Projekt

 

USTAWA

z dnia .....................................................

o zmianie ustawy o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw[1]⁾

 

 

Art. 1.        W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711) wprowadza się następujące zmiany:

1)       w art. 1:

a)        w ust. 2:

-      w pkt 4 po lit. e dodaje się lit. f i g w brzmieniu:

"f)      przestępstw określonych w art. 228, 229 i 231 Kodeksu karnego, popełnionych przez pracowników Straży Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

 g)     przestępstw określonych w art. 229 Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby niebędące funkcjonariuszami lub pracownikami Straży Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez funkcjonariuszy lub pracowników Straży Granicznej;",

-      po pkt 5b dodaje się pkt 5c w brzmieniu:

"5c)      ochrona szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości Straży Granicznej;",

b)        ust. 2a otrzymuje brzmienie:

"2a.      Straż Graniczna prowadzi postępowania w sprawach rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw określonych w art. 228, 229 i 231 Kodeksu karnego, popełnionych przez funkcjonariuszy Straży Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych.";

2)       w art. 9e:

a)        w ust. 1:

-      pkt 1 otrzymuje brzmienie:

"1)    określonych w art. 264 § 2 i 3 Kodeksu karnego,",

-      po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

"6a)     określonych w art. 229 Kodeksu karnego, popełnionych przez osoby niebędące funkcjonariuszami lub pracownikami Straży Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez funkcjonariuszy lub pracowników Straży Granicznej;",

b)        ust. 5 uchyla się,

c)        ust. 11 i 12 otrzymują brzmienie:

"11.      Do wniosków, o których mowa w ust. 4, 9 i 10, stosuje się odpowiednio ust. 8. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 9 lub 10, może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi wniosek zgromadzonymi podczas kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.

 12.      Wnioski, o których mowa w ust. 1, 4, 9 i 10, sąd okręgowy rozpoznaje na posiedzeniu, jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane z rozpoznaniem tych wniosków są wykonywane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przedstawiciel organu Straży Granicznej wnioskującego o zarządzenie kontroli operacyjnej.",

d)        ust. 18 i 19 otrzymują brzmienie:

"18.      Organ Straży Granicznej, który wnioskował o zarządzenie kontroli operacyjnej dokonuje niezwłocznie po zakończeniu kontroli protokolarnego, komisyjnego zniszczenia zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej materiałów niezawierających dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub niemających znaczenia dla toczącego się postępowania karnego.

  19.     Na postanowienia sądu w przedmiocie kontroli operacyjnej, o których mowa w ust. 1, 4, 9 i 10 przysługuje zażalenie organowi Straży Granicznej, który złożył wniosek o wydanie tego postanowienia. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.";   

 

3)       w art. 9f w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

"1a) określone w art. 229 Kodeksu karnego, popełnione przez osoby niebędące funkcjonariuszami lub pracownikami Straży Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez funkcjonariuszy lub pracowników Straży Granicznej;";

4)       w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1.     Służbę w Straży Granicznej może pełnić osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, o nieposzlakowanej opinii, niekarana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, korzystająca w pełni z praw publicznych, posiadająca co najmniej średnie wykształcenie oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotowa jest się podporządkować, a także dająca rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.";

5)       po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:

"Art. 31a.         1.   Funkcjonariusz Policji, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu może być na swoją prośbę przeniesiony do służby w Straży Granicznej, jeżeli wykazuje szczególne predyspozycje do jej pełnienia.

2.   Funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, do służby w Straży Granicznej przenosi, w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji, Szefem Biura Ochrony Rządu, Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefem Agencji Wywiadu, Komendant Główny Straży Granicznej, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

3.   Funkcjonariusz przenoszony do służby w Straży Granicznej zachowuje ciągłość służby.

4.   Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje odprawa, ani inne należności przewidziane dla funkcjonariuszy odchodzących ze służby.

5.   Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia postępowania w  stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając określenie szczególnych kwalifikacji predestynujących do służby w Straży Granicznej, równorzędność okresów służby i stażu, należności oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych z przewidzianymi w Straży Granicznej.";

6)       po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu:

"Art. 33a.         1.   W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny Straż Graniczna może być objęta militaryzacją, o której mowa w art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o pow­szechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.[2]⁾).

2.   Funkcjonariusze pozostający w stosunku służbowym w chwili ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny stają się z mocy prawa funkcjonariuszami pełniącymi służbę w czasie wojny i pozostają w tej służbie do czasu zwolnienia.";

7)       w art. 37 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

"5.     W przypadku ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny Komendant Główny Straży Granicznej może ustalić inny niż określony w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, rozkład czasu służby i tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo w jednostkach organizacyjnych Straży Granicznej, z zachowaniem przepisu ust. 3.";

8)       po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu:

 "Art. 40a. 1. Funkcjonariusza można skierować do wykonywania zadań służbowych  polegających na udzielaniu pomocy Policji, o których mowa w  art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm.[3]⁾).

2.   W przypadku gdy skierowanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie zadań służbowych w innej miejscowości  niż miejscowość pełnienia służby lub poza terytorialnym zasięgiem działania jednostki organizacyjnej Straży Granicznej, w której funkcjonariusz pełni służbę, skierowanie następuje na okres nie dłuższy niż 3 miesiące w  roku kalendarzowym.

3.   Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie polecenia Komendanta Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej albo komendanta  ośrodka szkolenia Straży Granicznej. W przypadku wydania polecenia w formie ustnej funkcjonariusz otrzymuje potwierdzenie tego polecenia na piśmie nie później niż w ciągu 3 dni od dnia jego wydania.

4.   Funkcjonariuszowi skierowanemu do wykonywania zadań służbowych w innej miejscowości niż miejscowość pełnienia służby przysługują należności z tytułu podróży służbowych.";

9)       w art. 45:

a)      w ust. 2 po pkt 9 dodaje się pkt 10 i 11 w brzmieniu:

"10)     popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia pozostawanie w służbie, w szczególności w przypadku zastosowania tymczasowego aresztowania;

  11)     upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia.",

b)      po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

"3a.      W przypadku wszczęcia lub prowadzenia postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3, zwolnienie ze służby następuje w terminie do 6 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby.";

10)       po art. 45a dodaje się art. 45b w brzmieniu:

"Art. 45b.         Przepisów art. 45 ust. 3 i 3a nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w czasie wojny.";

11)       w art. 46 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5.     Okres, za który funkcjonariuszowi przysługuje świadczenie pieniężne, wlicza się do okresu służby uwzględnianego przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego, nagrody rocznej, a także do okresu służby, od którego zależą uprawnienia określone w art. 35 ust. 2, art. 74 ust. 1 i 2, art. 86 ust. 2, art. 115 ust. 1 i art. 119 ust. 1. Okresu pozostawania poza służbą, za który funkcjonariuszowi nie przysługuje świadczenie pieniężne, nie uważa się za przerwę w służbie w zakresie uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego jej biegu.";

12)       po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu:

"Art. 46a.         1.   Funkcjonariusza zwolnionego ze służby na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 10 i 11, na jego wniosek złożony w terminie 7 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego, przywraca się do służby, jeżeli prowadzone przeciwko niemu postępowanie zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź umorzeniem ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1-3 i 6 Kodeksu postępowania karnego.

2.   Do funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 46 stosuje się odpowiednio.";

13)       w art. 57 w ust. 1 zdanie drugie uchyla się;

14)       art. 91a otrzymuje brzmienie:

"Art. 91a. 1.           Funkcjonariusze oraz pracownicy Straży Granicznej są obowiązani złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym oraz majątku objętym małżeńską wspólnością majątkową przy nawiązywaniu lub rozwiązywaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy, corocznie oraz na żądanie Komendanta Głównego Straży Granicznej, właściwych komendantów oddziałów lub komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej.

 2.     Oświadczenie powinno zawierać informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego, posiadanych udziałach lub akcjach w tych spółkach, mieniu nabytym od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, mieniu ruchomym, innych prawach majątkowych, uzyskiwanych dochodach oraz o zobowiązaniach pieniężnych. Oświadczenie powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub w spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.

 3.     Oświadczenie majątkowe coroczne składa się do dnia 31 marca według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.

 4.     Prawo wglądu do złożonych oświadczeń majątkowych mają: Komendant Główny Straży Granicznej, właściwi komendanci oddziałów lub ośrodków szkolenia Straży Granicznej oraz osoby przez nich pisemnie upoważnione w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia analizy oświadczeń majątkowych.

 5.     Informacje zawarte w oświadczeniu majątkowym, z zastrzeżeniem ust. 6, stanowią tajemnicę służbową. Oświadczenie przechowuje się przez okres 6 lat.

 6.     Oświadczenia majątkowe osób pełniących funkcje organów Straży Granicznej są publikowane na właściwych stronach Biuletynu Informacji Publicznej, z wyłączeniem informacji o adresie zamieszkania składającego oświadczenie oraz o miejscu położenia nieruchomości.

