprawach związanych z kierowaniem do odbycia pozostałego okresu służby
zastępczej oraz stawieniem się do tej służby stosuje się przepisy art. 20-22.
Art. 32.
1. Jeżeli poborowy zaniedbuje swoje obowiązki, narusza ustalony przez podmiot
porządek lub dyscyplinę pracy, podmiot może wystąpić do komisji wojewódzkiej
o uchylenie orzeczenia o przeznaczeniu do służby zastępczej.
2. W sprawach o uchylenie orzeczenia o przeznaczeniu do służby zastępczej
stosuje się odpowiednio przepisy art. 10, art. 13 i art. 16.
3. Poborowemu, któremu uchylono orzeczenie o przeznaczeniu do służby
zastępczej, okresu odbytej służby zastępczej nie zalicza się do okresów
służby pełnionej na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 33.
1. Dniem zwolnienia poborowego z odbywania służby zastępczej jest dzień, w
którym upływa okres 18 miesięcy, a dla poborowych absolwentów szkół wyższych
6 miesięcy od dnia, o którym mowa w art. 24 ust. 2.
2. Poborowego zwalnia się ze służby zastępczej przed jej odbyciem w razie:
1) uznania go przez wojskową komisję lekarską za trwale albo czasowo
niezdolnego do służby wojskowej;
2) konieczności sprawowania przez niego bezpośredniej opieki nad członkiem
rodziny.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, orzeka marszałek województwa, w
drodze decyzji administracyjnej, na wniosek poborowego. Przepisy art. 22 ust.
1 pkt 3 i ust. 8 stosuje się odpowiednio.
4. Poborowego, który w ostatnim dniu odbywania służby zastępczej przebywał ze
względu na stan zdrowia w zakładzie opieki zdrowotnej, zwalnia się ze służby
w ostatnim dniu ustalonego czasu jej odbywania. Podmiot powiadamia o tym
fakcie kierownika zakładu opieki zdrowotnej oraz poborowego.
5. Minister właściwy do spraw pracy może, w drodze decyzji administracyjnej, na
udokumentowany wniosek poborowego odbywającego służbę zastępczą uzasadniony
ważnymi względami osobistymi, zwolnić go z odbywania pozostałego okresu tej
służby. Poborowy zwolniony w tym trybie jest przenoszony do rezerwy.
Art. 34.
1. Poborowego, który nie odbył służby zastępczej w pełnym wymiarze, kieruje się
do odbycia pozostałego okresu tej służby po ustaniu przyczyn zawieszenia,
jeżeli jest zdolny do służby wojskowej i nie zachodzą okoliczności
uwzględniane przy udzielaniu odroczenia służby zastępczej, albo przenosi do
rezerwy.
2. Poborowego, który odbył co najmniej 15 miesięcy służby zastępczej, nie
kieruje się do odbycia pozostałego okresu tej służby i przenosi do rezerwy.
Art. 35.
1. Najpóźniej w ostatnim dniu odbywania służby zastępczej podmiot zawiadamia
marszałka województwa i wojskowego komendanta uzupełnień o przebywaniu
poborowego w:
1) szpitalu albo w innym zakładzie przeznaczonym dla osób, których stan
zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń
zdrowotnych;
2) areszcie śledczym albo zakładzie karnym.
2. Podmiot, w terminie do 2 dni od dnia zwolnienia poborowego z odbywania
służby zastępczej, zawiadamia o tym marszałka województwa i wojskowego
komendanta uzupełnień.
3. Po odbyciu służby zastępczej poborowi są przenoszeni do rezerwy w trybie
określonym w przepisach ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Przepis ust. 3 stosuje się do poborowych nie skierowanych do odbycia służby
zastępczej, którzy:
1) ukończyli 28 lat życia;
2) będąc absolwentami szkół wyższych nie zostali skierowani do odbycia tej
służby w terminie 18 miesięcy od ukończenia studiów albo, gdy bezpośrednio
po ukończeniu studiów podjęli oni naukę na studiach doktoranckich
prowadzonych w systemie studiów dziennych – w terminie 4 lat od dnia
rozpoczęcia studiów doktoranckich.
Rozdział 6
Szczególne uprawnienia poborowych skierowanych
do odbycia służby zastępczej
Art. 36.
1. W okresie między dniem doręczenia poborowemu karty skierowania a dniem
zakończenia odbywania służby zastępczej stosunek pracy z nim nie może być
przez pracodawcę wypowiedziany ani rozwiązany.
2. Jeżeli okres dokonanego przez pracodawcę lub przez poborowego wypowiedzenia
stosunku pracy upływa po dniu doręczenia mu karty skierowania, wypowiedzenie
staje się bezskuteczne. W tym przypadku rozwiązanie stosunku pracy może
nastąpić tylko na żądanie poborowego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do umów o pracę zawartych na okres
próbny. W razie upływu okresu próbnego po powołaniu poborowego do odbywania
służby zastępczej umowę o pracę uważa się za zawartą na czas nieokreślony.
