P r o j e k t
USTAWA
z dnia 2002 r.
o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy
- Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady administrowania obrotem towarami z zagranicą.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu towarami z zagranicą w takim
zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi przepisami prawa oraz
umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) towar - rzecz ruchomą oraz energię, będące przedmiotem obrotu towarowego
z zagranicą,
2) obrót towarami z zagranicą - przywóz towarów na polski obszar celny lub
wywóz towarów z polskiego obszaru celnego niezależnie od sposobu ich
przemieszczania przez granicę,
3) kontyngent - określoną ilość lub wartość towaru, która może być
przywieziona na polski obszar celny lub wywieziona z polskiego obszaru
celnego w oznaczonym czasie,
4) transza - określoną, maksymalną lub minimalną, ilość lub wartość towarów,
na jaką może być udzielone pozwolenie,
5) okres odniesienia - okres poprzedzający złożenie wniosku o udzielenie
pozwolenia,
6) importer lub eksporter tradycyjny - osobę krajową, która dokonywała
obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem lub kontyngentem taryfowym
w rozumieniu Kodeksu celnego, w określonej minimalnej ilości lub
o określonej minimalnej wartości, w okresie odniesienia,
7) importer lub eksporter nietradycyjny - osobę krajową, która nie
dokonywała obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem lub
kontyngentem taryfowym w rozumieniu Kodeksu celnego, w określonej
minimalnej ilości lub o określonej minimalnej wartości, w okresie
odniesienia,
8) kwota gwarantowana - określoną ilość lub wartość towarów zagwarantowaną
dla importerów lub eksporterów nietradycyjnych,
9) Porozumienie WTO - Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu
(WTO), sporządzone w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r.
Nr 98, poz. 483, z 1996 r. Nr 9, poz. 54 i Nr 32, poz. 143 oraz z 1998 r.
Nr 34, poz. 195),
10) osoba krajowa - osobę w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 Kodeksu celnego.
Art. 3.
Obrót towarami z zagranicą jest wolny od ograniczeń i dozwolony każdemu na
równych prawach, chyba że przepisy ustaw lub umowy międzynarodowe, których
stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowią inaczej.
Art. 4.
1. Środkami administrowania obrotem towarami z zagranicą są:
1) automatyczna rejestracja,
2) kontyngent,
3) zakaz,
4) dopłata do wywozu,
5) opłata wywozowa.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, są ustanawiane na czas określony.
Art. 5.
Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, w sprawach indywidualnych
rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Rozdział 2
Automatyczna rejestracja
Art. 6.
Automatyczna rejestracja polega na rejestracji obrotu towarami z zagranicą przez
organ celny albo obowiązku uzyskania pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów.
Art. 7.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, z uwzględnieniem ust. 2, w szczególnie
uzasadnionych przypadkach, może, w drodze rozporządzenia, ustanowić
automatyczną rejestrację.
2. W zakresie towarów rolno-spożywczych rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1,
minister właściwy do spraw gospodarki wydaje również w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw rynków rolnych.
Art. 8.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu o ustanowieniu
automatycznej rejestracji może nałożyć na osoby dokonujące obrotu towarami z
zagranicą obowiązek uzyskania pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów,
określając równocześnie termin, od którego należy składać i rozpatrywać
wnioski o udzielenie pozwolenia.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może biec od dnia ogłoszenia rozporządzenia
o ustanowieniu automatycznej rejestracji, z tym że organ udzielający pozwoleń
udziela ich od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
3. W ramach automatycznej rejestracji, pozwolenia są udzielane przy zachowaniu
następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania
przez organ udzielający pozwoleń,
2) pozwolenie jest udzielane na wnioskowaną ilość lub wartość towarów,
3) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o
ustanowieniu automatycznej rejestracji określono inny termin,
a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z
zastrzeżeniem art. 39 ust. 3.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki, nakładając na osoby dokonujące obrotu
towarami z zagranicą obowiązek uzyskania pozwolenia, może równocześnie
określić, inne niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 40,
dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowe
dokumenty, które powinny być dołączone do wniosku.
5. Określając dodatkowe warunki oraz dokumenty, o których mowa w ust. 4,
minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w szczególności potrzebę
zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z
zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów państwa lub bezpieczeństwa
obrotu gospodarczego.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki, nakładając na osoby dokonujące obrotu
towarami z zagranicą obowiązek uzyskania pozwolenia, może równocześnie
określić przypadki, w których obrót ten nie wymaga uzyskania pozwolenia.
Art. 9.
1. Jeżeli w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7 ust. 1, nie został nałożony
obowiązek uzyskania pozwolenia, przyjęcie zgłoszenia do procedury
dopuszczenia do obrotu lub do procedury wywozu jest jednoznaczne
z zarejestrowaniem przez organ celny faktu dokonania obrotu z zagranicą
towarem objętym automatyczną rejestracją.
2. Organy celne przekazują informacje o dokonanym obrocie z zagranicą towarami
objętymi automatyczną rejestracją.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, mając na względzie sprawny obieg informacji, o
których mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia, tryb ich
przekazywania, organy, którym te informacje są przekazywane, a także sposób
rejestrowania towarów objętych automatyczną rejestracją.
Rozdział 3
Kontyngent i zakaz
Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, z uwzględnieniem ust. 3, w przypadkach, o których
mowa w ust. 2 albo w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach, może, w
drodze rozporządzenia, ustanowić kontyngent, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wobec państw będących stronami Porozumienia WTO, kontyngent jest ustanawiany
wyłącznie zgodnie z zasadami jego stosowania określonymi w Porozumieniu WTO
i, odpowiednio, w przypadkach gdy:
1) jest to niezbędne do zapobieżenia lub złagodzenia zasadniczego niedoboru
środków żywności lub innych produktów o podstawowym znaczeniu dla kraju,
2) jest to niezbędne do stosowania norm lub przepisów dotyczących
klasyfikacji, kwalifikowania lub marketingu produktów stanowiących
przedmiot handlu międzynarodowego,
3) dotyczy to obrotu wszelkimi produktami rolnymi lub produktami rybołówstwa
i jest to niezbędne do funkcjonowania programów rządowych służących:
a) ograniczeniu ilości podobnego produktu produkcji krajowej, którego
znacząca sprzedaż lub produkcja została dozwolona lub jeżeli nie
istnieje znacząca produkcja krajowa tego towaru, a towar importowany
jest jego bezpośrednim substytutem bądź
b) likwidacji czasowej nadwyżki podobnego produktu produkcji krajowej
niezależnie od wielkości produkcji krajowej tego produktu, gdy towar
importowany jest jego bezpośrednim substytutem, poprzez udostępnienie
tej nadwyżki pewnym grupom konsumentów krajowych nieodpłatnie lub po
cenach niższych od aktualnych cen rynkowych, bądź
c) ograniczeniu ilości dozwolonej produkcji każdego produktu pochodzenia
zwierzęcego lub roślinnego, którego produkcja jest bezpośrednio zależna
całkowicie lub głównie od surowca importowanego z powodu nieznacznej
krajowej produkcji takiego surowca,
4) jest to konieczne do zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w
rozumieniu Porozumienia WTO,
5) jest to konieczne do ochrony zasad współżycia społecznego,
6) jest to konieczne do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt, ochrony
roślin lub środowiska,
7) dotyczy to obrotu z zagranicą złotem, srebrem lub platyną,
8) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów
wykonawczych nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami
Porozumienia WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi regulacji
obrotu z zagranicą, utrzymania monopolu, ochrony własności intelektualnej,
9) dotyczy to produktów pracy więźniów,
10) jest to konieczne do ochrony dóbr kultury mających wartość artystyczną,
historyczną lub archeologiczną,
11) dotyczy to zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych,
12) jest to konieczne do wykonania zobowiązań wynikających z międzynarodowych
porozumień towarowych,
13) jest to konieczne w celu ograniczenia wywozu surowców pochodzenia
krajowego, niezbędnych do zapewnienia podstawowej ilości tego surowca
krajowemu przemysłowi przetwórczemu,
14) jest to istotne przy nabywaniu lub dystrybucji produktów, których odczuwa
się powszechny lub lokalny niedobór, pod warunkiem że zostanie zachowana
zasada, że wszystkie strony Porozumienia WTO mają prawo do udziału w
międzynarodowych dostawach takich produktów, zaś kontyngent niezgodny z
innymi postanowieniami Porozumienia WTO zostanie zniesiony, gdy tylko
okoliczności, które spowodowały wprowadzenie kontyngentu, przestaną
istnieć,
15) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa
publicznego,
16) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
17) wystąpiła klęska żywiołowa,
18) służy to wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów
Zjednoczonych do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.
