P r o j e k t
USTAWA
z dnia 2002 r.
o stanie klęski żywiołowej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa tryb wprowadzenia i zniesienia stanu klęski żywiołowej, a także
zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres ograniczeń wolności i
praw człowieka i obywatela w czasie stanu klęski żywiołowej.
Art. 2.
Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony dla zapobieżenia skutkom katastrof
naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w
celu ich usunięcia.
Art. 3.
1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) klęsce żywiołowej rozumie się przez to katastrofę naturalną lub awarię
techniczną, których skutki zagrażają życiu lub zdrowiu dużej liczby osób,
mieniu w wielkich rozmiarach albo środowisku na znacznych obszarach, a
pomoc i ochrona mogą być skutecznie podjęte tylko przy zastosowaniu
nadzwyczajnych środków we współdziałaniu różnych organów i instytucji oraz
specjalistycznych służb i formacji działających pod jednolitym
kierownictwem,
2) katastrofie naturalnej rozumie się przez to zdarzenie związane z
działaniem sił natury, w szczególności wyładowania atmosferyczne, wstrząsy
sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, długotrwałe
występowanie ekstremalnych temperatur, osuwiska ziemi, pożary, susze,
powodzie, zjawiska lodowe na rzekach, jeziorach i zbiornikach wodnych,
masowe występowanie szkodników, chorób roślin lub zwierząt albo chorób
zakaźnych ludzi albo też działanie innego żywiołu; za katastrofę naturalną
nie uważa się zjawisk mających charakter stały lub sezonowy, którym można
przeciwdziałać w sposób ciągły, albo wyprzedzający,
3) awarii technicznej rozumie się przez to gwałtowne nieprzewidziane
uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego lub urządzenia
technicznego, powodujące przerwę w jego używaniu lub utratę jego
właściwości.
2. Katastrofą naturalną lub awarią techniczną może być również zdarzenie, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wywołane działaniem terrorystycznym.
Art. 4.
1. Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony się na obszarze, na którym
wystąpiła klęska żywiołowa, a także na obszarze, na którym wystąpiły lub mogą
wystąpić skutki tej klęski.
2. Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony na części albo na całym
terytorium państwa.
3. Stan klęski żywiołowej wprowadza się na czas oznaczony, niezbędny dla
zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia, nie dłuższy niż 30
dni.
Art. 5.
1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić stan klęski
żywiołowej z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego wojewody.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny, datę
wprowadzenia oraz obszar i czas trwania stanu klęski żywiołowej, a także, w
zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje niezbędnych ograniczeń
wolności i praw człowieka i obywatela.
3. Rozporządzenie Rady Ministrów o wprowadzeniu stanu klęski żywiołowej ogłasza
się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto podaje do
publicznej wiadomości w drodze obwieszczenia właściwego wojewody.
Obwieszczenie ogłasza się przez rozplakatowanie w miejscach publicznych, a
także w inny sposób miejscowo przyjęty.
4. Redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i
telewizyjnych zobowiązani są do niezwłocznego, nieodpłatnego podania do
publicznej wiadomości rozporządzenia Rady Ministrów o wprowadzeniu stanu
klęski żywiołowej, przekazanego im przez wojewodę właściwego ze względu na
siedzibę redakcji lub nadawcy.
Art. 6.
1. Stan klęski żywiołowej może zostać przedłużony na dalszy czas oznaczony, w
drodze rozporządzenia Rady Ministrów, po wyrażeniu przez Sejm zgody na to
przedłużenie.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, znosi stan klęski żywiołowej na
całym obszarze jego obowiązywania lub na części tego obszaru, przed upływem
czasu, na który został wprowadzony, jeżeli ustaną przyczyny jego prowadzenia.
3. Przepisy art. 5 stosuje się odpowiednio do rozporządzeń, o których mowa w
ust. 1 i 2.
Rozdział 2
Zasady działania organów władzy publicznej
Art. 7.
