Projekt

 

 

 

USTAWA

z dnia ...................

o zawodzie pracownika socjalnego

 

 

 

 

Rozdział 1

Przepisy ogólne

 

Art. 1. Ustawa określa:

1)    zasady i warunki wykonywania zawodu pracownika socjalnego oraz uzyskiwania specjalizacji zawodowej i awansu zawodowego;

2)    obowiązki i prawa pracowników socjalnych;

3)     sposób prowadzenia Rejestru Pracowników Socjalnych.

 

Art. 2. 1. Zawód pracownika socjalnego może wykonywać oraz posługiwać się tytułem zawodowym „pracownik socjalny” osoba, która spełnia wymagania określone niniejszą ustawą.

2. Tytuł zawodowy „pracownik socjalny” podlega ochronie prawnej.

 

Art. 3. Pracownik socjalny wykonuje swój zawód z należytą starannością, zgodnie z  osiągnięciami nauki i z zasadami etyki zawodowej.

 

Art. 4. Dzień 21 listopada ustanawia się Dniem Pracownika Socjalnego.

 

 

Rozdział 2

Wykonywanie zawodu pracownika socjalnego

 

Art. 5. 1. Wykonywanie zawodu pracownika socjalnego polega na świadczeniu pracy socjalnej, rozumianej jako działalność profesjonalna, korzystająca z teorii i osiągnięć nauki, w tym teorii ludzkich zachowań i systemów społecznych, mająca na celu:

1)    aktywizowanie i wspieranie osób oraz rodzin, które własnym staraniem, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości, nie są w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb życiowych oraz nie mogą uczestniczyć w życiu społeczności, aby o własnych siłach mogły przezwyciężyć ubóstwo i wykluczenie społeczne;

2)    integrację społeczną osób oraz  rodzin i innych grup społecznych;

3)    dążenie do zapewnienia wszystkim osobom tego wymagającym odpowiednich form  wsparcia;

4)    zapobieganie problemom wynikającym z wzajemnych ludzkich relacji i współudział w rozwiązywaniu tych problemów – dla osiągnięcia godnych warunków życia przez osoby uzyskujące wsparcie w formie pracy socjalnej.

2. Wykonywanie zawodu pracownika socjalnego polega również na:

1) planowaniu i inspirowaniu organizowania wsparcia społecznego dla osób oraz rodzin i innych grup społecznych;

2) dokonywaniu analizy i oceny zjawisk, które powodują zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej;

3) współuczestniczeniu w inspirowaniu, opracowywaniu, wdrażaniu oraz rozwijaniu regionalnych i lokalnych strategii i programów pomocy społecznej, ukierunkowanych na podniesienie jakości życia i poprawę spójności społecznej.

3.  Świadczenie pracy socjalnej polega w szczególności na:

1) wspieraniu w uzyskaniu, przez osoby i rodziny będące w trudnej sytuacji życiowej, poradnictwa dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów oraz pomocy, świadczonych przez właściwe instytucje rządowe, samorządowe i organizacje pozarządowe;

2) poradnictwie socjalnym;

3) prowadzeniu mediacji mających na celu budowanie korzystnych relacji między członkami rodziny;

4) wspieraniu lub dążeniu do przywrócenia korzystnych relacji między osobami a społeczeństwem w celu poprawy jakości życia;

5) pobudzaniu społecznej aktywności i inspirowaniu działań samopomocowych w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób oraz rodzin i innych grup społecznych;

6) współpracy z innymi specjalistami w celu przeciwdziałania i ograniczania skutków negatywnych zjawisk społecznych;

7) inicjowaniu nowych form pomocy osobom i rodzinom będącym w trudnej sytuacji życiowej oraz inspirowaniu powołania instytucji świadczących usługi służące poprawie sytuacji życiowej takich osób i rodzin;

8) pracy w środowisku lokalnym przy organizowaniu działań na rzecz osób oraz rodzin i innych grup społecznych, będących w trudnej sytuacji życiowej;

9) integrowaniu osób oraz rodzin i innych grup społecznych, a także społeczności lokalnej;

10)  przeprowadzaniu rodzinnych wywiadów środowiskowych;

