Projekt
Ustawa
z dnia ...................... 2006 r.
o zmianie ustawy o pomocy społecznej
Art. 1.
W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, z późn. zm.[1]) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art.152:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Domy pomocy społecznej, które nie osiągają obowiązującego standardu, są obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do końca 2009 r.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zezwolenia i zezwolenia warunkowe na prowadzenie domu pomocy społecznej wydane przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują moc nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2009 r.”;
2) w art. 154 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Placówki opiekuńczo - wychowawcze, które nie osiągają wymaganego standardu, są obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do końca 2009 r.”.
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Uzasadnienie
Domy pomocy społecznej są najstarszą zorganizowaną i dominującą formą opieki instytucjonalnej. Są to placówki, w których przebywają osoby nie mogące żyć samodzielnie ze względu na stan zdrowia, trudną sytuację rodzinną, pewne uwarunkowania społeczne i finansowe.
Od 1990 roku w domach pomocy społecznej dokonało się wiele pozytywnych zmian, zarówno dzięki opracowaniu i sukcesywnej realizacji programów naprawczych, jak i znaczącemu wsparciu finansowemu ze strony państwa. Większość placówek osiągnęła wysoki, choć ciągle odbiegający od standardowego, poziom w zakresie świadczonych usług, kwalifikacji pracowników, jak i bazy lokalowej. Programy naprawcze, mające doprowadzić do uzyskania określonych standardów (termin ich osiągnięcia to koniec 2006 r.) przez wszystkie domy pomocy społecznej jest nierealny. Z powodu braku środków finansowych dziesiątki domów z doskonale pracującym zespołem ludzi, z dobrymi programami naprawczymi, nie otrzymają zezwoleń na działalność i nie znajdą się w rejestrach wojewodów, np. z powodu odbiegającej od standardowego poziomu bazy lokalowej.
Analogiczną sytuację obserwujemy w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, które też do końca bieżącego roku muszą zrealizować programy naprawcze. Programy naprawcze w wielu placówkach zostały już zrealizowane, ale duża liczba domów dziecka nie zdołała się uporać z tym problemem, głównie z powodu braku bazy lokalowej i środków finansowych na realizację programów.
W związku z zaistniałą sytuacją wnioskodawcy proponują wydłużenie terminu realizacji programów naprawczych przez domy pomocy społecznej i placówki opiekuńczo-wychowawcze, które nie osiągnęły obowiązującego standardu, do końca 2009 roku.
Nie podjęcie dodatkowych rozwiązań w zakresie standaryzacji może doprowadzić do zaprzepaszczenia dotychczasowych osiągnięć w wielu placówkach na obszarze całego kraju. W takiej sytuacji osoby wymagające pomocy w formie kompleksowych usług, świadczonych przez domy pomocy społecznej, zostaną jej pozbawione i jedyną ofertą dla nich będzie pomoc środowiskowa.
Projekt niesie pozytywne skutki społeczne, ponieważ z powodu niedostosowania się do wymogów ustawy nie spowoduje ich likwidacji a tym samym nie pozbawi pomocy ludzi niepełnosprawnych fizycznie, umysłowo, starszych i schorowanych, często nieporadnych życiowo. Dłuższy okres dostosowania to dłuższy okres finansowania a zatem realne zapewnienie środków finansowych na realizację programów naprawczych.
Projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążenia budżetu państwa.
Nie przyjęcie proponowanych zmian niekorzystnie wpłynie na rynek pracy. Domy pomocy społecznej, które nie zdołają zrealizować do końca 2006 r. programów naprawczych zostaną zlikwidowane, co wiązać się będzie ze zwolnieniami pracowników.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
[1] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 94, poz. 788, Nr 164, poz. 1366, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1487 i Nr 180, poz. 1493.