 7.     Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń majątkowych, sposób analizy tych oświadczeń, a także wzór oświadczenia wraz z objaśnieniami co do miejsca i terminu jego składania oraz pouczeniem o odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, uwzględniając zakres danych objętych świad­czeniem, o których mowa w ust. 1 i 2.";

15)       po art. 91a dodaje się art. 91b-91d w brzmieniu:

"Art. 91b.         Funkcjonariusze oraz pracownicy Straży Granicznej są obowiązani poinformować przełożonego właściwego w sprawach osobowych o pod­jęciu przez małżonka lub osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym zatrudnienia lub innych czynności zarobkowych w podmiotach świadczących usługi detektywistyczne lub usługi w zakresie ochrony osób i mienia, objęciu w nich akcji lub udziałów lub podjęciu działalności gospodarczej w tym zakresie, a także o fakcie bycia wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177, z późn. zm.[4]⁾) na rzecz organów i jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych w terminie 14 dni od dnia  uzyskania informacji o wystąpieniu takiej sytuacji.

  Art. 91c.         Funkcjonariusz Straży Granicznej zwolniony ze służby, którego zakres obowiązków służbowych obejmował czynności związane z przygotowaniem lub przeprowadzaniem postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, nie może bez pisemnej zgody Komendanta Głównego Straży Granicznej przed upływem 3 lat od dnia zwolnienia ze służby być zatrudniony lub wykonywać innych zajęć u przedsiębiorcy, który ubiegał się o udzielenie przez Straż Graniczną zamówienia publicznego.

  Art. 91d.        Funkcjonariusz Straży Granicznej zwolniony ze służby nie może wykorzystywać informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem czynności służbowych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo w związku z zatrudnieniem lub wykonywaniem innych zajęć u przedsiębiorcy.";

16)       art. 98 otrzymuje brzmienie:

"Art. 98.        1.   Funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej lub towarzystwie budownictwa społecznego albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

2.   Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi w przypadku:

1)      jej wypłaty jako nienależnego świadczenia;

2)      zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 10 lat służby, jeżeli nie nabył uprawnień do emerytury policyjnej albo policyjnej renty inwalidzkiej lub prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnych i rentowych;

3) skazania funkcjonariusza prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub orzeczenia wobec niego prawomocnie środka karnego pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

3.   Do służby, o której mowa w ust. 2 pkt 2, zalicza się również okresy służby oraz okresy równorzędne ze służbą w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

4.   Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania oraz warunki przyznawania i cofania pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, sposób ustalania jej wysokości oraz kwoty podlegającej zwrotowi, podmioty właściwe w tych sprawach, uwzględniając rodzaje wymaganych dokumentów oraz przypadki uzasadniające obniżenie kwoty podlegającej zwrotowi.";

17)       w art. 99a w ust. 1  po pkt 12 dodaje się pkt 13 w brzmieniu:

"13) został skazany prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.";

18)       w art. 102 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2.     Prawo do przydzielonego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.";

19)       w art. 103 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

"5.     Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się uposażenie wraz z 1/12 równowartości nagrody rocznej.";

20)       w art. 118  ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2.     Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3 otrzymuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane przed zwolnieniem ze służby urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz ekwiwalent za niewykorzystany czas wolny od służby udzielany na podstawie art. 37 ust. 3, nie więcej jednak niż za ostatnie 3 lata.";

21)       po art. 120 dodaje się art. 120a w brzmieniu:

"Art. 120a. 1.  Członkom rodziny funkcjonariusza, w razie jego śmierci pozostającej w związku ze służbą, Komendant Główny Straży Granicznej może przyznać pomoc finansową, jednorazowo lub okresowo ze środków właściwego organu Straży Granicznej. Za członków rodziny funkcjonariusza uważa się osoby, o których mowa w art. 93, spełniające w dniu śmierci funkcjonariusza warunki do otrzymania renty rodzinnej.

 2.     Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, okresy, na które pomoc może być przyznawana, jej maksymalną wysokość, podmioty właściwe w sprawach wypłaty oraz tryb postępowania w tych sprawach, uwzględniając okoliczności, w których można przyznać pomoc, oraz rodzaje wymaganych dokumentów.";

22)       art. 128 otrzymuje brzmienie:

"Art.      128.    1.      Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach służbowych zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% należnego uposażenia.

2.      Okres zawieszenia w czynnościach służbowych, o którym mowa w ust. 1, nie podlega wliczeniu do okresu służby funkcjonariusza, od którego zależy wysokość uposażenia, wysokość innych świadczeń pieniężnych lub prawo do nich oraz wymiar urlopu wypoczynkowego, a także innych rodzajów urlopów przysługujących funkcjonariuszowi.

 3.     Po zakończeniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, w sprawie o czyn stanowiący podstawę zawieszenia w czynnościach służbowych, funkcjonariusz otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne jego podwyżki, wprowadzone w okresie zawieszenia, jeżeli:

1)      nie został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby;

2)      postępowanie karne zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź umorzeniem ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1-3 i 6 Kodeksu postępowania karnego, nawet po zwolnieniu ze służby.

 4.     W przypadku gdy postępowanie dyscyplinarne albo karne w sprawie o czyn stanowiący podstawę zawieszenia zakończyło się w sposób określony w ust. 3, okres zawieszenia w czynnościach służbowych wlicza się do okresu służby, od którego zależy wysokość lub wymiar należności pieniężnych oraz urlopów, o których mowa w ust. 2, lub prawo do nich.

5.      Należności pieniężne, o których mowa w ust. 3 i 4, wypłaca się wraz z odsetkami ustawowymi za okres zawieszenia w czynnościach służbowych w trybie przewidzianym dla ich wypłaty, w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez właściwą jednostkę organizacyjną Straży Granicznej pisemnej informacji o prawomocnym zakończeniu postępowania dyscyplinarnego albo karnego, o czyn stanowiący podstawę zawieszenia w  czyn­nościach służbowych.";

23)       art. 129 uchyla się;

24)       po art. 136b dodaje się art. 136c w brzmieniu:

"Art. 136c. 1.   Choroba obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania dyscyplinarnego usprawiedliwia nieobecność tych osób podczas czynności objętych danym postępowaniem przez okresy nie dłuższe niż łącznie 14 dni w ciągu całego postępowania dyscyplinarnego. Usprawiedliwienie nieobecności z powodu choroby za każdy następny jej okres wymaga przedstawienia zaświadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie karne, zwanego dalej "zaświadczeniem". Przepisy wydane na podstawie art. 117 § 4 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

2.      Zaświadczenia nie może wystawić lekarz, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wchodzi w skład komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, utworzonej w Straży Granicznej.";

25)       w art. 137 po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:

"2b.      Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminu, o którym mowa w ust. 2.". 

26)       po art. 143a dodaje się art. 143b w brzmieniu:

"Art. 143b.          Kto zatrudnia osoby, o których mowa w art. 91c, lub zleca im wykonywanie innych zajęć wbrew warunkowi w nim określonemu, podlega karze aresztu lub karze grzywny.";

 

Art. 2.        W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm.[5]⁾) w art. 49a § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1.        Kto wbrew przepisom przekracza lub usiłuje przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze grzywny.".

 

Art. 3.        W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440, z późn. zm.[6]⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1)        w art. 1b pkt 6 otrzymuje brzmienie:

"6) komunikacji autobusowej ekspresowej, z zastrzeżeniem art. 2 ust. 2a.";

2)        w art. 2:

a)        w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

"2a)     funkcjonariusze Straży Granicznej w czasie wykonywania czynności służbowych związanych z och­roną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości Straży Granicznej;", 

b)        po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

"2a.      Do ulgi 100% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego autobusowego w komunikacji zwykłej, pospiesznej, przyspieszonej i ekspresowej, na podstawie biletów jednorazowych, są uprawnieni funkcjonariusze Straży Granicznej w czasie wykonywania czynności służbowych związanych z ochroną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości Straży Granicznej.",

c)        ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4.     Do ulgi 78% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego autobusowego w komunikacji zwykłej i przyspieszonej, na podstawie biletów jednorazowych, są uprawnione osoby wymienione w ust. 1, z wyjątkiem osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2a.";

 

3)        w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2.     Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów osób, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-5, ust. 2a oraz ust. 6, uwzględniając konieczność wskazania w dokumencie podstawy prawnej uprawniającej do ulgi oraz określenia dokumentów wydawanych tylko na czas wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-5, ust. 2a oraz ust. 6.   

 

Art. 4.        W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.[7]⁾) wprowadza się następujące zmiany 

1)       w art. 3 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

"7)    wysługa emerytalna - okresy służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej, z wyjątkiem okresów zawieszenia w  czynnościach służbowych, a także okresy im równorzędne, łącznie z okresami, o których mowa w art. 14 i 16;";

2)       art. 10 otrzymuje brzmienie:

"Art. 10.        1.   Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, które zostało popełnione przed zwolnieniem ze służby.

2.   Skazanie emeryta policyjnego albo rencisty policyjnego prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub orzeczenie wobec niego prawomocnie środka karnego pozbawienia praw publicznych za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne popełnione przed zwolnieniem ze służby, powoduje utratę prawa do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy.

3.   O skazaniu emeryta policyjnego lub rencisty policyjnego wyrokiem, o którym mowa w ust. 2, prezes sądu zawiadamia, w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, organ właściwy w sprawach zaopatrzenia emerytalnego.

4.   W przypadku, o którym mowa w ust. 2, emeryt policyjny albo rencista policyjny nabywa prawo do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia emerytalnego i rentowych, jeżeli spełnia warunki określone w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.[8]⁾).

5.   Przy ustalaniu prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia emerytalnego i rentowych osoby, o której mowa w ust. 1 lub 2, która osiągnęła wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, uwzględnia się również okresy pobierania emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe ustalone na zasadach określonych w art. 5-7 i 10 ustawy, o której mowa w ust. 4, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania tych świadczeń.";

3)       po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:

"Art.10a.       1.   W przypadku gdy emerytowi policyjnemu albo renciście policyjnemu nie przysługuje prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy z przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. 2, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.[9]⁾).