11)  podejmowaniu interwencji socjalnej i występowaniu w interesie osób, w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia, szczególnie w sprawach dotyczących nieletnich, osób starszych, niepełnosprawnych, samotnych oraz z zaburzeniami psychicznymi;

12)  opracowywaniu planów pomocy oraz kwalifikowaniu do uzyskania świadczeń pomocy społecznej;

13)  opracowywaniu, wspólnie z osobami wymagającymi wsparcia, indywidualnych programów zatrudnienia socjalnego i indywidualnych programów wychodzenia z bezdomności;

14)  opracowywaniu i podejmowaniu czynności związanych z realizacją zadań określonych w kontrakcie socjalnym.

 

Art. 6. 1. Prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego posiada osoba, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, włada językiem polskim w mowie i w piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu pracownika socjalnego oraz:

1)    posiada dyplom ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej studiów wyższych na jednym z kierunków: pedagogika, pedagogika specjalna, politologia, psychologia, socjologia lub nauki o rodzinie, jeżeli plany i programy studiów spełniają wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, dyplom ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej kolegium pracowników służb społecznych, dyplom uzyskania w Rzeczypospolitej Polskiej  tytułu zawodowego pracownik socjalny lub dyplom uznany za równorzędny;

2)    po ukończeniu nauki odbyła 3 miesięczny staż na stanowisku stażysty pracy socjalnej w podmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1, na podstawie umowy o pracę albo umowy o staż w ramach aktywizacji zawodowej absolwentów;

3)    została wpisana do Rejestru Pracowników Socjalnych.

2. Nadzór nad stażem sprawuje opiekun stażu wyznaczany przez kierownika podmiotu, w którym osoba odbywa staż.

3. Po zakończeniu stażu kierownik podmiotu wraz z opiekunem stażu sporządza ocenę przydatności osoby do wykonywania zawodu pracownika socjalnego, zwaną dalej „oceną przydatności”.

4. Ocena przydatności uwzględnia w szczególności zaangażowanie zawodowe stażysty, komunikatywność, zdolność do pracy samodzielnej, jak i w zespole, umiejętność pracy z różnymi grupami osób korzystających z pomocy społecznej.

5. Kierownik podmiotu przekazuje ocenę przydatności osobie odbywającej staż nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu.

6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, wymagane umiejętności, ramowe treści nauczania dla poszczególnych przedmiotów, wykaz i minimalny wymiar zajęć dydaktycznych oraz praktyk zawodowych, realizowanych w trakcie studiów – uwzględniając konieczność odpowiedniego przygotowania do wykonywania zawodu pracownika socjalnego.

 

Art. 7. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodu pracownika socjalnego, uznaje się te kwalifikacje na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959).

 

Art. 8. 1. Osoby posiadające prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego mogą wykonywać ten zawód w:

1)    jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, instytucjach rynku pracy, centrach integracji społecznej, zakładach opieki zdrowotnej, zakładach karnych – jeżeli realizują zadania z zakresu pomocy społecznej;

2)    organizacjach pozarządowych, kościołach i związkach wyznaniowych oraz instytucjach niepublicznych – jeżeli realizują zadania z zakresu pomocy społecznej lub świadczą pracę socjalną;

3)    innych podmiotach – jeżeli realizują zadania z zakresu pomocy społecznej lub świadczą pracę socjalną.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą być zatrudniane ponadto przy:

1)    prowadzeniu prac koordynacyjnych i kontrolno-nadzorczych w zakresie pomocy społecznej;

2)    kierowaniu jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej i innymi instytucjami funkcjonującymi w obszarze pomocy społecznej;

3)    działalności naukowo-badawczej i dydaktycznej w zakresie pomocy społecznej.

 

 

Rozdział 3

Specjalizacja zawodowa i awans zawodowy

 

Art. 9. 1. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej w zawodzie pracownika socjalnego:

1)    I stopień specjalizacji zawodowej, mający na celu pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych;

2)    II stopień specjalizacji zawodowej, mający na celu rozszerzenie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami osób korzystających z pomocy społecznej.

