Projekt

 

 

 

Ustawa

z dnia ..................

 

o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw ¹⁾

 

 

Art. 1. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.²⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1)        w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4)       przeciętnym wynagrodzeniu – oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu w Dzien­niku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.³⁾),”;

2)        w art. 5a po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5.       W przypadku gdy osoba niepełnosprawna posiada prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem wydane przed zaistnieniem niepełnosprawności, a wynik badania wskazuje, że mogło nastąpić ograniczenie zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem, zespół orzekający o niepełnosprawności zawiadamia o wydaniu orzeczenia starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania  tej osoby.

 6.       W przypadku stwierdzenia pogorszenia stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej,  przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.”;

3)    w art. 10b po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a.         Powiatowe centra pomocy rodzinie przeprowadzają co najmniej raz w roku kontrolę warsztatów.”;

4)    w art. 10e ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.       Osoba niepełnosprawna może ubiegać się o dofinan­sowanie ze środków Funduszu uczestnictwa w turnusie, jeżeli przeciętny miesięczny dochód, w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:

1)    50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym,

2)    65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.”;

5)    w art. 10f ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.       Podmiot zamierzający zorganizować lub prowadzący warsztat przyjmuje i  zatwierdza, w uzgodnieniu z powiatowym centrum pomocy rodzinie, zgłoszenie osób do uczestnictwa w warsztacie.”;

6)    art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Art. 11.  1.            Osoba niepełnosprawna zarejestrowana w  po­wia­towym urzędzie pracy jako bezrobotna albo poszukująca pracy niepozostająca w  za­trud­nieniu ma prawo korzystać z usług lub instrumentów rynku pracy na zasadach określo­nych w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.⁴⁾), zwanej dalej „ustawą o promocji”.

2.     Osoba niepełnosprawna zarejestrowana w po­wia­towym urzędzie pracy jako poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu może również korzystać na zasadach takich jak bezrobotni z następujących usług lub instrumentów określo­nych w ustawie o promocji:

1)    szkoleń,

2)    stażu,

3)    prac interwencyjnych,

4)    przygotowania zawodowego w miejscu pracy,

5)    badań lekarskich, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o promocji,

6)    zwrotu kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1, 2 i 4 ustawy o promocji,

7)    finansowania kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 3 ustawy o promocji.

3.     Wydatki na instrumenty lub usługi rynku pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, są finansowane w odniesieniu do osób niepełnosprawnych zareje­stro­wanych jako:

1)    bezrobotne – ze środków Funduszu Pracy,

2)    poszukujące pracy niepozostające w zatrud­nieniu – ze środków Funduszu.”;

7)    uchyla się art. 12;

8)    po art.12 dodaje się art.12a w brzmieniu:

„Art. 12a.  1.          Osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11 ust. 1, może otrzymać ze środków Fun­duszu, jednorazowo środki na podjęcie dzia­łalności gospodarczej, rolniczej albo na wnie­sienie wkładu do spółdzielni socjalnej w wyso­kości określonej w umowie zawartej ze starostą, nie więcej jednak niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodze­nia, jeżeli nie otrzymała środków publicznych na ten cel.

2.     Osoba niepełnosprawna, która otrzymała je­dno­­razowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej, jest obo­wiązana do zwrotu otrzymanych środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, jeżeli z przyczyn leżących po jej stronie zostały naruszone warunki umowy, o której mowa w ust. 1.

3.     Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)    warunki oraz tryb przyznawania i zwrotu środków, o których mowa w ust. 1,

2)    formy zabezpieczenia zwrotu środków, o których mowa w ust. 1, w przypadku naruszenia  warunków umowy dotyczącej ich przyznania,

3)    wzór wniosku i niezbędne elementy umowy dotyczącej przyznania środków określonych w ust. 1

– mając na względzie zwiększenie aktywności zawodowej osób niepełno­sprawnych, zapew­nienie zgodności udzie­lanej pomocy z regułami przyznawania pomocy publicznej w ramach zasady de minimis oraz racjonalne gospo­darowanie środkami Funduszu.”;

9)    w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Osoba niepełnosprawna, która  nie nabyła prawa do emerytury, prowadząca działalność gospodarczą albo własne lub dzierżawione gospodarstwo rolne może otrzymać, ze środków Funduszu, dofinansowanie do wysokości 50% oprocentowania kredytu bankowego zaciągniętego na kontynuowanie tej działalności, jeżeli:

1)    nie korzystała z pożyczki z Funduszu na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej oraz z Fun­duszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospo­darczej albo

2)    pożyczka została spłacona lub w całości umorzona.”;

10)      w art. 17 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:

„Nie  narusza  to przepisu art. 134 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.⁵⁾).”;

11)      uchyla się art. 25;

12)      po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:

„Art.  25a.  1.             Składki na ubezpieczenia społeczne zatrud­nionych osób niepełnosprawnych nalicza się i opłaca na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.⁶⁾).

2.     Fundusz refunduje pracodawcy zatrud­niają­cemu:

1)    mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,

2)    co najmniej 25 pracowników w przeli­czeniu na pełny wymiar czasu pracy i osiągającemu wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych ogółem w wyso­kości co najmniej 6%

–  część kosztów osobowych odpowia­dają­cych należnej od pracodawcy składce na ubez­pieczenie emerytalne w stosunku do pracowni­ków niepełnosprawnych zaliczonych do znacz­nego lub umiarkowanego stopnia niepełno­sprawności, którzy nie nabyli prawa do emery­tury, jeżeli pracodawca opłacił te składki w całości.

3.     Fundusz refunduje pracodawcy prowadzą­cemu zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej część kosztów osobowych odpowiadających należnej od pracodawcy składce na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w stosunku do pracowników niepełnosprawnych, którzy nie nabyli prawa do emerytury, jeżeli pracodawca opłacił te składki w całości.

4.     Zatrudnienie osób, o których mowa w ust. 2 i 3, ustala się odpowiednio na podstawie art. 21 ust. 5 oraz art. 28 ust. 3.

5.     W przypadku gdy osoba niepełnosprawna jest zatrudniona u więcej niż jednego praco­dawcy w wymiarze czasu pracy:

1)    nieprzekraczającym ogółem pełnego wy­miaru czasu pracy – refundację składek  na ubezpieczenia społeczne przyznaje się w pełnej kwocie,

2)    przekraczającym ogółem pełny wymiar czasu pracy – refundację składek na ubezpieczenia społeczne przyznaje się na tę osobę w pełnej wysokości praco­dawcom uprawnionym do miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, zgodnie z art. 26b ust. 3.

6.     Refundacja składek na ubezpieczenia spo­łeczne nie przysługuje w odniesieniu do kosztów osobowych pracodawcy odpowia­dającym składkom na ubezpieczenia spo­łeczne pracownika w części finansowanej ze środków publicznych.

7. Pracodawca, o którym mowa w ust. 2 lub 3, składa Funduszowi:

1)    miesięczne informacje o wynagro­dze­niach, składkach na ubezpieczenia społeczne, zatrudnieniu i stopniach niepeł­no­sprawności pracowników niepełno­spraw­nych, z uwzględnieniem pracow­ników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz pracowników niewidomych,

2)    wniosek o wypłatę refundacji składek za dwa miesiące,

3)    informacje o wysokości i rodzaju pod­wyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

8.     Informacje, o których mowa w ust. 7 pkt 3, składa pracodawca będący podmiotem pro­wa­dzącym działalność gospodarczą, w rozu­mieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

9.     Informacje i wniosek, o których mowa w ust. 7, pracodawca przekazuje w formie doku­­mentu elektronicznego przez tele­transmisję danych oraz pobiera drogą elektro­niczną potwierdzenie wysłanej informacji lub wniosku, z tym że pracodawca zatrudniający nie więcej niż 5 pracowników może przeka­zywać informacje i wnioski w formie doku­mentu pisemnego. Przepisy art. 39¹ § 1, art. 46 § 3 i art. 61 § 3a Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

10. W terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku przez pracodawcę Fundusz przekazuje na rachunek bankowy pracodawcy kwoty refundacji składek na ubezpieczenia spo­łeczne w wysokości ustalonej na podstawie ust. 1-6 oraz informuje pracodawcę o spo­sobie jej ustalenia.

11.      Jeżeli pracodawca posiada zaległości w zobo­­wiązaniach wobec Funduszu przekra­czające ogółem kwotę 100 złotych, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o wstrzy­maniu refundacji składek na ubezpieczenia spo­łeczne do czasu uregulowania zaległości przez pracodawcę. Decyzja podlega wyko­naniu z dniem wydania.

12.      W przypadku nieuregulowania przez praco­dawcę zaległości wobec Funduszu do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, za który pracodawcy przysługuje refundacja, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o odmowie wypłaty refundacji składek  na  ubezpieczenia  społeczne  za  okres wska­­zany w decyzji, o której mowa w ust. 11.

13. W przypadku gdy ustalona przez Fundusz kwota refundacji składek na ubezpieczenia społeczne jest inna niż kwota refundacji wykazana we wniosku pracodawcy, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o wyso­kości refundacji, na wniosek pracodawcy złożony w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o ustaleniu wysokości przysłu­gującej refundacji.