3. W zakresie towarów rolno-spożywczych rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1,
minister właściwy do spraw gospodarki wydaje również w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw rynków rolnych.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w ust.
1, może równocześnie określić, inne niż określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 40, dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a
także dodatkowe dokumenty i informacje, które powinny być dołączone do
wniosku.
5. Określając dodatkowe warunki i informacje, dokumenty i informacje, o których
mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w
szczególności potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej
specyfiką obrotu towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów
państwa lub bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w
ust. 1, może określić przypadki, w których obrót towarami z zagranicą nie
wymaga uzyskania pozwolenia.
Art. 11.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając kontyngent, określi
sposób jego rozdysponowania zgodnie z art. 12.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania
kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1, może określić wielkość
transzy.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania
kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 i 3, określi terminy składania
i rozpatrywania wniosków o udzielenie pozwolenia.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania
kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3, określi okres odniesienia,
kwotę gwarantowaną oraz minimalną ilość lub wartość towarów, którymi obrót z
zagranicą w okresie odniesienia jest warunkiem uznania za importera lub
eksportera tradycyjnego.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania
kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3, może określić wielkość transzy
dla importerów nietradycyjnych.
Art. 12.
1. Rozdysponowanie kontyngentu dokonuje się w jeden z następujących sposobów:
1) według kolejności otrzymania wniosków,
2) proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych,
3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę
wnioskującą.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o ustanowieniu
kontyngentu, może określić, inny niż określony w ust. 1, sposób
rozdysponowania kontyngentu polegający na łączeniu sposobów, o których mowa w
ust. 1, lub wybranych spośród nich elementów.
Art. 13.
1. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1
pkt 1, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania
przez organ udzielający pozwoleń,
2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu,
3) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości
wnioskowanych,
4) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o
ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie
wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39
ust. 3.
2. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1
pkt 2, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający
pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
11 ust. 3,
2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu,
3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach
nie przekracza kontyngentu, wnioski te są uwzględniane,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach
przekracza kontyngent, kontyngent ten jest rozdysponowywany
proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, a wynik zaokrągla się do
drugiej cyfry po przecinku,
5) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby
sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 4, zaokrągla
się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
6) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości
wnioskowanych,
7) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o
ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie
wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39
ust. 3.
3. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1
pkt 3, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający
pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
11 ust. 3,
2) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera lub eksportera
tradycyjnego nie mogą przekraczać kontyngentu pomniejszonego o kwotę
gwarantowaną określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4,
3) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera lub eksportera
nietradycyjnego nie mogą przekraczać kwoty gwarantowanej,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach
złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych nie przekracza
kontyngentu pomniejszonego o kwotę gwarantowaną, wnioski te są
uwzględniane,
5) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach
złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych przekracza
kontyngent pomniejszony o kwotę gwarantowaną, kontyngent ten jest
rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych
proporcjonalnie do ich udziału w sumie wielkości obrotów, zrealizowanych w
okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku,
6) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby
sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 5, zaokrągla
się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
7) kontyngent jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów
nietradycyjnych do wysokości kwoty gwarantowanej, według kolejności
złożenia kompletnych wniosków,
8) wielkości kontyngentu nierozdysponowane na rzecz importerów lub
eksporterów tradycyjnych powiększają kwotę gwarantowaną i są
rozdysponowywane na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych,
według kolejności złożenia kompletnych wniosków,
9) w przypadku niezłożenia wniosków przez importerów lub eksporterów
tradycyjnych, kontyngent jest rozdysponowywany w całości na rzecz
importerów lub eksporterów nietradycyjnych, według kolejności złożenia
kompletnych wniosków,
10) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości
wnioskowanych,
11) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o
ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie
wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39
ust. 3.
Art. 14.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki w przypadkach, o których mowa w art.
10 ust. 2 albo w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach, może, w drodze
rozporządzenia, ustanowić zakaz obrotu towarami z zagranicą, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Wobec państw będących stronami Porozumienia WTO zakaz jest ustanawiany
wyłącznie zgodnie z zasadami jego stosowania, określonymi w Porozumieniu WTO
i, odpowiednio, w przypadkach o których mowa w art. 10 ust. 2.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając zakaz, może określić
procedury celne, normy ilościowe lub wartościowe, których zakaz nie dotyczy.
Rozdział 4
Dopłata do wywozu i opłata wywozowa
Art. 15.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, w przypadkach uzasadnionych polityką
rolną, mając na względzie kształtowanie się cen światowych, może, w drodze
rozporządzenia, ustanowić dopłatę do wywozu niektórych towarów rolnych,
określając w szczególności rodzaj towaru, jego wymagania jakościowe,
maksymalną ilość towaru, jaka może być wywieziona z dopłatą, wysokość środków
finansowych przeznaczonych na dopłaty do wywozu oraz kierunki wywozu towarów.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w rozporządzeniu, o którym mowa w
ust. 1, określi:
1) stawkę dopłaty do wywozu albo
2) przetarg jako sposób ustalenia stawki dopłaty do wywozu.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, określając stawkę dopłaty do
wywozu, może określić wielkość transzy.
4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, określając przetarg jako sposób
ustalenia stawki dopłaty do wywozu, może określić termin przeprowadzenia
przetargu.
Art. 16.
Kwotę dopłaty do wywozu towaru rolnego ustala się jako iloczyn stawki dopłaty
oraz ilości wywiezionego towaru.
Art. 17.
Przetarg, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 2, przeprowadza Prezes Agencji
Rynku Rolnego.