4. Umowa o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej
pracy ulega rozwiązaniu z upływem terminu określonego w umowie.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się, jeżeli pracodawca może rozwiązać umowę o
pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika oraz w razie ogłoszenia upadłości
lub likwidacji pracodawcy. W tych przypadkach rozwiązanie stosunku pracy
następuje na zasadach ogólnych.
Art. 37.
1. Na wniosek poborowego, któremu doręczono kartę skierowania, pracodawca jest
obowiązany udzielić mu zwolnienia od pracy na okres do 2 dni bez zachowania
prawa do wynagrodzenia.
2. Pracodawca może, w przypadku określonym w ust. 1, wypłacić poborowemu
wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy.
Art. 38.
1. Poborowemu, który w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby zastępczej
podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w dniu skierowania do
służby zastępczej, czas odbywania tej służby wlicza się do okresu
zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających
ze stosunku pracy.
2. Poborowemu, który w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby zastępczej
podjął pracę po raz pierwszy lub u innego pracodawcy niż ten, u którego był
zatrudniony w dniu skierowania do tej służby, czas odbywania służby
zastępczej wlicza się do okresu zatrudnienia wymaganego do nabywania lub
zachowania uprawnień wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem uprawnień
przysługujących wyłącznie pracownikom u tego pracodawcy, u którego podjął
pracę.
3. Poborowemu, który podjął pracę po upływie 30 dni od dnia zwolnienia ze
służby zastępczej, czas odbywania tej służby wlicza się do okresu
zatrudnienia, od którego zależą tylko uprawnienia w zakresie wymiaru urlopu
wypoczynkowego i wysokości odprawy pośmiertnej, a także uprawnienia
emerytalno-rentowe.
4. Terminy określone w ust. 1 i 2 uważa się za zachowane, jeżeli poborowy nie
mógł podjąć pracy z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują
korzystniejszych uprawnień.
Art. 39.
1. Pracodawca, u którego był zatrudniony poborowy w dniu skierowania do odbycia
służby zastępczej, jest obowiązany zatrudnić go na poprzednio zajmowanym
stanowisku lub na stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz
wynagrodzenia, jeżeli w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby poborowy
zgłosił się do tego pracodawcy w celu podjęcia pracy. Niezachowanie tego
terminu powoduje wygaśnięcie stosunku pracy, chyba że nastąpiło z przyczyn
usprawiedliwiających nieobecność w pracy.
2. Jeżeli pracownik uzyskał podczas odbywania służby zastępczej inne lub wyższe
niż posiadane uprzednio kwalifikacje zawodowe, pracodawca może, na jego
wniosek, zatrudnić go na stanowisku, które odpowiada nabytym kwalifikacjom.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 40.
W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.)[3]
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W ramach powszechnego obowiązku obrony obywatele polscy są obowiązani
do pełnienia służby wojskowej, służby w obronie cywilnej, odbywania
przysposobienia obronnego, uczestniczenia w samoobronie ludności,
pełnienia służby w jednostkach zmilitaryzowanych oraz do wykonywania
świadczeń na rzecz obrony – na zasadach i w zakresie określonych w
ustawie.";
2) w art. 38:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 2,
b) w ust. 2 uchyla się pkt 3;
3) w art. 132 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wydatki z tytułu zasiłków, należności i opłat, o których mowa w art.
128, art. 128a i art. 131 ust. 1 pkt 1, są pokrywane z budżetu państwa
w części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.";
4) uchyla się dział VI.
Art. 41.
W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich
(Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109 i Nr 58, poz. 542) w art. 73 § 3 otrzymuje
brzmienie:
"§ 3. W razie powołania nieletniego do zasadniczej służby wojskowej,
zasadniczej służby w obronie cywilnej albo służby zastępczej, wykonywanie
środków wychowawczych ustaje z mocy prawa.".
Art. 42.
W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.
U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319 i z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) w art. 3 ust. 3
otrzymuje brzmienie:
"3. Ze względu na przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne
obywatele mogą występować o przeznaczenie do służby zastępczej na zasadach
i w trybie określonych w ustawie o służbie zastępczej.".
Art. 43.
W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980, Nr 135, poz. 1146 i Nr 200,
poz. 1679) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracowników w okresie od dnia
powołania ich do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia
służby zastępczej do dnia zwolnienia ich po odbyciu tych służb, a w razie
odbywania zasadniczej służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego –
ponadto do upływu 30 dni od dnia zwolnienia.".
Art. 44.
W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.
U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.)[4] w art. 21 w ust. 1 pkt 15
otrzymuje brzmienie:
"15) świadczenia otrzymywane z tytułu odbywania:
a) niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych, z wyjątkiem
służby okresowej lub nadterminowej,
b) służby zastępczej
- przyznane na podstawie odrębnych przepisów,".
Art. 45.
W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56, z późn. zm.)[5] w art. 57 w ust. 1 pkt 8
otrzymuje brzmienie:
"8) biletów kredytowych wydawanych osobom, o których mowa w art. 31 ust. 4,
skierowanym w celu zatrudnienia w innej miejscowości,".
Art. 46.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.)[6] w
art. 21 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie świadczących pracy w związku z odbywaniem służby wojskowej albo
służby zastępczej,".