2.   Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

3.   Składki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się w terminie 60 dni od dnia, w którym organ właściwy w sprawach emerytalnych otrzymał zawiadomienie prezesa sądu, o którym mowa w art. 10 ust. 3.

4.   Organ, o którym mowa w ust. 3, w terminie 7 dni od dnia, w którym otrzymał zawiadomienie, powiadamia jednostkę właściwą do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek.

5.   Ustalenie podstawy wymiaru i kwoty składek, o których mowa w ust. 1, ich przekazanie oraz waloryzacja następuje na zasadach i w trybie określonym w  przepisach dotyczących ustalenia podstawy i kwoty należnych składek, ich przekazywania oraz waloryzowania, w przypadku gdy funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia prawa do nabycia emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej.";

4)       w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2.     Do wysługi emerytalnej zalicza się również okresy pozbawienia wolności i odbywania kary pozbawienia wolności oraz okresy zawieszenia w czynnościach służbowych, w przypadku gdy funkcjonariusz został uniewinniony lub postępowanie karne zostało umorzone, albo gdy nie został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.";

5)       w art. 39 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

"5)    w razie skazania funkcjonariusza, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej lub renty policyjnej, prawomocnym wyrokiem sądu, o którym mowa w art. 10 ust. 2.".

 

Art. 5.        W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.⁸⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1)        w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

 "2.    Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują również żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa lub utracili prawo do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, oraz członkom rodzin pozostałym po tych osobach.";

2)        w art. 173 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:

"1b.      Przepis ust. 1a stosuje się również do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1a, którzy po zwolnieniu ze służby nabyli prawo do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego, a następnie utracili to prawo w związku ze skazaniem prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub orzeczeniem wobec nich prawomocnie środka karnego pozbawienia praw publicznych za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne popełnione przed zwolnieniem ze służby.".

 

Art. 6.        W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 i Nr 104, poz. 708 i 711) po art. 186 dodaje się art. 186a w brzmieniu:

"Art. 186a. 1.            Przewoźnik lotniczy, w przypadku gdy wykonuje loty określone przez Prezesa Urzędu jako loty wysokiego ryzyka, obowiązany jest zapewnić na pokładzie statku powietrznego wartę ochronną pełnioną przez funkcjonariuszy Straży Granicznej.

2.      Przewoźnik lotniczy pokrywa koszty związane z pełnieniem warty ochronnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, obejmujące koszt:       

1)      przelotu i przewozu bagażu;

2)      posiłku na pokładzie statku powietrznego;

3)      noclegu, o ile jest niezbędny, w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.

3.      Należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, funkcjonariusze Straży Granicznej otrzymują od przewoźnika lotniczego w naturze na warunkach przewidzianych dla pasażerów danego lotu, a w przypadku lotów bez pasażerów na warunkach przewidzianych dla załogi statku powietrznego.

4.      Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki w jakich niezbędne jest zapewnienie funkcjonariuszom Straży Granicznej noclegu oraz sposób, tryb i terminy zwrotu przez przewoźnika lotniczego kosztów noclegu, o ile go nie zapewnił, uwzględniając konieczność:

1)         zwrotu kosztów noclegów odpowiadających rzeczywiście poniesionym wydatkom w granicach, o których mowa w przepisach wymienionych w ust. 2 pkt 3;

2)         zapewnienia noclegu, w przypadku gdy uprawnienie do wypoczynku w warunkach hotelowych przysługuje członkom załogi statku powietrznego.".

 

Art. 7.        W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485) w art. 38 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3.     Główny Inspektor Farmaceutyczny w odniesieniu do prekursorów kategorii 1, a Główny Inspektor Sanitarny w odniesieniu do prekursorów kategorii 2 i 3, w uzasadnionych przypadkach powiadamiają Policję, Straż Graniczną i organy celne o konieczności zatrzymania przesyłki prekursorów, która nie spełnia wymagań określonych w przepisach prawa.".

 

Art. 8.        Zwolnienie funkcjonariusza ze służby w przypadku wszczęcia lub prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy następuje w terminie określonym w przepisach obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 9.        Funkcjonariuszowi pozostającemu w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych, okres tego zawieszenia w zakresie skutków prawnych, o których mowa w art. 45 ust. 2 pkt 11 ustawy wymienionej w art. 1, liczy się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 10.      Przepis art. 91c ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 11.      Przepisy art. 98 ust. 2 pkt 3, art. 99a ust. 1 pkt 13 i art. 102 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 oraz art. 10 ust. 1 i 2 ustawy wymienionej w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się w przypadku gdy funkcjonariusz został skazany prawomocnym orzeczeniem sądu lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 12.      Przepis art. 118 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się w przypadku gdy ostateczna decyzja o zwolnieniu ze służby została wydana po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 13.      Przepis art. 128 ustawy wymienionej w art. 1 oraz przepisy art. 3 ust. 1 pkt 7 i art. 16 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do okresów zawieszenia w czynnościach służbowych trwających po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Art. 14.      1.      Wymierzenie funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej w postępowaniu dyscyplinarnym wszczętym i niezakończonym do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, następuje w terminie określonym w przepisach dotychczasowych.

2.      Usprawiedliwienie nieobecności z powodu choroby obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania dyscyplinarnego podczas czynności objętej postępowaniem dyscyplinarnym, która dokonywana jest po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, następuje na zasadach określonych w niniejszej ustawie.     

 

Art. 15.      Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień zmienianych ustawami,  o których mowa w art. 1 i 3, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy.

 

Art. 16.      Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem:

1)        art. 1 pkt 1 lit. a tiret drugie i pkt 19 oraz art. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.;

2)        art. 2, który wchodzi w życie  po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia;

3)        art. 6, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

 

 

UZASADNIENIE

Projektowane zmiany ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży  Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711), a także ściśle łączące się z nowelizacją tej ustawy zmiany niektórych innych ustaw wpisują się w działania Rządu określone w Programie "Solidarne Państwo". Zawarty w tym Programie plan działania dotyczący służb nadzo­rowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji przewiduje zredefiniowanie zadań  Straży  Granicznej i zwiększenie możliwości jej wykorzystania do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz wpro­wadzenie kolejnych rozwiązań  prawnych do walki z korupcją.

I.           Zakres przedmiotowy nowelizacji ustawy o Straży Granicznej obejmuje:

1)         rozszerzenie zadań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa w komunikacji oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego,

2)        rozszerzenie uprawnień do prowadzenia postępowań oraz czynności operacyjnych w stosunku do osób niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Straży Granicznej, które popełniły przestępstwo korupcji w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez funkcjo­nariuszy lub pracowników Straży  Granicznej,

3)        ograniczenie niektórych praw funkcjonariuszy w związku ze skazaniem prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo umyślne skarbowe, ścigane z oskarżenia publicznego, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego,

4)        wprowadzenie regulacji umożliwiającej przeniesienie do służby w Straży Granicznej funkcjonariuszy innych służb,

5)        rozszerzenie przesłanek fakultatywnego zwolnienia funkcjonariusza ze służby, 

6)         usprawnienie prowadzonych postępowań dyscyplinarnych,

7)        zmniejszenie wysokości wypłacanego uposażenia oraz ograniczenie innych świadczeń przysługujących funkcjonariuszom zawieszonym w czynnościach służbowych,

8)        wprowadzenie regulacji określającej przeciętne uposażenie,

9)        możliwość przyznania pomocy finansowej dla członków rodziny funkcjonariusza w razie jego śmierci pozostającej w związku ze służbą,

10)          wprowadzenie w regulacji dotyczącej składania oświadczeń majątkowych dodatkowego obowiązku corocznego ich składania oraz publikacji oświadczeń osób pełniących funkcje organów Straży Granicznej,

11)         nałożenie obowiązku informowania o podjęciu zatrudnienia lub innych czynności zarobkowych w firmach detektywistycznych lub ochrony osób i mienia przez małżonka lub osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym,

12)         wprowadzenie zakazu zatrudnienia funkcjonariusza zwolnionego ze służby przez przedsiębiorców ubiegających się o udzielenie przez Straż Graniczną zamówienia publicznego oraz zakazu wykorzystywania przez funkcjonariuszy informacji uzyskanych w  związku z wyko­ny­­waniem czynności służbowych,

13)         dostosowanie przepisów dotyczących kontroli operacyjnej do orze­czenia Trybunału Konstytucyjnego,

14)         wprowadzenie rozwiązań w sprawie przygotowań do objęcia militaryzacją Straży Granicznej.

Ad  1)          Rozszerzenie zadań Straży Granicznej o ochronę szlaków komunikacyjnych wiąże się z planowanym zniesieniem kontroli na granicach Rzeczypospolitej Polskiej stanowiących granice wewnętrzne Unii Europejskiej. Ochrona szlaków komunikacyjnych stanie się elementem aktywności mobilnych grup Straży Granicznej.

Efektywne wykonywanie nowego zadania powinno być realizowane w szczególności w formie kontroli przeprowadzanej na drogach, dworcach autobusowych i obszarach kolejowych, ze względu na to, że przemieszczanie się cudzoziemców nielegalnie migrujących przez terytorium RP w znacznej mierze następuje szlakami komunikacyjnymi o znaczeniu międzynarodowym.