Art. 18.
1. Ogłoszenie o przetargu określa w szczególności:
1) ilość towaru objętego przetargiem,
2) minimalną ilość towaru, której może dotyczyć oferta,
3) maksymalną stawkę dopłaty,
4) termin i miejsce składania ofert,
5) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta,
6) wysokość, formy i termin wniesienia wadium,
7) termin rozstrzygnięcia przetargu.
2. Ogłoszenie o przetargu:
1) wywiesza się w siedzibie Agencji Rynku Rolnego i w jej oddziałach
terenowych,
2) zamieszcza się na stronach internetowych Agencji Rynku Rolnego oraz
ogłasza się w środkach masowego przekazu.
Art. 19.
1. Ofertę przetargową składa się, w zapieczętowanych kopertach, w terminie i
miejscu określonym w art. 18 ust. 1 pkt 4.
2. Oferta zawiera:
1) oznaczenie osoby krajowej składającej ofertę, jej siedziby lub miejsca
zamieszkania oraz adresu,
2) powołanie się na ogłoszenie o przetargu,
3) informację o ilości towaru, który ma być przedmiotem wywozu,
4) proponowaną stawkę dopłaty do wywozu.
3. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu.
Art. 20.
1. Przetarg wygrywają osoby, które zaproponowały najniższe stawki dopłaty.
2. Jeżeli co najmniej dwie osoby zaproponowały tę samą najniższą stawkę,
a ilość towarów objętych ich ofertami przekracza ilość towarów będących
przedmiotem przetargu, Prezes Agencji Rynku Rolnego dokonuje redukcji ilości
towarów, których dotyczą te oferty, proporcjonalnie do ilości towarów
zgłoszonych w poszczególnych ofertach.
3. Prezes Agencji Rynku Rolnego przekazuje osobom, które złożyły ofertę,
informację o wyniku przetargu niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu oraz:
1) zwraca wadium osobom, które przegrały przetarg,
2) zalicza wadium na poczet kaucji osobom, które wygrały przetarg.
Art. 21.
1. Osoba, która wygrała przetarg, składa wniosek o udzielenie pozwolenia na
wywóz towarów z polskiego obszaru celnego w terminie 7 dni od dnia otrzymania
informacji, o której mowa w art. 20 ust. 3.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje ilość towaru ustaloną w drodze
przetargu.
3. Osobie, która nie złożyła wniosku w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie
zwraca się wadium.
Art. 22.
1. Dopłata do wywozu przysługuje, jeżeli towary:
1) spełniają wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach,
2) zostały całkowicie uzyskane lub wyprodukowane w kraju, z wyjątkiem
towarów, które uprzednio były przedmiotem wywozu.
2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, potwierdza świadectwo
jakości handlowej towaru wydane stosownie do przepisów o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych.
3. Do ustalania pochodzenia towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się
art. 16 Kodeksu celnego.
Art. 23.
1. Warunkiem uzyskania dopłaty do wywozu jest przedstawienie:
1) Prezesowi Agencji Rynku Rolnego – pozwolenia, o którym mowa w art. 33 pkt
3, z adnotacją organu celnego potwierdzającą wywóz danego towaru w
określonej ilości z polskiego obszaru celnego,
2) Prezesowi Agencji Rynku Rolnego – dokumentu potwierdzającego dokonanie
wwozu tego towaru do kraju przeznaczenia,
3) Prezesowi Agencji Rynku Rolnego – świadectwa jakości handlowej, o którym
mowa w art. 22 ust. 2,
4) organowi celnemu – oświadczenia o wywozie danego towaru w określonej
ilości, złożonego na formularzu, o którym mowa w ust. 3.
2. Organ celny po dokonaniu na formularzu, o którym mowa w ust. 3, adnotacji
potwierdzającej wywóz danego towaru w określonej ilości, przesyła ten
formularz, w terminie 7 dni od dnia wyprowadzenia towaru z polskiego obszaru
celnego, do Prezesa Agencji Rynku Rolnego.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty
potwierdzające dokonanie wwozu towaru do kraju przeznaczenia oraz wzór
formularza, na którym składa się oświadczenie o wywozie danego towaru w
określonej ilości, mając na względzie zapewnienie prawidłowego dokonywania
kontroli w tym zakresie.
Art. 24.
1. Dopłatę do wywozu wypłaca się, na wniosek osoby krajowej składany Prezesowi
Agencji Rynku Rolnego, w terminie 6 miesięcy od dnia wyprowadzenia towaru z
polskiego obszaru celnego, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 2.
2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1-
3.
3. Prezes Agencji Rynku Rolnego wypłaca należną kwotę dopłaty do wywozu w
terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.
Art. 25.
1. Prezes Agencji Rynku Rolnego, w drodze decyzji, odmawia wypłacenia dopłaty
do wywozu jeżeli:
1) pozwolenie zostało wykorzystane w stopniu mniejszym niż 5%,
2) nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 22, 23 oraz 24 ust.
1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku niedotrzymania terminu określonego w art. 24 ust. 1, kwota
przysługującej dopłaty ulega pomniejszeniu o 15%, a pozostała jej część ulega
obniżeniu o 2% za każdy dzień przekroczenia tego terminu.
3. Jeżeli pozwolenie zostało udzielone na wywóz określonej liczby sztuk danego
towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zaokrągla się w górę
do najbliższej liczby całkowitej.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw rynków rolnych.
5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w sytuacji uzasadnionej
szczególnymi okolicznościami, w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15 ust.
1, może określić przypadki, w których pomniejszenie kwoty wypłacanej dopłaty
jest mniejsze niż w ust. 2.
Art. 26.
1. Prezes Agencji Rynku Rolnego oraz minister właściwy do spraw finansów
publicznych sprawują nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy w zakresie
dopłat do wywozu i w tym zakresie są upoważnieni do dokonywania kontroli.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, osoby upoważnione przez Prezesa
Agencji Rynku Rolnego lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych
mają prawo:
1) wstępu do obiektów związanych z działalnością prowadzaną przez
kontrolowane osoby,
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem
kontroli,
3) żądania okazywania towarów,
4) żądania okazywania i udostępniania dokumentów związanych z przedmiotem
kontroli.
3. Osoba krajowa jest obowiązana przechowywać dokumenty związane z otrzymanymi
dopłatami do wywozu przez okres co najmniej 5 lat od końca roku, w którym
dokumenty te zostały sporządzone.
Art. 27.
1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 26, ustalono, że osoba
otrzymała dopłatę do wywozu nienależnie, jest ona obowiązana do jej zwrotu
wraz z odsetkami ustalonymi dla zaległości podatkowych.
2. Decyzję w sprawie zwrotu nienależnie wypłaconej dopłaty do wywozu wydaje
Prezes Agencji Rynku Rolnego.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw rynków rolnych.
4. Do postępowania w sprawie zwrotu nienależnie wypłaconej dopłaty do wywozu
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160 , poz. 1083, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr
94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z
2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189,
Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804).
Art. 28.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych, mając na względzie postanowienia
Porozumienia WTO, w którym Polska zastrzegła sobie możliwość stosowania dopłat
do wywozu, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów rolnych, dla których
można ustanowić dopłatę do wywozu.