14. Pracodawca dokonuje rozliczenia środków uzyskanych w ramach refundacji składek na ubezpieczenia społeczne za okres roczny w terminie do dnia 15 lutego roku następnego.

15.      Fundusz refunduje składki  na ubezpieczenia społeczne przez okres roku na zasadach określonych w ust. 1-13. Po upływie tego okresu, pracodawca może wystąpić do Funduszu z wnioskiem o przedłużenie wypłacania refundacji na kolejne okresy roczne.

16.      Prezes Zarządu Funduszu może przepro­wadzać kontrole pracodawcy w zakresie refundacji składek, w szczególności doty­czące ustalania wysokości refundacji składek na ubezpieczenia społeczne i wypłaty wynagrodzeń pracowników niepełno­spraw­nych. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli nieprawidłowości, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję nakazującą zwrot wypłaconej refundacji składek na ubez­pieczenia społeczne w zakresie stwier­dzonych nieprawidłowości.

17. Od decyzji Prezesa Zarządu Funduszu, o których mowa w ust. 11-13 i 16, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

18. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozpo­rządzenia:

1)    tryb przekazywania oraz rozliczania refun­dacji składek na ubezpieczenia społeczne,

2)    terminy składania i wzory informacji i wniosku, o których mowa w ust. 7,

3) wzór formularza rozliczenia, o którym mowa w ust. 14,

4)    wymogi, jakie muszą spełniać pracodawcy przekazujący dokumenty w formie elektro­nicznej przez teletransmisję danych

– uwzględniając potrzebę zapewnienia jednolitych warunków niezbędnych dla prawidłowego przeka­zywania dokumentów oraz racjonalne gospo­da­rowanie środkami Funduszu.”;

13)      w  art. 26 po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a.     Zwrot kosztów jednostkom budżetowym następuje na wydzielony rachunek dochodów własnych, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319). Warunkiem zwrotu kosztów jest ich poniesienie przez  jednostkę budżetową ze środków uprzednio zgro­madzonych na tym rachunku.”;

14)      w art. 26a:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Pracodawcy przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pra­cownika niepełnosprawnego, który nie nabył prawa do emerytury, o ile pracownik ten został ujęty w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 26b ust. 1, prowadzonej przez Fundusz. Miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pra­cow­nika niepełnosprawnego, zwane dalej „mie­sięcznym dofinansowaniem", wypłacane raz na dwa miesiące, przysługuje w kwocie:

1)    130% najniższego wynagrodzenia – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacz­nego stopnia niepełnosprawności,

2)    110% najniższego wynagrodzenia – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarko­wanego stopnia niepełnosprawności,

3)    50% najniższego wynagrodzenia – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.”,

b)    w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2)       w ust. 3, pracodawca otrzymuje miesięczne dofinan­sowanie w wysokości miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego.”,

c)    ust. 8 otrzymuje brzmienie:

„8.       Jeżeli pracodawca posiada zaległości w zobowią­zaniach wobec Funduszu, przekraczające ogółem kwotę 100 złotych, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o wstrzymaniu miesięcznego dofinansowania do czasu uregulowania zaległości przez pracodawcę. Decyzja podlega wykonaniu z dniem wydania.”,

d)    po ust. 8 dodaje się ust. 9-12 w brzmieniu:

„9.       W przypadku nieuregulowania przez pracodawcę zaległości wobec Funduszu do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, za który pracodawcy przysługuje miesięczne dofinansowanie, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o odmowie wypłaty miesięcznego dofinansowania za okres wskazany w decyzji, o której mowa w  ust. 8.

10. Prezes Zarządu Funduszu może przeprowadzać kontrole pracodawcy w zakresie miesięcznego dofinansowania, w szczególności dotyczące usta­lania wysokości miesięcznego dofinansowania i wypłaty wynagrodzeń pracowników niepełno­sprawnych.

11.      W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli niepra­widłowości, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję nakazującą zwrot wypłaconego dofinan­sowania w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości.

12.      Od decyzji Prezesa Zarządu Funduszu, o których mowa w ust. 8, 9 i 11, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.”;

15)      w art. 26c:

a)    ust. 1-1b otrzymują brzmienie:

„1.   Pracodawca, o którym mowa w art. 26a, składa Funduszowi:

1)    miesięczne informacje o wynagrodzeniach, skład­kach na ubezpieczenia społeczne, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem pracow­ników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz pracow­ników niewidomych,

2)    wniosek o wypłatę miesięcznego dofinansowania za dwa miesiące,

3)    informacje o wysokości i rodzaju podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

1a.      Informacje i wniosek, o których mowa w ust. 1, pracodawca przekazuje w formie dokumentu elektronicznego przez teletransmisję danych oraz pobiera drogą elektroniczną potwierdzenie wysłanej informacji lub wniosku, z tym że pracodawca zatrudniający nie więcej niż 5 pracowników może przekazywać informacje i wnioski w formie dokumentu pisemnego. Przepisy art. 39¹ § 1, art. 46 § 3 i art. 61 § 3a Kodeksu postępowania admini­stracyjnego stosuje się odpowiednio.

1b.      Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składa pracodawca będący podmiotem prowadzącym dzia­łalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swo­bodzie działalności gospodarczej.”,

b)    uchyla się ust. 2,

c)    ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3.       W terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku przez pracodawcę Fundusz przekazuje na rachunek bankowy pracodawcy dofinansowanie w kwocie ustalonej na podstawie art. 26a i  art. 26b oraz informuje pracodawcę o sposobie jej ustalenia.

 4.       W przypadku gdy ustalona przez Fundusz kwota dofinansowania jest inna niż kwota dofinansowania wykazana we wniosku pracodawcy, Prezes Zarządu Funduszu wydaje decyzję o wysokości dofinan­sowania, na wniosek pracodawcy złożony w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o ustaleniu wysokości przysługującego dofinansowania do wyna­grodzenia.”,

  d)      uchyla się ust. 4a,

  e)      ust. 4b otrzymuje brzmienie:

„4b. Od decyzji, o której mowa w ust. 4, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.”,

 f)    ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6.   Minister właściwy do spraw zabezpieczenia spo­łecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)    tryb przekazywania oraz rozliczania miesięcz­nego dofinansowania,

2)    terminy składania i wzory informacji i wniosku, o których mowa w ust. 1,

3)    wzór formularza  rozliczenia, o którym mowa w ust. 5,

4)    wymogi, jakie muszą spełniać pracodawcy przekazując dokumenty w formie elektronicznej przez teletransmisję danych

– uwzględniając potrzebę zapewnienia jednolitych warunków niezbędnych dla prawidłowego przeka­zywania dokumentów oraz racjonalne gospoda­rowanie środkami Funduszu.”;

16)      po art. 26c dodaje się art. 26c¹ w brzmieniu:

„Art. 26c¹. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania pomocy określo­nej w art. 25a ust. 2 i 3 oraz art. 26a ust. 2 i 3, mając na uwadze konieczność za­pew­nienia zgodności udzielania pomocy z warunkami dopuszczalności  pomocy na zatrudnienie.”;

17)      po art. 26d dodaje się art. 26e i 26f w brzmieniu:

„Art. 26e. 1. Pracodawca, który przez okres co najmniej 36 miesięcy zatrudni osobę niepełnosprawną zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotna albo poszukująca pracy niepozostającą w zatrudnieniu, może otrzymać, na wniosek, ze środków Funduszu zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.

2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje starosta na warunkach i w wysokości określonych umową zawartą z pracodawcą, z  tym że zwrotowi nie podlegają koszty ponie­sione przed dniem zawarcia umowy.

3. Umowy z pracodawcą, którym jest starosta, zawiera Prezes Zarządu Funduszu.

4.     Zwrot kosztów jednostkom budżetowym nastę­puje na wydzielony rachunek dochodów włas­nych, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicz­nych. Warunkiem zwrotu kosztów jest ich ponie­sienie przez jednostkę budżetową ze środków uprzednio zgromadzonych na tym rachunku.

5. Warunkiem zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, jest uzyskanie, wydanej na wniosek starosty, pozytywnej opinii Państwowej Inspek­cji Pracy o przystosowaniu stanowiska pracy do potrzeb wynikających z niepełnosprawności oso­by zatrudnionej na tym stanowisku.

6.     Jeżeli okres zatrudnienia osoby niepełno­sprawnej będzie krótszy niż 36 miesięcy, pracodawca jest obowiązany zwrócić Fun­duszowi za pośrednictwem starosty środki w wysokości równej 1/36 ogólnej kwoty zwrotu za każdy miesiąc brakujący do upływu okresu, o którym mowa w ust. 1, jednak w wysokości nie mniejszej niż 1/6 tej kwoty. Pracodawca dokonuje zwrotu w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z osobą niepełnosprawną.

7. Pracodawca nie zwraca środków, o których mowa w ust. 5, jeżeli zatrudni w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z  osobą niepełnosprawną inną osobę nie­pełno­sprawną, zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotna lub poszu­kująca pracy i niepozostającą w zatrudnieniu, przy czym wynikająca z tego powodu przerwa nie jest wliczana do okresu, o którym mowa w ust. 1.