W czasie stanu klęski żywiołowej organy władzy publicznej działają w
dotychczasowych strukturach organizacyjnych państwa i w ramach przysługujących
im kompetencji, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.
Art. 8.
W czasie stanu klęski żywiołowej działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia
skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia kierują:
1) wójt (burmistrz, prezydent miasta) - jeżeli klęska żywiołowa występuje
tylko na obszarze gminy lub miasta;
2) starosta - jeżeli klęska żywiołowa występuje na obszarze więcej niż
jednej gminy (miasta) wchodzącej w skład powiatu;
3) wojewoda - jeżeli klęska żywiołowa występuje na obszarze więcej niż
jednego powiatu wchodzącego w skład województwa;
4) minister właściwy do spraw wewnętrznych - jeżeli klęska żywiołowa
występuje na obszarze więcej niż jednego województwa.
Art. 9.
1. W czasie stanu klęski żywiołowej właściwy miejscowo wójt (burmistrz,
prezydent miasta) kieruje działaniami prowadzonymi na obszarze gminy (miasta)
w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia.
2. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1, wójt (burmistrz, prezydent
miasta) może wydawać polecenia wiążące kierowników jednostek organizacyjnych
utworzonych przez gminę (miasto), kierowników gminnych (miejskich) służb,
inspekcji i straży, kierowników jednostek ochrony przeciwpożarowej
występujących na obszarze gminy (miasta) i nie włączonych do krajowego
systemu ratowniczo - gaśniczego oraz kierowników jednostek organizacyjnych
czasowo przekazanych przez właściwe organy do jego dyspozycji i skierowanych
do wykonywania zadań na obszarze gminy (miasta).
3. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1, wójt (burmistrz, prezydent
miasta) może występować do kierowników innych jednostek organizacyjnych niż
określone w ust. 2, działających na obszarze gminy (miasta) z wnioskami o
wykonanie czynności niezbędnych w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej
lub ich usunięcia. W razie odmowy wykonania tych czynności lub ich
niewłaściwego wykonywania, wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie
zawiadamia organ, któremu podlega lub który nadzoruje kierownika.
4. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1, wójt (burmistrz, prezydent
miasta) podlega staroście.
5. W razie niewłaściwego kierowania działaniami prowadzonymi w celu
zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia, wojewoda może
zawiesić uprawnienia wójta (burmistrza, prezydenta miasta), określone w ust.
2 i 3 oraz wyznaczyć pełnomocnika do kierowania tymi działaniami.
Art. 10.
1. W czasie stanu klęski żywiołowej właściwy miejscowo starosta kieruje
działaniami prowadzonymi na obszarze powiatu w celu zapobieżenia skutkom
klęski żywiołowej i ich usunięcia.
2. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1, starosta może wydawać polecenia
wiążące wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin i miast wchodzących w
skład powiatu, kierowników jednostek organizacyjnych utworzonych przez
powiat, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży, kierowników
jednostek ochrony przeciwpożarowej działających na obszarze powiatu i nie
włączonych do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz kierowników
jednostek organizacyjnych czasowo przekazanych przez właściwe organy do jego
dyspozycji i skierowanych do wykonywania zadań na obszarze powiatu.
3. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1 starosta może występować do
kierowników innych jednostek organizacyjnych niż określone w ust. 2,
działających na obszarze powiatu z wnioskami o wykonanie czynności
niezbędnych w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia.
W razie odmowy wykonania tych czynności lub ich niewłaściwego wykonywania,
starosta niezwłocznie zawiadamia organ, któremu podlega lub który nadzoruje
kierownika.
4. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1 starosta podlega wojewodzie.
5. W razie niewłaściwego kierowania działaniami prowadzonymi w celu
zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia, wojewoda może
zawiesić uprawnienia starosty określone w ust. 2 i 3 oraz wyznaczyć
pełnomocnika do kierowania tymi działaniami.
Art. 11.