Art. 29.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, w przypadkach uzasadnionych polityką
rolną, mając na względzie kształtowanie się cen światowych, może, w drodze
rozporządzenia, ustanowić opłatę wywozową od niektórych towarów rolnych,
określając rodzaj towaru i stawkę tej opłaty.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w rozporządzeniu, o którym mowa w
ust. 1, określi termin, od którego należy składać i rozpatrywać wnioski o
udzielenie pozwolenia na wywóz towarów.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2, może biec od dnia ogłoszenia rozporządzenia
o ustanowieniu dopłaty do wywozu, z tym że organ udzielający pozwoleń udziela
ich od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
Art. 30.
1. Opłata wywozowa jest wpłacana przez osobę krajową na rachunek Agencji Rynku
Rolnego.
2. Wniesienie opłaty wywozowej jest warunkiem uzyskania przez osobę krajową
pozwolenia na wywóz towaru rolnego.
Art. 31.
Kwotę opłaty wywozowej ustala się jako iloczyn stawki opłaty oraz ilości towaru
objętej pozwoleniem na wywóz.
Art. 32.
W ramach dopłaty do wywozu, w przypadku, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 1, a
także w ramach opłaty wywozowej, pozwolenia są udzielane przy zachowaniu
następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania
przez organ udzielający pozwoleń,
2) pozwolenie jest udzielane na wnioskowaną ilość lub wartość towarów,
z zastrzeżeniem art. 15 ust. 3,
3) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu
o ustanowieniu dopłaty do wywozu, albo opłaty wywozowej określono inny
termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy
okres, z zastrzeżeniem art. 39 ust. 3.
Rozdział 5
Pozwolenia
Art. 33.
Pozwolenie na obrót towarami z zagranicą jest wymagane, jeżeli przedmiotem
obrotu są towary objęte:
1) kontyngentem, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 6,
2) automatyczną rejestracją, o ile został nałożony obowiązek uzyskania
pozwolenia,
3) dopłatą do wywozu, w przypadku ubiegania się o uzyskanie tej dopłaty,
4) opłatą wywozową.
Art. 34.
Obowiązkowi uzyskania pozwolenia nie podlegają towary zwolnione od cła na
podstawie odrębnych przepisów.
Art. 35.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek osoby krajowej, w drodze
decyzji, udziela, odmawia udzielenia pozwolenia, zmienia oraz cofa udzielone
pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W zakresie towarów rolno-spożywczych decyzje, o których mowa w ust. 1,
wydaje Prezes Agencji Rynku Rolnego.
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw rynków rolnych.
Art. 36.
1. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca:
1) nie spełnił warunków określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
40,
2) został, prawomocnym orzeczeniem, uznany za winnego przestępstwa
skarbowego, przestępstwa przeciwko mieniu lub dokumentom albo takim
orzeczeniem została uznana za winną osoba kierująca podmiotem będącym
wnioskodawcą,
2. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje także w przypadku:
1) wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu,
2) wyczerpania maksymalnej ilości towaru, jaka może być wywieziona
z dopłatą,
3) ustanowienia opłaty wywozowej, jeżeli wnioskodawca nie wpłacił tej
opłaty.
Art. 37.
Cofnięcie pozwolenia następuje w przypadku naruszenia warunków, na jakich
zostało ono udzielone.
Art. 38.
1. Na wniosek osoby krajowej udziela się pozwoleń cząstkowych.
2. Suma ilości lub wartości towarów, na jakie udziela się pozwoleń cząstkowych
jest równa wielkości, na jaką zostałoby udzielone pozwolenie.
3. Jeżeli z wnioskiem o udzielenie pozwoleń cząstkowych występuje osoba, której
już udzielono pozwolenia, organ udzielający pozwoleń:
1) zatrzymuje pozwolenie, stosownie do którego udziela się pozwoleń
cząstkowych,
2) pomniejsza ich łączną wielkość o wielkość już wykorzystaną,
3) określa termin ich ważności zgodny z terminem ważności pozwolenia.
4. Ilekroć w ustawie jest mowa o pozwoleniu, należy przez to rozumieć
odpowiednio wszystkie pozwolenia cząstkowe.
Art. 39.
1. Pozwolenia udziela się na czas określony.
2. Pozwolenia udziela się na określoną ilość lub wartość towarów.
3. Pozwolenie jest ważne od dnia udzielenia do upływu terminu jego ważności,
jednak nie dłużej niż do upływu terminu obowiązywania środka administrowania
obrotem towarami z zagranicą.
4. Kolejne pozwolenie, na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu lub
automatycznej rejestracji, może być udzielone dopiero po dokonaniu zwrotu
poprzednio udzielonego pozwolenia.
Art. 40.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku,
3) warunki udzielenia i wykorzystania pozwoleń,
4) wzory pozwoleń,
5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń,
- mając na względzie maksymalne uproszczenie i ujednolicenie wymogów
dotyczących dokumentów i informacji, które są niezbędne w postępowaniu o
udzielenie pozwoleń i ich ewidencjonowania.
2. Określając dokumenty, informacje oraz warunki, o których mowa w ust. 1 pkt
2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w szczególności
potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu
towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów państwa lub
bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
Art. 41.
Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rynków rolnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów rolno-
spożywczych, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 10 ust. 3, mając na względzie
zapewnienie sprawnego prowadzenia polityki rolnej państwa.
Rozdział 6
Kaucja
Art. 42.
Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7
ust. 1 i w art. 10 ust. 1, może:
1) uzależnić udzielenie pozwolenia od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w
określonej wysokości,
2) określić przypadki, w których nie ma obowiązku złożenia kaucji.
Art. 43.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w rozporządzeniu, o którym mowa w
art. 15 ust. 1:
1) uzależnia udzielenie pozwolenia od złożenia przez wnioskodawcę kaucji
w określonej wysokości,
2) może określić przypadki, w których nie ma obowiązku złożenia kaucji.
Art. 44.
Kaucja podlega zwrotowi w terminie 21 dni od dnia zwrotu udzielonego pozwolenia.
Art. 45.
W przypadku wykorzystania udzielonego pozwolenia, w wysokości co najmniej 95%,
kaucja podlega zwrotowi w całości, o ile zwrot tego pozwolenia nastąpił nie
później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności.
Art. 46.
W przypadku wykorzystania udzielonego pozwolenia w wysokości do 95%, kaucja
podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa w stopniu równym różnicy między 95%
wielkości, na jakie zostało udzielone pozwolenie a stopniem faktycznego
wykorzystania pozwolenia, o ile zwrot tego pozwolenia nastąpił nie później niż w
ciągu 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności.
Art. 47.
1. Kaucja podlega przepadkowi w całości na rzecz Skarbu Państwa w przypadku:
1) niepełnego wykorzystania udzielonego pozwolenia, w wysokości
nieprzekraczającej 5%,
2) niedokonania zwrotu udzielonego pozwolenia w terminie 2 miesięcy od dnia
upływu terminu jego ważności,
3) wykorzystania udzielonego pozwolenia niezgodnie z przeznaczeniem.