2. Szkolenie w zakresie specjalizacji zawodowej w zawodzie pracownika socjalnego mogą realizować podmioty prowadzące kształcenie i doskonalenie zawodowe po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego warunków szkolenia.

 

Art. 10. Ustala się stopnie awansu zawodowego w zawodzie pracownika socjalnego:

1)    pracownik socjalny;

2)    starszy pracownik socjalny;

3)    specjalista pracy socjalnej;

4)    starszy specjalista pracy socjalnej;

5)    główny specjalista pracy socjalnej.

 

Art. 11. Stopnie awansu zawodowego można uzyskać w przypadku:

1)    starszego pracownika socjalnego – po przepracowaniu 3 lat w zawodzie pracownika socjalnego, a jeżeli osoba ukończyła studia wyższe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 – po przepracowaniu 2 lat w zawodzie pracownika socjalnego;

2)    specjalisty pracy socjalnej – po uzyskaniu I stopnia specjalizacji zawodowej i przepracowaniu 5 lat w zawodzie pracownika socjalnego, a jeżeli osoba ukończyła studia wyższe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 – po przepracowaniu 4 lat w zawodzie pracownika socjalnego;

3)    starszego specjalisty pracy socjalnej – po uzyskaniu II stopnia specjalizacji zawodowej i przepracowaniu 7 lat w zawodzie pracownika socjalnego, a jeżeli osoba ukończyła studia wyższe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 – po uzyskaniu II stopnia specjalizacji zawodowej i przepracowaniu 6 lat w zawodzie pracownika socjalnego;

4)    głównego specjalisty pracy socjalnej – po uzyskaniu II stopnia specjalizacji zawodowej i przepracowaniu 8 lat w zawodzie pracownika socjalnego.

 

Art. 12. 1. Przy ministrze właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego działa Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników Socjalnych, zwana dalej „Komisją”, której członków powołuje ten minister.

2. Do zadań Komisji należy w szczególności:

1)      przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej oraz egzaminu dla pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji zawodowej w marcu i październiku każdego roku;

2)      nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej;

3)      prowadzenie rejestru wydanych dyplomów II stopnia specjalizacji zawodowej;

4)      powoływanie przewodniczącego i członków regionalnych komisji egzaminacyjnych;

5)      kontrolowanie pracy regionalnych komisji egzaminacyjnych i podmiotów prowadzących szkolenia;

6)      opiniowanie dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego kandydatów na konsultantów prac dyplomowych na II stopień specjalizacji zawodowej;

7)      przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego informacji dotyczących zasięgu, przebiegu i poziomu szkoleń w zakresie specjalizacji zawodowej;

8)      opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy regionalnych komisji egzaminacyjnych.

3. W związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 2, zamiejscowym członkom Komisji przysługują diety oraz inne należności za czas podróży, na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

4. Za czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, Komisja pobiera opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.

5. Koszty działalności Komisji są pokrywane z budżetu państwa, z części budżetowej, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.

6. Kandydaci, o których mowa w ust. 2 pkt 6, są wskazywani przez podmioty prowadzące szkolenia w zakresie specjalizacji zawodowej.

7. Kandydaci, o których mowa w ust. 2 pkt 6, powinni posiadać:  

1)  ukończone studia magisterskie na jednym z kierunków: pedagogika, politologia, psychologia, socjologia lub nauki o rodzinie;

2) co najmniej siedmioletnią praktykę w pracy socjalnej zgodną z kierunkiem pracy socjalnej stanowiącym przedmiot szkolenia w zakresie  II stopnia specjalizacji zawodowej lub w kształceniu w  zakresie  pracy socjalnej.

 

Art. 13.  1. Przy urzędach marszałkowskich w samorządach województw działają regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych.

2. Do zadań regionalnych komisji egzaminacyjnych należy:

1)    przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej oraz egzaminu dla pracowników socjalnych, ubiegających się o I stopień specjalizacji zawodowej;

2)    nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej;

3)    prowadzenie rejestru wydanych dyplomów I stopnia specjalizacji zawodowej;

4)    opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji zawodowej dla Komisji oraz dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

3. Członkami regionalnych komisji egzaminacyjnych mogą być specjaliści –  teoretycy i praktycy pracy socjalnej z danego regionu.