1. Działania w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia:
1) wójt (burmistrz, prezydent miasta) albo pełnomocnik, o którym mowa w art.
9 ust. 5, wykonuje przy pomocy gminnego (miejskiego) sztabu kryzysowego,
2) starosta albo pełnomocnik, o którym mowa w art. 10 ust. 5, wykonuje przy
pomocy powiatowego sztabu kryzysowego.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi skład, tryb powoływania i
odwoływania oraz zasady działania sztabów kryzysowych, o których mowa w ust.
1, uwzględniając możliwość tworzenia sztabów kryzysowych przed wystąpieniem
spodziewanej katastrofy naturalnej lub awarii technicznej, a także
zapewnienie ciągłości i operatywności działania tych sztabów.
Art. 12.
1. W czasie stanu klęski żywiołowej właściwy wojewoda kieruje działaniami
prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia na
obszarze województwa.
2. W zakresie działań, o których mowa w ust. 1, wojewodzie są podporządkowane
organy i jednostki organizacyjne administracji rządowej działające na
obszarze województwa oraz inne siły i środki wydzielone do jego dyspozycji i
skierowane do wykonywania tych działań na obszarze województwa, w tym
pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W zakresie zapobiegania skutkom klęsk żywiołowych i ich usuwania wojewoda
podlega ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
4. W razie niewłaściwego kierowania działaniami prowadzonymi w celu
zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia minister właściwy do
spraw wewnętrznych może zawiesić uprawnienia wojewody, o których mowa w ust.
1-2, oraz wyznaczyć pełnomocnika do kierowania tymi działaniami.
Art. 13.
1. Działania w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej i ich usunięcia
wojewoda albo pełnomocnik wykonuje przy pomocy wojewódzkiego sztabu
kryzysowego.
2. W czasie stanu klęski żywiołowej właściwy terytorialnie wojewódzki zespół do
spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, powołany na podstawie odrębnych
przepisów, staje się wojewódzkim sztabem kryzysowym. Wojewoda, w zależności
od rodzaju zagrożeń, może powołać do sztabu również inne osoby.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady
funkcjonowania sztabu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając możliwość
tworzenia sztabów kryzysowych przed wystąpieniem spodziewanej katastrofy
naturalnej lub awarii technicznej, a także zapewnienie ciągłości i
operatywności działania tych sztabów.
Art. 14.
1. W czasie stanu klęski żywiołowej minister właściwy do spraw wewnętrznych
kieruje działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski
żywiołowej i ich usunięcia.
2. Kierownictwo, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych sprawuje przy pomocy Centralnego Sztabu Kryzysowego, któremu
przewodniczy Szef Obrony Cywilnej Kraju.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi skład, tryb powoływania i
odwoływania oraz organizację i zasady funkcjonowania sztabu, o którym mowa w
ust. 1, uwzględniając zapewnienie ciągłości działania Centralnego Sztabu
Kryzysowego.
Art. 15.
1. W zakresie działań prowadzonych w celu zapobieżenia skutkom klęski
żywiołowej i ich usunięcia minister właściwy do spraw wewnętrznych może
wydawać polecenia wiążące organy administracji rządowej, z wyjątkiem Rady
Ministrów, Prezesa Rady Ministrów i wiceprezesów Rady Ministrów, a także
wiążące organy samorządu terytorialnego.
2. W razie odmowy wykonania polecenia, o którym mowa w ust. 1 lub niewłaściwego
wykonywania polecenia przez:
1) organy administracji rządowej - minister właściwy do spraw wewnętrznych
niezwłocznie zawiadamia Prezesa Rady Ministrów,
2) organy samorządu terytorialnego - minister właściwy do spraw wewnętrznych
może zawiesić odpowiednie uprawnienia takiego organu oraz wyznaczyć
pełnomocnika do wykonywania tych uprawnień, zawiadamiając o tym Prezesa
Rady Ministrów.
Art. 16.