2. Kaucja nie podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa w przypadkach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 49.
Art. 48.
Jeżeli pozwolenie zostało udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk
danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w art. 45, 46 oraz 47 ust. 1 pkt
1, zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Art. 49.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki,
w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku
kaucji,
2) minimalną wartość towarów w obrocie z zagranicą, do której nie pobiera
się kaucji,
- uwzględniając potrzebę zapewnienia prawidłowego wykorzystania udzielonych
pozwoleń oraz maksymalnego uproszczenia trybu pobierania i zwrotu kaucji.
Art. 50.
Od kwoty zwróconej kaucji nie płaci się odsetek.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 51.
W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 3 w § 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) kontyngent taryfowy - określoną ilość lub wartość towarów w przywozie
na polski obszar celny, dla których ustanowiono obniżone stawki celne,",
b) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) plafon taryfowy - określoną ilość lub wartość towarów w przywozie na
polski obszar celny, dla których ustanowiono obniżone stawki celne;
określona ilość lub wartość towarów może być realizowana, a nawet
przekroczona przed terminem przywrócenia stosowania stawek celnych
określonych w taryfie celnej,",
c) w pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 26-30
w brzmieniu:
"26) jednostkowa cena importowa - cenę liczoną w walucie polskiej,
zapłaconą lub należną za jednostkę towaru przywożonego na polski obszar
celny, skorygowaną o koszty transportu i ubezpieczenia do granicy
państwa lub portu polskiego,
27) okres odniesienia - okres odniesienia w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy
z dnia ............ o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o
zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr
......., poz. .........), zwanej dalej "ustawą o administrowaniu obrotem
towarami z zagranicą",
28) importer tradycyjny - importera tradycyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 6
ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą,
29) importer nietradycyjny - importera nietradycyjnego w rozumieniu art. 2
pkt 7 ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą,
30) kwota gwarantowana - kwotę gwarantowaną w rozumieniu art. 2 pkt 8
ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą.";
2) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. § 1. Towary mogą podlegać innym środkom taryfowym ze względu na
ich właściwości, przeznaczenie lub w związku z umowami
międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
§ 2. Środkami taryfowymi, o których mowa w § 1, są:
1) zawieszenie w całości lub w części poboru ceł,
2) kontyngent taryfowy,
3) plafon taryfowy.
§ 3. Środki, o których mowa w § 2, są ustanawiane na czas
określony.";
3) po art. 14 dodaje się art. 14{1}-14{19} w brzmieniu:
"Art. 14{1}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ze względu na
właściwości towarów, ze względu na ich przeznaczenie lub w związku
z umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita
Polska, może, w drodze rozporządzenia ustanowić:
1) zawieszenie w całości lub w części poboru ceł,
2) kontyngent taryfowy,
3) plafon taryfowy.
§ 2. Środki, o których mowa w art. 14 § 2, są stosowane na wniosek
zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają
warunki do ich stosowania. Zastosowanie tych środków może nastąpić
retrospektywnie, o ile zostaną spełnione warunki określone
przepisami prawa.
Art. 14{2}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu,
o którym mowa w art. 14{1} § 1 pkt 2, może określić, inne niż
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14{18},
dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia oraz
pozwoleń cząstkowych, a także dodatkowe dokumenty i informacje,
które powinny być dołączone do wniosku.
§ 2. Określając dodatkowe warunki oraz dokumenty i informacje, o których
mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w
szczególności potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli,
uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, koniecznością
zabezpieczenia interesów państwa lub bezpieczeństwa obrotu gospo
darczego.
Art. 14{3}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając
zawieszenie poboru ceł, kontyngent taryfowy lub plafon taryfowy
może określić wysokość ceny referencyjnej.
§ 2. W przypadku gdy jednostkowa cena importowa jest niższa od ceny
referencyjnej, nie stosuje się stawek celnych w ramach zawieszenia
poboru ceł albo stawek celnych obniżonych w ramach kontyngentu
taryfowego lub plafonu taryfowego.
Art. 14{4}. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego dokonuje się w jeden
z następujących sposobów:
1) według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia
do obrotu,
2) proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych,
3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę
wnioskującą,
4) w drodze przetargu.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o usta
nowieniu kontyngentu taryfowego, może określić, inny niż określony w
§ 1, sposób rozdysponowania kontyngentu taryfowego polegający na
łączeniu sposobów, o których mowa w § 1 lub wybranych spośród nich
elementów.
Art. 14{5}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając
kontyngent taryfowy, określi sposób jego rozdysponowania stosownie
do art. 14{4}.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób
rozdysponowania kontyngentu taryfowego stosownie do art. 14{4} § 1
pkt 2 i 3, określi terminy składania i rozpatrywania wniosków o
udzielenie pozwolenia.
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób
rozdysponowania kontyngentu taryfowego zgodnie z art. 14{4} § 1 pkt
3, określi okres odniesienia, kwotę gwarantowaną oraz minimalną
ilość lub wartość towarów, których przywóz na polski obszar celny w
okresie odniesienia jest warunkiem uznania za importera
tradycyjnego.
§ 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób
rozdysponowania kontyngentu taryfowego zgodnie z art. 14{4} § 1 pkt
3, może określić wielkość transzy dla importerów nietradycyjnych.
Art. 14{6}. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o
którym mowa w art. 14{4} § 1 pkt 1, jest dokonywane przy
zachowaniu następujących zasad:
1) objęcie towaru procedurą dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem
obniżonych stawek celnych w ramach kontyngentu taryfowego wymaga
uzyskania zaliczenia towaru na poczet tego kontyngentu,
2) dokonanie zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu
z zastosowaniem obniżonych stawek celnych, w ramach kontyngentu
taryfowego, stanowi równocześnie wniosek do ministra właściwego do
spraw gospodarki o zaliczenie wnioskowanej ilości lub wartości
towaru na poczet kontyngentu taryfowego,
3) wniosek, o którym mowa w pkt 2, może złożyć wyłącznie osoba
krajowa,
4) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu
taryfowego,
5) wnioski, o których mowa w pkt 2, są rejestrowane zgodnie z
kolejnością dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do
obrotu,
6) organy celne przekazują informacje o wnioskach, o których mowa w
pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki,
7) wnioski, o których mowa w pkt 2, są rozpatrywane przez ministra
właściwego do spraw gospodarki, zgodnie z kolejnością dokonania
zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu,
8) minister właściwy do spraw gospodarki, na podstawie informacji, o
których mowa w pkt 6, dokonuje zaliczenia wnioskowanej ilości lub
wartości towaru na poczet kontyngentu taryfowego, w całości lub w
części, albo odmawia dokonania zaliczenia na poczet kontyngentu
taryfowego w przypadku wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu
taryfowego,
9) zaliczona ilość lub wartość towarów na poczet kontyngentu
taryfowego zostaje objęta procedurą dopuszczenia do obrotu z
zastosowaniem obniżonych stawek celnych,
10) przed zaliczeniem, o którym mowa w pkt 8, na wniosek
zgłaszającego, wnioskowana ilość lub wartość towarów może być
objęta procedurą dopuszczenia do obrotu przy zastosowaniu:
a) stawek celnych wynikających z taryfy celnej; w zakresie
wniosku o zaliczenie towaru na poczet kontyngentu taryfowego,
pkt 2 stosuje się odpowiednio,
b) obniżonych stawek celnych w ramach kontyngentu taryfowego,
pod warunkiem złożenia zabezpieczenia kwoty długu celnego
wynikającej ze stawek określonych w taryfie celnej,
11) w przypadkach, o których mowa w pkt 10, jeżeli wnioskodawca
uzyskał zaliczenie towaru na poczet kontyngentu taryfowego, organ
celny z urzędu, odpowiednio:
a) określa kwotę wynikającą z długu celnego uwzględniającą
stawki celne obniżone w ramach kontyngentu taryfowego, w
stosunku do zaliczonej ilości lub wartości towarów na poczet
kontyngentu taryfowego,
b) zwraca zabezpieczenie kwoty długu celnego,
12) w przypadku, o którym mowa w pkt 10 lit. b), jeżeli wnioskodawca
nie uzyskał zaliczenia wnioskowanej ilości lub wartości towaru na
poczet kontyngentu taryfowego, organ celny z urzędu określa kwotę
wynikającą z długu celnego uwzględniającą stawki celne określone w
taryfie celnej, w stosunku do niezaliczonej ilości lub wartości
towaru.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski", informację o rozdysponowaniu 75% wielkości
kontyngentu taryfowego.