W związku z tym, że przygotowany został projekt ustawy zmie­niający ustawę o Policji, który wprowadza m.in. regulację umożli­wiającą udzielanie przez Straż Graniczną pomocy Policji w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego, zasadne jest również uregulowanie w ustawie o Straży Granicznej kwestii dotyczących kompetencji, formy i maksymalnego okresu stosowa­nia instytucji skierowania funkcjonariusza do wykonywania zadań służbowych, w przypadku udzielania przez Straż Graniczą pomocy Policji. Obowiązujące przepisy ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej  regulujące przebieg służby funkcjona­riusza przyjmują, co do zasady, że funkcjonariusz pełni służbę na stanowisku służbowym, na które został mianowany. Powyższe skutkuje jednocześnie uznaniem, że służba na danym stanowisku jest pełniona w konkretnej miejscowości lub w określonym zasięgu terytorialnym działania jednostki organizacyjnej. Jednocześnie ustawodawca traktuje czasową zmianę miejsca pełnienia służby (w ramach delegowania) jako wyjątek od powyższej reguły, która nie może przekraczać 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. Kolejna tego typu zmiana elementu stosunku służbowego w okresie 2 lat od zakończenia ostatniego delegowania może nastąpić wyłącznie za pisemną zgodą funkcjonariusza. Proponowany termin 3 miesięcy, w którym funkcjonariusz może wykonywać zadania w ramach pomocy udzielanej Policji, jest wzorowany na regulacji obowiązującej żołnierzy zawodowych zawartej w art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 122, poz. 1025).

Ad  2)          Projekt rozszerza ustawowe zadania Straży Granicznej w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz ścigania ich sprawców, na przestępstwa łapownictwa czynnego popełnione przez osoby niebędące funkcjonariuszami lub pra­cownikami Straży Granicznej w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy lub pracowników Straży Granicznej. Umożliwi to skupienie w jednym miejscu rozpatrywania spraw, które ze swej istoty są ze sobą powiązane, albowiem przekupstwo (łapownictwo czynne) jest "drugą stroną" przestępstwa korupcyjnego popełnionego przez funkcjonariusza lub pracownika Straży Granicznej (łapownictwa biernego - art. 228 K.k.), którego rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie należy w obec­nym stanie prawnym do ustawowych zadań Straży Granicznej (art. 1 ust. 2a ustawy o Straży Granicznej).

Dodanie pkt 6a w art. 9e w ust. 1 oraz pkt 1a w art. 9f w ust. 1 pozostaje w bezpośrednim związku ze zmianą, o której mowa powyżej, i ma na celu rozszerzenie uprawnień funkcjonariuszy Straży Granicznej w zakresie kontroli operacyjnej oraz tzw. zakupu kontrolowanego.

Zmiany art. 1 ustawy o Straży Granicznej przez dodanie w ust. 2 w pkt 4 nowej lit. f oraz nadanie nowego brzmienia ust. 2a są konsekwencją regulacji zawartej obecnie w art. 311 § 1 K.p.k. w związku z art. 309 pkt 3 K.p.k., zgodnie z którą prokurator może powierzyć Straży Granicznej prowadzenie śledztwa w określonym zakresie lub w celu dokonania poszczególnych czynności śledztwa w sprawach należących do właściwości Straży Granicznej, gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, oraz faktu, że Kodeks postępowania karnego nie przewiduje analogicznych ograniczeń podmiotowych w odniesieniu do pracowników Straży Granicznej. Proponuje się rozszerzenie ustawowych zadań Straży Granicznej na wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo śledczych wobec sprawców przestępstwa łapownictwa czynnego niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Straży Granicznej, którzy udzielają albo obiecują udzielić korzyści majątkowej lub osobistej funkcjonariuszowi lub pracownikowi SG w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez tych funkcjonariuszy i pracowników.

Ad  3)          Proponowana regulacja (nowe brzmienie art. 98, dodane pkt 13 w ust. 1 art. 99a i ust. 2 w art. 102) spowoduje, że zarówno funkcjonariusz oraz funkcjonariusz zwolniony ze służby skazany prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe utraci prawo do lokalu mieszkalnego bądź pomocy finansowej na uzyskanie takiego lokalu, a w przypadku uzyskania pomocy finansowej będzie zobowiązany do jej zwrotu.

Rozwiązanie to jest w pełni uzasadnione, bowiem prawo do lokalu mieszkalnego przysługuje wyłącznie funkcjonariuszom lub emery­tom Straży Granicznej. W przypadku utraty tego statusu przez skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu, nastąpi również utrata przedmiotowego prawa. Ze względu na okoliczność, że z prawem do lokalu mieszkalnego ściśle wiąże się prawo do pomocy mieszkaniowej (przysługuje ona, gdy nie zostało zrealizowane prawo do lokalu mieszkalnego) uzasadniony jest zwrot pomocy w wyżej wskazanych sytuacjach.

Ad  4)          Obecnie funkcjonariusz innej służby nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, a także funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencji Wywiadu może zostać funkcjonariuszem Straży Granicznej jedynie po zwolnieniu się z jednej służby i ponownym przyjęciu do drugiej. Jest to rozwiązanie nieracjonalne i nielogiczne. Proponowana nowa regulacja umożliwia przeniesienie do służby w Straży Granicznej funkcjonariuszy innych służb bez konieczności wcześniejszego zwolnienia się z tej służby. Do służby w Straży Granicznej zainteresowanego funkcjonariusza, na jego prośbę, przenosić będzie Komendant Główny Straży Granicznej, w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji, Szefem Biura Ochrony Rządu, Komendantem Państwowej Straży Pożarnej, Szefem Agencji Wywiadu lub Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Zachowanie ciągłości służby i uzyskanych w niej kwalifikacji, rezygnacja z wypłacanych przy odejściu odpraw, to także realizacja postulatu taniego państwa. Zmiana zawiera upoważnienie dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych do wydania rozporządzenia regulującego szczegółowy sposób i tryb postępowania wobec funkcjonariuszy, przy zachowaniu zasady uznania równorzędności stażu, stopnia i kwalifikacji.

Ad  5)          Rozszerzenie przesłanek fakultatywnego zwolnienia funkcjonariusza ze służby dotyczy sytuacji, w której funkcjonariuszowi zostały postawione zarzuty karne, w sprawie których trwa postępowanie karne i brak jest możliwości określenia terminu zapadnięcia prawomocnego orzeczenia sądu. W takich przypadkach będzie istniała możliwość zwolnienia funkcjonariusza ze służby po upływie 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych lub gdy popełnienie czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego jest oczywiste i uniemożliwia funkcjonariuszowi pozostawanie w służbie, zwłaszcza w przypadku tymczasowego aresztowania. W przypadku uniewinnienia funkcjonariusza będzie miał zastosowanie art. 46 ustawy o Straży Granicznej i dodany nowy art. 46a pozwalający na całkowite odwrócenie skutków wcześniejszego zwolnienia ze służby.

Ad  6)          Zgodnie z projektem w przypadku wszczęcia wobec funkcjonariusza postępowania dyscyplinarnego, zwolnienie ze służby następuje nie w terminie do 3 miesięcy, jak w chwili obecnej, ale w terminie do 6  miesięcy (dodany w art. 45 ust. 3a). Powyższe rozwiązanie pozwoli zatem na analizę konkretnego przypadku i rozważenie możliwości prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy dyscyplinarnej przed rozwiązaniem stosunku służbowego.

Wprowadzenie projektowanej regulacji wiąże się z przypadkami unikania odpowiedzialności dyscyplinarnej przez funkcjonariuszy korzystających ze zwolnień lekarskich do czasu przedawnienia karalności za dany czyn rodzący odpowiedzialność dyscyplinarną. Funkcjonariusze ci następnie powracają do wykonywania obowiązków służbowych bez poniesienia jakichkolwiek kon­sekwencji swojego postępowania. Zwiększenie skuteczności instrumentów dyscyplinarnych w Straży Granicznej wymaga zatem wprowadzenia mechanizmów niwelujących dobrodziejstwo instytucji przedawnienia karalności dla funkcjonariuszy nadużywających zwolnienia.

W tym stanie rzeczy zasadnym jest wprowadzenie do ustawy pragmatycznej przepisów stanowiących, że:

1)      zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminu przedawnienia karalności dyscyplinarnej (dodany ust. 2b w art. 137),

2)      usprawiedliwianie nieobecności obwinionego oraz innych uczestników postępowania dyscyplinarnego w toku tego postępowania z powodu choroby podlega odrębnemu, od zwolnienia funkcjonariusza od zajęć służbowych z powodu choroby, reżimowi prawnemu (dodany art. 136c). Uspra­wie­dliwienie nieobecności wymagać będzie przedstawienia za­świadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie karne.