8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)    tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1-6,

2)    wzór wniosku i elementy umowy oraz doku­mentację niezbędną do zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1,

3)    sposób i terminy rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1,

4)    formy zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków w przypadku niedotrzymania wa­run­ków umowy dotyczących ich przyznania

– mając na względzie zwiększenie poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, dokony­wanie zwrotu kosztów zgodnie z zasadami udzielania pomocy w ramach zasady de minimis oraz racjonalne gospodarowanie środkami Funduszu.

Art.  26f.  1.            Pracodawca, który zatrudni przez okres co najmniej 12 miesięcy osobę niepełnosprawną zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotna albo poszukująca pracy niepo­zostającą w zatrud­nieniu, może otrzymać, na wniosek, ze środków Funduszu zwrot 60%:

1)    jej wynagrodzenia przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym oraz

2)    obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia

– za okres jednego roku od dnia jej zatrudnienia.

2.      Zwrotu, o którym mowa w ust. 1,  dokonuje starosta na warunkach i w wysokości określonych umową zawartą z pracodawcą, z  tym że zwrotowi nie podlegają kwoty wypłacone przez pracodawcę za okres sprzed dnia podpisania umowy.

3.      Jeżeli okres zatrudnienia osoby niepełno­sprawnej  będzie krótszy niż 12 miesięcy, pracodawca  za pośrednictwem starosty, jest obowiązany zwrócić Funduszowi w pełnej wysokości kwoty otrzymane ze środków Funduszu.

4. W przypadku gdy osoba niepełnosprawna zostanie zwolniona z przyczyn określonych w art. 52 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, wypowie umowę o pracę, bądź umowa o pracę zostanie rozwiązana za porozumieniem stron, pracodawca dokona zwrotu w wysokości równej 1/12 kwoty środków określonych w umowie zawartej ze starostą, za każdy miesiąc brakujący do upływu okresu wymienionego w ust. 1.

5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)    tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2,

2)    wzór wniosku i elementy umowy, doku­mentację niezbędną do zwrotu  wyna­grodzenia przed opodatkowaniem podat­kiem dochodowym oraz obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia,

3)    sposób i terminy rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1,

4)    formy zabezpieczenia zwrotu otrzymanej refundacji w przypadku niedotrzymania warunków umowy dotyczącej ich przyznania

– mając na względzie zwiększenie poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, racjo­nalne gospodarowanie środkami Funduszu oraz prawidłowe dokonywanie zwrotu wyna­grodzenia i obowiązkowych składek na ubez­pieczenia społeczne, zgodnie z warunkami dopuszczalności  pomocy na zatrudnienie.”;

18)      w art. 29:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełno­sprawnych, może utworzyć wyodrębnioną organi­zacyjnie i finansowo jednostkę i uzyskać dla tej jednostki status zakładu aktywności zawodowej, jeżeli:

1)    co najmniej 70% ogółu osób zatrudnionych w tej jednostce stanowią osoby niepełnosprawne, w szczególności skierowane do pracy przez powiatowe urzędy pracy:

a)    zaliczone do znacznego stopnia niepełno­sprawności,

b)    zaliczone do umiarkowanego stopnia niepełno­sprawności, u których stwierdzono autyzm, upośledzenie umysłowe lub chorobę psy­chiczną, w tym osób, w stosunku do których rada programowa, o której mowa w art. 10a ust. 4, zajęła stanowisko uzasadniające podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie reha­bilitacji zawodowej w warunkach pracy chronionej,

2)    spełnia warunki, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 i 3,

3)    przeznacza uzyskane dochody na zakładowy fundusz aktywności zawodowej,

4)    uzyska pozytywną opinię starosty o potrzebie utworzenia zakładu aktywności zawodowej.”,

b)    po ust 1 dodaje się ust 1a w brzmieniu:

„1a.     Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, nie może być wyższy niż 35% ogółu zatrudnionych.”,

c)    uchyla się ust. 2,

d)    ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.       Minister właściwy do spraw zabezpieczenia spo­łecznego określi, w drodze rozporządzenia:

1)    szczegółowy sposób, tryb i warunki tworzenia, finansowania i działania zakładów aktywności zawodowej,

2)    wymiar czasu rehabilitacji osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełno­sprawności wliczany do czasu pracy,

3)    sposób tworzenia i wykorzystywania zakłado­wego funduszu aktywności  zawodowej

– mając na względzie jednolite zasady funkcjo­nowania zakładów aktywności zawodowej.”;

19)      w art. 30 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6.       Wojewoda jest obowiązany przedkładać Pełnomoc­nikowi zbiorcze informacje półroczne dotyczące wydanych decyzji oraz stanu zatrudnienia w zakładach pracy chronionej i zakładach aktywności zawodowej, w terminach:

1)    do dnia 20 sierpnia – za pierwsze półrocze,

2)    do dnia 20 lutego – za drugie półrocze.”;

20)      w art. 31 w ust. 3 uchyla się pkt 2;

21)      w art. 33:

a)    w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1)       ze środków, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b,”,

b)    w ust. 3:

–      pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3)   przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek, o którym mowa w pkt 2, w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano,”,

–      uchyla się pkt 4,

–      pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5)       przeznaczenia co najmniej 20% środków fun­duszu rehabilitacji na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników i byłych niepra­cujących niepełnosprawnych pracowników oraz dla niepełnosprawnych dzieci pracowników tego zakładu.”,

c)    ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełno­sprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.”,

d)    w ust. 4a pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2)       wpłaty w wysokości 30% tych środków na Fundusz w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ujawnienie niezgod­nego z ustawą przeznaczenia środków funduszu rehabilitacji, a także niedotrzymanie terminu, o któ­rym mowa w ust. 3 pkt 3.”,

e)    ust. 7b otrzymuje brzmienie:

„7b.         W przypadku utraty statusu zakładu pracy chro­nionej i osiągania stanu zatrudnienia ogółem w wysokości co najmniej 15 pracowników w prze­liczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 25%, pracodawca zachowuje fundusz rehabilitacji i niewykorzystane środki tego funduszu.”,

f)     uchyla się ust. 7c i 7d,

g)    ust. 11 otrzymuje brzmienie:

„11.     Minister właściwy do spraw zabezpieczenia spo­łecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właś­ciwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozpo­rządzenia:

1)    rodzaje wydatków ze środków funduszu rehabilitacji, w tym w ramach zasady de minimis,

2)    warunki wykorzystania środków funduszu rehabilitacji,

3)    zakres, warunki i formy udzielania pomocy indywidualnej,

4)    tryb ustalania zakładowego regulaminu wyko­rzystania tych środków,

5)    warunki tworzenia indywidualnych programów rehabilitacji, w tym skład i zakres działania komisji rehabilitacyjnej tworzącej te programy

– mając na względzie prawidłowe wykorzystanie środków tego funduszu.”;

22)      w art. 34 ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9.       Minister właściwy do spraw zabezpieczenia spo­łecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb kontroli prowadzonej przez organy upoważnione do kontroli na podstawie art. 6c ust. 2 pkt 1 i 2, art. 25a ust. 16, art. 26a ust. 10, art. 30 ust. 3b i art. 34 ust. 5 ustawy, mając na względzie zapewnienie prawidłowego prze­pro­wadzania kontroli.”;

23)      w art. 35a w ust. 1:

a)    po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

„6a)     finansowanie z Funduszu wydatków na instrumenty lub usługi rynku pracy określone w ustawie o pro­mocji, w odniesieniu do osób niepełnosprawnych zarejestrowanych jako poszukujące pracy niepo­zostające w zatrudnieniu,”,

b)    po pkt 9 dodaje się pkt 9a-9c w brzmieniu:

„9a)     przyznawanie środków, o których mowa w art. 12a,

 9b)     realizacja zadań, o których mowa w art. 26 i  art. 26d-26f,

 9c)     zlecanie zadań zgodnie z art. 36,”;

24)      art. 36 otrzymuje brzmienie:

„Art.  36.  1.           Zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych mogą być realizowane na zlecenie Funduszu przez fundacje oraz organizacje pozarządowe.

  2.      Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być realizowane ze środków Funduszu przez fundacje i organizacje pozarządowe również na zlecenie samorządu województwa lub powiatu.