Art. 14{7}. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi,
w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestrowania wniosków
o zaliczenie na poczet kontyngentu taryfowego oraz tryb
przekazywania informacji:
1) określonych w art. 14{6} § 1 pkt 6,
2) o dokonaniu zaliczenia wnioskowanej ilości towaru na poczet
kontyngentu taryfowego w całości lub w części, albo o odmowie
dokonania zaliczenia na poczet kontyngentu taryfowego,
a także organy, którym te informacje są przekazywane, mając na
względzie sprawny obieg tych informacji.
Art. 14{8}. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o
którym mowa w art. 14{4} § 1 pkt 2, polega na udzieleniu pozwolenia
przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ
udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 14{5} § 2,
2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu
taryfowego,
3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych
wnioskach nie przekracza kontyngentu taryfowego, wnioski te są
uwzględniane,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych
wnioskach przekracza kontyngent taryfowy, kontyngent ten jest
rozdysponowywany proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, a
wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku,
5) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz określonej liczby
sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 4,
zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
6) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości
wnioskowanych,
7) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w
rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono inny
termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na
krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 14{14} § 2.
Art. 14{9}. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o
którym mowa w art. 14{4} § 1 pkt 3, polega na udzieleniu pozwolenia,
przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ
udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 14{5} § 2,
2) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera
tradycyjnego nie mogą przekraczać kontyngentu pomniejszonego o
kwotę gwarantowaną określoną w przepisach wydanych na podstawie
art. 14{5} § 3,
3) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera
nietradycyjnego nie mogą przekraczać kwoty gwarantowanej,
4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych
wnioskach złożonych przez importerów tradycyjnych nie przekracza
kontyngentu taryfowego pomniejszonego o kwotę gwarantowaną, wnioski
te są uwzględniane,
5) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych
wnioskach złożonych przez importerów tradycyjnych przekracza
kontyngent taryfowy pomniejszony o kwotę gwarantowaną, kontyngent
ten jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów trady
cyjnych proporcjonalnie do ich udziału w sumie wielkości obrotów,
zrealizowanych w okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do
drugiej cyfry po przecinku,
6) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz określonej liczby
sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 5,
zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej,
7) kontyngent taryfowy jest rozdysponowywany na rzecz importerów
nietradycyjnych do wysokości kwoty gwarantowanej, według kolejności
złożenia kompletnych wniosków,
8) wielkości kontyngentu taryfowego nierozdysponowane na rzecz
mporterów tradycyjnych powiększają kwotę gwarantowaną i są
rozdysponowywane na rzecz importerów nietradycyjnych, według
kolejności złożenia kompletnych wniosków,
9) w przypadku niezłożenia wniosków przez importerów tradycyjnych
kontyngent taryfowy jest rozdysponowany w całości, na rzecz
importerów nietradycyjnych, według kolejności złożenia kompletnych
wniosków,
10) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości
wnioskowanych,
11) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że
w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono
inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na
krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 14{14} § 2.
Art. 14{10}. § 1. Rozdysponowanie kontyngentu taryfowego według sposobu, o
którym mowa w art. 14{4} § 1 pkt 4 polega na udzieleniu pozwolenia
podmiotom wyłonionym w drodze przetargu.
§ 2. Przedmiotem przetargu jest wysokość ceny importowej towaru rolno-
spożywczego przywożonego w ramach kontyngentu.
§ 3. Przetarg przeprowadza Prezes Agencji Rynku Rolnego.
§ 4. Ogłoszenie o przetargu zawiera w szczególności informację o:
1) ilości i rodzaju towaru objętego przetargiem,
2) minimalnej ilości towaru, której może dotyczyć oferta,
3) minimalnej ceny importowej CIF,
4) terminie i miejscu składania ofert,
5) szczegółowych warunkach, jakie powinna spełniać oferta,
6) wysokości, formie i terminie wniesienia wadium,
7) terminie rozstrzygnięcia przetargu.
§ 5. Ogłoszenie o przetargu:
1) zamieszcza się w siedzibie Agencji Rynku Rolnego i w jej
oddziałach terenowych,
2) ogłasza się na stronach internetowych Agencji Rynku Rolnego oraz
w środkach masowego przekazu.
§ 6. Ofertę składa się w terminie i miejscu określonym stosownie do § 4
pkt 4, w zapieczętowanych kopertach.
§ 7. Oferta zawiera:
1) oznaczenie osoby krajowej składającej ofertę, jej siedziby lub
miejsca zamieszkania i adresu,
2) powołanie się na ogłoszenie o przetargu,
3) informację o ilości towaru, który ma być przedmiotem przywozu w
ramach kontyngentu,
4) proponowaną cenę importową.
§ 8. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu, z zastrzeżeniem § 9 pkt 4.
§ 9. Prezes Agencji Rynku Rolnego dokonuje wyboru ofert, zgodnie z
następującymi zasadami:
1) wybrana zostaje oferta z najwyższą ceną importową,
2) jeżeli oferta nie obejmuje dostępnej w ramach kontyngentu ilości
towaru rolno-spożywczego, w stosunku do nierozdysponowanej części
kontyngentu, wybiera się kolejną, pod względem proponowanej ceny,
ofertę, aż do wyczerpania kontyngentu,
3) jeżeli co najmniej dwie osoby zaproponowały w ofercie tę samą
cenę, a ilość towaru rolno-spożywczego objętego tymi ofertami
przekracza wielkość określoną w ogłoszeniu o przetargu, Prezes
Agencji Rynku Rolnego dokonuje redukcji ilości tego towaru,
proporcjonalnie do ilości towaru określonej w poszczególnych
ofertach,
4) jeżeli w wyniku dokonanej redukcji proponowana wielkość towaru
nie odpowiada ilości wskazanej w ofercie, osoba może wycofać swoją
ofertę, w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji, o której
mowa w § 10.