4. Praca regionalnych komisji egzaminacyjnych podlega kontroli Komisji polegającej na  sprawdzaniu dokumentacji osób dopuszczonych do egzaminów oraz wizytowaniu  egzaminów.

5. Za czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, regionalne komisje egzaminacyjne pobierają  opłatę, która stanowi dochód samorządu województwa.

6. Koszty działalności regionalnych komisji egzaminacyjnych pokrywa samorząd województwa.

 

Art. 14. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)   organizację pracy Komisji i regionalnych komisji egzaminacyjnych,

2)   tryb postępowania w sprawie nadawania stopni specjalizacji zawodowej i wydawania dyplomów I i II stopnia specjalizacji zawodowej,

3)   wzory dyplomów I i II stopnia specjalizacji zawodowej,

4)    wysokość opłaty, z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów czynności, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 i art. 13 ust. 2 pkt 1, oraz przy przyjęciu, że opłata nie może przekroczyć 20% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym,

5)   warunki uzyskiwania przez pracowników socjalnych stopni specjalizacji zawodowej,

6)   sposób przygotowywania prac dyplomowych przez kandydatów ubiegających się o uzyskanie II stopnia specjalizacji zawodowej,

7)   tryb kontrolowania pracy regionalnych komisji egzaminacyjnych oraz podmiotów prowadzących szkolenia w zakresie specjalizacji zawodowej,

8)   warunki szkolenia, o którym mowa w art. 9 ust. 2, w zakresie specjalizacji zawodowej

– uwzględniając potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu nauczania.

 

 

Rozdział 4

Obowiązki i prawa pracownika socjalnego

 

Art. 15. 1. Przy wykonywaniu zawodu pracownik socjalny jest obowiązany do:

1)    przestrzegania zasad etyki zawodowej;

2)    kierowania się zasadą dobra osób i rodzin, którym pomaga oraz poszanowania godności i praw tych osób do samostanowienia;

3)    przeciwdziałania praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym osoby oraz rodziny lub inne grupy społeczne;

4)    podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych;

5)    poddawania się superwizji, rozumianej jako dokonywana przez pracownika socjalnego wyższego stopniem forma poradnictwa dla pracownika socjalnego, która ma na celu zachowanie i wzmocnienie kompetencji zawodowych, utrzymanie wysokiego poziomu świadczonych usług oraz przeciwdziałanie zjawisku wypalenia zawodowego.

2.  Dokonywanie superwizji, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może nastąpić z inicjatywy:

1)    pracownika socjalnego;

2)    pracodawcy zatrudniającego pracownika socjalnego.

 

Art. 16. 1. Pracownik socjalny, a także osoba odbywająca staż oraz  praktyki zawodowe w zawodzie pracownika socjalnego mają  prawo wglądu do dokumentów zawierających dane osobowe, w zakresie niezbędnym do ustalenia sytuacji osobistej, dochodowej oraz  majątkowej, w celu udzielania świadczeń osobom, rodzinom i społecznościom lokalnym.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane zachować w tajemnicy informacje o osobach, uzyskane przy świadczeniu pracy socjalnej lub udzielaniu innych świadczeń pomocy społecznej.

3.  Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli:

1)      odrębne przepisy tak stanowią;

2)     zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia osoby;

3)     osoba lub jej przedstawiciel ustawowy wyrażają zgodę na ujawnienie informacji.

4. Obowiązek zachowania tajemnicy nie jest ograniczony w czasie.

 

Art. 17. Pracownikowi socjalnemu przysługuje:

1)    ochrona prawna przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych;

2)    ochrona osobista w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia pracownika socjalnego podczas wykonywania czynności zawodowych, którą zapewnia pracodawca, w porozumieniu ze strażą gminną (miejską) lub inną jednostką uprawnioną do sprawowania ochrony osób;

3)    prawo pierwszeństwa podczas wykonywania czynności zawodowych w urzędach, instytucjach i innych placówkach;

4)    pomoc w wykonywaniu czynności zawodowych, udzielana przez organy administracji publicznej, Policję i inne instytucje państwowe, stowarzyszenia i organizacje społeczne.