Kierowanie działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski
żywiołowej i ich usunięcia na obszarach i w obiektach jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej,
Ministra Sprawiedliwości oraz ministra właściwego do spraw zagranicznych lub
Szefa Urzędu Ochrony Państwa wymaga współdziałania ministra właściwego do spraw
wewnętrznych z odpowiednim ministrem lub Szefem Urzędu Ochrony Państwa.
Art. 17.
1. Wojewodowie albo pełnomocnicy, o których mowa w art. 12 ust. 4, są
zobowiązani do współdziałania i wzajemnego przekazywania informacji w
zakresie zapobiegania skutkom klęski żywiołowej i ich usuwania.
2. Obowiązek przewidziany w ust. 1 dotyczy odpowiednio wójtów (burmistrzów,
prezydentów miast), starostów albo pełnomocników, o których mowa w art. 9
ust. 5 i art. 10 ust. 5.
Art. 18.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych jest obowiązany do bieżącego
informowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów o
skutkach klęski żywiołowej i działaniach podejmowanych w celu zapobieżenia tym
skutkom lub ich usunięcia.
Art. 19.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udziału
Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek ochrony przeciwpożarowej,
Państwowego Ratownictwa Medycznego, Straży Granicznej oraz innych państwowych
agencji, inspekcji, straży i służb właściwych w sprawach zapobiegania skutkom
klęski żywiołowej i ich usuwaniu oraz sposób prowadzenia przez nie działań
ratowniczych, uwzględniając możliwość skutecznego kierowania przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych tymi działaniami.
Art. 20.
1. W czasie stanu klęski żywiołowej Minister Obrony Narodowej, na wniosek
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, może przekazać do dyspozycji
wojewody, na którego obszarze działania występuje klęska żywiołowa,
pododdziały lub oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze
skierowaniem ich do wykonywania zadań związanych z zapobieżeniem skutkom
klęski żywiołowej lub ich usunięciem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, pododdziały i oddziały Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej pozostają pod dowództwem przełożonych służbowych i
wykonują zadania nakazane przez wojewodę, po uzgodnieniu z Ministrem Obrony
Narodowej.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady udziału
pododdziałów i oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w
zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej i ich usuwaniu oraz sposób prowadzenia
przez nie działań ratowniczych, uwzględniając prowadzenie działań
ratowniczych przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej bez uszczerbku dla
wykonywania przez nie ich zadań określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej oraz wynikających z ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Art. 21.
Kierujący działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej
i ich usunięcia współpracują ze społecznymi organizacjami ratowniczymi,
charytatywnymi, stowarzyszeniami, fundacjami oraz innymi podmiotami działającymi
na obszarze ich właściwości, a na wniosek lub za zgodą tych podmiotów koordynują
ich działalność.
Rozdział 3
Zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela
Art. 22.
Ograniczenia praw i wolności człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej
stosuje się do osób fizycznych zamieszkałych lub czasowo przebywających na
obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej oraz odpowiednio
do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości
prawnej, mających siedzibę lub prowadzących działalność na obszarze objętym
klęską żywiołową.
Art. 23.