 3.       Do zlecania zadań, o którym mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.⁷⁾).

4.        Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje zadań z zakresu rehabilitacji zawo­dowej i społecznej osób niepełnosprawnych, które mogą być zlecane fundacjom oraz orga­nizacjom pozarządowym, mając na względzie zapewnienie realizacji potrzeb osób niepełno­sprawnych.”;

25)      w art. 41:

a)    ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.       Na wniosek pracodawcy poniesione przez niego koszty szkolenia zatrudnionych osób niepełno­sprawnych mogą być zrefundowane ze środków Funduszu do wysokości 90% tych kosztów, nie więcej jednak niż do wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę.”,

b)    po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5.       Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb dokonywania refundacji kosztów szkolenia, mając na względzie zapewnienie skuteczności udzielanej pomocy oraz prawidłowe dokonywanie refundacji zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy na szkolenia.”;

26)      w art. 42  ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Do zakresu działania Rady należy:

1)    przedstawianie Pełnomocnikowi:

a)    propozycji przedsięwzięć zmierzających do integracji osób  niepełnosprawnych,

b)    propozycji rozwiązań w zakresie zaspakajania potrzeb osób niepełnosprawnych, wynikających z niepełnosprawności,

c)    opinii do dokumentów przedkładanych Radzie przez Pełnomocnika, w tym do projektów:

–      aktów prawnych mających lub mogących mieć wpływ na sytuację osób niepełnosprawnych, planów finansowych oraz sprawozdań Funduszu,

–      rządowych programów działań na rzecz osób niepełnosprawnych oraz informacji o ich realizacji,

d)    rocznych informacji o działalności Rady,

    2)    sygnalizowanie odpowiednim organom potrzeby wydania lub zmiany przepisów  dotyczących sytuacji osób niepełnosprawnych.”;

27)      w art. 43:

a)    w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1)       pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej, w tym jednego przedstawiciela ministra właściwego do spraw finansów publicznych,”,

b)    ust. 2  otrzymuje brzmienie:

„2.       Członków Rady powołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego na wniosek Pełnomocnika.”,

c)    w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3)       na wniosek Pełnomocnika,”,

d)    po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a.         W przypadku gdy wniosek o odwołanie członka Rady składa Pełnomocnik, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może przed odwołaniem członka Rady zasięgnąć opinii organu, organizacji lub jednostki samorządu terytorialnego, które członek Rady reprezentuje.”,

e)    4 otrzymuje brzmienie:

„4.       Posiedzenia Rady są zwoływane przez jej przewodniczącego lub co najmniej 5 członków Rady nie rzadziej niż raz na kwartał oraz w każdym czasie na wniosek Pełnomocnika.”;

28)      w art. 44:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.       Wydatki związane z obsługą Rady są finansowane ze środków urzędu obsługującego ministra właści­wego do spraw zabezpieczenia społecznego.”,

b)    ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.       Minister właściwy do spraw zabezpieczenia spo­łecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb działania Rady, w tym jej organizację, mając na względzie zapewnienie sprawnego funkcjo­nowania Rady.”;

29)      w art. 44c ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9.       Na wniosek członków rad zamieszkałych poza miejscem obrad rady mogą być finansowane, odpowiednio z budżetu samorządu województwa i powiatu, koszty ich przejazdów publicznymi środkami komunikacji, na zasadach określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrud­nionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.”;

30)      w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.       Fundusz jest państwowym funduszem celowym, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych.”;

31)      w art. 46 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7)       wpłaty, o których mowa w art. 26 ust. 4 oraz w art. 41 ust. 4, a także spłaty pożyczek udzielonych z Funduszu na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej, wraz z oprocentowaniem,”;

32)      w art. 46a w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a)     na zadanie, o którym mowa w art. 25a ust. 2 pkt 1 i ust. 3 – w wysokości zapewniającej jego realizację,”;

33)      w art. 47:

a)    w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a)     zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej i spo­łecznej osób niepełnosprawnych realizowane przez fundacje i organizacje pozarządowe,”,

b)    uchyla się ust. 4,

c)    uchyla się ust. 6;

34)      w art. 49:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.       Do wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 31 ust. 3 pkt 1 i art. 33 ust. 4a, 7 i 7a, stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 5a-5d oraz art. 49a i 49b, przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr  8, poz. 60, z późn. zm.⁸⁾), zwanej dalej „Ordy­nacją podatkową”, z tym że uprawnienia organów podatkowych określone w tej ustawie przysługują Prezesowi Zarządu Funduszu.”,

b)    uchyla się ust. 5,

c)    po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5d  w brzmieniu:

„5a.     Zaległości z tytułu wpłat, odsetki za zwłokę lub opłata prolongacyjna, mogą być umarzane w całości lub w części decyzją Prezesa Zarządu Funduszu wyłącznie w przypadku ich całkowitej nieściągalności.

5b.      Całkowita nieściągalność, o której mowa w ust. 5a, zachodzi gdy:

1)    dłużnik zmarł nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egze­kucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domo­wego, których łączna wartość nie prze­kracza kwoty stanowiącej trzykrotność prze­ciętnego wynagrodzenia i jednocześnie brak jest następców prawnych oraz nie ma możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie, w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej,

2)    sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 oraz w art. 361 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i  naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.⁹⁾),

3)    nastąpiło trwałe zaprzestanie prowadzenia dzia­łalności przy jednoczesnym braku majątku, z którego można egzekwować należności mał­żonka, następców prawnych, możliwości prze­niesienia odpowiedzialności na osoby trzecie w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej,

4)    nie nastąpiło zaspokojenie należności w zakoń­czonym postępowaniu likwidacyjnym,

5)    wysokość zaległej wpłaty nie przekracza pięcio­krotnej kwoty kosztów upomnienia w postę­powaniu egzekucyjnym,

6)    stwierdzono brak majątku, z którego można prowadzić egzekucję,

7)    jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne.

5c. Prezes Zarządu Funduszu, w drodze decyzji, na wniosek pracodawcy, w przypadku uzasadnionym ważnym interesem pracodawcy lub interesem publicznym może:

1)    odroczyć termin płatności należności lub rozłożyć ich zapłatę na raty,

2)    odroczyć termin płatności zaległości z tytułu wpłat, odsetek za zwłokę  lub rozłożyć ich zapłatę na raty

– uwzględniając możliwości płatnicze pracodawcy oraz stan finansów Funduszu.

5d.      W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 5c, naliczana jest opłata prolongacyjna, na zasadach określonych w Ordynacji podatkowej.”;

35)      w art. 50 w ust. 6 pkt 8 otrzymuje brzmienie:

 „8)      składanie ministrowi właściwemu do spraw zabezpie­czenia społecznego, w terminie do dnia 20 marca każdego roku, sprawozdań z działalności Funduszu.”.

 

Art.  2.  W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu spo­łecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm.¹⁰⁾) w art. 46 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

 „3a.        Lekarz rzeczoznawca Kasy, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia o wydaniu orzeczenia starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, w przypadku gdy osoba posiadająca orzeczenie o całko­witej  niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym lub orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego posiada prawo jazdy lub pozwolenie do kierowania tramwajem, a wynik badania wskazuje, że mogło u tej osoby nastąpić ograniczenie zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem.”.

 

Art. 3.  W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176, z późn. zm.¹¹⁾) w art. 21 w ust. 1 po pkt 40b dodaje się pkt 40c w brzmieniu:

 „40c)         zwrot kosztów przejazdu  środkami komunikacji pu­blicznej, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.¹²⁾),”.

 

Art. 4.  W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z  2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.¹²⁾) w art. 17 ust. 3a otrzymuje brzmienie:

„3a.     Obowiązkiem gminy jest:

1)    zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie prze­­wozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom  z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21 roku życia;

2)    zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepeł­no­sprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki, w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukoń­czenia 25 roku życia;

3)    zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna środkami komunikacji publicznej, do szkoły lub ośrodka wymienionych w pkt 1 i 2, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice.”.

 

Art.  5.  W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emery­talnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm.¹³⁾) w art. 21 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a.     W przypadku gdy osoba, o której mowa w  ust. 1 pkt 1 i 2, posiada prawo jazdy lub pozwolenie  do kierowania tramwajem, wydane przed orzeczeniem o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, a wynik badania wskazuje, że  mogło u tej osoby  nastąpić ograniczenie zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem, komisja lekarska zawiadamia o wydaniu orzeczenia starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby.”.

 

Art.  6.  W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu eme­rytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.¹⁴⁾)  w art. 21 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a.     W przypadku gdy osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, posiada prawo jazdy lub pozwolenie  do kiero­wania tramwajem, wydane przed orzeczeniem o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, a wynik badania wskazuje, że  mogło u tej osoby  nastąpić ograniczenie zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem, komisja lekarska zawiadamia o wydaniu orzeczenia starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby.”.

 

Art. 7.  W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu dro­gowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.¹⁵⁾) w art. 122 w ust. 1  pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5)       osoba niepełnosprawna:

a)    posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie do kiero­wania tramwajem,

b)    posiadająca orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym lub orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego, w rozu­mieniu przepisów ustawy  z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r.  Nr 7,  poz. 25, z późn. zm.¹⁰⁾),

c)    skierowana decyzją starosty na podstawie zawia­domienia właściwego organu orzekającego, o którym mowa w odrębnych przepisach.”.

 

Art. 8. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.⁶⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1)    w art. 16 uchyla się ust. 13 i 14,

2)    w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.       Składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wy­pad­kowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obli­czają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.”.

 

Art. 9.  W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.³⁾) w art. 14  po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

„5a.     W przypadku gdy osoba, o której mowa w art. 12 ust. 1, posiada prawo jazdy lub pozwolenie do kierowania tramwajem, wydane przed orzeczeniem o niezdolności do pracy, a wynik badania wskazuje, że mogło nastąpić ograniczenie zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem, lekarz orzecznik zawiadamia o wydaniu orzeczenia starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby.”.

 

Art. 10.  W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz 1001, z późn. zm.⁴⁾) wprowadza się następujące zmiany:

 1)   w art. 33 w ust. 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a)     otrzymał jednorazowo środki z Państwowego Fun­duszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub insty­tucji z udziałem środków publicznych na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej lub na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej;”;

2)    art. 105 otrzymuje brzmienie:

„Art. 105.        Przedsiębiorcy Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczy­pospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, Zakład Opieki dla Niewi­domych w Laskach oraz zakłady aktywności zawodowej nie opłacają składek na Fun­dusz Pracy za zatrudnionych pracowników o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepeł­no­sprawności.”.