Ad  7)         Zmiana przepisów dotyczących uprawnień przysługujących zawieszonym funkcjonariuszom (nowe brzmienie art. 128 i uchylenie art. 129) wiąże się z potrzebą wprowadzenia jednolitej regulacji w zakresie należności i świadczeń przysługujących funkcjonariuszom, którzy ze względu na zarzut popełnienia przestępstwa zostali zawieszeni w czynnościach służbowych. Obowiązujące przepisy odmiennie określają przesłanki otrzymania zawieszonej części uposażenia. Brak jest uzasadnienia dla zróżnicowania sytuacji prawnej funkcjonariuszy w tym zakresie, tj.  bardziej rygorystycznego traktowania funkcjonariusza, wobec którego zastosowano środek zapobiegawczy - tymczasowe aresztowanie. Charakter środka zapobiegawczego nie przesądza o rodzaju orzeczenia wydanego przez sąd. Ponadto w obecnym stanie prawnym brak jest podstaw dla wstrzymania wypłaty zawieszonej części uposażenia funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby przed zakończeniem postępowania karnego (art. 128). Projektowana regulacja obejmuje:

-        zrównanie zakresu wypłacanych funkcjonariuszowi należności pieniężnych niezależnie od podstawy prawnej zawieszenia w czynnościach służbowych (ust. 1 lub ust. 2 art. 43),

-        wyłączenie okresu zawieszenia z okresu służby, od którego zależy wysokość przysługujących funkcjonariuszowi należności pieniężnych albo prawo do nich oraz wymiaru przysługujących urlopów lub prawa do nich,

-        jednolite określenie przesłanek prawnych otrzymania zawie­szo­nej części uposażenia i innych należności pieniężnych,

-        wypłatę zawieszonych należności wraz z odsetkami ustawo­wymi.

Nie znajduje uzasadnienia identyczne traktowanie funkcjonariuszy pełniących służbę oraz funkcjonariuszy zawieszonych w czyn­nościach w zakresie określenia wysokości przysługujących im należności pieniężnych i innych świadczeń lub praw do nich.

Przez użyte w projekcie określenie "należne uposażenie" rozumie się uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, z uwzględnieniem zmian tego uposażenia o charakterze obligatoryjnym (upływ okresu, na który przyznano podwyższony dodatek służbowy, przeniesienie na niższe stanowisko służbowe, wzrost wysługi lat).

Wejście w życie projektowanych przepisów nie będzie wiązać się z dodatkowymi wydatkami z budżetu państwa. Przyczyni się natomiast do związania przysługujących funkcjonariuszom upraw­nień z rzeczywistym wykonywaniem obowiązków służbowych.

Podkreślić należy, że pozbawienie funkcjonariusza połowy uposażenia oraz niewliczanie okresu zawieszenia do okresu służby, od którego zależą wysokość należności pieniężnych i innych świadczeń lub prawo do nich - wystąpi jedynie, w przypadku gdy funkcjonariusz zostanie ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby bądź też postępowanie karne zakończy się w sposób inny niż przewidziany w projektowanym art. 128 ust. 3 pkt 2.

Ad  8)         Propozycja określenia rodzajów świadczeń pieniężnych wcho­dzących w skład  przeciętnego uposażenia funkcjonariuszy Straży Granicznej jest regulacją analogiczną do regulacji (art. 71) obowiązującej w ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.).

Ad  9)         Proponowana zmiana umożliwia przyznanie pomocy finansowej dla członków rodziny funkcjonariusza w razie jego śmierci pozostającej w związku ze służbą, którzy w związku z tym zdarzeniem znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej (art. 120a). Śmierć funkcjonariusza, będącego często jedyną osobą zarabiającą w rodzinie, co jest zjawiskiem powszechnym na terenach przygranicznych, które są objęte wysokim bezrobociem, prowadzi do trudnej sytuacji materialnej. Pomoc finansowa umożliwia przyznanie świadczenia pieniężnego w postaci zapomogi, stypendium itp. Uprawnienie do przyznania takiej pomocy ma charakter fakultatywny i będzie przysługiwać wyłącznie Komendantowi Głównemu Straży Granicznej. Zakres regulacji obejmuje delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, okresów w  jakich pomoc jest przyznawana, jej wysokości, podmiotów właściwych w sprawie jej przyznawania oraz trybu postępowania w tych sprawach.

Ad 10)          Nałożenie obowiązku składania oświadczeń majątkowych corocznie przez funkcjonariuszy i pracowników Straży Granicznej jest rozszerzeniem dotychczas istniejącego katalogu przypadków składania oświadczeń majątkowych (art. 91a). Zmiany obejmują ponadto określenie bezpośrednio w ustawie zakresu ujawnianych składników masy majątkowej, wskazanie podmiotów uprawnionych do wglądu do oświadczeń oraz okresu ich przechowywania. W konsekwencji zmianie uległ zakres delegacji ustawowej w  stosunku do obecnej regulacji. Wprowadzony został także obowiązek publikowania w Biuletynie Informacji Publicznej oświadczeń osób pełniących funkcje organu Straży Granicznej.

Ad 11)          Ratio legis art. 91b to posiadanie wiedzy o sytuacjach, które mogą powodować konflikt interesów, np. w przypadku wykonywania czynności w podmiotach świadczących usługi w zakresie ochrony osób i mienia w obiektach, w których znajdują się przejścia graniczne. Nałożenie na funkcjonariuszy i pracowników Straży Granicznej przedmiotowego obowiązku stanowi krok w kierunku wzmocnienia autorytetu i wiarygodności funkcjonariuszy pub­licznych (pracowników) oraz podkreślenia charakteru i wagi pełnionej przez nich służby (wykonywanej pracy). Informowanie o  zaistnieniu sytuacji, z którymi mogą być związane negatywne zjawiska, polegające na łączeniu zajmowanych stanowisk lub pełnionych funkcji z osiąganiem osobistych korzyści, służy także wzmocnieniu przejrzystych zasad postępowania funkcjonariuszy (pracowników) w toku pełnionej służby (wykonywanej pracy).

Ad 12)          Dodany art. 91c wprowadza  zakaz zatrudniania funkcjonariusza Straży Granicznej zwolnionego ze służby, którego zakres obowiązków służbowych obejmował czynności związane z  przy­gotowaniem lub przeprowadzeniem postępowań o udzielenie zamówienia publicznego przez przedsiębiorców, którzy ubiegali się o udzielenie przez Straż Graniczną zamówienia publicznego. Funkcjonariusz taki nie może być zatrudniony oraz nie można mu zlecać wykonywania innych zajęć przez okres 3 lat od chwili jego zwolnienia ze służby, chyba że uzyska on pisemną zgodę Komendanta Głównego Straży Granicznej na zatrudnienie u takiego przedsiębiorcy lub wykonywania innych zajęć przed upływem okresu w jakim obowiązuje zakaz.

W dodanym art. 147b zawarto sankcję za naruszenie zakazu zatrudniania (zlecania zajęć) przed upływem okresu na jaki został ustalony lub bez pisemnej zgody na jego skrócenie.

W art. 91d przewidziano zakaz wykorzystywania przez funkcjo­nariusza Straży Granicznej zwolnionego ze służby informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem czynności służbowych, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo w związku z zatrudnieniem lub wykonywaniem innych zajęć u przedsiębiorcy.

Powyższe przepisy mają na celu ograniczenie możliwości wpły­wania przez przedsiębiorców na postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego przez ograniczenie możliwości oddziaływania na funkcjonariuszy bądź wykorzystywania wiedzy uzyskanej przez funkcjonariuszy w trakcie służby (również tych, którzy brali udział w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego), która ze względu na swój charakter może spowodować szkody dla Straży Granicznej, a jest wykorzystywana w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

Ad 13)          Propozycje zmian w przepisach regulujących prowadzone przez Straż Graniczną czynności operacyjne - kontrolę operacyjną, wiążą się z koniecznością uwzględnienia wyroku Trybunału Konsty­tucyjnego z dnia 12 grudnia 2005 r. (sygn. akt K.32/04) stwier­dzającego niezgodność z Konstytucją przepisu pozwalającego na odstąpienie od zniszczenia materiałów uzyskanych w toku kontroli operacyjnej, na prowadzenie której sąd ex post nie wyraził zgody.

Zmiany obejmują uchylenie w art. 9e ust. 5 stanowiącego podstawę do zezwolenia przez sąd na odstąpienie od zniszczenia materiałów uzyskanych w toku kontroli operacyjnej, na którą sąd nie wyraził zgody, oraz nadanie nowego brzmienia przepisom, w których zawarte jest odwołanie do uchylonego przepisu.

Ponadto ze względu na to, że obowiązujące brzmienie art. 264 Kodeksu karnego nie obejmuje uchylonego ust. 1 dostosowano w art. 9e w ust. 1 pkt 1 do istniejącego stanu prawnego, wzorem regulacji zawartej w art. 9f ust. 1 pkt 2.

Ad 14)          Projektowane zmiany dotyczą planowania zabezpieczenia kadro­wego oraz określenia uprawnień i obowiązków funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych Straży Granicz­nej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Proponowana treść art. 33a projektu ustawy wyczerpuje wymóg art. 175 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 i Nr 277, poz. 2742 oraz z 2005 r. Nr 180, poz. 1496) dotyczący określenia statusu funkcjonariusza Straży Granicznej jako pełniącego służbę w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Taka regulacja skutkuje tym, że w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej przestanie obowiązywać wymóg przywołanego powyżej art. 175, nadawania przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych, co umożliwi sprawne przejście Straży Granicznej z funkcjonowania w czasie pokoju do pełnienia służby w czasie wojny (funkcjonariusze Straży Granicznej będą nadal pełnili służbę na dotychczasowych stanowiskach służbowych - bez dodatkowych formalności). Będzie także miała korzystny wpływ na realizację zadań obronnych Straży Granicznej w czasie pokoju przez ograniczenie procedur nadawania przy­działów organizacyjno-mobilizacyjnych jedynie do pracowników cywilnych Straży Granicznej przewidzianych do wojennej obsady kadrowej formacji.