§ 10. Prezes Agencji Rynku Rolnego przekazuje osobom, które złożyły
ofertę, informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego
rozstrzygnięciu oraz:
1) zwraca wadium osobom, których oferty nie zostały wybrane lub
które wycofały oferty, w przypadku, o którym mowa w § 9 pkt 4,
2) zalicza wadium na poczet kaucji osobom, które wygrały przetarg.
§ 11. Osoba, która wygrała przetarg, składa wniosek o udzielenie
pozwolenia na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, w terminie
7 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 10, z
zastrzeżeniem § 9 pkt 4.
§ 12. Pozwolenie, o którym mowa w § 11, obejmuje ilość towaru ustaloną w
drodze przetargu.
§ 13. Osobie, która nie złożyła wniosku w terminie, o którym mowa w § 11,
nie zwraca się wadium, z zastrzeżeniem § 10 pkt 1.
§ 14. Okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu
o ustanowieniu kontyngentu taryfowego określono inny termin, a
wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres,
z zastrzeżeniem art. 14{14} § 2.
Art. 14{11}. § 1. Rozdysponowanie plafonu taryfowego jest dokonywane przy
zachowaniu następujących zasad:
1) dokonanie zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu
z zastosowaniem obniżonych stawek celnych, w ramach plafonu
taryfowego, stanowi równocześnie wniosek do organu celnego o
zaliczenie wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet tego
plafonu ,
2) wniosek, o którym mowa w pkt 1, może złożyć wyłącznie osoba
krajowa,
3) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać plafonu
taryfowego,
4) wnioskowane ilości lub wartości towarów są zaliczane na poczet
plafonu taryfowego przez organ celny, zgodnie z kolejnością
dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 2. Organy celne przekazują informacje o zaliczonej ilości lub wartości
towarów na poczet plafonu taryfowego.
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, mając na względzie sprawny
obieg informacji, o których mowa w § 2, określi, w drodze
rozporządzenia, tryb ich przekazywania, organy, którym te informacje
są przekazywane, a także sposób rejestrowania towarów objętych
plafonem taryfowym.
§ 4. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski", informację o rozdysponowaniu 75% wielkości plafonu
taryfowego.
Art. 14{12}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, z uwzględnieniem
§ 2, może, w drodze rozporządzenia:
1) określić podwyższenie poziomu stawek celnych w ramach
ustanowionego plafonu taryfowego, o ile zostanie przekroczona ilość
lub wartość towaru określona w rozporządzeniu o ustanowieniu
plafonu taryfowego, a interes gospodarczy państwa lub
poszczególnego sektora gospodarki wymaga ograniczenia wielkości
przywozu danego towaru dokonywanego przy zastosowaniu
dotychczasowych stawek celnych, ale nie wymaga jednocześnie
przywrócenia stosowania stawek celnych określonych w taryfie
celnej,
2) przywrócić stosowanie stawek celnych określonych w taryfie
celnej, o ile zostanie przekroczona ilość lub wartość towaru
określona w rozporządzeniu o ustanowieniu plafonu taryfowego, a
interes gospodarczy państwa lub poszczególnego sektora gospodarki
wymaga ograniczenia wielkości przywozu danego towaru dokonywanego
przy zastosowaniu dotychczasowych stawek celnych.
§ 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu przepisów o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, rozporządzenie, o
którym mowa w § 1, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych.
Art. 14{13}. Rozporządzenie, o którym mowa w art. 14{12} § 1, wchodzi w życie
po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Art. 14{14}. § 1. Do objęcia towaru procedurą celną z zastosowaniem
obniżonych stawek celnych jest wymagane pozwolenie na przywóz
towarów na polski obszar celny, jeżeli przedmiotem przywozu są
towary objęte kontyngentem taryfowym, dla którego określono sposób
rozdysponowania:
1) stosownie do art. 14{4} § 1 pkt 2-4, albo
2) stosownie do art. 14{4} § 2, o ile został nałożony obowiązek
uzyskania pozwolenia.
§ 2. Pozwolenie jest ważne od dnia udzielenia do upływu terminu jego
ważności, jednak nie dłużej niż do upływu terminu obowiązywania
rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu taryfowego.
§ 3. W zakresie nieuregulowanym ustawą, do pozwoleń oraz pozwoleń
cząstkowych stosuje się odpowiednio przepisy zawarte w rozdziale 5
ustawy o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą.
Art. 14{15}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek osoby
krajowej, w drodze decyzji, udziela, odmawia udzielenia
pozwolenia, zmienia oraz cofa udzielone pozwolenia,
z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu przepisów o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, decyzje, o których
mowa w § 1, wydaje Prezes Agencji Rynku Rolnego.
§ 3. Od decyzji, o których mowa w § 2, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw rynków rolnych.
Art. 14{16}. § 1. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje w przypadku:
1) niespełnienia przez wnioskodawcę warunków określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 14{18},
2) uznania wnioskodawcy, prawomocnym orzeczeniem, za winnego
przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko mieniu lub
dokumentom albo uznania takim orzeczeniem za winną osoby kierującej
podmiotem będącym wnioskodawcą,
§ 2. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje także w przypadku
wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu taryfowego.
Art. 14{17}. Cofnięcie pozwolenia następuje w przypadku naruszenia warunków,
na jakich zostało ono udzielone.
Art. 14{18}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń
oraz pozwoleń cząstkowych,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do
wniosku,
3) warunki udzielenia i wykorzystania pozwoleń,
4) wzory pozwoleń,
5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń,
- mając na względzie maksymalne uproszczenie i ujednolicenie
wymogów dotyczących dokumentów i informacji, które są niezbędne w
postępowaniu o udzielenie pozwoleń i ich ewidencjonowania.
§ 2. Określając dokumenty, informacje oraz warunki, o których mowa w
§ 1 pkt 2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia
potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką
obrotu towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów
państwa lub bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
Art. 14{19}. § 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o
którym mowa w art. 14 {1} § 1 pkt 2, może:
1) uzależnić udzielenie pozwolenia od złożenia przez wnioskodawcę
kaucji w określonej wysokości,
2) określić przypadki, w których nie ma obowiązku złożenia kaucji.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym
przypadki, w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie
powoduje przepadku kaucji,
2) minimalną wartość towarów w obrocie z zagranicą, do której nie
pobiera się kaucji,
- mając na względzie potrzebę zapewnienia prawidłowego
wykorzystania udzielonych pozwoleń oraz maksymalnego uproszczenia
trybu pobierania i zwrotu kaucji.
§ 3. W zakresie nieuregulowanym ustawą, do kaucji stosuje się
odpowiednio przepisy zawarte w rozdziale 6 ustawy o administrowaniu
obrotem towarami z zagranicą.".
Art. 52.