 

Art. 11.  W ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319) w art. 22 w ust. 6 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4)       sfinansowanie wydatków, stanowiących koszty, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1-2 oraz w art. 26e ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepeł­nosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.²⁾).”.

 

Art. 12.  Na wniosek osoby, która otrzymała pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej  ze środków  Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, starosta może:

 1)       umorzyć do 50% kwoty pożyczki – pod warunkiem prowadzenia przez dłużnika działalności gospodarczej albo rolniczej przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy,

 2)       odroczyć termin spłaty pożyczki, rozłożyć jej spłatę na raty lub umorzyć spłatę w części albo w całości, jeżeli pożyczka stała się wymagalna – w przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową dłużnika

 –  zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

 

Art.  13.  1.  Finansowanie składek na ubezpieczenia społeczne, na zasadach określonych w art. 25 ust. 2, 3, 3a i 3b ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., przysługuje nie dłużej niż do składek rozliczanych w dokumentach składanych za grudzień 2006 r.

 2.  Nie podlegają finansowaniu na zasadach określonych w art. 25 ust. 2, 3, 3a i 3b ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., zaległe składki na ubezpieczenia społeczne rozliczane w dokumentach składanych za okres do dnia 31 grudnia 2006 r., jeżeli złożenie tych dokumentów do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nastąpi po dniu 30 września 2007 r.

 

Art.  14. Z dniem 31 grudnia 2007 r. ulegają umorzeniu wzajemne należności i zobowiązania między Zakładem Ubezpieczeń Społecznych a  budżetem państwa i Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepeł­nosprawnych powstałe z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne należnych za okres do dnia 31 grudnia 2006 r., które podlegały finansowaniu ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa.

 

Art. 15.  Przepisy art. 29 ust. 1 pkt 1-3, ust. 1a i 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do utworzonych przez powiat lub gminę wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo jednostek, które uzyskały status zakładu aktywności zawodowej przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Art. 16. 1.  Pracodawcy, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przeznaczyli w przypadku zagrożenia utraty płynności finansowej, na okres przejściowy, nie dłuższy niż 12 miesięcy, do 70% środków zakładowego funduszu rehabilitacji na spłatę zobowiązań w celu utrzymania zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób niepełnosprawnych, są zobowiązani do zwrotu tych środków na rachunek zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w terminie 12 miesięcy od dnia ich przeznaczenia, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2007 r.

2.   W przypadku przekroczenia terminu, wymienionego w  ust. 1, pracodawca jest zobowiązany do dokonania wpłaty określonej w  art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1.

 

Art.  17. Środki zgromadzone z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji, które nie zostały wydatkowane przed wejściem w życie niniejszej ustawy, pracodawca przeznacza na realizację celów określonych w art. 33 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w tym co najmniej 20% na pomoc indywidualną.

 

Art. 18.  Pracodawcy, którzy zachowali zakładowy fundusz rehabilitacji i niewykorzystane środki tego funduszu na podstawie art. 33 ust. 7b ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., zachowują zakładowy fundusz rehabilitacji i niewykorzystane środki tego funduszu na dotychczasowych zasadach, z uwzględnieniem obowią­zujących przepisów dotyczących pomocy publicznej.

 

Art.  19.  Rada, określona w art. 42 ustawy, o której mowa w art. 1, powołana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wykonuje swoje zadania do czasu powołania nowej, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2006 r.

 

Art.  20.  Opłatę prolongacyjną, o której mowa w art. 49 ust. 5d ustawy, o której mowa w art. 1, nalicza się w odniesieniu do należności z tytułu wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 31 ust. 3 pkt 1 i art. 33 ust. 4a, 7 i 7a ustawy wymienionej w art. 1, w przypadku decyzji wydawanych  począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r.

 

Art. 21. Sprawy wszczęte, a niezakończone przed dniem wejścia w  życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych.

 

Art.  22.  Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 26c ust. 6, art. 29 ust. 2 i 4, art. 33 ust. 11, art. 34 ust. 9, art. 36 ust. 4 i art. 44 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych  wydanych na podstawie art. 26c ust. 6, art. 29 ust. 4, art. 33 ust. 11, art. 34 ust. 9, art. 36 ust. 4 i art. 44 ust. 3  w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

 

Art. 23. Ustawa  wchodzi  w  życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 i 3, pkt 11-18, pkt 20, pkt 21 lit. a i e, pkt 32 oraz art. 2-9, art. 11, art. 13-15, art. 18 i 20, które wchodzą w życie z dniem  stycznia 2007 r.

 

 

 

 

 

Uzasadnienie

 

 

Propozycja nowelizacji ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wynika z potrzeby uporządkowania systemu rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, w szczególności w zakresie:

1)    wprowadzenia obowiązku przeprowadzania przez powiat kontroli funkcjonowania warsztatów terapii zajęciowej co najmniej raz w roku oraz modyfikacji zasad przyjmowania do warsztatów terapii zajęciowej.

W obecnym stanie prawnym zagadnienie kontroli warsztatu terapii zajęciowej regulowane jest przede wszystkim przepisami wykonawczymi do ustawy. Określają one jedynie zakres i tryb przeprowadzania przez powiatowe centrum pomocy rodzinie kontroli warsztatu. W świetle wyników kontroli Najwyższej Izby Kontroli, przeprowadzonej w latach 2002-2004, takie rozwiązanie wydaje się niewystarczające, stąd propozycja (art. 10b ust. 6a) dodania przepisu o obowiązku kontroli funkcjonowania warsztatu (co najmniej raz w roku).

Ze wspomnianej kontroli NIK wynika również, że rekrutacja uczestników warsztatów terapii zajęciowej była obarczona istotnymi wadami. Podmioty dokonujące wyboru nie przestrzegały oczywistej zasady równego dostępu osób niepełnosprawnych do tej formy rehabilitacji. Z kolei brak kryteriów naboru powodował daleko idącą dowolność rekrutacji uczestników warsztatów terapii zajęciowej. W celu wyeliminowania stwierdzonych nieprawidłowości proponuje się włączenie do procedury naboru uczestników przez nałożenie na podmiot zamierzający zorganizować lub prowadzący warsztaty obowiązku uzgadniania z powiatowym centrum pomocy rodzinie kandydatur, co będzie także służyć zapewnieniu równego dostępu do terapii zajęciowej (art. 10f ust. 2).

W związku z utratą mocy obowiązującej ustawy o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych, w miejsce której obowiązuje ustawa o świadczeniach rodzinnych, należało wprowadzić odpowiednie zmiany do art. 10e ust. 1.

Jednocześnie przyjęcie – jako kryterium oceny uprawnienia do ubiegania się o dofinansowanie uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym przez osobę niepełnosprawną – kwoty dochodu, o którym mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255, z późn. zm.) w przeciętnej miesięcznej wysokości, pozwoli na w pełni miarodajną ocenę wniosków w szczególności, w przypadkach gdy wysokość tego dochodu ulega wahaniom,

2)      dostępu do niektórych instrumentów rynku pracy.

Doprecyzowano i uzupełniono brzmienie art. 11 w taki sposób, aby jednoznacznie wskazać, że osoby niepełnosprawne zarejestrowane jako poszukujące pracy niepozostające w zatrudnieniu mogą dodatkowo – poza uprawnieniami wynikającymi z przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – korzystać z niektórych usług i instrumentów określonych w tych przepisach, a zarezerwowanych dla osób zareje­strowanych jako bezrobotne. Uzupełnienie to ma na celu wyeliminowanie wątpliwości interpretacyjnych odnośnie do zakresu uprawnień zarejestrowanych osób niepełnosprawnych jakie pojawiły się po wejściu w życie nowelizacji przepisu art. 11 wprowadzonej art. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 164, poz. 1366) z dniem 1 listopada 2005 r. Zadania w zakresie usługi i instrumentów wynikającymi z przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczące osób niepełnosprawnych zarejestrowanych jako poszukujące pracy niepozostające w zatrudnieniu, finansowane będą ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Tymi dodatkowo finansowanymi instrumentami będą:

–       koszty badań lekarskich mających na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy, odbywania stażu, przygotowania za­wodowego w miejscu pracy, wykonywania prac społecznie użytecznych lub wykonywania pracy na podstawie umowy aktywizacyjnej, o której mowa w art. 61c ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia (...),

–       zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania i powrotu do miejsca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, odbywania u pracodawcy stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, szkolenia lub odbywania zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego,

–       zwrot kosztów zakwaterowania,

–       koszty zakwaterowania i wyżywienia w przypadku skierowania na szkolenie odbywane poza miejscem zamieszkania,

–       kosztów przejazdu do pracodawcy i powrotu do miejsca zamieszkania na zasadach określonych w ustawie o promocji zatrudnienia (...).

Zapewnienie osobom niepełnosprawnym dodatkowego wsparcia w ww. formach ma stanowić bodziec dla pobudzenia szerszej ich aktywności na rynku pracy, zwłaszcza w fazie poszukiwania zatrudnienia oraz okresu przygotowania do pracy,

3)      wsparcia na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osoby niepełnosprawne.