Zaproponowane brzmienie art. 33a ust. 2 oraz dodanie art. 45b ma na celu uregulowanie zasad ustania stosunku służby funkcjo­nariuszy w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Proponowane dodanie art. 37 ust. 5 umożliwi Komendantowi Głównemu Straży Granicznej uregulowanie rozkładu czasu służby i wypoczynku osób pełniących służbę w jednostkach organi­zacyjnych Straży Granicznej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, w sposób dostosowany do dynamicznie zmieniającej się sytuacji i występujących w tym zakresie potrzeb.

Zgodnie z brzmieniem art. 45b proponuje się ograniczenie przyczyn odejścia funkcjonariuszy ze służby do czynników wynikających jedynie z obiektywnych przesłanek. Uniemożliwi to m.in. zwalnianie się funkcjonariuszy z pełnienia służby w czasie wojny na własny wniosek.

II.          Ze zmianami wprowadzonymi w ustawie o Straży Granicznej łączą się zmiany w następujących ustawach:

1)    ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm.),

2)    ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych prze­jazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440, z późn. zm.),

3)    ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zapatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży  Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.),

4)    ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.),

5)    ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.),

6)    ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485).

Ad 1)        Proponowana zmiana Kodeksu wykroczeń (art. 49a § 1) zmie­rzająca w kierunku objęcia karą grzywny także czynu polegającego na usiłowaniu przekroczenia granicy państwowej wynika ze specyfiki uregulowań zawartych w Kodeksie wykroczeń (odmiennych niż w Kodeksie karnym), które wprost stanowią, że odpowiedzialność za usiłowanie zachodzi wówczas, gdy ustawa tak stanowi (art. 11 § 2).

Ad 2)        Zmiana ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440, z późn. zm.) wiąże się z nałożeniem na Straż Graniczną zadania ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej szlaków komunikacyjnych o szczegól­nym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością.

Działania Straży Granicznej w tym zakresie obejmować będą m. in. wykonywanie zadań służbowych w środkach komunikacji kolejowej i autobusowej. Z tego względu niezbędne jest rozszerzenie zakresu regulacji stanowiącej podstawę 100% ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu kolejowego oraz autobusowego na wykonywanie czynności służbowych związanych z ochroną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej szlaków komunikacyjnych oraz objęcie nią takich czynności służbowych wykonywanych w środkach publicznego transportu autobusowego. Nowa regulacja obejmować będzie także funkcjonariuszy, którzy nie będą umundurowani. Zgodnie z obowiązującymi przepisami (rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie rodzaju dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego) dokumentami uprawniającymi do bezpłatnych prze­jazdów będą: legitymacja służbowa oraz zaświadczenie o wykonywaniu tych czynności wystawione przez Komendanta Głównego Straży Granicznej lub komendanta oddziału Straży Granicznej. Wprowadzone zmiany mieszczą się w zakresie przedmiotowym ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r., a także w przewidzianym ustawą katalogu ulg.

Ad 3)        Zmiana dotycząca uprawnień emerytalnych funkcjonariuszy służb mundurowych ma charakter powszechny. Istotą projektowanej regulacji jest odebranie prawa do emerytury policyjnej funkcjonariuszom państwa, którym prawo to przysługuje na podstawie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.). Obowiązująca ustawa emerytalna zawiera normę (art. 10) stanowiącą podstawę pozbawienia funkcjonariusza prawa do świadczeń w niej określonych, w przypadku gdy przed zwolnieniem ze służby popełnił przestępstwo, za które został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych (obecnie jest to orzeczenie środka karnego pozbawienia praw publicznych).

Projektowana zmiana obejmuje:

1)           rozszerzenie przesłanek pozbawienia emerytury policyjnej przez:

-       objęcie nimi przestępstw (w tym skarbowych) umyślnych, których popełnienie ma związek z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, oraz przestępstwa określonego w art. 258 Kodeksu karnego,

-       wprowadzenie podstawy prawnej utraty świadczeń z tytułu ustawy, w przypadku gdy spełnione zostały przesłanki materialne (prawomocne skazanie za przestępstwo umyślne, w tym skarbowe, związane z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, orzeczenie środka karnego pozbawienia praw publicznych),

2)           wyłączenie z okresów wliczanych do wysługi emerytalnej okresów zawieszenia w czynnościach służbowych, w przypadku gdy funkcjonariusz nie został uniewinniony, albo postępowanie karne nie zostało umorzone lub został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby,

3)           określenie podstawy prawnej nabycia uprawnień emerytalnych przez funkcjonariusza, któremu nie przysługuje ze wskazanych wyżej przyczyn uprawnienie do świadczeń z ustawy o emeryturach "policyjnych" (nabycie uprawnień następuje na zasadach ogólnych określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych),

4)           wprowadzenie regulacji stanowiącej podstawę do uwzględ­nienia okresu pobierania emerytury policyjnej albo policyjnej renty inwalidzkiej, w sytuacji, gdy brak jest wymaganego stażu ubezpieczeniowego (okresy składkowe i nieskładkowe są niewystarczające do przyznania emerytury lub renty z Fun­duszu Ubezpieczeń Społecznych),

5)           regulację określającą tryb przekazania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek od uposażenia wypłacanego po dniu 31 grudnia 1998 r., od którego nie zostały one odprowadzane.

Skutkiem proponowanych rozwiązań jest pozbawienie uprzy­wile­jowanej (w stosunku do osób pobierających świadczenia emerytalne w ramach systemu powszechnego) sytuacji osób, które popełniły przestępstwo rażąco naruszające obowiązki wynikające z tytułu pełnienia służby lub przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego albo wobec których orzeczono najsurowszy środek represyjny jakim jest pozbawienie praw publicznych, który orzekany jest w przypadku najpoważniejszych przestępstw.

Ad 4)        Projektowana zmiana w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma na celu zapewnienie spójności systemu ubezpieczeniowego oraz charakter gwarancyjny. Proponuje się, aby zakresem ustawy objąć funkcjonariuszy, którzy utracili prawo do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy na skutek skazania praw­omocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego.

Ad 5)        Zmiana ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze ma na celu określenie podmiotów ponoszących koszty związane z pełnieniem przez funkcjonariuszy Straży Granicznej wart ochronnych na pokładzie statku powietrznego. Dotychczasowe przepisy regulują tylko koszty związane z wyposażeniem, szkoleniem i  przygo­towaniem funkcjonariuszy Straży Granicznej do pełnienia wart ochronnych, które są ponoszone przez budżet państwa. Brak jest natomiast przepisów, które regulowałyby kwestię ponoszenia kosztów przelotu, wyżywienia na pokładzie statku powietrznego i ewentualnego noclegu dla funkcjonariuszy pełniących wartę ochronną. Koszty te będzie obowiązany pokryć przewoźnik lotniczy, którego statek powietrzny będzie odbywał lot wysokiego ryzyka. Zgodnie z obowiązującymi przepisami decyzję o uznaniu danego lotu za lot wysokiego ryzyka podejmuje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Bilety oraz posiłek na pokładzie statku powietrznego funkcjonariusze Straży Granicznej będą otrzymywali w naturze, na warunkach przewidzianych dla pasażerów danego lotu, a przypadku lotów bez pasażerów na warunkach przewidzianych dla załogi statku powietrznego. Przypadki, w jakich niezbędne jest zapewnienie funkcjonariuszom Straży Granicznej noclegów oraz sposób ustalania wysokości kosztów tych noclegów i sposób ich pokrywania przez przewoźnika lotniczego określi Rada Ministrów w dro­dze rozporządzenia.

Ad 6)        Proponowana zmiana ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (polegająca na rozszerzeniu na Straż Graniczną obowiązku powiadomienia o konieczności zatrzymania prekursorów) wynika z konieczności zapewnienia Straży Granicznej (jako jednemu z organów określonych w art. 5 tej ustawy, na które nałożono obowiązek przeciwdziałania narkomanii) możliwości skutecznego wykonywania przez jej funkcjonariuszy zadań ustawowych wynikających z ustawy o Straży Granicznej (art. 1 ust. 2 pkt 13) oraz ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (art. 2 ust. 1). Uzyskanie informacji od Głównego Inspektora Farmaceutycznego oraz Głównego Inspektora Sanitarnego o konieczności zatrzymania przesyłki prekursorów pozwoli Straży Granicznej na podjęcie odpowiednich działań prewencyjnych.

III.     Przepisy przejściowe i końcowe

Projektowana ustawa zawiera w art. 8-14 przepisy przejściowe określające sytuację prawną funkcjonariuszy, których dotyczą wprowadzane regulacje.

Zgodnie z przepisem końcowym projektowana ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem regulacji dotyczącej ochrony szlaków komunikacyjnych i związanej z nią regulacji dotyczącej uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz regulacji dotyczącej przeciętnego uposażenia, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., a także zmiany Kodeksu wykroczeń (3-miesięczne vacatio legis) oraz regulacji dotyczącej ponoszenia kosztów wart ochron­nych na pokładach statków powietrznych (6-miesięczne vacatio legis). 

IV.     Zakres przedmiotowy ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.

 

 

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

I.       Cel wydania ustawy

Celem niniejszej ustawy jest rozszerzenie zadań Straży Granicznej związanych z  zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego, zwalczaniem korupcji związanej z  wykonywaniem zadań przez funkcjo­nariuszy i pracowników Straży Granicznej, usprawnienie postępowań dyscyplinarnych oraz pozbawienie uprawnień emerytalnych funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy popełnili przestępstwa związane z pełnieniem służby.