 

Art. 18. 1. Pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w ośrodku pomocy społecznej lub w powiatowym centrum pomocy rodzinie, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje raz na 2 lata dodatkowy, nieprzerwany urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni.

2. Warunkiem nabycia prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego jest przepracowanie 5 lat w zawodzie pracownika socjalnego.

3. Do okresu pracy, od którego jest uzależnione prawo do pierwszego i kolejnych dodatkowych urlopów wypoczynkowych, wlicza się okresy czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby oraz urlopu innego niż wypoczynkowy, trwające łącznie nie dłużej niż 6 miesięcy; w przypadku okresu niezdolności do pracy wskutek choroby i urlopów innych niż wypoczynkowy, trwających dłużej niż 6 miesięcy, wymagany okres pracy w zawodzie pracownika socjalnego przedłuża się o ten okres.

 

Art. 19. Pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy w samorządowych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje wypłacany co miesiąc dodatek do wynagrodzenia w wysokości 250 zł. W przypadku zatrudnienia w mniejszym wymiarze czasu pracy dodatek przysługuje w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy.

 

Art. 20. Pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia  dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

 

 

Rozdział 5

Rejestr Pracowników Socjalnych

 

Art. 21. Tworzy się Rejestr Pracowników Socjalnych, zwany dalej „Rejestrem”, w celu prowadzenia wykazu osób mających prawo wykonywania zawodu pracownika socjalnego.

 

Art. 22.  1. Rejestr prowadzi wojewoda w formie elektronicznej.

2. Rejestr obejmuje następujące dane:

1) nazwisko i imię, datę urodzenia oraz numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość pracownika socjalnego;

2) rodzaj i numer dyplomu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1;

3) okres odbycia stażu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2;

4) w odniesieniu do osób, o których mowa w art. 7, datę i numer decyzji o uznaniu kwalifikacji.

3. Wpisu do Rejestru dokonuje wojewoda na pisemny wniosek osoby, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 lub art. 7.

4. Wpisu do Rejestru dokonuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a w przypadku braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej –  Wojewoda Mazowiecki.

5. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające dane podlegające wpisowi do Rejestru.

6. Odmowa wpisu do Rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej, od której służy odwołanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

7.  Wpis podlega wykreśleniu w przypadku:

1)    wniosku osoby wpisanej do Rejestru;

2)    orzeczenia przez sąd zakazu wykonywania zawodu pracownika socjalnego;

3)    śmierci osoby wpisanej do Rejestru.

8. Dane zgromadzone w Rejestrze udostępnia się osobom wpisanym do Rejestru oraz  podmiotom, o których mowa w art. 8 ust. 1, zatrudniającym lub zamierzającym zatrudnić pracownika socjalnego.

9. Wpis do Rejestru potwierdza się zaświadczeniem o wpisie do Rejestru.

10. Informacje zawarte w Rejestrze mogą być udostępniane osobie uprawnionej w formie elektronicznej.

 

 

Rozdział 6

Przepisy karne

 

Art. 23. 1. Kto, nie posiadając do tego uprawnień, używa tytułu zawodowego pracownika socjalnego, tytułu, nazwy lub określenia stanowiska w brzmieniu, które może wprowadzać w błąd co do zakresu lub charakteru posiadanych uprawnień zawodowych lub wykonywanych czynności zawodowych zawodu pracownika socjalnego,

podlega karze grzywny do 2 000 zł.

2. Sąd, skazując za wykroczenie wymienione w ust. 1, może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości na koszt ukaranego.

3. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów  Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

 

Rozdział 7

Przepisy zmieniające

 

Art. 24. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:

1)   w art. 1 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

 „4) publicznych kolegiach pracowników służb społecznych.”;

2)   w art. 42 w ust. 7 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli szkół niewymienionych w ust. 3, nauczycieli szkół, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1a, nauczycieli szkół zaocznych, nauczycieli kolegiów pracowników służb społecznych, nauczycieli w systemie kształcenia na odległość, nauczycieli realizujących w ramach stosunku pracy obowiązki określone dla stanowisk o różnym tygodniowym obowiązkowym wymiarze godzin, pedagogów, psychologów, logopedów, doradców zawodowych prowadzących zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu w celu wspomagania uczniów w podejmowaniu decyzji edukacyjnych i zawodowych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 11 ustawy o systemie oświaty, bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych oraz zasady zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość.”.