Uchylając art. 12  i wprowadzając art. 12a  proponuje się zastąpienie dotychczasowej pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej (ewentualnie rolniczej) nową instytucją, umożliwiającą uzyskanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej lub działalności rolniczej.

Powyższa propozycja ma na celu zwiększenie aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych. Ponadto zmierza ona do ujednolicenia instrumentów przewidzianych w ustawie o rehabilitacji i w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.). Zmiana ta będzie miała znaczny wpływ na strukturę wydatków samorządów powiatowych, w jej wyniku znacznie większy udział środków pozostających w dyspozycji powiatów powinien być przeznaczany na samozatrudnianie osób niepełnosprawnych (obecnie większość tych środków przeznaczana jest na rehabilitację społeczną osób niepełnosprawnych),

4)              zmiany zasad udzielania pomocy w formie finansowania ze środków publicznych składek na ubezpieczenia społeczne; odstąpienie od finansowania ze środków publicznych składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracownika.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.) finansowanie składek na ubezpieczenia społeczne od zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych, jest dokonywane z budżetu państwa i PFRON. Przewiduje się utrzymanie wsparcia finansowego skierowanego na składki na ubezpieczenia społeczne zatrudnionych osób niepełnosprawnych, z tą jednak różnicą, że refundacja, a nie jak dotychczas finansowanie składek, następować będzie na podstawie wniosku złożonego przez pracodawcę po opłaceniu należnych składek na ubezpieczenia społeczne. Wprowadzenie nowej zasady (art. 25a) umożliwi dokonywanie stosownej refundacji przez jeden podmiot (PFRON), do którego również przekazywana będzie dotacja z budżetu państwa na finansowanie tego zadania w części określonej ustawą.

Umożliwi to precyzyjne monitorowanie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorstwom w ww. formie oraz powstrzymanie się od jej udzielenia, w przypadku gdyby udzielenie tej pomocy skutkowało przekroczeniem dopuszczalnego pułapu pomocy, co nie jest możliwe w obecnym stanie prawnym, gdyż pomoc ta ma charakter automatyczny.

Odstąpiono także od możliwości finansowania składek należnych od pracownika, gdyż nie znajduje uzasadnienia, aby część wynagrodzenia odpowiadająca należnej składce pracownika na ubezpieczenia pozostawała w dyspozycji pracodawcy.

Jednocześnie został zmieniony podmiotowy zakres refundacji. Przewiduje się, że będzie ona przysługiwać wyłącznie w odniesieniu do osób, które nie nabyły prawa do emerytury, a nie jak obecnie w odniesieniu do osób, które nie osiągnęły wieku emerytalnego. Dotychczasowe kryterium budziło bowiem szereg wątpliwości, a nowe pełniej przyczyni się do realizacji celu, jakim jest zaprzestanie dodatkowego wspierania zatrudniania osób mogących uzyskiwać dochód z innych źródeł niż zatrudnienie dotowane.

Ponadto odstąpiono od finansowania składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych rozpoczynających działalność gospodarczą, uznając, że nowe rozwiązania w zakresie pomocy dla tych osób są zdecydowanie korzystniejsze od dotychczasowych (dotacja zamiast pożyczki), co pozwala na rezygnację z instrumentu mającego charakter pomocy automatycznej.

Jednocześnie wprowadzono przepisy mające na celu usprawnienie wypłaty refundacji przez wypłatę kwoty bezspornej z możliwością dalszego uzgadniania i wypłaty pozostałej kwoty. Wprowadzono także stosowanie przesłanki wyłączającej możliwość uzyskania refundacji w związku z posiadanymi przez pracodawcę zaległościami wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Umożliwiono jednak dokonanie wpłaty zaległości w terminie do końca stycznia roku następującego po roku, za który należna była refundacja skutkujące utrzymaniem uprawnienia do refundacji.

Ustalono także minimalny pułap zaległości (100 zł) nieskutkujących wstrzymaniem wypłaty refundacji – w celu zapobieżenia utracie prawa do ubiegania się o refundację lub  wstrzymania jej wypłaty, w przypadkach gdy pracodawca posiada, najczęściej wynikające z drobnych błędów rachunkowych, zaległości wobec Funduszu, a nieprzekraczająca wspomnianej kwoty,

5)      uzupełnienia przepisów dotyczących dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych.

Zmiana ma na celu dodatkowe uszczelnienie systemu oraz nadanie PFRON uprawnień kontrolnych, umożliwienia przywracania terminów składania informacji o pracownikach i wniosków o wypłatę dofinansowania do wynagrodzenia (art. 26a i 26c).

Przewiduje się, że dofinansowanie będzie przysługiwało wyłącznie w odniesieniu do osób, które nie nabyły prawa do emerytury, a nie jak obecnie w odniesieniu do osób, które nie osiągnęły wieku emerytalnego. Dotychczasowe kryterium budziło bowiem szereg wątpliwości, a nowe pełniej przyczyni się do realizacji celu, jakim jest zaprzestanie dodatkowego wspierania zatrudniania osób mogących uzyskiwać dochód z innych źródeł niż zatrudnienie dotowane.

Ponadto w dotychczasowym stanie prawnym brak jest przepisów dających podstawę Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełno­spraw­nych do kontroli w zakresie dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, a w szczególności prawidłowości zatrudniania pracowników niepełnosprawnych i wypłaty im wynagrodzeń, do których udzielono dofinansowania ze środków Funduszu, zatem niezbędne jest uzupełnienie przepisów tak, aby PFRON jako organ udzielający pomocy miał możliwość jej kontrolowania.

Zaproponowano, aby terminy do złożenia informacji o pracownikach i wniosku o wypłatę miesięcznego dofinansowania zostały określone w rozporządzeniu z możliwością ich przywracania na podstawie art. 58 Kodeksu postępowania administracyjnego, co jest niezbędne ze względu na zgłaszane problemy pracodawców z dotrzymaniem terminów do złożenia wymaganych przez ustawę informacji i wniosków, przede wszystkim z przyczyn niezależnych od woli pracodawców. Ponadto w celu uproszczenia systemu dofinansowania do wynagrodzeń wprowadza się rozwiązania łagodzące procedurę udzielania dofinansowań do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych przez odstąpienie od uzgadniania salda na rzecz jego ustalania przez Fundusz oraz zaproponowanie przepisu, na podstawie którego dofinansowanie będzie podlegało wstrzymaniu do czasu uregulowania zaległości wobec Funduszu.

Przewidziano również przepisy, zgodnie z którymi to Fundusz będzie ustalał wysokość dofinansowania, co spowoduje brak odmowy wypłaty całości dofinansowania w przypadku różnic w kwotach tego dofinansowania wnioskowanych przez pracodawcę i ustalonych przez Fundusz. Natomiast pracodawca kwestionujący ustalenia Funduszu będzie miał możliwość złożenia wniosku o wszczęcie postępowania.

Jednocześnie zliberalizowało stosowanie przesłanki wyłączającej możliwość uzyskania dofinansowania w związku z posiadanymi przez pracodawcę zaległościami wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełno­sprawnych. Umożliwiono pracodawcy uregulowanie zaległości w terminie do końca stycznia roku następującego po roku, za który jest należne dofinansowanie.

Ustalono minimalny pułap zaległości (100 zł) nieskutkujących wstrzymaniem wypłaty dofinansowania. Ma to na celu zapobieżenie utracie prawa do ubiegania się o dofinansowanie lub  wstrzymaniu jego wypłaty, w przypadkach gdy pracodawca posiada – najczęściej wynikające z drobnych błędów rachunkowych – zaległości wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, nieprzekraczające wspomnianej kwoty.

W nowelizacji wprowadza się przepisy, na podstawie których pracodawcy z chronionego rynku pracy będą otrzymywali dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych do wysokości wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego.

W chwil obecnej zgodnie z art. 26a ust. 5 ustawy różnica między kwotą miesięcznego dofinansowania a kwotą miesięcznego wynagrodzenia osiąganego przez pracownika niepełnosprawnego zatrudnionego u pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej przekazywana jest na rachunek zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, z przeznaczeniem na indywidualny program rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej.

Zatem pracodawcy prowadzący zakład pracy chronionej nie będą w systemie dofinansowania otrzymywali nadwyżki do przekazania na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych,

6)      nowych instrumentów wspierających zatrudnienie bezrobotnych i poszu­kujących pracy osób niepełnosprawnych.

Uzupełniono przepisy dotyczące pomocy na zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych w zakresie finansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wyposażenia stanowisk pracy i 60% kosztów płacy przez okres 12 miesięcy osób niepełno­sprawnych skierowanych do pracy przez powiatowy urząd pracy.

Obecnie funkcjonujące instrumenty wspierania zatrudnienia osób niepełno­sprawnych nie dają pracodawcy podstaw do uzyskania środków na wyposażenie miejsca pracy osoby niepełnosprawnej. Należy zauważyć, że niejednokrotnie owo wyposażenie jest warunkiem zatrudnienia osoby niepełnosprawnej, w związku z czym brak tego instrumentu skutkuje mniejszym popytem na pracę takich osób. Wprowadzenie możliwości uzyskania przez pracodawcę zwrotu kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej, z jednoczesnym warunkiem utrzymania jej w zatrudnieniu przez określony okres, zwiększy zainteresowanie praco­dawców zatrudnianiem osób niepełnosprawnych, poziom zatrudnienia wśród tych osób, a także da gwarancję ich aktywności zawodowej (art. 26e).