1. Ograniczenia, o których mowa w art. 22 mogą polegać na:
1) zawieszeniu działalności określonych podmiotów gospodarczych,
2) nakazie lub zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonego
rodzaju,
3) całkowitej lub częściowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego
rodzaju artykuły,
4) obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym, badaniom lekarskim
i przymusowemu leczeniu oraz zabiegom,
5) obowiązku poddania się kwarantannie,
6) obowiązku stosowania środków ochrony roślin lub innych środków
zapobiegawczych niezbędnych do zwalczenia organizmów szkodliwych
charakteryzujących się szczególną szkodliwością,
7) obowiązku stosowania środków lub zabiegów niezbędnych do zwalczenia
chorób zakaźnych zwierząt,
8) obowiązku opróżnienia lub zabezpieczenia lokali mieszkalnych bądź innych
pomieszczeń,
9) dokonaniu przymusowych rozbiórek i wyburzeń budynków lub innych obiektów
budowlanych albo ich części,
10) nakazie ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, obszarów i
obiektów,
11) nakazie lub zakazie przebywania w określonych miejscach, obszarach i
obiektach,
12) zakazie organizowania i przeprowadzania publicznych imprez masowych,
13) nakazie lub zakazie określonego sposobu poruszania się,
14) wykorzystaniu, bez zgody właściciela lub innej osoby uprawnionej,
nieruchomości i rzeczy ruchomych,
15) zawieszeniu prawa do strajku i innych form protestu,
16) nakazie lub zakazie określonego rodzaju pracy wobec osób pozostających w
stosunku pracy,
17) skróceniu, przesunięciu albo wydłużeniu czasu pracy lub zmianie miejsca
jej wykonywania,
18) nakazie pracy w niedziele i święta oraz w porze nocnej,
19) przesunięciu terminu urlopu wypoczynkowego lub odwołaniu z takiego
urlopu,
20) ograniczeniu lub odstąpieniu od określonych zasad bezpieczeństwa i
higieny pracy,
21) wykonywaniu świadczeń osobistych i rzeczowych określonych w art. 24.
Art. 24.
1. Jeżeli siły i środki, którymi dysponuje wójt (burmistrz, prezydent miasta),
starosta lub wojewoda albo pełnomocnik są niewystarczające można wprowadzić
obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych polegających na:
1) udzielaniu pierwszej pomocy osobom, które uległy nieszczęśliwym
wypadkom,
2) czynnym udziale w działaniu ratowniczym,
3) wykonywaniu określonych prac,
4) wykonywaniu zadań wyznaczonych przez kierującego akcją ratowniczą,
5) oddaniu do używania posiadanych nieruchomości lub rzeczy ruchomych,
6) udostępnieniu pomieszczeń osobom ewakuowanym,
7) zagospodarowaniu gruntów w określony sposób oraz ograniczeniu ich
użytkowania,
8) przyjęciu na przechowanie i pilnowaniu mienia osób poszkodowanych lub
ewakuowanych,
9) zabezpieczeniu zagrożonych zwierząt gospodarczych, a w szczególności
dostarczaniu paszy i schronienia,
10) zabezpieczeniu zagrożonych roślin lub nasion,
11) pełnieniu wart,
12) zabezpieczeniu własnych źródeł wody pitnej i środków spożywczych przed
ich zanieczyszczeniem, skażeniem lub zakażeniem, a także udostępnianiu ich
dla potrzeb osób ewakuowanych lub poszkodowanych.
2. Od obowiązku świadczeń osobistych zwolnione są:
1) osoby do 16 roku życia i powyżej 60 roku życia - w zakresie świadczeń o
których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 7 i 11,
2) osoby chore, niepełnosprawne i kobiety w ciąży - w zakresie świadczeń
wymienionych w ust. 1 pkt 1- 4, 7, 9 i 11,
3) osoby sprawujące opiekę nad dziećmi do lat 8, nad chorymi lub osobami
niepełnosprawnymi - w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 7
i 11.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wójt (burmistrz, prezydent miasta),
starosta, wojewoda albo pełnomocnik może zwolnić od obowiązków, o których
mowa w ust. 1 również inne osoby i podmioty.
Art. 25.
1. Niezbędne ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w zakresie
określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów o wprowadzeniu stanu klęski
żywiołowej, następuje odpowiednio w drodze rozporządzenia porządkowego
wojewody albo pełnomocnika, zarządzenia starosty albo pełnomocnika, wójta
(burmistrza, prezydenta miasta) albo pełnomocnika bądź decyzji właściwego
organu.