 

Art. 25. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.2)) wprowadza się następujące zmiany:

1)    w art. 5a w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3)  samorządów województw – w szkołach, placówkach, zakładach kształcenia i placówkach doskonalenia nauczycieli oraz kolegiach pracowników służb społecznych, o których mowa w art. 5 ust. 6 i ust. 6d.”;

2)   art. 9f otrzymuje brzmienie:

„Art. 9f. 1.   Kolegia pracowników służb społecznych, o których mowa w art. 2 pkt 11, kształcą w zawodzie pracownik socjalny.

2.  Nadzór pedagogiczny nad kolegiami pracowników służb społecznych sprawuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.

 3. Publiczne kolegia pracowników służb społecznych są finansowane na zasadach określonych w art. 79 i 81.

4.  Niepubliczne kolegia pracowników służb społecznych nie otrzymują dotacji z budżetu państwa.

5.  Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego wpisuje nowo utworzone kolegium do wykazu kolegiów pracowników służb społecznych.

6.  Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, na zasadach określonych w przepisach dotyczących szkół, dokonuje legalizacji przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą dyplomów i indeksów wydawanych przez kolegia pracowników służb społecznych.

7.  Słuchaczem kolegium pracowników służb społecznych może być tylko osoba posiadająca świadectwo dojrzałości.

8. W zakresie uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej i odbywania przeszkolenia wojskowego do słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych stosuje się przepisy dotyczące studentów szkół wyższych.

9.  Kolegia pracowników służb społecznych mogą pobierać opłaty za egzaminy wstępne oraz za zajęcia dydaktyczne, z wyłączeniem zajęć dydaktycznych w systemie dziennym w publicznych kolegiach pracowników służb społecznych, chyba że są powtarzane z powodu niezadowalających wyników w nauce.

10.  Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i warunki tworzenia oraz likwidacji kolegium pracowników służb społecznych, jego organizację i sposób działania, w tym sposób powierzania stanowisk kierowniczych, sposób sprawowania opieki naukowo-dydaktycznej, a także sprawowania nadzoru pedagogicznego nad kolegiami pracowników służb społecznych, sposób dokumentowania toku nauki, wydawania duplikatów dokumentów oraz wzory arkusza organizacyjnego kolegium pracowników służb społecznych, dyplomu ukończenia kolegium pracowników służb społecznych, indeksu i legitymacji słuchacza kolegium, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego funkcjonowania kolegiów.

11. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, standardy kształcenia w kolegiach pracowników służb społecznych, uwzględniając w szczególności wymagane umiejętności, przedmioty kształcenia, treści programowe, zakres i wymiar praktyk zawodowych oraz wymagania dotyczące realizowania planów nauczania.

12.  W zakresie nieuregulowanym odmiennie w przepisach, o których mowa w ust. 10 i 11, do kolegiów pracowników służb społecznych stosuje się przepisy dotyczące szkół.”;

3)   w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.     Świadectwa i dyplomy państwowe wydawane przez uprawnione do tego szkoły, placówki kształcenia ustawicznego i placówki kształcenia praktycznego, zakłady kształcenia nauczycieli, kolegia pracowników służb społecznych oraz okręgowe komisje egzaminacyjne są dokumentami urzędowymi.”.