Wprowadzono również instrument dający podstawę do finansowania 60% kosztów płacy osób niepełnosprawnych zarejestrowanych jako bezrobotne lub poszukujące pracy niepozostające w zatrudnieniu w przypadku skierowania ich do pracy przez powiatowy urząd pracy (art. 26f). Wprowadzenie proponowanych unormowań pozwoli na pełniejsze dostosowanie zakresu uprawnień pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne, wynikającego z przepisów krajowych, do zakresu uprawnień przewidzianych w przepisach o pomocy na zatrudnienie przewidzianych rozporządzaniem Komisji (WE) nr 2204/2002 z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz.Urz. WE L 337 z 13.12.2002),

7)      zmian dotyczących zakładów aktywności zawodowej.

Ze względu na wątpliwości prawne dotyczące możliwości tworzenia zakładów aktywności zawodowej przez gminy i powiaty konieczne jest uregulowanie tego zagadnienia.

Proponuje się zmianę redakcji art. 29 ust. 1 ustawy w części uprawniającej gminy oraz powiaty do tworzenia zakładów aktywności zawodowej.

Przepisy regulujące tworzenie i działanie zakładów aktywności zawodowej nie zawierają ograniczeń co do zakresu prowadzonej działalności przez zakłady aktywności zawodowej, natomiast z przepisów:

–      ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591, z późn. zm.),

–      ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm.),

–      ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm.) oraz

–      ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104, z późn. zm.)

wynika, że w celu realizacji swoich zadań gmina oraz powiat mogą tworzyć jednostki organizacyjne, jednakże z takim zastrzeżeniem, że gmina i powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, ponadto gmina nie może prowadzić własnej działalności w formie innej niż zakład budżetowy.

Biorąc pod uwagę, że zakład aktywności zawodowej nie stanowi wyodręb­nionego i samodzielnego prawnie podmiotu, tylko uzależniony jest od organizatora, aby mógł rzeczywiście stanowić wyodrębnioną finansowo i organizacyjnie jednostkę oraz aby nie ograniczał go zakres wykonywanej działalności (jak to wynika z przywołanych wyżej ustaw kompetencyjnych), konieczna jest nowelizacja art. 29 ust. 1 ustawy.

Ponadto nowelizacja art. 29 ma umożliwić zatrudnienie w tych zakładach osób zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono chorobę psychiczną lub upośledzenie umysłowe, w szcze­gólności tych, wobec których rada programowa warsztatu terapii zajęciowej stwierdziła, zgodnie z art. 10a ust. 5 pkt 1 ustawy, że osiągnęły postępy w rehabilitacji uzasadniające podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej w zakładach aktywności zawodowej.

Ww. osoby mają znaczne trudności w znalezieniu zatrudnienia na tzw. otwartym rynku pracy, jak również w zakładach pracy chronionej i dlatego konieczne jest zaproponowanie zmiany umożliwiającej im przede wszystkim zatrudnienie w zakładzie aktywności zawodowej,

8)      zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W zakresie regulacji dotyczących wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych niezbędne jest dokonanie dwóch zmian. Pierwsza dotyczy konieczności rezerwowania 15% środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na realizację indywidualnych programów rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych, druga, możliwości wydatkowania tych środków na cele operacyjne.

W chwili obecnej pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do przeznaczania co najmniej 15% środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na indywidualne programy rehabilitacji (art. 33 ust. 3 pkt 4 ustawy).

Konieczność zmian podyktowana była potrzebą zapewnienia odpowiedniej ilości środków funduszu rehabilitacji na finansowanie działań mających na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych.

Jednak pracodawcy wskazują na potrzebę „uwolnienia” tych środków tak, aby mogły one być wydatkowane poza realizacją indywidualnych programów rehabilitacji na pomoc indywidualną i inne tytuły możliwe do poniesienia w ramach środków zakładowego funduszu rehabilitacji. Proponowana zmiana spowoduje większą elastyczność w wykorzystaniu środków finansowych zgromadzonych na zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i pozwoli pracodawcy na ich wydatkowanie zgodnie z aktualnymi potrzebami związanymi z utrzymaniem w zatrudnieniu pracowników niepełnosprawnych.

Druga zmiana dotyczy uchylenia art. 33 ust. 7c oraz 7d ustawy i odstąpienia od możliwości wykorzystania przez pracodawcę do 70% środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na utrzymanie zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób niepełnosprawnych przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Wykorzystanie środków funduszu rehabilitacji na ten cel było możliwe przed dniem akcesji. Uchylenie tego przepisu jest konieczne ze względu na brak możliwości wydania odpowiedniego programu pomocowego,

9)      pomocy na szkolenia.

Propozycja zmiany obejmuje zwiększenie, ze środków PFRON kosztów szkolenia zatrudnionych u danego pracodawcy osób niepełnosprawnych, wysokości refundacji, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, z 75% na 90% kosztów szkolenia.

Zmiana ta jest konieczna w związku z potrzebą dostosowania art. 41 ust. 2 ustawy do norm prawa europejskiego, określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy szkoleniowej (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001).

Intensywność pomocy na szkolenia, zgodnie z ww. rozporządzeniem Komisji, uzależniona jest od rodzaju szkoleń (szkolenia ogólne lub specjalistyczne) oraz od kategorii beneficjenta pomocy – maksymalny pułap intensywności to 90% kosztów szkolenia.

Zmiana obowiązującego art. 41 ustawy o rehabilitacji uchyli ponadto nałożony na pracodawcę korzystającego z refundacji na szkolenia, obowiązek zatrudniania pracownika niepełnosprawnego przez okres 24 miesięcy na innym niż dotychczasowe stanowisku pracy, zgodnym z kierunkiem szkolenia. Pozwoli to na wykorzystanie tej pomocy jako instrumentu podnoszącego kwalifikacje zatrudnionych pracowników, a tym sam ich przydatność i konkurencyjność na rynku pracy. Umożliwi także szersze niż dotąd korzystanie z tego instrumentu,

10)        modyfikacji systemu egzekucji wpłat na PFRON.

Zmiany zawarte w projektowanej nowelizacji modyfikują system egzekucji wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez ograniczenie możliwości umarzania zobowiązań wobec PFRON, jedynie do zdefiniowanych w art. 49 ustawy sytuacji ich całkowitej nieściągalności, 

11)    ograniczenia zakresu obowiązków sprawozdawczych.

W celu zmniejszenia zakresu obowiązków sprawozdawczych wynikających z ustawy:

–       ograniczono zakres informacji, składanych Pełnomocnikowi Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych przez wojewodów na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy, do przedstawienia informacji zbiorczych, a nie jak dotychczas wpisów jednostkowych, które w ocenie Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych wykraczały poza jego potrzeby informacyjne,

–       zlikwidowano przewidziany w obecnym brzmieniu art. 34 ust. 9 ustawy obowiązek cyklicznego przekazywania informacji INF-I i sprawozdań według ustalonego wzoru, jednocześnie pozostawiając Pełnomocnikowi Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych możliwość żądania wszelkich niezbędnych danych od Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i jednostek samorządu terytorialnego,

12)        uchylenia delegacji dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

W związku z zawarciem delegacji dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w ustawie o finansach publicznych do wydania rozporządzenia w sprawie zasad gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego odstąpiono od takiej delegacji w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (art. 47 ust. 6 ustawy),

13)            zmiany innych ustaw.

Zmiana  do ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, zawarta w art. 2 projektu ustawy, ma na celu zobowiązanie lekarzy rzeczoznawców KRUS do zawiadamiania właściwego starosty o wydaniu orzeczenia osobie legitymującej się orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym lub o celowości przekwalifikowania zawodowego, która posiada prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, a wynik przeprowadzonego badania wskazuje, że mogło u niej nastąpić pogorszenie stanu zdrowia wpływające na prowadzenie tych pojazdów.

W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty zaproponowane zmiany zmierzają do zapewnienia uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21 roku życia,   dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7 tej ustawy, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki, w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia, oraz zwrotu kosztów przejazdu niektórych uczniów i ich opiekunów środkami komunikacji publicznej, do szkoły lub ośrodka, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice. Wiążą się z tym także proponowane zmiany w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych mające na celu nieobciążanie podatkiem  dochodowym od osób fizycznych w zakresie korzystania z uprawnień wprowadzonych w  ustawie o systemie oświaty.

Z tytułu zaproponowanego obowiązku dowożenia młodzieży niepełno­sprawnej uczęszczającej do szkół ponadgimnazjalnych (art. 4 proj. nowelizacji), nastąpi zwiększenie wydatków ze środków własnych gmin w dziale 801 rozdz. 80113 – Dowożenie uczniów do szkół, w skali rocznej o ok. 8 mln zł, tj. ok. 1,5%.