2. Organem właściwym do wprowadzenia ograniczeń , o których mowa w ust. 1, są:
1) na obszarze gminy - wójt (burmistrz, prezydent miasta) albo pełnomocnik,
o którym mowa w art. 9 ust. 5,
2) na obszarze przekraczającym obszar jednej gminy - starosta albo
pełnomocnik, o którym mowa w art. 10 ust. 5,
3) na obszarze przekraczającym obszar jednego powiatu - wojewoda albo
pełnomocnik, o którym mowa w art. 12 ust. 4.
3. Zarządzenia i rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 podlegają ogłoszeniu
przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób
miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie.
4. W zarządzeniu, rozporządzeniu lub decyzji należy podać:
1) podstawę prawną,
2) określenie zakresu i rodzaju świadczeń lub innych ograniczeń,
3) określenie zobowiązanych podmiotów,
4) miejsce, dzień i godzinę osobistego stawiennictwa lub realizacji innych
świadczeń bądź ograniczeń,
5) przypuszczalny czas trwania ograniczeń,
6) pouczenie o odpowiedzialności karnej lub innych skutkach prawnych
naruszenia rozporządzenia, zarządzenia lub decyzji.
5. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego; decyzje te podlegają natychmiastowemu
wykonaniu. W nagłych przypadkach decyzja może być wydana w formie ustnej,
niezwłocznie potwierdzonej pisemnie.
6. Wojewoda może uchylić zarządzenie lub decyzję wójta (burmistrza, prezydenta
miasta), starosty albo pełnomocników, o których mowa w art. 9 ust. 5 i art.
10 ust. 5, w całości lub w części.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może uchylić rozporządzenie lub
decyzję wojewody albo pełnomocnika, o którym mowa w art. 12 ust. 4, w całości
lub w części.
Art. 26.
1. Właściwi wojewodowie mogą zawieszać na czas określony działalność
przedszkoli, szkół i innych placówek systemu oświaty, a także szkół wyższych
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli właściwy organ na podstawie
odrębnych przepisów zawiesił zajęcia dydaktyczne.
Art. 27.
1. W celu usprawnienia przemieszczania się środków transportowych niezbędnych
dla prowadzenia działań ratowniczych mogą być wprowadzone ograniczenia w
transporcie drogowym, kolejowym i lotniczym oraz w ruchu jednostek
pływających na śródlądowych drogach wodnych, morskich wodach wewnętrznych i
morzu terytorialnym.
2. Odpowiednio minister właściwy do spraw transportu i minister właściwy do
spraw gospodarki morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, może
wprowadzić ograniczenia, o których mowa w ust. 1 oraz określić zakres tych
ograniczeń.
Art. 28.
1. Dla zapewnienia łączności na potrzeby działań ratowniczych mogą być
wprowadzone ograniczenia w pracy urządzeń łączności oraz wykonywania usług
telekomunikacyjnych i pocztowych.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić ograniczenia,
o których mowa w ust. 1, oraz określić ich zakres.
Art. 29.
Redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i telewizyjnych
na obszarze objętym stanem klęski żywiołowej, są zobowiązani, na żądanie
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wojewodów, starostów, wójtów
(burmistrzów, prezydentów miast) albo pełnomocników do nieodpłatnego,
niezwłocznego rozpowszechniania komunikatów tych organów, związanych z
działaniami w celu zapobieżenia skutkom klęsk żywiołowych lub ich usunięcia.
Rozdział 4
Przepisy karne
Art. 30.