II.      Podmioty, na które oddziaływać będzie projektowana ustawa

Regulacje zawarte w ustawie oddziaływać będą na organy administracji rządowej (służby i formacje uzbrojone), podmioty prowadzące działalność gospodarczą oraz jednostki samorządu terytorialnego, a także na status funkcjonariuszy służb i formacji mundurowych.

Przedmiotowa ustawa w pierwszej kolejności odnosi się do zadań i określenia sytuacji prawnej funkcjonariuszy Straży Granicznej. Wiąże się z tym oddziaływanie na podmioty zewnętrzne (podmioty gospodarcze) prowadzące działalność w zakresie przewozów lotniczych oraz na podmioty, w których zamierzają wykonywać pracę lub inne czynności zwolnieni ze służby funkcjonariusze Straży Granicznej. Zakres ustawy obejmuje wprowadzenie zmian w przepisach emerytalnych dotyczących formacji mundurowych, których funkcjonariusze korzystają z uprawnień emerytalno-rentowych określonych w ustawie o emeryturach policyjnych.

Oddziaływanie na jednostki samorządu terytorialnego wiąże się z dotacjami udzielanymi przez te podmioty na ulgi komunikacyjne, których zakres obejmuje funkcjonariuszy Straży Granicznej.

Przez rozszerzenie zadań Straży Granicznej na zapewnienie bezpieczeństwa szlaków komunikacyjnych o znaczeniu międzynarodowym roz­wiązania zawarte w ustawie przyczynią się do podniesienia poziomu bezpieczeństwa obywateli.

III.     Konsultacje społeczne

Tekst projektu ustawy został zamieszczony na stronach MSWiA - w tym trybie nie wpłynęły żadne uwagi, jak również żadne podmioty nie zgłosiły zainteresowania pracami nad projektem w trybie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa.

Ponadto projekt ustawy przekazany został do konsultacji do NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej, Forum Związków Zawodowych oraz Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz Forum Związków Zawodowych zgłosiły do projektu ustawy takie same propozycje.

Nieuwzględnione zostały następujące propozycje NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej i Forum Związków Zawodowych:

1)    propozycja nadania nowego brzmienia art. 69 ustawy o Straży Granicznej ograniczająca obowiązek informowania bezpośredniego przełożonego o wyjeździe zagranicznym tylko poza obszar Unii Europejskiej. Monitorowanie częstotliwości i kierunków wyjazdów zagranicznych funkcjonariuszy w celach prywatnych mieści się w szczególnym reżimie służby, o którym mowa w art. 31 ust. 1 ustawy o Straży Granicznej. Przy czym obowiązek jedynie poinformowania o planowanym wyjeździe nie ogranicza prawa do wyjazdu,

2)    propozycja nadania nowego brzmienia art. 134 ustawy o Straży Granicznej powodująca odstąpienie od zasady ponoszenia przez funkcjonariuszy odpowiedzialności dyscyplinarnej za przestępstwa niezależnie od odpowiedzialności karnej oraz ograniczająca możliwość ponoszenia odpowiedzialności dyscyplinarnej za wykroczenia. Proponowana zmiana w sposób istotny może wpłynąć na osłabienie w formacji stanu szeroko pojętej dyscypliny służbowej. Ponadto Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie  stawał na stanowisku (m.in. w wyroku z dnia 2 października 2002 r. sygn. K.36/00 odnoszącym się do analogicznego przepisu w ustawie o Policji), że funkcjonariuszy Policji obowiązują szczególnie rygorystyczne wymagania w zakresie prze­strzegania prawa i byłoby nie do pogodzenia z podstawowymi zasadami, na których opiera się działanie Policji, aby fakt skazania funkcjonariuszy Policji za przestępstwo mógł nie pociągać za sobą skutków w stosunku służbowym. Sam fakt popełnienia przestępstwa, bez względu na to jaki charakter ma to przestępstwo, stanowi sprzeniewierzenie się obo­wiązkom funkcjonariusza Policji. Ponadto Trybunał wyraźnie podkreślił, że zasada ne bis in idem odnosi się do postępowania karnego, a nie prowadzi do zakazu pociągania do odpowiedzialności dyscyplinarnej,

3)    propozycja wycofania zmiany art. 137 ustawy o Straży Granicznej (dodanie nowego ust. 2b), ponieważ przedawnienie powinno być instrumentem dyscyplinującym organ zobowiązany do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego. W pełni podzielając przedstawiony pogląd należy jednak zaznaczyć, że procedury prowadzenia postępowań nie mogą być pozbawione mechanizmów, zapewniających możliwość ich prowadzenia bez zbędnej zwłoki i przedłużania, które dyscyplinują zarówno organy jak i pozostałe strony postępowania. Proponowany instrument wstrzymania biegu terminu wymierzania kar dyscyplinarnych służy temu celowi i w żadnym wypadku nie przedłuża bądź znosi instytucji przedawnienia karalności dyscyplinarnej,

4)    propozycja zmiany art. 137a ust. 2 ustawy o Straży Granicznej w kierunku skrócenia o połowę obecnych okresów zatarcia kar dyscyplinarnych. Skrócenie okresów zatarcia kary prowadzi do zmniejszenia skutków oddziaływania kary, czyli obniża jej uciążliwość, a tym samym redukuje zakres czasowy jej prewencyjnego oddziaływania. Warto przy tym zwrócić uwagę, że w służbie cywilnej, która nie jest objęta tak szczególnym reżimem dyscypliny jak służba w Straży Granicznej, okres zatarcia każdej kary dyscyplinarnej, co do zasady wynosi 3 lata.

Częściowo uwzględnione zostały propozycje NSZZ Funkcjonariuszy Straży Granicznej i Forum Związków Zawodowych:

1)    propozycja zmiany brzmienia nowego art. 40a ustawy o Straży Granicznej przez zamianę wyrazu "skierować" na wyraz "delegować" celem zagwarantowania funkcjonariuszom udzielającym pomocy Policji prawa do świadczeń finansowych przysługujących funkcjonariuszom delegowanym. Wprowadzenie instytucji delegowania jest niecelowe, ponieważ delegowanie każdorazowo podlega rozstrzygnięciu w formie stosownego rozkazu personalnego, czyli decyzji administracyjnej. Powyższe stwarzałoby ryzyko wystąpienia opóźnień w udzieleniu pomocy Policji. W celu uwzględnienia stanowiska strony związkowej wprowadzony został dodatkowy ust. 4 do omawianego art. 40a stanowiący, że funkcjonariuszowi skierowanemu do pomocy Policji przysługują należności z tytułu podróży służbowych,

2)    propozycja wycofania zmiany w art. 45 ustawy o Straży Granicznej (dodanie nowego ust. 3a), ponieważ nie można ograniczać lub uniemożliwiać prawa funkcjonariusza zwolnienia się na własną prośbę ze służby. Przepis art. 31 ust. 1 ustawy o Straży Granicznej wyraźnie wskazuje, że w służbie obowiązuje szczególna dyscyplina. Ten reżim służby odnosi się do wszystkich okresów czy elementów służby, a zatem nie tylko do nawiązania stosunku służbowego i realizacji poszczególnych zadań służbowych, ale także do reguł rozwiązywania tego stosunku służbowego. Proponowany przepis nie ogranicza ani nie uniemożliwia skorzystania z prawa do rozwiązania stosunku służbowego, a jego istotą jest zapewnienie stronie służbowej czasu niezbędnego do wyjaśnienia istotnych kwestii natury dyscyplinarnej. Biorąc pod uwagę zarówno dotychczasowe doświadczenia w procedowaniu spraw dyscyplinarnych, jak też zasadę proporcjonalności, przyjęto, że okres 6 miesięcy, a nie jak proponowano 12 miesięcy, jest wystarczającym do osiągnięcia wymienionego powyżej celu. Ponadto okres ten odpowiada okresom ustanowionym jako reguła przy zwalnianiu z zawodowej służby wojskowej czy służby w Agencji Bezpieczeństwa  Wewnętrznego,

3)    kwestionująca rozwiązania zaproponowane w nowym brzmieniu art. 128 ustawy o Straży Granicznej. Kwestionowany przepis stanowi o niewli­cze­niu okresu zawieszenia w czynnościach służbowych do okresu służby, od którego zależy wysokość uposażenia innych świadczeń pieniężnych lub prawo do nich oraz wymiar urlopu wypoczynkowego, a także innych rodzajów urlopów przysługujących funkcjonariuszowi. Tym samym uwaga strony związkowej jest bezzasadna, tym bardziej, że ust. 3 i 4 omawianego przepisu w sposób jednoznaczny regulują przesłanki, których zaistnienie niweluje negatywne działanie omawianego przepisu. Uwzględniona natomiast została propozycja objęcia dyspozycją art. 128 ust. 3 pkt 2 także przypadków umorzenia postępowania z tytułu przedawnienia karalności czynu,

4)    kwestionująca rozwiązania zaproponowane w nowym art. 136c ustawy o Straży Granicznej. Uwzględniając w pewnym stopniu podniesiony przez stronę związkową argument o niedogodnościach powodowanych faktem pełnienia służby przez funkcjonariuszy niejednokrotnie w miejsco­­wościach, w których uzyskanie stosownego zaświadczenia powoduje komplikacje, przyjęto rozwiązanie, że obostrzenie reguł usprawiedli­wia­nia nieobecności z tytułu choroby dotyczyć będzie zwolnień przekra­cza­jących łącznie okres 14 dni.