Zgodnie z przepisem art. 122 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega osoba niepełnosprawna posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie do kierowania tramwajem. Zaistniała potrzeba, aby art. 122 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym uzupełnić o zapis, że aby skierować osobę niepełnosprawną na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, niezbędne jest zawiadomienie powiatowego lub wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, lekarza orzecznika ZUS, lekarza rzeczo­znawcy KRUS i komisji lekarskich w jednostkach podległych MSWiA oraz MON. Zawiadomienia o wydanych orzeczeniach wspomnianych organów orzekających (pierwszorazowe) będą przesyłane do właściwych wydziałów do spraw komunikacji.

Zmiany do ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpie­czeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zawarte w art. 5, 6 i 9 projektu mają na celu wyeliminowanie sytuacji, w której samo orzeczenie o niepełno­sprawności skutkowałoby zawiadomieniem właściwego organu. Wyłącznie pogorszenie stanu zdrowia powinno skutkować ograniczeniem zdolności do prowadzenia pojazdów lub kierowania tramwajem. Rozwiązanie to nie dyskryminując kierowców ze względu na ich niepełnosprawność powinno przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Zmiana ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ma charakter redakcyjny i wynika ze zmiany mechanizmu finansowania składek na ubezpieczenia społeczne zatrudnionych osób niepełnosprawnych.

W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 33 w ust. 4 wprowadza się zmiany, które są konsekwencją uchylenia art. 12 ustawy i wprowadzenia art. 12a, gdzie proponuje się zastąpienie dotychczasowej pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej (ewentualnie rolniczej) nową instytucją, umożliwiającą uzyskanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, działalności rolniczej  lub wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej. Osoba niepełnosprawna, która uzyska środki na podjęcie działalności gospodarczej albo rolniczej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zostanie pozbawiona statusu bezrobotnego, a tym samym nie będzie mogła skorzystać jednocześnie z pomocy ze środków publicznych na ten sam cel, pochodzących z różnych źródeł finansowania.

Zmiany w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych mają na celu umożliwienie jednostkom sektora finansów publicznych korzystania z instrumentów wspierania zatrudniania osób niepełnosprawnych tak, aby mogły w pełni przeznaczyć dodatkowo uzyskane środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na cel wskazany w umowie.

 

Ocena skutków regulacji

  I.     Cel wprowadzenia ustawy

Celem proponowanych zmian jest podniesienie skuteczności funkcjo­nowania instrumentów wspierających rehabilitację społeczną i zawodową osób niepełnosprawnych, a także podniesienie jakości i skuteczności realizacji zadań przez podmioty korzystające ze wsparcia ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Celem nowelizacji ustawy jest realizacja przewidzianego w ustawie instrumentu mającego na celu szersze wyjście na rynek pracy z instru­mentami wpierającymi zatrudnianie osób niepełnosprawnych.

 

 II.     Konsultacje społeczne

Tekst projektu był opublikowany na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w celu przeprowadzenia konsultacji społecznych. Był również przesłany do uzgodnień z resortami i został z nimi uzgodniony. Ponadto został przedstawiony Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, która pozytywnie zaopiniowała przedmiotowy projekt. Natomiast uwagi nadesłali partnerzy społeczni: Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych „Lewiatan”, Konfederacja Pracodawców Polskich, Krajowa Rada Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych, Krajowa Izba Gospodarczo-Rehabilitacyjna, Porozu­mienie Branżowe Związku Pracodawców. Wszystkie uwagi zostały szczegółowo przeanalizowane oraz uzgodnione lub wyjaśnione  na spotkaniach albo w drodze pisemnych odpowiedzi.

Podmioty opiniujące projekt ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw nie dokonały zgłoszenia zainteresowania pracami nad projektem tej ustawy, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414).

Zakres Oceny Skutków Regulacji

Przygotowana Ocena Skutków Regulacji (OSR), sporządzona zgodnie z obowiązującymi zasadami.

 

III.      Skutki wprowadzenia regulacji

 Zmiana ustawy oddziałuje na:

 1)      osoby niepełnosprawne,

 2)     Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,

 3)     Zakład Ubezpieczeń Społecznych,

 4)     jednostki samorządu terytorialnego,

 5)     pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne,

 6)     fundacje i organizacje pozarządowe.

 Wpływ regulacji na dochody i wydatki budżetu i sektora publicznego

Wdrożenie projektu ustawy spowoduje skutki finansowe dla finansów publicznych.

1.     Wprowadzenie nowych instrumentów wspierania zatrudnienia określonych w art. 26e i art. 26f nie powoduje zwiększenia wydatków ze środków PFRON ponieważ instrumenty te finansowane będą z ogólnej puli środków przekazywanych na podstawie algorytmu samorządom powiatowym na realizację zadań ustawowych. O podziale tych środków każdorazowo decyduje rada powiatu.

2.     Wpływ regulacji na dochody i wydatki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w zakresie:

1)    zmniejszenia przychodów o 12 mln zł, z tytułu spłaty udzielanych pożyczek osobom niepełnosprawnym na rozpoczęcie działalności gospodarczej z uwagi na propozycję zmiany art. 12 ustawy,

2)    zwiększenia przychodów o ok. 70 mln zł w związku z projektem odstąpienia od decyzji umorzeniowych, z wyłączeniem przypadków m.in. całkowitej nieściągalności zaległości oraz w związku z obo­wiązkiem naliczania i pobierania opłaty prolongacyjnej (propozycja zmiany art. 49),

3)    zwiększenia przychodów o ok. 450 mln zł z tytułu przekazania dotacji budżetowej na dofinansowanie do części kosztów osobowych pra­co­dawcy odpowiadającej należnej składce na ubezpieczenie spo­łeczne (propozycja zmiany art. 25), a w związku z tym – zmniejszenia wydatków budżetu państwa planowanych w części 73 – Zakład Ubezpieczeń Społecznych,

4)    zmniejszenia wydatków o 447,5 mln zł, tj.:

–      350 mln zł w związku z zaprzestaniem przez Fundusz finansowania części wynagrodzenia, odpowiadającej należnej składce pracownika niepełnosprawnego na ubezpieczenie społeczne (propozycja zmiany art. 25a),

–      40 mln zł w związku z włączeniem z dofinansowań pracowników niepełnosprawnych, tych, którzy nabyli prawo do emerytury (propozycja zmiany art. 26a ust. 1),

–      57,5 mln zł w związku z likwidacją możliwości przekazywania przez pracodawcę prowadzącego zakład pracy chronionej na zakładowy fundusz rehabilitacji różnicy między kwotą mie­sięcznego dofinansowania do wynagrodzenia a kwotą wynagrodzenia pracownika (propozycja zmiany art. 26a ust. 5 pkt 2),

5)      zwiększenie wydatków o ok. 8 mln 296 tys. zł w związku z potrzebą rozbudowy i modyfikacji systemu informatycznego Funduszu z tytułu zmian wprowadzanych przez projekt ustawy (m.in. w zakresie systemu ewidencji poboru wpłat oraz finansowania składek na ubezpieczenie społeczne).

3.      Wpływ regulacji na dochody i wydatki budżetu państwa w zakresie:

1)      zmniejszenia dotacji budżetowej o 44,5 mln zł z tytułu finansowania składek na ubezpieczenie społeczne (12 mln zł) oraz dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych (32,5 mln zł) – propozycja zmiany art. 25 i 26a,

2)      zwiększenia wydatków z budżetu państwa o ok. 900 tys. zł w związku z wprowadzeniem obowiązku zawiadamiania  przez organy orzekające o wydanych pierwszorazowych orzeczeniach o niepełnosprawności lub niezdolności do pracy,  do właściwych wydziałów komunikacji, zgodnie z ustawą – Prawo o ruchu drogowym. Kwotę tę należy przypisać do następujących  części klasyfikacji budżetowej (na podstawie wyliczenia Ministerstwa Zdrowia):

–       50 000 zł – część nr 29 – Obrona narodowa,

–       50 000 zł – część nr 42 – Sprawy wewnętrzne,

–       75 000 zł – część nr 72 – Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,

–       300 000 zł – część nr 73 – Zakład Ubezpieczeń Społecznych,

–       425 000 zł – część nr 85/00 – Województwa.

4.     Wpływ regulacji na dochody i wydatki  samorządu terytorialnego

Z tytułu zaproponowanego obowiązku dowożenia młodzieży niepełno­sprawnej uczęszczającej do szkół ponadgimnazjalnych (art. 4 projektu nowelizacji), nastąpi zwiększenie wydatków ze środków własnych gmin w dziale 801 rozdz. 80113 – Dowożenie uczniów do szkół w skali rocznej o ok. 8 000  tys. zł,   tj.  ok. 1,5% (na podstawie wyliczenia MEN).

Wpływ regulacji na rynek pracy

Wdrożenie projektu ustawy powinno wywrzeć pozytywny wpływ na  rynek pracy przez zwiększenie zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki

Wdrożenie projektu ustawy nie wywrze wpływu na konkurencyjność    gospodarki.

 

Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów

Wdrożenie projektu ustawy nie będzie miało bezpośredniego wpływu  na sytuację i rozwój regionów.

          Wstępna ocena zgodności z przepisami UE

Przedmiot regulacji jest częściowo objęty przepisami UE i jest z nimi  zgodny.