Projekt

 

 

 

USTAWA

z dnia ...........................

 

o zmianie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy

 

 

Art.1.

 

W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. –Kodeks Pracy (tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz.94, Nr 106,poz 668, Nr 113, poz.717 z  1999 r.,  Nr . 99, poz.1152 z 2000r., Nr 19 poz.239, Nr.43 poz.489, Nr107, poz.1127, Nr.120 poz.1268. z 2001r., Nr.11 poz.84, Nr.52 poz.538, Nr.99 poz.1075, Nr.111 poz.1194,Nr.123 poz.1354,Nr.128 poz.1405, Nr.154 poz.1805,z 2002r Nr.74,poz.676,Nr.135,poz.1146, Nr.196,poz.1660, Nr.199 poz.1673, Nr.200 poz. 1679,z 2003r., Nr.166,poz.1608, Nr.213 poz.2081 ,z 2004r., Nr.96 poz.959, Nr.99 poz.1001, Nr.120 poz.1252, Nr.240 poz.2407z 2005r.,  Nr.10 poz.71, Nr.68 poz.71, Nr.86 poz.732, Nr.167, poz.1398) wprowadza się następujące zmiany:

 

1) w art. 177:

 

a) § 1. otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, a także w okresie 2 lat i 6 miesięcy od dnia zakończenia urlopu macierzyńskiego, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownice zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy.”

 

b) § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego lub w okresie 2 lat i 6 miesięcy od dnia zakończenia urlopu macierzyńskiego, może nastąpić tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. Pracodawca jest obowiązany uzgodnić z reprezentującą pracownicę zakładową organizację związkową termin rozwiązania umowy o pracę. W razie niemożności zapewnienia w tym okresie innego zatrudnienia, pracownicy przysługują świadczenia określone w odrębnych przepisach. Okres pobierania tych świadczeń wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.”

 

 2) art.180 otrzymuje brzmienie:

 

„Art.180 § 1. Pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze:

1) 26 tygodni przy pierwszym porodzie,

2) 28 tygodni przy każdym następnym porodzie,

3) 39 tygodni w przypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie.

 

§ 2. Pracownicy, która wychowuje dziecko przysposobione lub która przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej pełniącej zadania pogotowia rodzinnego, przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 28 tygodni również przy pierwszym porodzie.

 

§ 3. Co najmniej 2 tygodnie urlopu macierzyńskiego mogą przypadać przed przewidywaną datą porodu.

 

§ 4. Po porodzie przysługuje urlop macierzyński niewykorzystany przed porodem, aż do wyczerpania okresu ustalonego w § 1 i 2.

 

§ 5. Pracownica, po wykorzystaniu po porodzie co najmniej 2 tygodni urlopu macierzyńskiego, ma prawo zrezygnować z pozostałej części urlopu; w takim przypadku niewykorzystanej części urlopu macierzyńskiego udziela się pracownikowi – ojcu wychowującemu dziecko, na jego pisemny wniosek.

 

§  6. Pracownica zgłasza pracodawcy pisemny wniosek w sprawie rezygnacji z części urlopu macierzyńskiego, najpóźniej na 3 dni przed przystąpieniem do pracy; do wniosku dołącza się zaświadczenie pracodawcy zatrudniającego pracownika - ojca wychowującego dziecko, potwierdzające termin rozpoczęcia urlopu macierzyńskiego przez pracownika, wskazany  w jego wniosku o udzielenie urlopu, przypadający bezpośrednio po terminie rezygnacji  z części urlopu macierzyńskiego przez pracownicę.

 

§ 7. W razie zgonu pracownicy w czasie urlopu macierzyńskiego, pracownikowi - ojcu wychowującemu dziecko przysługuje prawo do niewykorzystanej części tego urlopu.”

 

3)  art. 186⁷ otrzymuje brzmienie:

 

„Art. 186⁷.  Pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy jak również o ustalenie indywidualnego rozkładu czasu pracy, w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.”

 

Art.2.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia.

 

UZASADNIENIE

 

Obecnie obowiązująca ustawa z dnia 26 czerwca 1974 roku – Kodeks pracy wraz z późniejszymi zmianami, stworzyła z Polski kraj, w którym obowiązuje jeden z najkrótszych urlopów macierzyńskich w Europie. Wszystko to przy jednym z najniższych wskaźników przyrostu naturalnego w Europie, w warunkach zapaści demograficznej Polski.

Przedstawiony projekt ustawy przywraca stan, który obowiązywał jeszcze kilka lat temu, wydłużając urlopy do 26 tygodni na pierwsze dziecko i 28 tygodni przy każdym następnym porodzie oraz 39 tygodni w przypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie. Wydłuża zatem obecnie obowiązujący okres urlopowy o odpowiednio: 10 i 13 tygodni przy urodzeniu więcej niż jednego dziecka. Projekt wydłuża też urlop pracownicy, która wychowuje dziecko przysposobione, lub która przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, do 28 tygodni. Ta różnica kilku tygodni ma wielkie znaczenie dla matki po porodzie, jak i dziecka w pierwszym okresie jego życia.

Ponadto projekt ustawy wprowadza ochronę prawną przed zwolnieniem dla kobiety powracającej do pracy po urlopie macierzyńskim. Często zdarza się tak, że pracodawca dyskryminuje kobiety w ciąży, a te które wracają do pracy po urodzeniu dziecka w niedalekiej przyszłości zwalnia z pracy. Błyskawicznie zmieniająca się sytuacja na rynku pracy, pogłębia to zagrożenie. Zaproponowana zmiana  stwarza też możliwość szybkiej adaptacji do nowej sytuacji zawodowej i rodzinnej. Regulacja wydłużająca okres ochronny pomoże kobietom zaadoptować się na nowo w tym samym miejscu pracy. Może im też zapewnić stabilność sytuacji zawodowej, pracowniczej i rodzinnej. Jednocześnie kobieta będzie miała pewność pozostania w tym samym zakładzie pracy, jeśli taką formę wybierze łączenia pracy zawodowej w wychowawczą.

Projekt stwarza też możliwość pracy w ograniczonym wymiarze czasowym dla uprawnionych do urlopu wychowawczego, co pomoże im wybrać sposób wykonania stosunku pracy. Obecnie wiele osób uprawnionych do urlopu wychowawczego jest zmuszanych do pracy w pełnym wymiarze, co może być niekorzystne dla ich zdrowia, jak i dla wychowywanego dziecka. Proponowana regulacja umożliwi elastyczne regulowanie wymiaru oraz indywidualnego rozkładu czasu pracy. Zobowiązuje też pracodawcę do uwzględnienia wniosku pracownika w tej materii.

Szacowany przez projektodawców koszt wprowadzenia w życie tej nowelizacji to około 500 milionów złotych.

Koszty dla budżetu na realizację tej ustawy proponujemy pokryć z oszczędności w administracji państwowej i z redukcji wydatków na wynagrodzenia dla członków organów nadzorczych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych.

Projekt nowelizacji ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Prawodawstwo Unii Europejskiej nie reguluje problematyki zawartej w projekcie ustawy.