Nieuwzględnione zostały następujące propozycje Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych:

1)    propozycja nadania nowego brzmienia art. 128 ust. 1 ustawy o Straży Granicznej przez dodanie zapisu, że część uposażenia pozostała po zawieszeniu nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia. Proponowane rozwiązanie dotychczas było stosowane tylko w prze­pisach dotyczących potrącenia (egzekucji) świadczeń pieniężnych. Ponadto brzmienie tego przepisu w stosunku do obecnie obowiązującej jego treści różni się tylko wykreśleniem zbędnego wyrazu "ostatnio" przed wyrazami "należnego uposażenia",

2)    propozycja nadania nowego brzmienia art. 49a § 2 Kodeksu wykroczeń przez objęcie karaniem podżegania do przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej wbrew przepisom. Wprowadzenie formy zjawiskowej w postaci podżegania nie ma istotnego znaczenia dla zwalczania przestępczości związanej z przekraczaniem granicy wbrew przepisom. Stan prawny określający odpowiedzialność podżegaczy uzależnia ich ściganie od dokonania wykroczenia (art. 14 § 1 K.w.). Ponadto z uwagi na różnice między czynnościami wykonywanymi przez polskie organa ścigania a organa ścigania innych państw w spra­­wach przestępstw i wykroczeń, a co za tym idzie odrębnym trybem postępo­wania oraz możliwymi do zastosowania środkami, jak też znaczną różnicą w stopniu szkodliwości społecznej, ściganie podżegaczy będzie znacznie utrudnione, a wręcz niemożliwe, co w konsekwencji doprowadzi do braku stosowania wprowadzonego przepisu,

3)    propozycja zmiany art. 10a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojsko­wego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin przez wprowadzenie zapisów uwzględniających zróżnicowanie uposażenia. Przyjęte w projekcie rozwiązanie odpowiada treści art. 74a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o Straży Granicznej.

IV.     Analiza skutków regulacji

1.     Wpływ regulacji na budżet państwa

W związku z rozszerzeniem zadań Straży Granicznej o ochronę szlaków komunikacyjnych przed przestępczością (drogi międzynarodowe oraz linie kolejowe o  znaczeniu międzynarodowym) konieczne będzie stworzenie mobilnych jednostek Straży Granicznej, które wykonywać będą te zadania.

Zadanie związane z ochroną międzynarodowych szlaków komunika­cyjnych realizowane będzie w ramach istniejących możliwości organi­zacyjnych Straży Granicznej.

Zakłada się, że mobilne jednostki Straży Granicznej zostaną utworzone w ramach istniejących możliwości organizacyjnych Straży Granicznej, przy czym niezbędne będą dodatkowe środki finansowe umożliwiające wyposażenie tych jednostek w odpowiedni sprzęt, a ponadto na zakupy zwiększonych ilości paliwa i części zamiennych na potrzeby prze­miesz­cza­nia się pojazdów służbowych. Skutki finansowe związane z wy­ko­nywaniem przez Straż Graniczną tego zadania wystąpią w następ­­nym roku budżetowym, ponieważ regulacja ta zgodnie z art. 16 pkt 1 wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Przy założeniu zakupu niezbędnej ilości nowych pojazdów, zwiększeniu przebiegu posiadanych pojazdów o około 4 mln kilometrów w ciągu roku, wzrostu kosztów podróży służbowych o około 20%, a także konieczności zakupu biletów na przejazdy w pociągach w obu kierunkach (przy założeniu wystawienia średnio 45 dwuosobowych patroli) oraz w autobusach - łączne skutki finansowe projektowanych zmian w skali roku szacuje się na 28 124 tys. zł.

W kalkulacji wymienionej kwoty uwzględniono zakupy sprzętu i wyposażenia - 18 800 tys. zł, paliwa i części zamiennych - 2 670 tys. zł, koszty podróży służbowych - 665 tys. zł, szkolenia - 1 550 tys. zł, biletów za przejazd pociągiem i autobusem  -  4 439 tys. zł.

Ze zmianami dotyczącymi uprawnień emerytalnych, ze względu na ich zakres, nie będą wiązały się dodatkowe wydatki z budżetu państwa. Dodatkowe wydatki z budżetu państwa w części dotyczącej ministra właściwego do spraw wewnętrznych będą się wiązać z koniecznością odprowadzenia do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych składek od uposażenia każdego funkcjonariusza, który utraci prawo do emerytury policyjnej. Wynosić one będą nie mniej niż 38 000 zł na osobę. Nie jest obecnie możliwe precyzyjne określenie wysokości kosztów wejścia w życie tej regulacji.

Będą one pochodną liczby funkcjonariuszy, którzy utracili prawo do emerytury policyjnej. Biorąc pod uwagę czas trwania prac legislacyjnych, okres przeznaczony na promulgację ustawy oraz jej vacatio legis ewentualne wydatki w tym zakresie w bieżącym roku budżetowym będą mieć ograniczony charakter.

Skutki wejścia w życie przepisu dotyczącego przeciętnego uposażenia (art. 1 pkt 19 projektu) z dniem 1 stycznia 2007 r. szacuje się na 9 mln zł. Wynikać one będą z konieczności zapewnienia dodatkowych środków finansowych na nagrody uznaniowe i zapomogi dla funkcjonariuszy Straży Granicznej - w związku z wyłączeniem tych kwot z systemu kształtowania środków na uposażenia - przy zachowaniu dotych­cza­sowych relacji środków planowanych na nagrody i zapomogi funkcjo­nariuszy do funduszu ich płac (w łącznej wysokości 9,5 %).

Roczne skutki finansowe pomocy finansowej dla członków rodziny funkcjonariusza w razie jego śmierci (art. 1 pkt 21), zważywszy na fakultatywny charakter projektowanego przepisu, sporadyczne wystę­powanie zdarzeń uzasadniających przyznanie pomocy finansowej, jak też założenie, że pomocą będą mogli zostać objęci członkowie rodziny zmarłego funkcjonariusza, spełniający warunki do otrzymania renty rodzinnej, a ponadto dotychczasową wysokość analogicznej pomocy, przyznawanej w sytuacjach wyjątkowych przez Ministra Spraw Wew­nętrznych i Administracji, nie przekroczą kwoty 70 tys. zł.

Koszty ponoszone przez przewoźników lotniczych z tytułu wystawienia przez Straż Graniczną wart ochronnych występować będą w przypadku uznania w drodze decyzji Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego danego rodzaju lotów za loty wysokiego ryzyka.

Wysokość kosztów związanych z zapewnieniem przez Straż Graniczną wart ochronnych na pokładach samolotów PLL LOT wykonujących loty wysokiego ryzyka, przy założeniu, że warty ochronne obejmą loty na liniach transatlantyckich, jedno połączenie na Bliski Wschód oraz jedno połączenie europejskie realizowane z portów lotniczych Warszawa i Kraków szacuje się na kwotę około 18 mln zł, w przypadku gdy wartę pełnić będą dwaj  funkcjonariusze. Zasadniczy element kosztów to cena biletów lotniczych. Dodać należy, że mają one charakter zmienny.

Źródłami finansowania wprowadzanych zmian będzie budżet państwa w części dotyczącej ministra właściwego do spraw wewnętrznych (koszty zakupu sprzętu i wyposażenia, paliwa i części zamiennych, koszty szkolenia i podróży służbowych, koszty związane ze zmianą uprawnień emerytalnych, dotyczące przeciętnego uposażenia oraz pomocy finansowej dla członków rodziny funkcjonariusza w razie jego śmierci) i ministra właściwego do spraw transportu (koszty biletów za przejazd pociągiem związany z ochroną szlaków komunikacji międzynarodowej), budżet samorządu (koszty biletów za przejazd autobusem związany z ochroną szlaków komunikacji międzynarodowej) oraz środki finansowe przewoźników lotniczych (koszty biletów lotniczych związane z wartami ochronnymi). Wydatki związane z wprowadzeniem przedmiotowych regulacji ponoszone będą począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r.

2.     Wpływ regulacji na rynek pracy

Brak wpływu.

3.     Wpływ regulacji na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki

Brak wpływu.

4.     Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny

Brak wpływu.

 

 

---

[1]⁾      Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń,  ustawę z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży  Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży  Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

[2]⁾   Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711.

[3]⁾      Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688, z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 171, poz. 1800, Nr 179, poz. 1842, Nr 210, poz. 2135, Nr 273, poz. 2703 i Nr 277, poz. 2742, z 2005 r.  Nr 10, poz. 70, Nr 164, poz. 1365, Nr 169, poz. 1411 i Nr 250, poz. 2116 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711.

[4]⁾   Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1207, Nr 145, poz. 1537 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr 79, poz. 551.

[5]⁾   Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145, z 2004 r. Nr 11, poz. 95, Nr 62, poz. 576, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 891, Nr 171, poz. 1800 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2005 r. Nr 90, poz. 756 i 757.

[6]⁾   Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 149, poz. 1452, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2005 r. Nr 90, poz. 756 i Nr 180, poz. 1497. 

[7]⁾   Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r. Nr 10, poz. 65, Nr 90, poz. 757 i Nr 130, poz. 1085 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711.

[8]⁾      Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397, Nr 169, poz. 1412 i 1421 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711.

[9]⁾   Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676,  Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498,  Nr 65, poz. 595 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711.