W ustawie z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą
towarami i usługami (Dz. U. Nr 157, poz. 1026, z 1999 r. Nr 55, poz. 587 i Nr
101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 119, poz. 1250 oraz z 2001 r. Nr 29, poz. 320 i Nr
42, poz. 472) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule skreśla się wyrazy "towarami i";
2) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady administrowania obrotem z zagranicą
usługami.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu z zagranicą usługami w
takim zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi
przepisami prawa oraz umowami międzynarodowymi, których stroną jest
Rzeczpospolita Polska.";
3) w art. 2 skreśla się pkt 1 i 2 oraz pkt 6-9;
4) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. Obrót z zagranicą usługami jest wolny od ograniczeń i dozwolony
każdemu, na równych prawach, chyba że przepisy ustaw lub umowy
międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowią
inaczej.";
5) skreśla się art. 4;
6) skreśla się Rozdział 2.
Art. 53.
W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem
towarów na polski obszar celny (Dz.U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz. 1352)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, o którym mowa w pkt 1, oraz
towar, który chociaż nie spełnia wymogów określonych w pkt 1, ze względu
na możliwość użycia go do tych samych celów i spełniania przez niego
tych samych funkcji oraz ze względu na jego cenę może być uznany za
substytutywny w odniesieniu do towaru objętego postępowaniem
ochronnym,",
b) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) nieautomatyczna rejestracja obrotu w przywozie - obowiązek uzyskania
pozwolenia na przywóz towaru na polski obszar celny, którego udzielenie
może być uzależnione od spełnienia przez wnioskodawcę określonych
warunków, lub od spełnienia przez wnioskodawcę warunków określonych w
przepisach szczególnych.";
2) w art. 9:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. W odniesieniu do towarów pochodzących z krajów nie będących członkami
WTO, jeżeli umowy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, zawarte z
tymi krajami nie stanowią inaczej, może być zastosowany środek ochronny
także w formie nieautomatycznej rejestracji obrotu w przywozie.
3. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie
kontyngentu, przywóz towarów na polski obszar celny wymaga uzyskania
pozwolenia. Do udzielenia pozwoleń na przywóz w ramach kontyngentu
stosuje się przepisy ustawy z dnia .................... o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks
celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. Nr ...., poz. .....).",
b) skreśla się ust. 4 i 5;
3) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. 1. Opłata celna dodatkowa, o której mowa w art. 8 i art. 9 ust.
1 pkt 1, stanowi należność celną przywozową w rozumieniu
przepisów prawa celnego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając opłatę celną
dodatkową, o której mowa w ust. 1, może ze względu na interes
publiczny, określić wielkość przywozu nieobjętego tą opłatą.
3. Do wielkości przywozu, o której mowa w ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące kontyngentu w rozumieniu ustawy z o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy -
Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw.";
4) w art. 20 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) spadek sprzedaży lub udziału w rynku przemysłu krajowego, wzrost zapasów
u producentów, importerów lub w przedsiębiorstwach handlowych, spadek
produkcji, zysków, wydajności zatrudnienia, poziomu płac lub wykorzystania
mocy produkcyjnych,";
5) po art. 28 dodaje się art. 28{1}-28{4} w brzmieniu:
"Art. 28{1}. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając
nieautomatyczną rejestrację obrotu w przywozie, może uzależnić
wydanie pozwolenia od spełnienia określonych warunków, w
szczególności dostarczenia dodatkowych dokumentów i informacji
dotyczących właściwości towaru lub wartości obrotu danym towarem,
oraz może nałożyć na osoby dokonujące przywozu towarów na polski
obszar celny obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania
udzielonych pozwoleń.
Art. 28{2}. W ramach nieautomatycznej rejestracji obrotu pozwolenia są
udzielane w następujący sposób:
1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich
złożenia,
2) pozwolenie może być udzielone na ilość lub wartość mniejszą niż
wnioskowana.
Art. 28{3}. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, na potrzeby
stosowania nieautomatycznej rejestracji obrotu w przywozie, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do
wniosku,
3) wzory pozwoleń,
4) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń,
5) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli
obowiązek taki został ustanowiony stosownie do art. 28{1} ust. 2.
Art. 28{4}. W zakresie nieuregulowanym przepisami niniejszej ustawy, do
pozwoleń stosuje się przepisy ustawy z dnia ........ o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy -
Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw.";
6) w art. 34 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister właściwy do spraw gospodarki może przedłużyć, w drodze
rozporządzenia, stosowanie środka ochronnego, z zastrzeżeniem ust. 7, pod
warunkiem, że w wyniku postępowania ochronnego przeglądowego stwierdzone
zostanie, że dalsze stosowanie środka ochronnego jest niezbędne do
naprawienia poważnej szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub
zapobieżenia jej powstaniu oraz istnieją dowody na to, że przemysł krajowy
dokonuje zmian dostosowawczych.";
7) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. 1. W przypadku gdy krajem pochodzenia towaru jest kraj będący
członkiem WTO:
1) towar taki, w odniesieniu do którego był ustanowiony środek
ochronny na okres nie dłuższy niż 2 lata, nie będzie ponownie
objęty takim środkiem przez okres 2 lat, od dnia utraty mocy lub
uchylenia rozporządzenia o ustanowieniu środka ochronnego,
natomiast w przypadku gdy środek ochronny ustanowiono na okres
dłuższy niż 2 lata, towar nie będzie ponownie objęty środkiem
ochronnym przez okres równy okresowi stosowania tego środka,
2) środek ochronny ustanowiony wobec takiego towaru, na okres nie
dłuższy niż 6 miesięcy może zostać wprowadzony ponownie, wobec
przywozu tego samego towaru, pod warunkiem, że:
- upłynął co najmniej rok od daty ustanowienia środka ochronnego
oraz
- taki środek ochronny był stosowany wobec tego towaru nie więcej
niż 2 razy w okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę
ustanowienia tego środka.
2. Do okresów ustanowienia środka ochronnego, o których mowa w ust. 1,
wlicza się tylko okres, liczony od daty przyjęcia kraju do WTO,
przez który towar pochodzący z krajów WTO był objęty stosowanym
środkiem ochronnym.".
Art. 54.
W ustawie z dnia z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem
na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych (Dz.U. Nr
110, poz. 1188) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. Środek ochronny ustanawia się w formie kontyngentu w rozumieniu
ustawy z dnia ........o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą,
o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. Nr
...., poz. .....).";
2) art. 7. otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. W wypadku ustanowienia środka ochronnego warunkiem dopuszczenia
do obrotu towarów, o których mowa w art. 1 ust. 2, jest
przedstawienie pozwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki,
udzielonego zgodnie z przepisami ustawy z o administrowaniu obrotem
towarami z zagranicą, o zmianie ustawy – Kodeks celny oraz o zmianie
innych ustaw.";
3) w art. 24 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wprowadzeniu zakazu przywozu towaru na polski obszar celny na podstawie
przepisów ustawy z dnia ........................ o administrowaniu obrotem
towarami z zagranicą albo o zmianie ustawy Kodeks celny oraz o zmianie
innych ustaw.".
Art. 55.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
Art. 56.
Ustawa traci moc z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii
Europejskiej.