 

Art. 26. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001 i Nr 273, poz. 2703 oraz  z 2005 r. Nr  64, poz. 565 i Nr 94, poz. 788) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 6 pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12) praca socjalna – pracę socjalną, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia ... o zawodzie pracownika socjalnego (Dz. U. Nr ..., poz. ...);”;

2) w art. 112 po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:

„7a. Pracownikom podlegającym przepisom ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm.1)) zarząd powiatu powierza stanowiska kierowników placówek opiekuńczo-wychowawczych i ośrodków adopcyjno-opiekuńczych zgodnie z wymogami art. 122 ust. 1, po zasięgnięciu opinii kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie.”;

3) w dziale III tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:

„Pracownicy pomocy społecznej”;

4) uchyla się art. 116;

5) dodaje się art. 116a w brzmieniu:

„Art. 116a.  1.  Pracownikami publicznych służb pomocy społecznej są pracownicy zatrudnieni w publicznych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, w tym:

1)      pracownicy socjalni;

2)      specjaliści pracy z rodziną;

3)      specjaliści do spraw programów;

4)      doradcy do spraw osób niepełnosprawnych;

5)      opiekunowie środowiskowi;

6)      opiekunowie dziecięcy;

7)      asystenci osób niepełnosprawnych.

2. Zasady i warunki wykonywania zawodu pracownika socjalnego określają odrębne przepisy.”;

6) uchyla się art. 117-120 i art. 121 ust. 1-4;

7) art. 123 otrzymuje brzmienie:

„Art. 123.   Prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych w samorządowych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art. 116a, regulują przepisy o pracownikach samorządowych, a w odniesieniu do nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych publicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych i ośrodków adopcyjno-opiekuńczych zatrudnionych na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela, regulują przepisy ustawy – Karta Nauczyciela.".

 

 

Rozdział 8

Przepisy przejściowe i końcowe

 

Art. 27. 1. Osoby, które nabyły uprawnienia do wykonywania zawodu pracownika socjalnego, przyznane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 26, zachowują te uprawnienia i mogą nadal wykonywać zawód pracownika socjalnego na podstawie niniejszej ustawy.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uzyskać wpis do Rejestru Pracowników Socjalnych w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Osoby, które w okresie 3,5 roku od dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 26, ukończą studia wyższe na kierunkach: pedagogika, psychologia, politologia lub socjologia, albo ukończyły wyższe studia zawodowe w specjalności, której plan i program studiów odpowiada wymaganiom określonym na podstawie art. 6 ust. 6, mogą wykonywać zawód pracownika socjalnego.

4. Osoby, które do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy ukończyły studia wyższe na kierunkach innych niż wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz posiadają dyplom uzyskania tytułu zawodowego w zawodzie pracownika socjalnego, zachowują prawo do awansu zawodowego na zasadach określonych dla osób posiadających wykształcenie wyższe na kierunkach wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1.

5. Pracownicy socjalni zatrudnieni w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują prawo do zatrudnienia na stanowiskach, które zajmowali przed tym dniem, jeżeli wykonają obowiązek, o którym mowa w ust. 2.

6. Osoby zatrudnione przed dniem 1 maja 2004 r. na stanowisku aspiranta pracy socjalnej, które w okresie 3,5 roku od dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 26, ukończą studia wyższe na kierunkach: pedagogika, psychologia, politologia lub socjologia i uzyskają tytuł licencjata, mogą wykonywać zawód pracownika socjalnego.

7. Osoby zatrudnione przed dniem 1 maja 2004 r. na stanowisku aspiranta pracy socjalnej, które w okresie 5,5 roku od wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 26, ukończą studia wyższe magisterskie na kierunkach: pedagogika, psychologia, politologia lub socjologia, mogą wykonywać zawód pracownika socjalnego.

8. Osoby, o których mowa w ust. 3, 6 i 7, podlegają wpisowi do Rejestru Pracowników Socjalnych, z tym że osoby, o których mowa w ust. 3, nabywają prawo do wykonywania zawodu pracownika socjalnego po odbyciu stażu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2.

 

Art. 28. Wojewodowie utworzą Rejestry Pracowników Socjalnych w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

 

Art. 29. Centralna Komisja Egzaminacyjna do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych oraz regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych stają się odpowiednio Centralną Komisją Egzaminacyjną do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników Socjalnych oraz regionalnymi  komisjami egzaminacyjnymi do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych.

 

Art. 30. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 118 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 26, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 14 niniejszej ustawy.

 

Art. 31. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9f ust. 4 i 5 ustawy, o której mowa w art. 25, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 9f ust. 10 i 11 ustawy, o której mowa w art. 25, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

 

Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 19,  który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.