Art. 47.
W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla
pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z 1998 r. Nr
155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2002 r. Nr
76, poz. 676) w art. 2 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do
odbycia służby zastępczej,".
Art. 48.
W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.
U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.)[7] wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) pracodawca - w stosunku do pracowników i poborowych odbywających służbę
zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z
inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby
ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie
wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób,
którym zasiłek wychowawczy lub macierzyński wypłaca Zakład,";
2) w art. 6 w ust. 1 w pkt 12, w art. 13 w pkt 11 i w art. 18 w ust. 4 w pkt 5
użyte w różnych przypadkach wyrazy "odbywających zastępcze formy służby
wojskowej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami
"odbywających służbę zastępczą";
3) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w
art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 12.";
4) w art. 16:
a) w ust. 1 po pkt 16 stawia się przecinek i dodaje pkt 17 w brzmieniu:
"17) poborowych odbywających służbę zastępczą.",
b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu
osób wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 7, 8 i 17 finansują w całości, z
własnych środków, sami ubezpieczeni.
3. Składki na ubezpieczenie wypadkowe osób wymienionych w ust. 1 pkt 1, 3-
8 i 17, osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą
działalność oraz bezrobotnych pobierających stypendium finansują w
całości, z własnych środków, płatnicy składek. ",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe żołnierzy niezawodowych
w służbie czynnej finansowane są z części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.".
Art. 49.
W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie
wojskowe, ćwiczenia wojskowe, o ile nie podlegają obowiązkowi
ubezpieczenia z innego tytułu, oraz pełniący służbę wojskową w razie
ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, a także kandydaci na żołnierzy
zawodowych;",
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) poborowi odbywający służbę zastępczą;";
2) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób, o których mowa w art. 9 ust.
1 pkt 2, 2a i 3, powstaje z dniem powołania lub skierowania do służby, a
wygasa z dniem zwolnienia z tej służby.";
3) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób,
o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-h i pkt 2a, stosuje się
przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 6, 7 i 10.";
4) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo
odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z
dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty
świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o
ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.
U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, Nr 127, poz. 1088 i Nr 155, poz. 1287) –
podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.";
5) w art. 102 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W planie zdrowotnym dla służb mundurowych Minister Obrony Narodowej,
Minister Sprawiedliwości oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych na
podstawie analizy sytuacji zdrowotnej ubezpieczonych wymienionych w art.
9 ust. 1 pkt 2, 3-12 i członków ich rodzin, oraz jej uwarunkowań,
wspólnie ustalają:
1) priorytety w zakresie zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych
ubezpieczonych wymienionych w art. 9 ust. 1 pkt 2, 3-12 i członków
ich rodzin;
2) zakłady opieki zdrowotnej wykonujące zadania w zakresie
zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych ubezpieczonych wymienionych w
art. 9 ust. 1 pkt 2, 3-12 oraz świadczenia zdrowotne na rzecz tych
ubezpieczonych związane z realizacją zadań z zakresu obronności i
bezpieczeństwa państwa, z wyłączeniem świadczeń służby medycyny
pracy.";
6) w art. 103 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, Ministrem Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu, Naczelnej Rady
Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Naczelnej Rady
Aptekarskiej oraz Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych określi, w
drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinien odpowiadać plan zdrowotny
dla służb mundurowych oraz zakres danych niezbędnych do przygotowania
tego planu, uwzględniając w szczególności potrzeby zdrowotne
ubezpieczonych wymienionych w art. 9 ust. 1 pkt 2, 3-12 i członków ich
rodzin oraz specyfikę zadań wykonywanych przez ubezpieczonych
wymienionych w art. 9 ust. 1 pkt 2, 3-12.".
Art. 50.
Do spraw o skierowanie do służby zastępczej wszczętych przed dniem wejścia w
życie ustawy, a niezakończonych ostateczną decyzją albo prawomocnym orzeczeniem
sądu, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 51.
Umowy o wykonywanie pracy przez poborowych, zawarte w trybie art. 191 ust. 4
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, zachowują ważność do czasu ich wygaśnięcia.
Art. 52.
Pracodawcy, którzy uzyskali pozytywną decyzję na podstawie art. 189 ust. 5
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, są ujęci w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 5, przez
okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 53.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr
19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354 , Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805
oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679.
[2] Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166,
poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687.
[3] Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały wymienione w przypisie 2.
[4] Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22,
poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz.
539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr
102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370
i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz.199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz.
676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182,
Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i 1691 i Nr 240, poz.
2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79.
[5] Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 42,
poz. 475, Nr 89, poz. 973, Nr 100, poz. 1080, Nr 122, poz. 1323 i 1325, Nr
128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1793, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 675,
Nr 113, poz. 984, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 6,
poz. 65.
[6] Zmiany tekstu ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019,
Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95,
poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z
2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz.
1444, Nr 154, poz.1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 i Nr 200, poz. 1679
i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79.
[7] Zmiany tekstu ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118
i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298,
Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287,Nr 169, poz. 1387, Nr
199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074.