1. Kto w czasie obowiązywania stanu klęski żywiołowej:
1) wbrew zakazowi prowadzi działalność gospodarczą określonego rodzaju,
2) wbrew nakazowi nie podejmuje działalności gospodarczej określonego
rodzaju,
3) narusza zasady reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły,
4) wbrew obowiązkowi nie poddaje się szczepieniom ochronnym, badaniom
lekarskim i przymusowemu leczeniu, zabiegom lub kwarantannie,
5) nie opróżnia lub nie zabezpiecza określonego mieszkania lub innych lokali
na wyznaczonym terenie,
6) nie stosuje się do nakazu ewakuacji w ustalonym czasie z określonych
miejsc, obszarów i obiektów,
7) nie stosuje się do nakazu lub zakazu przebywania w określonych miejscach,
obszarach i obiektach,
8) narusza wprowadzone ograniczenia organizując i przeprowadzając strajk,
inną formę protestu lub imprezę masową,
9) nie stosuje się do wprowadzonych ograniczeń w zakresie prawa pracy,
10) wbrew obowiązkowi nie wykonuje świadczeń osobistych i rzeczowych lub nie
wykonuje ich w pełnym zakresie,
11) wbrew obowiązkowi nie rozpowszechnia komunikatów i decyzji związanych z
działaniami w celu zapobieżenia skutkom klęsk żywiołowych lub ich
usunięcia
- podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Kto naruszając wprowadzone ograniczenia w transporcie drogowym, kolejowym
lub lotniczym albo w ruchu jednostek pływających po śródlądowych drogach
wodnych, morskich wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym utrudnia lub
uniemożliwia prowadzenie działań ratowniczych
- podlega karze aresztu albo grzywny.
3. Rozpoznawanie spraw o wykroczenia określone w ust. 1 i 2 następuje w trybie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia w postępowaniu
przyśpieszonym.
Art. 31.
1. Nie wykonane w całości lub w części do dnia zniesienia stanu klęski
?ywiołowej lub uchylenia odpowiednich ograniczeń wolności i praw człowieka i
obywatela kary za wykroczenia wymierzone na podstawie przepisów ustawy
podlegają wykonaniu.
2. Postępowania w sprawach o wykroczenia określone w niniejszej ustawie,
wszczęte i nie zakończone orzeczeniem kończącym postępowanie do dnia
zniesienia stanu klęski żywiołowej lub uchylenia odpowiednich ograniczeń
wolności i praw człowieka i obywatela, prowadzi się na podstawie przepisów
ustawy, a wymierzone kary podlegają wykonaniu.
3. Po zniesieniu stanu klęski żywiołowej postępowanie w sprawach o wykroczenia
określone w ustawie prowadzi się na zasadach ogólnych.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 32.
W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495,
Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 146, poz. 961
i Nr 162, poz. 1114 i 1126, z 1999 r. Nr 50, poz. 500, z 2000 r. Nr 12, poz. 136
i Nr 109, poz. 1156 oraz z 2001 r. Nr 48, poz. 506, Nr 81, poz. 877, Nr 85, poz.
925, Nr 88, poz. 961, Nr 110, poz. 1189 i Nr 111, poz. 1194) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 17 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a. koordynowanie działań w zakresie ochrony ludności w czasie klęsk
żywiołowych oraz usuwania ich skutków,’’;
2) art. 137 otrzymuje brzmienie:
"Art. 137. 1. Obrona cywilna wypełnia zadania humanitarne, mające na celu
ochronę ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z
klęsk żywiołowych lub działań zbrojnych oraz zapewnienie ludności
warunków przetrwania.
2. Do zadań obrony cywilnej należy ponadto ochrona zakładów pracy,
urządzeń użyteczności publicznej i dóbr kultury w czasie działań
zbrojnych.".
Art. 33.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 81,
poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 113, poz. 1207)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
,,3) innym miejscowym zagrożeniu - rozumie się przez to zdarzenie
wynikające z rozwoju cywilizacyjnego i naturalnych praw przyrody nie
będące pożarem ani klęską żywiołową, stanowiące zagrożenie dla życia,
zdrowia, mienia lub środowiska, któremu zapobieżenie lub którego
usunięcie skutków nie wymaga zastosowania nadzwyczajnych środków,";
2) w art. 14 uchyla się ust. 6, 8 i 9.
Art. 34.
1. Traci moc dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu
zwalczania klęsk żywiołowych (Dz.U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz.
167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668).
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie dekretu, o którym mowa w ust. 1,
pozostają w mocy do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w
niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od wejścia w życie
ustawy, o ile nie są z nią sprzeczne.
Art. 35.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.